Toeval of niet, een dag na ontvangst van het ludieke mailtje dat deze bijzondere fotografische kennisgeving verspreidde, belde één of andere telefooncentrale om me wat voor product dan ook aan te smeren (neen, geen olie.) Meestal zijn dat aangenaam stemgerechtigde Franstalige dames die je opzadelen met vervelende minuten tijdverlies. Nu was het een even francofone man die zijn verkoopsverhaal deed. Wanneer ik hem erop wijs dat in zo'n geval het voor de ontvanger aanzienlijk begrijpelijker zou zijn om dat in de eigen taal te mogen ontvangen -nu dus het Nederlands- mompelt hij: "ik u niet begrijp". En of ik geen Engels spreek? De verwijten die ik na herhaling om de oren geslingerd krijg, zijn beschamend. Genre "Le néerlandais, c'est de la merde." Na zo'n verhelderende uitwisseling van informatie werd deze professionele relatie onderbroken.
Een ander ruimdenkend medemens kon het op de trein ook niet vatten waarom hij op school überhaupt Nederlands moest leren. Als scholier wacht hij immers liever totdat iedereen tenminste die taal spreekt. Inderdaad, zo is het probleem meteen opgelost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten