HEROES (12)

Sommige dubieuze rollen worden omgekeerd. Nu meer naar het voorplan tredend, Malcolm McDowell, de immer met nutwit Alex geassocieerde acteur uit de oerklassieker A clockwork orange als het ultieme kwaad Linderman. Of toch niet? Noah Bennet krijgt eindelijk de kans om sympathie op te wekken. En Sylar? Die blijft met fingerspitzengefühl zijn slachtoffers behandelen.

19. 07%
"Sylar blijft tekeergaan met de –onbewuste– hulp van Mohinder en Hiro besluit 'de wereld te redden' nadat hij de wrede werkelijkheid onder ogen moet zien."

Zijn klomp is gevallen

In navolging van De Rammelende Rally krijgt ook Nederland (meer specifiek Noord-Brabant) zijn toeristische promogids met Sus & Wis als natuurlijke gidsen. Aan de hand van een weddenschap meten twee teams zich, de ene met het Nederlandse vervoermiddel bij uitstek, de fiets, de ander met een even karakteristiek oerhollands voorwerp, de klomp, zij het met een behoorlijk uitgeruste vliegmotor! Ondanks het technisch vernuft kan Jerom met zijn dommekracht toch bijbenen. Deze reclameopdracht is toch meer dan de optelsom van promoplaatjes met promopraatjes. Actie lijmt alles aan elkaar, het streberige winnaarsgevoel zorgt voor competitie en spanning. Onderhoudend. Na de versies van 1975 en 1999 in 2011 dus een heruitgave met een geïndexeerde rechtzetting van de ondertussen ondergane evolutie in de streek. De gewijzigde situaties daadwerkelijk hertekenen, dat zou pas innoverend zijn geweest. Nu blijft de uitgever op de commerciële lauweren rusten. Bovendien is de druk van Standaard uitgeverij beschamend. Flinterdun papier degradeert reeds de niet zo goedkope luxe-editie, maar daarenboven werden ingescande beelden gebruikt voor reproductie. Anno 2011 lees je dus een slechte kopie van een middelmatige afdruk.
- Jacob en Gnork 1 **½
- Suske en Wiske Luxe De vliegende klomp (2011) ***
- Suske en Wiske Promostrips De vliegende klomp (1975) ***
- Suske en Wiske Promostrips De vliegende klomp (1999) ***
- Suske en Wiske Promostrips De vliegende klomp (2011) ***

HEROES (11)

Het komt opeens wel in een erg blitze stroomversnelling. Wederom met een ontwrichtende Wat voorafging-scène. De herbeleving van een gesprek uit de vorige aflevering met een andere tekstuele invulling. Claire zegt ditmaal dat haar vader via de Haitiaan niet enkel het geheugen van haar moeder, maar ook van haarzelve wou wissen. Voorheen verweet ze hem enkel het manipuleren van haar moeders herinneringen.

18. Parasite
"Verschrikkelijke toekomstbeelden brengen de Heroes van de wijs wanneer Linderman zijn plannen onthult en Isaac zijn vreselijkste schilderij tot nu toe maakt."

Aleph-Tav: First and Last

Terwijl je van Jodorowsky zwaarwichtigheid verwacht is De kreupele keizer (eigenlijk heel Alef-Thau) flinterdun. Het leest als een trein en stort je van de ene verbazingwekkende onwaarschijnlijkheid in de andere. Met Diamanta in de buurt heeft de scenarist het ideale reddingsmiddel gecreëerd, een deus ex machina dat onze helden uit welke hachelijke situatie ook (of toch misschien, om enige spanning erin te houden) kan redden, zoals bij de Microdrochten. Hou je van ectoplasmen en de wilskracht van de mens, dan kom je in deze zoektocht naar het ultieme aan je trekken. Toch mooi hoe de confrontatie tussen Alef-Thau en de Boom der Wijsheid zich manifesteert. Welk een wilskracht de jongeman al niet kan opbrengen en aan de dag legt om zijn geliefde en de haar omringende wereld terug te winnen. Egocentrisch qua inzet, allesopofferend qua overgave. Voor een keer kan je Jodorowsky niks verwijten. Diens grenzeloze fantasie maakt er een heerlijk ontspannen spektakel van. En naar het emotionele einde toe is het hek helemaal van de dam. Een poëtische terugkeer naar een andere wereld. De cyclus is rond!
- Alef-Thau (Sherpa) 2 ***½
- avonturen van Alef Thau 5 ***
- avonturen van Alef Thau 6 ***½
- Bilals Julia & Roem **½
- Messenger 5 **

Komen eten

In de roes van de reeks over mensen met speciale gaven voor het eerst een poging gewaagd om mijn eigen soep te koken met als bouilloningrediënt een varkenspoot. Door de te grote hoeveelheid water was het resultaat behoorlijk verwaterd, maar dat kan je corrigeren met enige toevoegingen. De heldendaad werd echter compleet gefnuikt door de hoge zuurtegraad. Nochtans gaat de omgeving niet gebukt onder een verhit gesternte. De koeltemperatuur zou voldoende moeten zijn om het een nacht uit te houden. Tenzij de onzichtbare Heroes-man toch slinks het geheel bedorven heeft.
Misschien in plaats van een varkenspoot nu enkel nog Knorr gebruiken? Wat een zwijnestal!

HEROES (10)

Verrassende verschijning: de uitstekende getypecaste tweederangsschurkenacteur Eric Roberts. Geknipt voor de rol. Met getemperde zwartwitbeelden wordt het verleden opgerakeld. Interessant, niet?

17. Company Man
"Het schokkende verleden van H.R.G. komt aan het licht en na een verschrikkelijke explosie zal Claires leven nooit meer hetzelfde zijn."

Een dorpje dat niet ging vliegen

De voorkaft is misschien wel speciaal opvallend, ze dekt de intrigerende lading van het binnenwerk niet. Marchals tekeningen hebben een zekere passende, afstandelijke geladenheid die dit intrigerende verhaal kunnen versterken, dat zie je alleen wanneer je het boek openslaat en zelfs de kleuren wegdenkt. Sébastien Bouet opent schitterend sfeervol om dan op zijn Léo's Aldebaran-achtig interplanetair te werken. Waarom Léo? Omdat zelfs Marchal geregeld statische poses van de meester imiteert (plaat 6, kader 4). Het is vooral Rodolphe met zijn Shyamalan-achtig scenario die de show steelt. Een onverwachte plotwending, het op realistische wijze weergeven van horror en sciencefiction, een prisoner-gegeven letterlijk knipogend naar
The Village. En troost je, degene die je d'r niet zal tegenkomen zijn de Village People. Bij deel 1 was ik matig enthousiast. Deel 2 breekt duidelijk alle gensters open.
- Tobkok 1 HC **½
- Tobkok 1 SC **½
- Verborgen geschiedenis 19 **½
- The Village 2 ****

Verzamelwoede: een loopje voor een loop

Ondanks de zwaartekracht durft Newtons appel wel eens traag van de boom te vallen. Dat overkwam me toen ik halfweg de middag realiseerde dat het de Jetse jaarmarkt was. Gaan of niet gaan? De herziening van een ouwe maat was een goed excuus.
De beestenkeuring miste ik, ongetwijfeld uit zelfbescherming om zelf niet op een podium te belanden. Door de Jetse straten struinen leverde weinig op. Gesitueerd in het Brusselse, dus dat zijn over het algemeen al gehaaide handelaars. Zelfs de plaatselijke rommelmarktkramers vonden het nodig om in de commerciële Smurfenhausse minstens twee euro te vragen voor een exemplaar. En dat was net het bedrag nodig om een Formula Tyco 6739.20-doos te vinden, behoorlijk intact! Een looping voor de baan.
Al vrees ik voor het praktisch gebruik. Die prachtige mini-slotcarwagentjes (schaal 1:87) zien er zo fragiel uit dat eventuele stuntcapriolen uit den boze zijn.
Mooi gedisplayed en dus in het oog vallend een Grand Prix Racer No.14 van Matchbox (schaal 1:55; 0,50) en een Williams Compaq 2000 Hot Wheels (voor MacDonald's; 0,50).

HEROES (9)

Onverwachts, da's het minste wat je kan zeggen om volgens de rite van zijn verschijning Stan -the man- Lee een cameo te zien opvoeren als doorwinterde extra. Gelukkig is hij geen bliksemafleider en gaat het spannende verhaal verder zijn gang.

16. Unexpected
"Matt bundelt zijn krachten met een 'draadloze' held en een radioactieve man. Claire vaart uit tegen haar vader en Peter ontdekt dat hij op een pijnlijke manier verraden is."

Zou Bertrand zonder Robert kunnen?

En met dit verhaal is dus de toon gezet van wat een lange Vandersteen-reeks zal worden. De figuren worden al meteen op het eerste prentje gekarakteriseerd, de ene dichterlijk (Robert, hoewel het rijmelen slechts sporadisch is), de andere komisch (Bertrand). En al staan de vagebonden onderaan de sociale ladder, toch zijn ze immens rijk. Met hun gouden hart en dito rechtvaardigheidsgevoel hebben de landlopers vaak meer te bieden dan mensen met poen. Naast Robert & Bertrand eveneens meteen opduikend de twee belangrijke nevenpersonages weeskind Joeki, mogelijke troonbestijger van Moldavië, en Robert & Bertrands aartsrivaal nummer 17. In het genre knap getekend met een amusant verhaal. Ook al werd deze heruitgave 'slechts' op 500 exemplaren gedrukt, de exuberante prijs in onverantwoord. De blauwe steunkleur -het gebruik ervan is trouwens niet altijd even consequent doorgevoerd- geeft gelukkig een iet of wat luxueuzer effect. Desondanks zijn de facsimilés van Barelli en Kuifje in vergelijking met deze van 25 euro gemaakt voor een vriendenprijs. Voor de snobistische verzamelaar.
- Robert en Bertrand - Adhemar 1 ***
- Robert en Bertrand - Adhemar 2 ***
- Robert en Bertrand - Adhemar 3 ***
- Robert en Bertrand - Adhemar 4 ***
- Robert en Bertrand - Adhemar 5 ***
- Robert en Bertrand - Standaard Uitgeverij 1 ***
- Robert en Bertrand - Standaard Uitgeverij 2 ***
- Robert en Bertrand - Standaard Uitgeverij 3 ***

Rommelmarktkoopje: Monopoly - editie Brussel

Mannen maken plannen. Vandaag was het één van die beslissende dagen om architecturale knopen door te hakken. Ga je voor speelsheid en verlies je daardoor veel ruimte, of kies je voor een strakke opstelling met een optimale benutting van de oppervlakte? Om het best een idee te vormen teken je dat gewoon uit op de grond. Da's al één zorg van de baan.
En dus bleef er tijd over om vlug naar Meise/Oppem de restanten van een semi-garageverkoop te inspecteren. Net voor de atypische zomerzondvloed toch één dingetje buit gemaakt: een Monopoly editie Brussel (1). Daterend van het jaar 2000 met de Belgische hoofdstad als centraal gegeven.
De Kiekenmarkt, het Rouppeplein, de Brandhoutkaai, het Sint-Katelijnenplein, het Vossenplein, de Lakensestraat, de Hoogstraat, de Antoine Dansaertstraat, het Madouplein, Kantersteen, de Wolvengracht, de Grote Zavel, de Kleine Beenhouwersstraat, het Muntplein, de Wetstraat, de Grote Markt, Robert Schumanplein, de Aldolphe Maxlaan, de Lemonnierlaan, de Louizalaan en tenslotte de overbekende Nieuwstraat. Geweldig!
En toch voelde ik me genaaid. De gehaaide verkoopster was dan wel blij het spel voor een prikje te verkopen, na thuiscontrole ontbrak... het geld! Op zijn minst een essentieel onderdeel bij het spel.

HEROES (8)

Wat voorafging bevat een bizarre twist die in de vorige aflevering in gewijzigde vorm aan bod kwam. Met betrekking tot Claires wens om haar biologische vader te ontmoeten, blijkt pardoes dat-ie vanwege zijn hooggeplaatsheid zich niet kwetsbaar kan opstellen. Zelfs in de recapitulatie zitten addertjes onder het gras. Nooit gedacht dat ik zo aandachtig oplette. Da's pas iets voor in de (school)klas!

14. Distractions
"Familiebanden staan onder druk wanneer Hiro er maar niet in slaagt zijn vader te overtuigen van zijn nieuwe weg, Niki een keuze maakt m.b.t. haar toekomst met D.L. en Micah en Sylar het huis van de Bennets bezoekt."

15. Run!
"Mohinder ontmoet een gevaarlijke nieuwe held. Matt komt onder vuur te liggen van de nieuwe moordenaar van Linderman en de identiteit van Claires biologische vader wordt eindelijk onthuld."

Een gekruisigd vuur

O neen, nog een catholic fantasy-reeks die de geheimen van het Vaticaan blootlegt. En gek genoeg behoort ze niet tot de gelijknamige collectie terwijl de strip van dezelfde uitgever (zowel Frans- als Nederlandstalig) is. De iet of wat goedkope pose op de covertekening (vooral geaccentueerd door de flashy inkleuring op de kledij) belooft niet meteen veel goeds. En met Sala aan de schrijverstafel die al eerder in de moeraspoel van katholieke geheimen ploeterde, vrees je onterecht een zoveelste afgang. Cross Fire is de mix van Konvooi (de dynamiek) met Gipsy (de tekenstijl die aanleunt bij de Japanse manga) en de mysteries van die specifieke driehoek. Voor een keer werkt het, al die ingrediënten samen. Hoewel de computerinkleuring getemperd is en de pagina's veelal een uniforme sfeer uitstralen, is ze nogal donker en soms te artificieel. Pierre-Mony Chan verbaast door de schwung van het camerawerk en het afgestemd interageren van de personages. Juffrouw d'Agostino gekoppeld aan playboy Angelo Constanza, een explosief koppel.
- Cross Fire 1 HC ***½
- Cross Fire 1 SC ***½
- Machtsspel 4 **
- Malafide 1 ***

Marktbederf: Silvester

Wat is-ie toch gewiekst, Silvio van Silvester strips. Onder het mom van twintig jaar uitgeverij Silvester opent hij de archiefkast (noem het gerust de archief'hangar') om de minder vlottende verkoop aan te zwengelen met kennismakingspakketten.
Alsof je op date gaat, evenzeer blind met een geseald pakket, gelukkig met als ondersteuning de commentaren die her en der gepost worden. Bij een eenmalige gebeurtenis zeg je: Tof, die moet ik aanraden. Wanneer het echter systematisch bijna maandelijks voorkomt, signaleert dat eerder het teken aan de wand. Alsof het schrijnende overschotten betreft.
Silvester strips doet afbreuk aan het opgebouwde fonds. Met het nodige scepticisme hoor je daadwerkelijk de liefhebber klagen. Waarom überhaupt nieuwe reeksen beginnen die wanneer twee titels verschijnen ook het label kennismakingspakket dragen (laatst nog Acriborea 1 en Acriborea 2 voor de introductieprijs van 29,95 in plaats van 33,90)?
Net in een markt waar het draait rond vertrouwen ondermijnt een 'respectabele' speler zijn fundamenten. Ondertussen haalt hij ook de buldozer boven om nog zwaardere schade aan te richten. Wordt vervolgd.
Het betreft de volgende reeksen:
- Arctica 1 en Arctica 2 ***
- Cosa Nostra 1 en Cosa Nostra 2 ***
- Hauteville House 1 en Hauteville House 2 ***
- Major Arcanum 1 en Major Arcanum 2 ***½
- Pijl van Nemrod 1 en Pijl van Nemrod 2 ***
- Okko 1 en Okko 2 ***½

Drollige trollen

Net wat de reeks nodig had: een amusant, onderhoudend verhaal. Over Mourier niks dan goeds. De artiest heeft het trollenuniversum in de vingers en gaat er nog steeds even speels mee om. De wisselvallige Arleston daarentegen bakt ze de laatste jaren nogal bruin met middelmatige scenario's. Het is geen traditionele 'De jeugd van Waha' of 'Hoe de kleine Waha in de ketel viel' geworden. D'r is de rationele interesse voor dat lang geleden verdwenen mensenkind. Aan de hand van wetenschappelijke studies onderneemt de eerbiedwaardige Fukhatoe een poging om -om persoonlijke redenen- de locatie van Waha te achterhalen. Met de onderzoeks'geschriften' (in de vorm van stripenscèneringen) krijg je een klare kijk op die bedreigde wezens, de Trollen. Zelfs de op die manier ingelaste gagplaten missen hun effect niet, al blijft de interactie met het hoofdverhaal het efficiëntst wanneer de twee natuurlijk samenvloeien en elkaar overlappen. Schattig en leuk.
- Barelli compleet 1-8 ***½
- Les Misérables (Graphic Classic 4) **½
- Trollen van Troy 14 HC ***½
- Trollen van Troy 14 SC ***½

HEROES (7)

De op- en afbouw van de reeks is bijzonder. Vaak beginnend met Mohinder die de situatie in een filosofisch-wetenschappelijk perspectief plaatst, de realiteit observerend. En ook naar het einde toe rakelt de theoreticus mogelijke stellingen op. Voor een keer gebeurt dat eens niet bij de cliffhangers van deel 13. Inderdaad met méér dan één is het smullen om te begrijpen welke nieuwe hoofdrolspelers onze protagonisten vervoegen. Publiekslieveling Hiro is met glans de rol van outsider aan het vervullen. De naïeve Oosterling die gelooft in het heil van het heldendom. Alleen jammer dat net hij zijn specifieke superkracht verliest. Gelukkig is hij van het type dat niet zo snel opgeeft.

12. Godsend
"Terwijl Claire de gevolgen van haar deal met de Haïtiaan onder ogen moet zien en terwijl Hiro en Ando op zoek gaan naar een samoeraizwaard, maakt een nieuwe held zijn schokkend debuut."

13. The Fix
"Er duiken nieuwe gezichten op om de Heroes te onderrichten terwijl Hiro over zaken praat met zijn vader, Claire op zoek gaat naar haar biologische ouders en Peter iets probeert op te steken van een onzichtbare man."

Gekruisigd bij de Apache Junction

Na Auguria is Peter Nuyten een te volgen artiest. De zeldzame Nederlandse auteurs die met realisme uitpakken en het dan ook nog eens goed doen, je kan ze op een hand tellen. Ook hierin herken je wederom iemand met vakkennis. De vlezige personages bewegen in een realistische decor, historisch onderbouwd, zij het fictief ingevuld. Waar Auguria verzandde in overdaad, neemt Nuyten nu de tijd voor een gestage opbouw, gebalanceerd over meerdere delen. Begripvol dobbert hij tussen de verschillende kampen om alles in het juiste perspectief te plaatsen. Misschien met iets té veel inspanningen om de beweegredenen (geschiedkundig) te plaatsen. Alsof de auteur d'r steeds een stukje belerends in wil steken. Desalniettemin een knappe, onderhoudende western.
- Apache Junction 1 ***
- Kiekeboe 4 **½
- Scott Pilgrim 2 **½
- Shaman King 25 **½

Toevalstreffer: op reis in de strip

Da's de tweede keer dat een reisbestemming ook de pagina's van Shaman King haalt. Nu duidelijk verwijzend in deel 25 (op pagina 61) naar de schitterende Mont Saint-Michel in Normandië. De achtergrond? "De Mont Saint-Michel waar ik opgegroeid ben, is een heilige berg waar de aartsengel Michael op aarde neerdaalde." Aldus de X-Law. Terecht een hemelse toeristische trekpleister van wereldlijk niveau die je eens gezien moet hebben met zijn aanwassende opzet, die wildgroei van versteende huisjes tegen de religieuze rotswand.

HEROES (6)

Met tussenin een terugblik naar het verleden (episode 10) die wel érg verhelderend werkt. Hoe of waar die superkrachten vandaan komen, da's een zorg voor later, het plaatst het heden alvast in een duidelijker open perspectief. Mét de intrede van de mysterieuze Sylar die nu eindelijk ook een gezicht krijgt. De acteur die hem speelt is een verrassing van formaat! Ster van de show is ongetwijfeld Hiro Nakamura (Masi Oka) met een natuurlijke présence en kinderlijk enthousiasme.

9. Homecoming
"Het ogenblik is aangebroken om de cheerleader te redden en één nacht zou het lot kunnen veranderen van Claire, H.R.G., Peter en van de wereld."

10. Six Months Ago
"We maken een sprong terug in de tijd en zien Mohinders vader in New York, Claires schokkende ontdekking en een rechtszaak die zware gevolgen zou kunnen hebben voor de volledige Petrelli-familie."

11. Fallout
"Uit Isaacs schilderijen komen we meer te weten over de voorspelde nucleaire aanval op New York City. Mohinder slaat een nieuwe weg in en zet er zijn eerste stappen terwijl Niki een moeilijke beslissing neemt om haar zoon te beschermen."

The Pink Cadillac

Het typische verhaal van een belangrijk, in dit geval letterlijk kostbaar voorwerp dat in 'verkeerde' handen valt waardoor de slachtoffers op zoek moeten gaan om het te recupereren. Je zou dom zijn om niet net als Marcel Kiekeboe het zaakje van de eeuw thuis binnen te halen, zelfs al is de voor een spotprijs bemachtigde Rolls Royce in het roze geverfd. Naast de achtervolgingswaanzin ook de introductie van een zootje afgezette dictators die -inventief gevonden- in een pension (of afkickcentrum!) terechtkunnen om alsnog in alle rust te kunnen verdergenieten van hun op het volk bijeenvergaarde fortuin. Merho put uit de realiteit, Travakstan is de kruising tussen Tsjechoslovakije en de Filipijnen, met de vrouw van de president als even groot liefhebster van schoenen. Wie doet haar dat na? Imelda Marcos natuurlijk. Amusant in het genre.
- Bleach 16 **½
- Kiekeboe 53 ***
- Rode Ridder 85 **½
- Rode Ridder 121 *

Straffe schoppen

Typisch Belgisch. Na alles energetisch uit te puren eindelijk het verzilveren om daarna meteen het deksel op de neus te krijgen. Hoe eenvoudig is het niet je zo te laten ringeloren. Gelukkig werd de scheve schaats vlug terug rechtgetrokken. Met de verbruikte brandstof was het logisch dat de druk op de ketel niet even stomend zou zijn in het tweede helftgedeelte. Onverhoopt was dan ook de gewonnen strafschoppenreeks. Een aangenaam matchke.

De kwade lijkwade

Drie Christussen is méér dan een vormelijk experiment, alleen dringen Mangin en Bajram de inventief in elkaar geknutselde materie iets te nadrukkelijk op. In plaats van het puzzelwerk aan de lezer over te laten, dringen ze meteen hun weldoordachte planning op zodat je al op voorhand hun monnikenwerk -erg toepasselijk bij deze materie- zou erkennen. Het ingenieuze knutselwerk (de pagina's 8, 34 en 60 geven summiere uitleg) wordt immers opgedrongen met een air van "zie eens hoe minutieus tewerkgingen." Een toch wel niet onbelangrijke voetnoot die net de kracht van het puzzelwerk... ontkracht. Al die poeha was immers niet nodig om het historische feit (in dit geval het reliek) op drie verschillende manieren te interpreteren. Want terwijl je voortdurend struikelt over de mogelijke herkenningspunten naar de andere situaties (bijna elk tekstkader heeft een verwijzingsnummer), doorbreekt dat net het inlevingsvermogen. Pas in het derde epistel neemt de pathos de overhand. Ongetwijfeld omdat je op basis van de personagekennis (hoewel die figuren in elk verhaal qua inhoud steeds variëren) sympathie opbrengt voor de protagonist die in een hels scenario terechtkomt. Respect voor Denis Bajram die er een waar kunstwerk van gemaakt heeft. Je herkent amper iets van zijn Universal War One-methodiek. Krijtlijnachtig de lezer schilderachtig vervoeren met lichtfloue beelden. Op het juiste plekje zet hij scherp. Drie Christussen is een ambigue strip, (te) ingenieus in elkaar gezet. Als totaalpakket méér dan het (her)lezen waard. Nu nog kiezen tussen drieëneenhalf of vier sterren!
- 6 Juni 1944 - Overlord **½
- Barelli 7 ***½
- Drie Christussen ***½

HEROES (5)

Logisch toch dat Tim Sale betrokken is bij het artwork in de reeks. Als rechtertekenhand van co-producer en medescenarist Jeph Loeb creëerden beiden immers oa Batman The Long Halloween en Superman for all seasons samen. In de schilderijen valt zijn herkenbare 'voet'afdruk te lezen. Vooral in de ogen zit dat karakteristieke Tim Sale. Het comicachtige wordt in de reeks doorgetrokken. Letterlijk ook met Hiro die de strip van zijn wedervaren leest.

7. Nothing To Hide
"Relaties staan op het spel wanneer Matt zijn vrouw opzijschuift om mee te doen aan de zoektocht naar Sylar en Claire ontdekt waar haar zoekgeraakte tape is. Nathan bespreekt een strategie met zijn familie en Niki verklapt haar ‘geheim’ aan een vriend."

8. Seven Minutes To Midnight
"Vastberaden om een normaal leven te leiden, concentreert Claire zich op de reünie. Mohinder keert naar India terug voor de begrafenis van zijn vader."

Die aha- en oja-erlebnis

Enerzijds ben je teleurgesteld omdat Venderbosch je slechts beperkt uitleg verschaft over bepaalde materies. Dat terwijl je d'r net méér over had willen weten. De bundeling op één à twee pagina's is immers door de compactheid niet altijd even geslaagd. Anderzijds is dat net ook de kracht van de strip. Door de uitleg niet steeds te overladen met overmatige wetenswaardigheden, blijf je gevrijwaard van de overdaad die er net voor had kunnen zorgen dat je je interesse verliest. Uiteindelijk merk je dat Venderbosch het uitstekend weet te doseren. Tussen wetenschap en amusement dobberen zonder te vervelen. Stijlkundig varieert de strip regelmatig. Ongetwifeld het resultaat van wanneer het getekend werd. Wanneer Venderbosch een dikkere lijnvoering hanteert en gestileerder met kleur omgaat, dan krijg je erg aardige strippies. Die ook nog eens het onthouden waard zijn!
- Elsje 5 ***
- Fred de Heij presenteert Pulpman 11 ***
- Genetiks 2 **
- Haas 2 ***
- Prof Oja-Aha 2 ***½

HEROES (4)

Na een vermoeiende tuindag -nogal wiedes, onkruid wieden mag je dan één laten voelen met de natuur, na verloop van tijd ga je gebukt onder het gebukt wroeten- toch behoefte aan die nieuwe verslaving. Twee shots die het telkens veertig minuten uithouden.
Voorlopig een ingenieus geconstrueerd plot waar duidelijk over is nagedacht. Een echte puzzel die voor je beeldig en beeldend in beeld wordt gebracht.

5. Hiros
"De gevolgen van de speciale vaardigheden van de heroes worden steeds duidelijker wanneer Matt de gedachten van zijn vrouw leest, Hiro aangevallen wordt door het personeel van een casino in Las Vegas en Niki de tijd uit het oog verliest.

6. Better Halves
"Niki wordt geconfronteerd met haar man, D.L., en Hiro geeft een levensreddende boodschap door aan Peter."

Bob de Moor Edgar P Jacobs achterna

Komt het door Jacobs' theatrale achtergrond dat Bob de Moor de ingeving had om een acteur als hoofdpersonage te nemen? Toch wel een zeer raadselachtige voorkaft die Bob de Moor voor dit album tekende. Een in het ijle springende, onherkenbare hoofdrolspeler. Wordt hij nu omvergereden of is hij supermanziek en belaagt hij de chauffeur? Bob de Moor wordt veelal geroemd voor diens bijdrages als studiomedewerker van Hergé. Met Barelli bewijst hij ook zelf heel wat in zijn mars te hebben. Al lijdt hij aan het gebrek aan precisiedrang, dat fanatieke dat Hergé net zo kenmerkte om de verhalen tot in de puntjes uit te werken, de tekeningen tot in de details te verfijnen. Bob de Moor is daarin productiever en laat de plot sneller en chaotischer vooruitgaan. Met natuurlijk de typische persoonsverwisselingen, maar wat wil je, wanneer de protagonist in de huid kruipt van een ander. Vermakelijk en stijfjes.
21-08-2011
- Barelli - BDMust 1 ***
- Barelli - Le Lombard ***
- Bleach 15 **½
- Favorietenreeks 45 ***
- Sammy 2 **½

Verzamelwoede: Hot Wheels Grand Prix Racer 2003 Renault B8874

Afgezakt naar Nossegem om daar tussen de rommel te snuisteren.
Bij een (bescheiden) 'handelaar' voor 70 eurocent dit wagentje gevonden: Hot Wheels Grand Prix Racer 2003 Renault B8874. Het is even zoeken bij zo'n uncarded exemplaar (onderaan het chassis staat immers geen enkel serienummer of andere referentie. Qua verzamelwaarde is met doosje (of afhankelijk van de presentatie 'carded') natuurlijk veel interessanter. Ben al tevreden dat er na Polistil en Matchbox toch officieel leven is na de commerciële dood van de F1-schaalmodelletjes.
Wat is internet toch heerlijk. Zou immers de wagen representeren van Jarno Trulli of Fernando Alonso. Wie van beiden reed met nummer 7?

Verzamelwoede: de Jommekesschat

Sinds de medewerking aan de Jommekestentoonstelling voor de Strip14daagse van Brussel in 2007 zit ik opgezadeld met een heuse Jommekesfobie. Hoewel ik toendertijd alles bijeensprokkelde waar ook maar enigszins de beeltenis van Jommeke opstond, maw merchandiseartikelen, verwachtte ik niet om in de jaren daarna nog opmerkelijke vondsten te doen. En toch wordt op rommelmarkten mijn oog steeds getrokken naar van die gadgets waarop de jongen met het strooien dakje sierlijk pronkt. Alsof je d'r een specifiek zesde zintuig voor hebt ontwikkeld. Anderen bestempelen dit fenomeen 'gewoon' als abnormale misvorming.
Uniek beschouw ik die stukken niet, wel behoorlijk zeldzaam -ondanks de immense populariteit van Jommeke als algemeen Vlaams stripcultuurerfgoed en de daarbij gepaard gaande massaproducten- want als je ze maar al te vaak tegenkomt, vind je ze in sé niet zo interessant. Zal het er ooit van komen om toch een tweede Jommekesexpo in te richten?
Vandaag opgevist in tweedehandsland:

1. een gloednieuw Jommeke kaarttoernooi, een spel waar je -naar hun zeggen- tureluurs van wordt. Een Zonnedorpse invulling van het alomgekende UNO (een commerciële variant van pesten). Ref: 505943 en vervaardigd in 2009 voor Dupuis die toen nog de rechten bezat op Jommeke. Kom je die voor 50 cent tegen, pik 'm op!

2. een afgesloten zakje met verzorgd gesorteerd een Mega spel- en puzzelboek daterend uit 2004. Plus zo'n typisch visserspetje, een verrekijker (als jongeling droomde je vroeger altijd van die mystieke x-ray bril waar voortdurend in de Trois Suisses-catalogus reclame voor gemaakt werd, lees ook Paul Jester) en een soort van mini-mp3-speler (of radiootje). Ongetwijfeld in elkaar gestoken als verrassingspakket voor nieuwe aansluiters bij de Jommekesclub. Voor een euro laat je zoiets niet liggen.

HEROES (3)

Het grootse, overweldigende gevoel van de openingsaflevering is afgezwakt, nochtans wordt de verslaving dwingender. Heerlijk.

3. One Giant Leap
"Claire wordt aangevallen door een quarterback op school, Hiro zoekt hulp bij Ando en Niki doet een gruwelijke ontdekking."



4. Collision
"De Heroes kunnen met elkaar in verbinding treden nadat Mohinder de laatste puzzelstukjes heeft samengebracht over hun verblijfplaats, maar komen ze ook op tijd voor de cheerleader?"

De andere ik

Gezien de verweven verbanden tussen de onderlinge albums is dit een conceptstrip (volgens de uitgever biedt deze thriller verschillende leesmogelijkheden steeds wanneer een nieuw verhaal toegevoegd wordt) die het natuurlijk moet hebben van het gehele pakket om te kunnen beoordelen. In ieder geval is met Camille een nieuwsgierigwekkende toon gezet. Al blijft de essentie vaag in het ongewisse, door de rijkelijke introductie van de hoofdrolspelers ben je benieuwd waarnaar de plot zal leiden. Het is vooral Reynès met zijn (komisch-)realistische stijl die je filmisch meesleurt. Een goede opener.
- Alter Ego 1 ***½
- De Rode Keizerin pakket 1-4 **½
- Say hello to Black Jack pakket 1-13 ****
- Ultimate DragonBall 13 ***

HEROES (2)

2. Don't Look Back
"Nu ze ontdekt hebben dat ze over nieuwe gaven beschikken, luistert Matt Parkman de gedachten van een meisje af, merkt Niki dat ze over brute kracht beschikt, zet Claire haar studentenleventje voort ondanks een schijnbaar dodelijke val en gaat Hiro op onderzoek uit in New York."

Viva Vivès met Meisje(s)

Het eerste wapenfeit van Bastien Vivès (al werd dit in het Nederlands pas als vijfde album uitgebracht) is meteen een schot in de roos. Terwijl je nu kan hekelen dat de jongeman zich herhaalt met thema's die je reeds gelezen hebt en het ook de verfijndheid mist van de voorgaande titels, stel je toch twee grootse basiskenmerken vast: Vivès kan tekenen én Vivès kan vertellen. Door diens kracht om vaak zonder woorden enkel met cinematografische beelden te vertellen, leunt de artiest dicht aan bij de manga. 'Laat de beelden voor zich spreken' is duidelijk zijn leuze. Bovendien schrijft hij met zo'n enthousiast en herkenbaar intimisme dat je makkelijk meegezogen wordt in die adolescentenwereld. Speels en verleidelijk. Romantisch en hoopgevend. Het enige minpuntje is ongetwijfeld de overdreven grootte van Alices boezem.
- Meisje(s) Bastien Vivès ****
- Sombrero Zwarte Reeks 174: Dokter Sylvia *
- Sombrero Zwarte Reeks 175: Codewoord Q **

HEROES (1)

Immer worstelend met tijd. Een film heeft een mooi afgebakende limiet terwijl je bij een tv-reeks al vlug gebonden bent aan een repetitief vertelritme dat je dwingt om met de regelmaat van de klok het vervolg te programmeren om de beperkte hersenopslagruimte niet over te belasten. Het is me eindelijk gelukt mezelf te slachtofferen voor HEROES, een rommelmarktkoopje dat voor de aangeboden prijs (2) zelfs het risico waard is, zelfs al transformeertt het zich bij ziening tot een rommelmarktmiskoop.
Alleen al voor die eerste aflevering is het meer dan de moeite waard. De levendige sensatie van mogelijks papieren helden die elk een geheim meedragen. En terwijl je een soort van grote team-up verwacht en ze samen dus een superbestrijdingsgroep zullen vormen, neemt de plot een andere wending, die van de pragmatische outcasts die worstelen met hun gave. Wat ermee aan te vangen? TV-series maken natuurlijk!

1. Genesis
"De bal gaat aan het rollen wanneer een volledige eclips de aarde verduistert en een geneticaprofessor het geheime onderzoek van zijn vader ontdekt. Daaruit blijkt dat er mensen met bijzondere krachten onder ons leven."

Schaam je ni voor Ikigami

Terwijl Ikigami zich verder zou kunnen ontwikkelen tot een ultieme thriller waarbij de onheilsbode steeds geconfronteerd wordt met zijn hopeloze 'slachtoffers', kiest Motoro Mase om het menselijke drama volledig uit te puren. Natuurlijk steekt er het gedeelte gewetensbezwaren in, de strijd van Fujimoto tegen het 'immorele' werk dat hij uitvoert. Erg rechtvaardig is het immers niet om veroordeeld te worden. Het knaagt aan Fujimoto's menszijn. Daarnaast heb je de levens van Takeshi en Shoji die abrupt ten einde komen. Wat te doen in die laatste vierentwintig uur (genre 25th hour)? Geen vrijblijvendheid, ook voor de lezer is deze voyeuristische inkijk een domper op de dagdagelijkse feestvreugde. Motoro Mase zoekt het niet in het zelfbeklag, noch het deprimerende fatalisme. Hij reikt hoop aan waarbij een vaarwel geen definitief afscheid hoeft te betekenen. Rust in deze wrede vrede!
- George Sprott - 1894-1975 ***
- Ikigami 2 ****
- Psyren 2 ***

De film van Ome Willem: Saving private Ryan

Hoewel mijn nieuwsgierigheid wel gewekt is om een glimps op te vangen van de oorlogsgeile prent met de welluidende titel Shaving Ryan's privates, is het -al dan niet in besloten kring- toch raadzamer om een andere genrefilm te presenteren. Niet meteen iets voor teerhartigen, want na de zeemzoete intro -het heden, op het Amerikaans kerkhof te Normandië, waar je nog geen twee weken geleden zelf stond- geeft Spielberg de allergrootste les in oorlogscinema die je letterlijk van je sokken blaast. Eveneens geen glorifiëring zoals bij Band of Brothers. De eerste veertig minuten zijn zo overdonderend dat een evenaring van hetzelfde niveau tijdens het verdere verloop haast onmogelijk is. Vanwege de intensiteit en vanwege het realisme. Je spoelt mee aan op het strand met amper tijd om op adem te komen.
Heeft Spielberg de zoektocht naar Ryan als kapstok gebruikt om de invasie te reconstrueren? Ongetwijfeld. De tour de force die hij in het begin levert, tracht hij in het tweede luik tevergeefs over te hevelen. Met de kleine gastrolletjes van steracteurs (Dennis Farina, Paul Giamatti, Ted Danson en Matt Damon) tracht hij Terence Malick te kopiëren (The thin red line), de keuze is niet altijd even gelukkig en de impact minder groot. Sterke, aangrijpende film met een openingssequentie die verplicht getoond moet worden op school. En dan nog beweren dat oorlogje spelen leuk is!
Saving private Ryan. Steven Spielberg. 1998. ****