Dat regisseur Tsui Hark uitpakt met mooie beelden, kan je amper verwonderen. China bulkt van de idyllische plekjes, dus daaruit putten is een gemakzuchtig geschenk. Zeven? Dan kan je moeilijk om Kurosawa heen. Dorpje dat overvallen wordt. De inwoners die zich moeten verdedigen en de hulp inroepen van meer getalenteerde vechters. Met zevenen zijn ze om de klus te klaren en het eerste wat ze doen na hun heroïsche manifestering is een provocatief vuurtje stoken binnen de gelederen van hun belager Vuur-Zwaard. De parallellen zijn herkenbaar.Waarin is de film dan anders? Je zou je aandacht kunnen vestigen op het feit dat Hark meer diepgang steekt in de karakters van de zeven vechters, elk een machtig zwaard vertegenwoordigend. Ondanks de 146 minuten is dat niet zo. Zelfs na de lange rit was het moeilijk om de personages van elkaar te onderscheiden en slechts naar het einde toe openbaren de instrumenten die ze hanteren hun ware naam en identiteit. Ondanks spetterende actiescènes weet de regisseur niet de juiste balans te behouden tussen drama, actie en avontuur. D'r had gerust in geknipt mogen worden. Niet dat elke film flitsend moet zijn om te blijven boeien, wanneer de momenten van rust voldoende kracht uitstralen, is er geen probleem! Toch was het choreografisch spectaculair en verschafte deze Seven swords een ontspannend avondje kijkplezier. Vlug ontlenen zodat-ie extra dienst doet vooraleer voor immer in de kast te belanden.
Seven swords - Qi Jian. Hark Tsui. 2005. ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten