- Grand Panic Circus 2 **½
- Ik ben een Kathaar 3 ***½
- Jimmy Boy 1 ***
Gibrat doorkruist de revolutionaire idealen en nestelt zich in bolsjevistische kringen om ook daar de oppermachtige bourgeoisie te bestrijden. Echter ook daar is er een kloof tussen de goede voornemens en de werkelijkheid. Slechts één optie blijft over: trekken aan hetzelfde zeel.
Gibrat kiest niet voor makkelijke oorlogspathetiek, de reflectie van een lijdend volk dat revolteert. Hij jongleert met gedachten, schrijft literaire mijmeringen (pagina 31: "Als je vege lijf op het spel staat, ga je je toch even afvragen of het wel een goed idee is om ideeën te hebben. Want uiteindelijk is een revolutie niet meer dan dat: een oorlog met ideologische pretenties.") om de zin en de onzin van uitgeholde wensdromen te illustreren. Omdat de artiest niet anders kan, primeert onbewust schoonheid, al is de sneller werkende Gibrat niet meer zo accuraat en verzorgd als voorheen. Overdadige teksten (pagina 38) eisen net als de individuele tekeningen (eerder illustraties) zo veel aandacht op dat Gibrat de stripbalans kwijt is tussen woord en beeld. Gibrat verplaatst dan wel het oorlogsveld, Mattéo is slechts een variant op wat we voorheen reeds lazen.- Mattéo 2 ***½
- Nero 92 **
- Smaragdridders 1 HC ***
- Smaragdridders 1 SC ***
Eerste deel van een nieuw tweeluik met als apotheose de uitstekende climax. Zelfs al is het verhaal rond Irina clichématig en voor de hand liggend, de integratie in het geheel en de manier waarop Silane met haar in aanraking komt, is van een goed en spannend kaliber. De premisse met het fototoestel blijft een geniale vondst, zelfs al heeft het in dit album geen cruciale functie. Of da's toch hetgeen de auteurs de lezer in eerste instantie laten uitschijnen. In het genre (en de continuïteit) uitstekend.
- Thomas Silane 4 ****
Het is nu bewezen, Bastien Vivès is van méér dan slechts één markt thuis. Wie vermoedde dat de jonge stripdelinquent volledig vastgeketend zat aan één genre (geslaagde puberale, pathetische romantiek), krijgt hiermee lik op stuk. Nu is Voor het rijk geen historische reconstructie genre Alex,
maar wel een bijzondere kennismaking met een troep soldaten die zich volledig ten dienste stelt van hun keizer, met een avontuurlijke ontdekkingstocht als opdracht mogen zij een New World exploreren, daar waar geen ander voorheen is geweest. En hoewel het wedervaren van deze bruten je koud laat (inlevingsvermogen zit er moeilijk in door hun barbaarse karakters), is het de speelse manier waarop en de oogverblindende, simplistische schoonheid die je meezuigen in dit fantastische avontuur. Je zoekt bijna voortdurend naar imperfecties om de auteurs te kunnen terechtwijzen, terwijl alle bewegingen, alle composities als vanzelfsprekend zijn. Zonder hoogdravende filosofische tractaten etaleren Vivès en Merwan een klassiek heroïsme met een onvoorwaardelijke dadendrang. Vrijblijvend en mooi, al zoek je bij Vivès naar een moraal. Laat de actie en het avontuur je overdonderen met een welverdiende climax als afsluiter. Uitstekend!- Voor het rijk ****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten