Arnold sprong niet alleen letterlijk uit het scherm, hij sprong ook uit zijn traditionele rol van stoere actieheld die zielloos ronddwaalt. Alsof hij zichzelf wou verantwoorden met een karakterrol, Last Action Hero was hem op het lijf geschreven.Logisch dat ik me laat verleiden door die herkenbare filmposter die prijkt in het doosje wanneer ik deze kan meegrabbelen voor een euro. De muziek weerspiegelt toch op zijn minst de goede herinnering aan de film?
AC/DC, Alice in Chains, Megadeth, Queensrÿche, Def Leppard, Anthrax, Aerosmith, Alice in Chains, Fishbone, Tesla (voor de titelsong). Het valt op dat in dit genre behoorlijk wat groepen wedijveren om vooraan in een alfabetische lijst te kunnen opgenomen worden.
Het vermoeden wordt meteen bewaarheid. De compilatie is een samenstelling van mietjeshardrock, gesublimeerd door een groep als Aerosmith. Veel bombastisch gitaargeweld met een ruimtelijke vulling die je onderdrukt. Bon Jovi meets Bryan Adams. Zwaarbeladen vol pathetiek en monotoon waardoor je vreest dat het een hele tijd zal duren eer ze een toontje lager gaan zingen. De uitzondering is Cypress Hill. Na die depristortvloed hip je, hop je en hap je terug naar adem. Rustgevend zelfs!
Het ontbreken van het grote succes bij de release van de Last Action Hero-film heeft niet voor de heropleving van de hardrock gezorgd. Een goeie vijftien jaar later mag AC/DC wél genieten van een succesvolle comeback. Dit keer dankzij het artistieke en commerciële succes van Iron Man. Toch betwijfel ik of de CD daarvan ooit mijn positieve gemoedstoestand mag overschaduwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten