Het is eens wat anders, de corrupte zijde binnen een politiekorps als uitvalsbasis gebruiken om een TV-reeks aan op te hangen. Een bijzonder ambigue uitgangspunt dat dobbert tussen goed en kwaad. Meteen word je gekatapulteerd in de wereld van afdelingshoofd Captain Aceveda die schoon schip wil houden. In hoeverre kan hij rekenen op steun binnen de groep, want verraders worden niet echt getolereerd. Bovendien wordt je tolerantiegraad geregeld beïnvloed door de goede daden die het misdadige team bewerkstelligt om de vrede in de wijk te bewaren. En als je dan ook deelneemt in het huishoudelijke leven van deze 'slachtoffers' van een corrupte maatschappij, ligt de grens tussen afschuw en sympathie dicht bij elkaar. Je vraagt je na enkele afleveringen reeds af hoe lang ze deze tweestrijdigheid kunnen volhouden zonder ons interesseverlies. In eerste instantie worden met mondjesmaat de karakters geïntroduceerd aan de hand van woorden en daden. Wie ligt je? Wat zijn bepaalde beweegredenen? Kan je iemand vertrouwen? Aftasten geblazen.De jachtige camerabewegingen loodsen de kijker in een reality-wereld, alsof we er allen mee deel van uitmaken wanneer een arrestatie uitgevoerd wordt. Wanneer komt het moment dat we brillen moeten opzetten om het echtheidsgehalte te verzekeren?
Het blijft onmogelijk om in competitie te gaan met Homicide: Life on the Street, daarvoor mist de reeks grandeur, acteurs en schitterende dialogen annex verhalen. Tenzij de reeks natuurlijk groeit seizoen na seizoen, net als bij voornoemde gebeurde. Ben alvast benieuwd hoe lang het mijn interesse kan blijven vasthouden.
The Shield, seizoen 1, afleveringen 1-4.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten