Gewikt en gewogen (539-540-541): Raveleijn 1 SC - HC - LX

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Wie had er ooit geopperd "Met een betere tekenaar (of met een tekenaar tout court) zou Marq van Broekhoven zich wel als verteller kunnen manifesteren in de stripwereld." Met Ravelijn is dat een feit. Je zou hem kunnen terechtwijzen om er geen introductie aan gekoppeld te hebben rond de mythe van de Raveleijners, de vanzelfsprekendheid waarmee geacht wordt dat ook niet-Efteling-bezoekers die omkadering meteen weten te plaatsen. Niet dus. Slechts achterin krijg je een summiere opsomming van deze Nederlandse Power Rangers avant la lettre. Het is kritiek die geen afbreuk doet aan de kwaliteiten van het verhaal zoals door van Broekhoven uitgedokterd. Daar waar je net vreesde voor een knullige, inhoudsloze en debiele queeste te moeten ondergaan, blijkt deze inderdaad knullig te zijn (de helden herkennen zelf niet meteen hun krachten), weliswaar met humor en intelligentie gebracht. De magische pendel is een simplistisch avontuur geworden, pretentieloos genieten in een fantasykader. De koppeling aan Guiseppe Ferraro heeft iets Disney-achtigs gemengd met Oscar Martin (Solo) en Etienne Willem (Vleugels van de Aap). Raveleijn, een toffe jeugdstrip."
20-09-2018

7/10