De scheiding tussen de twee verhalen (de zoektocht naar de identiteit van de romanschrijver aan de ene kant, diens laatste roman in opbouw aan de andere) voert hij ingenieus uit met twee verschillende stijlen. De scheidingslijn is duidelijk, al lijkt in eerste instantie enig houvast zoek. Aan Ralph Meyer ligt het alvast niet dat je deze oneshot slechts als goed en interessant moet bestempelen. De tandem Giroud-Lapière vergrijzen de thrillerzone en kiezen eerder voor de vlucht, dan voor de confrontatie. De te verwachten climax blijft dan ook uit, je honger niet gestild. Geen pridikaat subliem, wel een uitstekend.- Marcel Ruijters-collectie 4: 1348 **
- Black Page ****
Zelfs al is dit weer een sluwe marketingstrategie in samenspraak met de stad Leiden (Vandersteen wist zo'n netwerk ook optimaal uit te bouwen), het bespelen van de lucratievere Nederlandse markt staat de creativiteit van de auteurs niet in de weg. Integendeel. Puttend uit de historische geschiedenis laat het team van Gucht-Morjaeu de hoofdrolspelers opduiken in het verleden, daar waar Suske en Wiske goed aarden. Zelfs al is het voor een keer niet met de teletijdmachine, je aanvaardt net als de protagonisten hun lot om de geschiedenis een beetje te herschrijven. Wel bijzonder ingenieus is de koppeling van het motief aan de daad én de parallellen tussen de contextuele situatie en het heden. De grimmige tweestrijd tussen incasseerder Lambik en huisbewaarster Sidonia. Van Gucht en Morjaeu gingen niet over één nacht ijs. Een pluim voor de mooie evenwichtige kleuren met nuances en het vlotte tekenwerk. Jammer dat de tekst- en tekenkadertjes (d'r wordt met moeite afstand genomen van het onderwerp) steeds zo vol gepropt worden waardoor de bladzijden vaak weinig ademruimte bieden.
- Suske en Wiske 314 ***
- Suske en Wiske 314 Luxe ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten