Gidsen doorheen de duistere steden van Storm

Eindelijk in ere hersteld na de ingebonden farce waarmee Casterman jaren geleden uithaalde. Deze De gids van de Duistere Steden is een heerlijke aanvulling op dat geweldige universum dat Peeters en Schuiten creëerden vol met ironische anekdotes en inventieve aanvulling op die surreële wereld. Alsof ze de lezer de pap in de mond lepelen en hem nog meer willen overtuigen van het bestaan van deze parallelle wereld, daar waar we in een utopische gedaante kunnen wegvluchten. Ondertussen weet je aan de hand van de reeds verschenen albums dat niet alles even dromerig is in die stadsstaten. Dat ook daar onderdrukking heerst, beperkte vrijheid. Schitterend is het hoofdstuk Praktische informatie met belangrijke aanwijzigingen omtrent de mogelijke Bereikbaarheid, (on)zichtbare doorgangen naar deze mythische wereld. Vooral het expliciet aankaarten van de muurschildering aan het politiekantoor van de Kolenmarkt in Brussel en de bijgevoegde commentaar is spits en maakt het weer angstig echt. Mooi, deze verzameling, met opmerkelijk op pagina 37 de reproductie van de ex-libris die Schuiten maakte voor Het B-Gevaar.
- Gids van de Duistere Steden ****
- Final Incal 2 **½
- Flikkerzicht 8 **
- Lou Smog 8 **
- Nick - Dupuis 1 ***
- Nick - Prestige 1 ***
- Striptekenkunst van Thé Tjong-Khing ***
Wie had dat gedacht en verwacht Minck Oosterveer en Willem Ritstier samen aan de rol om 's Neerlands belangrijkste SF-icoon te interpreteren? Met minder opgeblazen en wollige teksten dan een Martin Lodewijk-origineel draait alles rond een uit te voeren opdracht om het leven van Roodhaar te redden. Op zich een flinterdun uitgangspunt, ware het niet dat het avontuurlijke pad steeds belemmerd wordt met onvoorziene gevaren in de vorm van monsterlijke wezens en wezenlijke monsters. Leutig, net als de uitdagende interactie tussen de Nomad en Roodhaar. Even verrassend is Minck Oosterveers potloodbasis die jammer genoeg niet optimaal verstevigd werd met een Jorg de Vos-inkleuring. Heil zoekend bij verschillende studio's bekwam de uitgever toch een relatief bevredigend resultaat, hoewel onterecht verguisd door menig criticus. De grimassen zijn niet altijd even consequent (dan eens een jeugdige Storm, ongewild gevolgd door een iets oudere uitvoering) dat ze aan geloofwaardigheid inboeten. De banneling van Thoem is dan niet de hoogste vlieger uit de reeks, deze titel mag trots postvatten in de collectie. Laat de auteurs maar verder groeien. Jammer van de te gevulde tekstkaders. Een kleiner lettertype geeft extra ademruimte.
- Storm - De kronieken van de Buitenring 1 HC ***
- Storm - De kronieken van de Buitenring 1 SC ***