Breda anno 2011 is niet anders dan de zoveelste kostelijke stripbeurs met misschien wel de essentiële animo dankzij de betrokken partijen (uitgevers en winkeliers) die via een veel te dure stand hun geld optimaal willen recupereren, het belangrijkste element om zo'n bijeenkomst te verantwoorden, zijnde een groot publiek, ontbreekt compleet.
Hoe hautain kan een standhouder wel niet zijn als net deze beweert het plebs niet nodig te hebben omdat het snuisterende volk toch niets koopt. Met zo'n ingesteldheid maak je geen promotie voor het schitterende medium strips en graaf je het verder de dieperik in. Winkeliers bekampen elkaar met de beste aanbieding (10 voor 10 euro, geef ze toch weg!), uitgevers bieden exclusief auteurs aan om zo de verkoop via distributiekanalen (dus de gespecialiseerde stripwinkels) voor de voeten weg te kapen. Het woord SHOWCASE is nergens van toepassing omdat alles draait rond het terugwinnen van hetgeen geïnvesteerd werd (standplaats, personeel, uitgenodigde auteurs). Logisch, maar ook pijnlijk.
Niks 'festival', niks entertainends. Het geld moet rollen (8,50 euro inkom alleen al). Niet verwonderlijk dat er dan ook slechts fanatici op afkomen en dat de kans miniem is dat je echt nieuwe zieltjes kan winnen. Zieltjes die trouwens wel de toekomst moeten vormen!
Er is inderdaad een impasse die dringend moet doorbroken worden of alles stuikt verder ineen. Het is tijd om een degelijke denktank op te starten waarbij alle kneuterige vooroordelen overboord worden gegooid en getoond kan worden dat de strips wel degelijk leven. En dit niet alleen in onze dromen.
Zelfs na de vele geziene kennissen en aangename gesprekken bleef de impressie van deze Bredase editie als zijnde bedroevend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten