Een klassiek voorbeeld van het Avontuur met een grote A. Klasse hoe in een vrij klassieke periode Charlier en vooral Giraud de traditionele conventies doorbreken en zich -ondanks het keurslijf van de 'brave' western- geëngageerd uiten met een rebelse ex-soldaat die discipline afzweert en toch de functie van sheriff uitvoert! De babelzieke Charlier blijft praatgraag het verloop van het verhaal met uitweidingen ondersteunen, je zal alles geweten hebben. En Giraud, die lijkt over het hele speelveld te vliegen om elke beweging van eender welke hoek te kunnen 'filmen'. Da's pas tekenwerk met ballen, al is Giraud af en toe inconsequent en lijkt Mike Blueberry de ene keer te afgelikt, (pagina 10, kaders 4-5) tegenover de karakterkop naar het einde. De mijn van Prosit, een pioniersverhaal met echte smeerlappen in de hoofdrol. Giraud groeit zienderogen en bloeit bewonderenswaardig verder open. Composities en cameraspel, de regisseur heeft de touwtjes strak in handen. Alsof Charlier ten dienste staat van de tekenaar (terwijl je zou veronderstellen dat het omgekeerde waar is) met een dramatische climax tot gevolg. Terwijl je nu zou zeggen dat de strip wars staat van clichématige gebeurtenissen, moet je cultuurhistorisch onderschrijven dat Giraud en Charlier anno 1972 hun tijd ver vooruit waren. Toen cowboys nog echte cowboys waren en in de bergen niet zeurden over gebroken ruggen en op elkaar gingen liggen!- Blast 2 ***
- Blueberry 11 ****
- Blueberry 12 ****
- Blueberry Deluxe De mijn van Prosit - Het spook van de goudmijn ****
- Conan 9 **½
- Er was eens 3 ***½
Geslaagde en ontroerende evocatie van de oorlogsonderdrukking terwijl het illegaal verborgen houden van een geallieerde piloot het leven op de boerderij in Normandië niet vergemakkelijkt. De twee monotone uitnodigende covers zijn gestileerd en geven meteen het dramatische contrast weer. Enerzijds de deelse dreiging,
het laag overvliegende vliegtuig dat enige hoop biedt voor de boerenfamilie. Anderzijds de vreugde wanneer een heel konvooi de bevrijding inzet en wel eens het einde kan betekenen van al de miserie. Olivier Merle put uit de familiegeschiedenis en dat laat zich voelen. Met veel liefde en respect reconstrueert hij de geschiednis van zijn grootvader. Om het authentiek te houden overdrijft hij niet en houdt het op een bescheiden heldhaftige poging tot verraad ten opzichte van de Duitse bezetter. Ook binnenin is het eenzelfde kleurpatroon met egale vlakken dat in het oog springt. De pagina's stralen sfeer uit, welhaast idyllisch en poëtisch, karakteristiek voor de strip. Beginneling Tefenkgi is niet het grootste talent, hij zoekt en compenseert met mooie composities en een efficiënte bladspiegel. Te vergelijken met De wilde vlucht. Mooi.- Stille Helden 1 HC ***
- Stille Helden 2 HC ***
- Stille Helden 1 SC ***
- Stille Helden 2 SC ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten