Voor geen kleintje vervaard, die Robbe

Een verschil in inkting merk je op tussen het openingsverhaal en de eerste Kleine Robbe-gag. Wanneer er meer lijnbariatie zit in de personages en vooral de decors oogt het mooier. Een eerste verzameling Kleine Robbe-avonturen en die is meteen een schot in de roos. Het is een nostalgische terugblik op kwajongensstreken zonder te streven naar brutaliteit en ongeoorloofd gedrag. Het kattekwaad dat de jongens uitsteken is een onderdeel van de manifestering om persoonlijk gewin te betrachten. Of gewoon om de zin van het leven te beklemtonen. Welke mysteries er ook ontdekt worden onder de rokken van het lieflijke nonnetje, Robbe valt van zijn stokje eens hij met de ultieme waarheid geconfronteerd wordt. Uiteindelijk kan hij niet genieten van de overwinning. Vaak weet je waar de ondernomen actie toe zal leiden en toch blijf je steeds verrast. Da's humor van de bovenste plank. Waarom de fotograaf Otto Roddelaar als naam draagt, is een raadsel.
- Dommel 24 **
- Garfield & Cie 2 *½
- Kleine Robbe 1 ***½
- Kleine Robbe 4 ****
- Kleine Robbe 5 ****