Tekeningen: licht en vluchtig.
Inkleuring: onaards, ook in de realistische scènes.
Eindbeoordeling: zoals de sponsor van het rallyeteam niet doorbakken: een Quikky!
Over Aan de grond: onwaarschijnlijkheid troef in dit tiende deel en eerlijk gezegd: het deert niet. Bosschaert en Legendre zijn optimaal op dreef en laten de boel letterlijk ontploffen met kleurrijke passages tot gevolg. De scenarist neemt elke gelegenheid te baat om Sam weg te laten dromen, Bosschaert volgt handig en verbeeldt Sams waanvoorstellingen op komische wijze. Soms is de scheidingslijn tussen werkelijkheid en fictie flinterdun. Het absurdisme barst driekwart het verhaal uit zijn voegen, relevant is het niet meer. Wel plezant. Twee auteurs die zich duidelijk amuseerden. Over Goudkoorts: koortsachtig werd gezocht naar een nieuw uitgangspunt voor een verhaal, het werd de reality tv waarbij allerhande deelnemers dingen naar de hoofdprijs. Legendre en Bosschaert beperken het competitieve veld tot slechts drie teams, met daarenboven twee voorspelbare oude bekende slechteriken. Alles is in woord en beeld nogal gemakzuchtig. Zelfs de droomscènes die schitteren en baden in de juiste sfeer, worden telkens snel en abrupt afgebroken. Hét instrument om parallel een verhaal te vertellen, wordt genegeerd. Goudkoorts voelt dan ook aan als een vlug tussendoortje. Over Metaal, kei tof!: niet vanzelfsprekend om de nieuwe lezers kennis te laten maken met het gegeven Sam. Een introductie ware beter geweest om het verschil tussen droom en werkelijkheid makkelijker te onderscheiden. Met slechts een minimaal detail in de vorm van de gekartelde tekstballonnen en natuurlijk de onwezenlijke situaties waarin Sam terechtkomt, daar moet je het mee doen. Bovendien vraag je je nog steeds af hoe ze erin slaagt om haar ideefix te verwezenlijken. Via een deus ex machina wordt het makkelijkheidshalve aangereikt. Toch zitten er tussenin toffe elementen met echte uit het leven gegrepen personages. Metaal, kei tof! is desalniettemin toch een goede educatieve strip die met kennis van zaken werd samengesteld. En over Je hobby, je beroep!: voor een publiciteitssstrip is dit toch wel een ongelooflijk 'product'. Bosschaert en Legendre verplaatsen voor de tweede keer hun vrouwelijke handige Harry in een opvoedkundige situatie. Natuurlijk heb je moeite met Bully's onbeschofte gedrag op school. Je kan je de lerarenmoeheid inbeelden met zulke leerlingen die lak hebben aan autoriteit en educatieve instanties. De gemakzuchtige polarisering beschuldigt meteen de jongeling, waardoor we bevooroordeeld Bully vingerwijzen wanneer kattekwaad werd uitgespookt. De moedige, mondige Sam weet zich te manifesteren in de harde mannenwereld en eist haar stageplaats op dankzij doorzettingsvermogen en een sterk eigen willetje. Sommige eindjes blijven onaangeknoopt (de verhouding leraar-leerling), toch leg je met een bevredigd gevoel na lezing de strip weg. Voor jongeren is dit een ideaal inspirerend instrument om te gaan voor iets waarin ze geïnteresseerd zijn. En dat, welke weg je ook inslaat, je je absoluut niet minderwaardig hoeft te voelen. De inkleuring blijft traditioneel in Sam erg onwezenlijk, jammer voor het gebrek aan verbetering. Evenzo de problematiek van de dunne scheidingslijn tussen droom en werkelijkheid. Mooie inkting op de platen 23 (kader 6) en 26 (kader 4)."
26-10-2018
7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten