tag:blogger.com,1999:blog-49693605859029283422024-03-14T03:58:15.411+01:00BeauregardBeauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.comBlogger3609125tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-48309710935284711442019-11-09T00:31:00.000+01:002019-11-09T00:31:01.917+01:00Purple heart 1 - De lijkwade 2 - Viravolta 1 - Conan de avonturier 4 - Wachten op Bojangles OneshotPurple heart 1<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-HqlmMes3QKc/Xb8A6-QjAcI/AAAAAAAALuY/FYBhy7vhNKIanbBogT42q5MEb054ugVHwCLcBGAsYHQ/s1600/555L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-HqlmMes3QKc/Xb8A6-QjAcI/AAAAAAAALuY/FYBhy7vhNKIanbBogT42q5MEb054ugVHwCLcBGAsYHQ/s200/555L.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>New York, 1946. Josh Harrison, voormalig lid van de 101st Airborne Division en gedecoreerd met het prestigieuze Purple Heart, werkt als detective voor een advocatenkantoor. Hij voert vooral opdrachten uit voor James Rodger, oud-commandant van zijn compagnie. Josh moet uitvissen wie de immobiliënmagnaat Ronald Husler chanteert.<br />
<br />
Hoe lang is het niet geleden dat Warnauts en Raives nog zo'n goede strip afleverden? Terug naar hun <em>Lou Cale</EM>-roots, toen detectives uit de privésfeer IN waren. Dat er op één van de pagina's op de achtergrond een grote poster van <em>The Big Sleep</EM> hangt, is niet verwonderlijk. De geest van Elmore en Hammett doordrenken <em>Purple Heart</EM>, is Josuah Flanagan niet de papieren Humphrey Bogart? Het zit er allemaal in: bedrog, dubbelspel, de femme fatale, de naïeve speurneus. <em>De redder</EM> is meteen een schot in de filmnoir-roos!<br />
<em>02-11-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
De lijkwade 2 (Liberge) <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-GUQGC43qTcU/Xb8A3jJJQQI/AAAAAAAALuU/Za3yDj7AN2oMvqljRKAP68IAP8dIhZ8QwCLcBGAsYHQ/s1600/554R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-GUQGC43qTcU/Xb8A3jJJQQI/AAAAAAAALuU/Za3yDj7AN2oMvqljRKAP68IAP8dIhZ8QwCLcBGAsYHQ/s200/554R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>In de XIXe eeuw in Turijn, is Lucia de enige dochter van baron Tomaso – een overtuigd monarchist – en de geheime geliefde van Enrico, een vurig socialistische afgevaardigde. Op dat moment maakt Secondo Pia de eerste foto van de Lijkwade, die claimt het gezicht van Christus te onthullen.<br />
<br />
Waanzinnig mooi, Eric Liberge overdondert je met bijzonder knap realistisch tekenwerk. Bovendien creëert hij met het cameraspel een verrassende – niet overdadige – dynamiek in de visuele vertelling. Neem daar nog bij dat hij de massascènes niet schuwt en het spektakel laat openbarsten (tijdens de betoging of het carnaval), dit zonder dat het er artificieel uit ziet (die traphal, pagina 30, kader 6, wow). Het gebrek aan kleur deert absoluut niet. De wetenschappen recht tegenover het de geloofsovertuiging, wie spreekt de waarheid? Eind 19de eeuw heerst er die dualiteit in de vorm van het onderzoek rond de ware toedracht van de lijkwade. De geloofswetenschappers gaan alvast ver om hun gelijk te halen. Het finale duel moet uitsluitsel geven tussen natuur en ratio, een grootse climax die aan de <em>Bosliefje</EM>-begindagen van Servais doet denken. Sterk.<br />
<em>01-11-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Viravolta 1 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-NRnoCpwo_AI/Xb8A0ugCr-I/AAAAAAAALuQ/AXZRsPooEig3WWHK3hTKDS7tbda-gLeewCLcBGAsYHQ/s1600/553L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-NRnoCpwo_AI/Xb8A0ugCr-I/AAAAAAAALuQ/AXZRsPooEig3WWHK3hTKDS7tbda-gLeewCLcBGAsYHQ/s200/553L.jpg" width="149" height="200" data-original-width="120" data-original-height="161" /></a></div>XVIIIe eeuw. Voormalig geheim agent van de Republiek Venetië, Pietro Viravolta, bijgenaamd 'De zwarte orchidee', staat bekend als een van de beste schermers van Europa. Vlak nadat hij naar Versailles is gereisd om in dienst te treden van koning Lodewijk XV, raakt zijne majesteit ernstig gewond door een dolksteek van een raadselachtige onbekende. Wie is toch die Robert-François Damiens? Heeft hij in zijn eentje gehandeld?<br />
<br />
Sommige verhalen worden op het juiste formaat uitgegeven. Andere niet. <em>Viravolta</EM> lijkt hier net als <em>WAchten op Bojangles</EM> onder te lijden, zij het in omgekeerde vorm. De tekeningen hebben meer ruimte nodig, alsof het een Glenat-album uit de <em>Grafica</EM>-collectie betreft, weliswaar lichtjes verkleind. Kijk naar die pracht en praal waarmee Eric Lambert je overklast (het paleis op pagina 10). Ongetwijfeld zo gewild, maar Rizzi's inkleuring is over de top (eveneens pagina 10), te gesatureerd vol met overdadige effecten. Tenzij het barokke karakter extra beklemtoond moet worden. Om deze reeks te vergelijken met <em>De Schorpioen</EM> op de achterkaft, is iets te gewaagd. Lambert heeft niet de Marini-schwung in zich, hij verliest zich meer in details en maniëristische decors (weelderig barok werd al aangehaald). Delalande schrijft een stevige thriller die het personage van Viravolta al danig karakteriseert. <em>De zwarte orchidee</EM>, een goed begin.<br />
<em>02-11-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Conan de avonturier 4<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-BWn2BBp28FU/Xb8AwvdKpNI/AAAAAAAALuM/KF9TP9LpNXsYYRP1KnGZFUKslJCLoGfdwCLcBGAsYHQ/s1600/552R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-BWn2BBp28FU/Xb8AwvdKpNI/AAAAAAAALuM/KF9TP9LpNXsYYRP1KnGZFUKslJCLoGfdwCLcBGAsYHQ/s200/552R.jpg" width="154" height="200" data-original-width="120" data-original-height="156" /></a></div>We vinden Conan terug midden in een met bloed besmeurde sneeuwvlakte. Hij is de enige overlevende van een veldslag. De Cimmeriër wordt overvallen door vermoeidheid en een diepe walging maakt zich van hem meester. Maar dan ontmoet hij een bovennatuurlijk knappe vrouw!<br />
<br />
Wow, Robin Rechts interpretatie van Conan geeft je een artistieke klap in het gezicht. Terwijl de dochter van de ijsreus masturbeert, word je overdonderd door een visueel orgasme. De testosteronrazernij die de prikkelende, erotiserende frêle dame opwekt, zorgt voor penetrante actie. Sol met iedereen, jongedame, maar niet met Conan! De jacht eindigt met een vangst, alleen is de vraag: wie vormt nu effectief het wild? Recht recht de rug achter de tekentafel en haalt ritmisch alles uit de kast, als een storyboard klaar om verfilmd te worden. Klasse.<br />
<em>02-11-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Wachten op Bojangles Oneshot<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-NaR9rkRBHxY/Xb8AttLJifI/AAAAAAAALuI/wkEzrY1ueUsEpQj_yBoDpgRUc4AZ0EVYQCLcBGAsYHQ/s1600/551L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-NaR9rkRBHxY/Xb8AttLJifI/AAAAAAAALuI/wkEzrY1ueUsEpQj_yBoDpgRUc4AZ0EVYQCLcBGAsYHQ/s200/551L.jpg" width="144" height="200" data-original-width="120" data-original-height="167" /></a></div>Terwijl hun zoon verwonderd toekijkt, dansen ze op Nina Simone's 'Mr. Bojangles'. Hun liefde is magisch, duizelingwekkend, een eeuwig feest. Bij hen thuis is er alleen plek voor plezier, fantasie en vrienden. Degene die de toon zet, die het bal leidt, is de moeder: een onvoorspelbaar, extravagant en levendig type. Zij is degene die Mejuffrouw Supertopinada heeft geadopteerd, een grote exotische vogel die losloopt in het appartement. Zij is degene die ze constant meesleept in een wervelwind van poëzie en utopieën. Maar op een dag gaat ze te ver.<br />
<br />
Het formaat speelt niet in het voordeel van de auteurs. De tekeningen zijn groot, te groot, met vaak zeven weinig gevulde kaders op een pagina. De wijze waarop Carole Maurel die vult is iets te vluchtig. Het zorgt weliswaar voor ritme en een vlot verloop, het ziet er zwak en slordig uit. Nochtans is Maurels kinderlijke stijl sierlijk, af en toe knap afgewisseld met retroscènes die flashbacks voorstellen waarbij ze handig gebruikmaakt van rasters. Gelukzaligheid troef met twee ouders die nonconformisch, zelfs anarchistisch door het leven gaan en die zich nergens iets van aantrekken. Helaas is de wereld niet voor de poëten onder ons en zit de kans erin dat je alsnog tegen de lamp loopt. Mooie liedjes blijven niet duren en stilletjesaan zie je de vrouw wegglijden. <em>Wachten op Bojangles</EM> vraagt je ten dans, maakt ritmisch sierlijke bewegingen en brengt je in een roes van euforie. Contrasterend met de harde werkelijkheid waarin het koppel zich weg van de dagdagelijkse beproevingen keert en alle verantwoordelijkheid afwijst. De strip is wreed, want Boudeauts roman plaatst één van de meest kwetsbare wezens (een kind) in een voor hem onmogelijke en onbegrijpelijke situatie. Verscheurd deel je het lot van de jongen. <em>Wachten op Bojangles</EM> mist perfectie in de boksring, maar deelt wel een stevige uppercut uit.<br />
<em>02-11-2019</EM><br />
8/10<br />
Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-30920758800286734242019-11-08T00:23:00.000+01:002019-11-08T00:23:05.665+01:00Louisiana 1 - Jylland 2 - De gezichtslozen - Oorlog winnen 2 - Betty & Dodge 7Louisiana 1<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-Gz-E4LjBBmQ/Xb7_BKZX5zI/AAAAAAAALts/KgqPxXdV3oYr4n_DeUR4yzVRZGQIyZWKACLcBGAsYHQ/s1600/550R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-Gz-E4LjBBmQ/Xb7_BKZX5zI/AAAAAAAALts/KgqPxXdV3oYr4n_DeUR4yzVRZGQIyZWKACLcBGAsYHQ/s200/550R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>New Orleans, 1961. Louise Soral is een nakomeling van een plantersfamilie uit Lousiana. Nu is ze een vrouw in de herfst van haar leven. Wanneer haar kleindochters vragen beginnen te stellen over het leven op de plantages van toen, beseft ze dat haar familieverhaal zal verdwijnen als ze haar moed niet bijeenraapt en hun het pijnlijke verhaal vertelt. <br />
<br />
Het begin van het boek bepaalt of reflecteert de inhoud van <em>Louisiana</EM>. Samen lezen de kinderen <em>Gone with the wind</EM>. En deze <em>De kleur van het bloed</EM> is niet anders. Het gecorrumpeer van machtswellustige eigenaars die hun in de schoot geworpen autoriteit gebruiken om hun mannelijkheid te manifesteren. Zelfs al ben je rechtgeaard, je laat je algauw meeslepen met de gebruiken van de omgeving. Augustin voorop. Louisiana gaat over vrouwen die de rug rechten, die in opstand komen en zelf de touwtjes in handen nemen, al dan niet met behulp van buitenaf. Je voelt hier de zachtere inbreng van scenariste Léa Chrétien. Gontran Toussaint toont meteen dat hij de stijl van Giraud assimileert met die van Rossi. Geen beginnersamateurisme, wel iemand die oog heeft voor ritmiek en drama. <em>De kleur van het bloed</EM>, warm aanbevolen.<br />
<em>31-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Jylland 2 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-1xvFqL4_jW4/Xb7-8FhtYfI/AAAAAAAALto/CXOGqTixDq8YfAAXNbZ30WGclZ9hZ4nbgCLcBGAsYHQ/s1600/549L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-1xvFqL4_jW4/Xb7-8FhtYfI/AAAAAAAALto/CXOGqTixDq8YfAAXNbZ30WGclZ9hZ4nbgCLcBGAsYHQ/s200/549L.jpg" width="159" height="200" data-original-width="120" data-original-height="151" /></a></div>Ondertussen gedraagt Sten zich als een tiran, en zijn vikingen komen in opstand.<br />
<br />
Terwijl <em>Thorgal</EM> verzuipt in de complexiteiten en verwikkeld is in een buitenaardse strijd, zorgen de Roover en Klosin voor een menselijkere weergave van het leven binnen een Viking-gemeenschap. De harde realiteit voor een arme koning wiens troon enkel gedragen wordt door het fortuin dat hij bezit. Wiens gezag enkel afgedwongen wordt door geweld. Niet al te veel poeha, wel een minifamiliedrama in de hoop dat recht zal zegevieren. De eenvoud siert <em>Jylland</EM>. Klosin is nog geen Rosinski en moet hier en daar bijschaven, dat het leerproces hem beter moge maken.<br />
<em>31-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
De gezichtslozen <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/--vzPc-Ht7pA/Xb7-4l9JTlI/AAAAAAAALtk/U0GlgELEAVwy8De1ZBUBbT4wsFhP62FgQCLcBGAsYHQ/s1600/548R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/--vzPc-Ht7pA/Xb7-4l9JTlI/AAAAAAAALtk/U0GlgELEAVwy8De1ZBUBbT4wsFhP62FgQCLcBGAsYHQ/s200/548R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Duitsland, 17e eeuw. De Dertienjarige Oorlog raast door het land. De Gezichtslozen vormen een compagnie huursoldaten van geharde oorlogsveteranen die het geweld beu zijn. Op een dag ontdekken ze, op de vlucht voor een talrijk leger, een verborgen doorgang naar een vallei die gevrijwaard is van de oorlog.<br />
<br />
Die eigen stijl van Kas, zich al lang ontdaan van het Rosinski-juk, kan je niet verloochenen en zit er bij de artiest ingebakken. Groezelig druk en overvol, en dan spreek je niet enkel over de massascènes. Alsof het nog niet genoeg is, doet inkleurster Graza er nog een schep bovenop. Overdaad schaadt toch wel (een beetje). Dubois heeft als schrijver terug heel wat krediet verdiend, toch zeker na het succes van zijn westerns <em>Texas Jack</EM> en <em>Sykes</EM>, hij moet Kas' nieuwste vrucht in goede banen leiden. Met veel klaprozen op de cover en een in een vuurgloed badende hemel merk je dat het oorlogsgewoel niet ver af is. Nochtans zoeken de gezichtslozen rust en vrede, een plek waar ze hun verleden kunnen uitwissen. Bestaat dat El Dorado en kunnen ze er zich alsnog vestigen en er aarden? <em>De Gezichtslozen</EM> is zeker verdienstelijk, maar breekt geen gensters.<br />
<em>01-11-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Oorlog winnen 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-Vwsy-rghlTQ/Xb7-xYUCq8I/AAAAAAAALtg/mrGvetHWqNc55tQcmi3lBT-PjUnZGE_BQCLcBGAsYHQ/s1600/547L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-Vwsy-rghlTQ/Xb7-xYUCq8I/AAAAAAAALtg/mrGvetHWqNc55tQcmi3lBT-PjUnZGE_BQCLcBGAsYHQ/s200/547L.jpg" width="154" height="200" data-original-width="121" data-original-height="157" /></a></div>Benvenuto krijgt een quasi-onmogelijke opdracht: een moord plegen tijdens een zeeslag, terwijl de kanonskogels hem om de oren vliegen.<br />
<br />
De man die Jaworski's roman adapteert zit iets te diep in het verhaal en bewaart onvoldoende afstand tot de materie om een zekere klare kijk ook op de lezer over te brengen. Qua dynamiek en ritmisch verknipte actiescènes staat Genèt zijn mannetje, met klasse illustreert hij de oorlog. Plus ook de ontwikkelde dramatiek via de verrassende ontknoping laat de wenkbrauwen fronsen. En toch ontbreekt die overzichtelijkheid om helemaal meegesleurd te worden in deze onoverwinnelijke oorlog. <em>Het Koninkrijk Ressina</EM> intrigeert, maar grijpt niet naar de keel.<br />
<em>02-11-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Betty & Dodge 7<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-9x83hRVse4A/Xb7-t9NUBWI/AAAAAAAALtc/HfVFV-HXB186jQoTZjZqGKU5EFVUKv_5wCLcBGAsYHQ/s1600/546R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-9x83hRVse4A/Xb7-t9NUBWI/AAAAAAAALtc/HfVFV-HXB186jQoTZjZqGKU5EFVUKv_5wCLcBGAsYHQ/s200/546R.jpg" width="144" height="200" data-original-width="530" data-original-height="737" /></a></div>Betty in het spoor van haar overleden man. Welke informatie kan ze in Venetië bijeen sprokkelen?<br />
<br />
Bij de dure uitgave (29,95) zit een gesigneerde ex-libris (400 exemplaren). Het onafgewerkte avontuur bij Standaard Uitgeverij krijgt alsnog navolging. Du Caju en Van Rijckegem – Van Beirs namen dan zelf maar het initiatief om het verhaal van Betty & Dodge in schoonheid af te ronden. Hoewel, Dodge is duidelijk naar de achtergrond verdrongen. De scenaristen verwerken een spionagethriller à la Hitchcock in het romantische Venetië, met de deur op een kier om in het volgende deel een andere historische plek diplomatiek te bezoeken. Du Caju moet leren om losser te inkten zodat zijn personages sierlijker en dynamischer bewegen. Plus dringend het lettertype verkleinen om de volgepropte tekstballonnen toch wat ruimtelijker te laten ademen.<br />
<em>02-11-2019</EM><br />
6/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-26282224155984455762019-11-07T00:14:00.000+01:002019-11-07T00:14:08.175+01:00Ambulance 13 - Darwin: De reis met the HMS Beagle - Lucky Luke 6 (HD) - De lichten van de aérotrain - Meta-baron 6Ambulance 13 9 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-rCt73S0ZFLE/Xb7847t4GlI/AAAAAAAALtE/Vulj7igrrrApWY3YYQMUU1Tns6ama-tAwCLcBGAsYHQ/s1600/545L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-rCt73S0ZFLE/Xb7847t4GlI/AAAAAAAALtE/Vulj7igrrrApWY3YYQMUU1Tns6ama-tAwCLcBGAsYHQ/s200/545L.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="165" /></a></div>11 november 1918. Ook al zwijgen de wapens, de vijandelijkheden rusten niet. Dat ondervindt Dervilly bij het ontmoeten van de overlevenden van Ambulance 13. Zij hielden het langer uit dan hun voormalige sergeant-majoor die inspecteur werd bij de veiligheidsdiensten. Het toeval plaatst Schub op zijn weg. Schub treitert hem zodat hij enkele dagen moet doorbrengen in de gevangenis La Santé.<br />
<br />
Het allerlaatste verplegersalbum is weer even hard en shockerend omdat het nodeloze geweld op verschillende fronten gevoerd wordt. Hier vooral via de psychologische weg. Hoog in het vaandel wordt de leuze <em>Altijd ten dienste van de mens</EM> gedragen door die onbaatzuchtige dokters en verzorgers. Zelfs ten tijde van externe vrede woeden er interne 'oorlogen'. Ordas en Mounier openen het boekje om de vergeten helden alsnog te eren. Hoe wreed kan de beoogde vrede zijn? Je leest het in <em>Waarom?</EM> Zeg niet zo maar: daarom. Een waardige afsluiter.<br />
<em>01-11-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Darwin: De reis met the HMS Beagle <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-UBR_9nCYV_U/Xb7817LH9GI/AAAAAAAALtA/NI5d8H-lrxkIZvBb3jFyTP0UmZfFrtI7ACLcBGAsYHQ/s1600/544R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-UBR_9nCYV_U/Xb7817LH9GI/AAAAAAAALtA/NI5d8H-lrxkIZvBb3jFyTP0UmZfFrtI7ACLcBGAsYHQ/s200/544R.jpg" width="142" height="200" data-original-width="120" data-original-height="169" /></a></div>Wanneer Charles Darwin op 27 december 1831 aan boord gaat van de HMS Beagle, is de zojuist afgestudeerde natuuronderzoeker nog geen 23 jaar oud. In de daaropvolgende vijf jaar doet hij vier continenten aan, maakt hij kennis met verschillende volkeren en wordt hij geconfronteerd met de schaduwzijde van het kolonialisme. <br />
<br />
Wil je op een eenvoudige manier in de voetsporen treden van de ondernemende Darwin, dan is dit boek voor jong en oud warm aanbevolen. Zonder alles gedetailleerd neer te pennen (vijf reisjaren vatten in 175 pagina's is welhaast onmogelijk), kiest Fabien Grolleau er de markantste episodes uit: hoe Darwin stilletjes aan open bloeit en geleidelijkaan anders naar de wereld zal kijken, los van de religieuze dogma's die gedicteerd werden door bovenaf. Met het risico om geëxcommuniceerd te worden, bewijst de bioloog dat de wetenschappen het halen van het bij-geloof. Jérémie Royer heeft een luchtige, vluchtige stijl die past bij het enthousiaste karakter van Darwin. Verheug je op een aangename zeetrip op de HMS Beagle, vergeet je reispilletje niet te slikken! Darwin, de sukkelaar, kon er indertijd geen gebruik van maken.<br />
<em>02-11-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Lucky Luke 6 (herdruk 2019)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-i1oUXy7xTbA/Xb78yQpGyDI/AAAAAAAALs8/58AkUzvBjUM99pDEIevumrxRB1SjtvcxQCLcBGAsYHQ/s1600/543L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-i1oUXy7xTbA/Xb78yQpGyDI/AAAAAAAALs8/58AkUzvBjUM99pDEIevumrxRB1SjtvcxQCLcBGAsYHQ/s200/543L.jpg" width="155" height="200" data-original-width="120" data-original-height="155" /></a></div>De gebroeders Dalton, Bob, Grat, Bill en Emmett behoren tot de beruchtste desperado’s van het wilde westen. Als ze zich op het grote werk als treinroof gaan toeleggen wordt Lucky Luke er op af gestuurd om ze te verslaan. In La Mesa weet hij de vier bandieten in te rekenen, maar ze weten weer te ontsnappen. Lucky Luke zet geduldig de achtervolging in.<br />
<br />
De gelauwerde Goscinny komt er in dit album nog niet aan te pas waardoor je meteen mag erkennen dat Morris zelf reeds een uitstekend verteller was. In een eerste fase maak je kennis met de behendigheid van de beruchte Daltons, hun bankrovende activiteiten en de weldoordachte sluwheid. Slapstick à la <em>The Three Stooges</EM> of zelfs <em>The Marx Brothers</EM>. Totdat Lucky Luke hun pad kruist en hen een halt toe roept. Animeerder uit de tekenfilmsector Morris doet zijn uiterste best om op elke pagina minstens een gag te stouwen. Altijd geslaagd! Dat maakt <em>Vogelvrij</EM> zo rijk en gevarieerd, met nog een andersoortig tekenwerk (bekijk Lukes karakterkop op pagina 28, kader 2). Zalig de grap rond de geslaagde plastische chirurgie. Om het helemaal af te maken wordt ook nog met de bluffende gezagsdragers gesold. <em>Vogelvrij</EM>, een klassieker.<br />
<em>01-11-2019</EM><br />
9/10<br />
<br />
De lichten van de aérotrain oneshot<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-2Gy345fAC2M/Xb78uLWPbDI/AAAAAAAALs4/mb9598muNtYfJFp_sSZJoCULCtOsN5tsQCLcBGAsYHQ/s1600/542R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-2Gy345fAC2M/Xb78uLWPbDI/AAAAAAAALs4/mb9598muNtYfJFp_sSZJoCULCtOsN5tsQCLcBGAsYHQ/s200/542R.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="165" /></a></div>Onder een pijler van de verlaten spoorlijn van de Aérotrain vervelen Hervé en Romuald zich mateloos terwijl ze andere treinen spotten. Er is wel Mathilde, de kassierster van de supermarkt, die hen rondrijdt in haar R5, maar behalve de dancing Nostromo valt er niet veel te beleven.<br />
<br />
Ducoudray mag je bestempelen als een auteur van menselijke verhalen, met een voorkeur voor personages die lichtjes op de rand van de maatschappij balanceren alsof het sociale gevallen betreft met een kleine stoornis. Met een autistisch trekje kent Romuald alle (mogelijke) passages van de TGV. Rémi is niet het grootste licht, een domme sul die met moeite op het juiste schoolspoor terechtkomt. En Mathilde, die heeft tenminste al iets van haar leven bewerkstelligd. Het is een interessante mix van protagonisten wiens band met de komst van Lucie ontregeld wordt. Ducoudray wil maar al te graag in stripvorm zijn drama's publiceren en koppelt zich voor het gemak aan een minder grafische god (in vergelijking met Anlor). Corgié heeft moeite om de leeftijd van de hoofdrolspelers te definiëren. Vooral Romuald ziet er uit als een kind, terwijl het toch om tieners gaat. Het ondermijnt de tragische geloofwaardigheid. <em>Lichten van de Aérotrain</EM>, meer dan interessant. Extra schrijfkneedwerk en een volwassener grafiek hadden het realisme kunnen versterken.<br />
<em>01-11-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Meta-baron 6 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-6WywiCCgj-U/Xb78qjKD_SI/AAAAAAAALs0/uTUrwe4jsQ4yAhalY9SYzQLgJHqnq0HOACLcBGAsYHQ/s1600/541L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-6WywiCCgj-U/Xb78qjKD_SI/AAAAAAAALs0/uTUrwe4jsQ4yAhalY9SYzQLgJHqnq0HOACLcBGAsYHQ/s200/541L.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Om zijn universum en zijn geliefde te redden, moet de Meta-Baron een vreselijk offer maken en noodgedwongen zijn eigen identiteit op het spel zetten. <br />
<br />
Als een spiraal van geweld trekt magneet Meta-Baron dood en verderf aan. Zelfs op de meest vredelievende plek vinden ze het 'monster' in een poging om hem definitief uit te schakelen. De reeks draait steeds rond dezelfde destructieve as en kan nu vooral nog bekoren door het magistrale tekenkunnen van Valentin Secher. <em>De naamloze Techno-Baron</EM>, repetitief als maar kan zijn, toch blijft het verbazen en entertainen.<br />
<em>02-11-2019</EM><br />
7/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-628246663863183532019-11-06T00:04:00.000+01:002019-11-06T00:04:00.402+01:00De lijkwade 1 - Stomp 3 - De huivering 2 - Bug 2 - Simon Hardy CollectorDe lijkwade 1 (Liberge) uit 2018!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-5hjplDCtp0I/Xb76i3sedCI/AAAAAAAALsk/dXu9OWgcFbEFHaedywg6hMrLiGvT1eqYgCLcBGAsYHQ/s1600/540R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-5hjplDCtp0I/Xb76i3sedCI/AAAAAAAALsk/dXu9OWgcFbEFHaedywg6hMrLiGvT1eqYgCLcBGAsYHQ/s200/540R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>In de XIVe eeuw op het platteland van Troyes, is Lucie een jonge non die binnenkort haar geloftes aflegt. Haar neef, Henri, de bisschop van Troyes, is er het hart van in, maar ze staat onder de bescherming van Thomas, de prior van de abdij van Lirey.<br />
<br />
Nooit fan geweest van Eric Liberge? Dan moet je dringend je oordeel herzien. Wat hij in <em>de Lijkwade</EM> laat zien is buiten-aards. Wat een accuraat vleselijk realisme, summier de duistere middeleeuwen in sombere grijstinten evocerend. Toen bijgeloof schurkte aan afgoderij, toen hand in hand ging met verworven macht. Via twee kampen tonen de auteurs de vrije interpretatie van een geloofsbeleving. Met een lichte ondermijning van de Christelijke waarden. Gelukkig is er nog eentje zuiver van hart om zich te verzetten tegen dit optische bedrog. Liberges grauwe parels zijn een lust voor het oog, het grijs als steunkleur laat je in de miserie baden. <em>Lirey, 1357</EM> doet sterk denken aan <em>Drie Christussen</EM>, desondanks is het een openbaring.<br />
<em>31-10-2019</EM><br />
9/10<br />
<br />
Stomp 3 HC - LX<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-KUz2X3mqWd0/Xb76frSmwYI/AAAAAAAALsg/GDG8Le28Is4iZ4eS4lrHHDpWrNo4jlLyQCLcBGAsYHQ/s1600/539L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-KUz2X3mqWd0/Xb76frSmwYI/AAAAAAAALsg/GDG8Le28Is4iZ4eS4lrHHDpWrNo4jlLyQCLcBGAsYHQ/s200/539L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Dit derde deel van De spoken van Knightgrave van Stéphane Colman en Maltaite vormt het slotakkoord van het verleden van een van de beruchtste slechteriken van het Frans-Belgische stripverhaal. Veel meer dan een hommage: een openbaring.<br />
<br />
De Stomp-zinnigheid van het tweede deel wordt hierin een beetje uitgewist, al blijkt vooral dat het opener moeilijk te evenaren valt. Colman herpakt zich, alleen beeldt de scenarist zich in dat door voortdurend te verspringen in de tijd en door scènes uit de beginfase vanuit een licht ander perspectief te recapituleren, je alsnog iets memorabels neerpent in een poging op een moderne manier de psyche van een psychopaat blootleggend. Niet dus. De enquête wordt nodeloos complex gemaakt, de figuur van <em>Stomp</EM> kruipt niet in je vel. Het filmisch uitbeelden van Maltaite compenseert hert inhoudelijke en emotionele gemis.<br />
<em>01-11-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
De huivering 2 <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-dz2rkTsELko/Xb76b1X99oI/AAAAAAAALsc/aEl_RXuJYxABNDaJO6FBS28tiSmMJ5EEgCLcBGAsYHQ/s1600/538R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-dz2rkTsELko/Xb76b1X99oI/AAAAAAAALsc/aEl_RXuJYxABNDaJO6FBS28tiSmMJ5EEgCLcBGAsYHQ/s200/538R.jpg" width="140" height="200" data-original-width="120" data-original-height="171" /></a></div>Meesters in het morbide Patrick Cornelis (tekeningen), Tom Thys (scenario) en Shirow Di Rosso (inkleuring) stellen deel 2 van De Huivering voor.<br />
<br />
Patrick Cornelis, een buitenbeen op de Nederlandstalige stripmarkt. Vastberaden blijft hij op eigen houtje (weliswaar met steun van heel wat internetbackers) zijn ding doen. Naast zijn <em>Virus</EM>-project is ook ruimte voor macabere of 'Huivering'wekkende verhalen. Scenarist Tom Thys viert drie keer mee. Een stripscenario en twee uitgeschreven kortverhalen, beiden verrijkt met bloeddoorlopen illustraties van Cornelis. <em>Proteïnen</EM> is zo'n overlevingsverhaal waarbij de survival of the fittest je alle grenzen van fatsoen doet verliezen. De ontknoping zorgt voor zo'n typische <em>House of horror</EM>-ontknoping. <em>Doe een wens</EM> is de weerspiegeling van de Faust-val. Verkoop je je ziel aan de brandende duivel, moet je op de blaren zitten. Cornelis' realisme is niet perfect en leunt aan bij de Franse middenmoot, het is vooral zijn inzet en doorzettingsvermogen die respect afdwingen. <em>de Huivering</EM>, griezelen maar.<br />
<em>31-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Bug 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-2pXJnV_BhVo/Xb76YTi2pmI/AAAAAAAALsY/MiA-UZtUlJwAdgZeCUWvFCwvEMwpF_U8wCLcBGAsYHQ/s1600/537L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-2pXJnV_BhVo/Xb76YTi2pmI/AAAAAAAALsY/MiA-UZtUlJwAdgZeCUWvFCwvEMwpF_U8wCLcBGAsYHQ/s200/537L.jpg" width="154" height="200" data-original-width="121" data-original-height="157" /></a></div>Van het grootste serverpark tot de kleinste usb-stick: op onverklaarbare wijze is het geheugen van alle digitale bronnen op aarde plots gewist. De wereld staat stil en is helemaal van slag. Al snel wordt de link gelegd met de terugkeer van de bemanning van een verkenningsmissie naar Mars. De enige overlevende draagt een alien in zich en lijkt alle verdwenen digitale gegevens te hebben ‘geërfd’. Hij wordt de ultieme inzet van een nietsontziende strijd tussen staten, bedrijven, misdaadorganisaties, religies en zelfs gewone mensen.<br />
<br />
Een nieuwe Bilal lezen was vroeger een openbaring, een ontdekking zelfs. Nu leest elk boek als een opdringerige beproeving. Dat de man zich in een hoekje bezighoudt desnoods met zelfgemaakte filmpjes of documentaires over het verval en de degeneratie van de mensheid, alsof hij net dit soort strips een omwenteling kan teweegbrengen terwijl hij de bankrekening laat doorspekken met 'kunst'zinnige illustraties die artificieel werden samengesmolten tot een pseudo-intellectueel verhaal. Bilal leutert er maar op los en neemt al het leesplezier weg, deels ook door de verschrikkelijke lettering die soms amateuristisch gehanteerd wordt. Het imperium van Bilal is al lang in elkaar gestuikt, het wordt tijd dat de koper Bilals nihilisme eens goed afstraft!<br />
<em>02-11-2019</EM><br />
4/10<br />
<br />
Simon Hardy Collector's pack 1-4<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-FZhVeED7Lf4/Xb758xebKQI/AAAAAAAALsQ/ArNNXBw78WkBWXEdESKnbl4ZwxJM4T2vACLcBGAsYHQ/s1600/536R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-FZhVeED7Lf4/Xb758xebKQI/AAAAAAAALsQ/ArNNXBw78WkBWXEdESKnbl4ZwxJM4T2vACLcBGAsYHQ/s200/536R.jpg" width="148" height="200" data-original-width="530" data-original-height="718" /></a></div>Gelimiteerde oplage. Ieder album bevat één compleet verhaal. 1961. Een Boeing, met Amerikaanse militairen en burgers aan boord, wordt door een MIG neergeschoten in de lucht boven Chabahar, een staat in Zuid-Iran. De Verenigde Staten beschuldigen de president van de jonge republiek ervan de aanstichter van de aanval te zijn. De internationale situatie is explosief.<br />
<br />
Over <em>VN-missie</EM>: Brremaud en Leclercq kiezen duidelijk voor retro en kopiëren de grammatica van de bombastische, oubollige klarelijnstrips die in de jaren vijftig-zestig van de twintigste eeuw furore maakten. Een gelijkaardige sfeer à la <em>Lefranc</EM> en <em>Blake en Mortimer</EM> welt op bij het doorbladeren van het boek, je pikt de vintage heropflakkering meteen op. Is het meteen liefde op het eerste gezicht? Neen, want vrij snel zakt het nostalgische deeg in elkaar en wordt duidelijk dat Leclercq de regels van de basisanatomie nog niet in de vingers heeft. Dat hij qua perspectieven ook vaak de mist in gaat. En dat zijn inkleuring vaak combinaties opdringt die moeilijk te rijmen vallen. Bovendien is het scenario van Brremaud zo cliché en zielloos dat deze missie voor jou zo snel mogelijk moet eindigen. Helaas is voor 'fans' één DS Citroën reeds voldoende om het aan te schaffen. In het land van blinden is éénoog koning. Over <em>2 Gevaar in Napels</EM>: voor Amiya heeft Frank Leclercq zich duidelijk gebaseerd op een vrouwelijk Juillardachtig <em>Blake & Mortimer</EM>-personage. Dit is grafisch zo beschamend arm waarbij alle dynamische regels van het verhalenvertellen aan de laars wordt gelapt. Retrolezers vragen misschien niet liever, een heropvoedingskamp zou hen alsnog de ogen kunnen openen. Zo cliché, zo amateuristisch, zo on-21ste eeuw. Wie doet beter? Jij, ongetwijfeld. De shock zorgt voor een bevrijdend ontwaken. Lachwekkend, de ontknoping. Over <em>Veel liefs uit China</EM>: wie wil zijn <em>Blake en Mortimer</EM>-honger niet bevredigd zien worden? Kan dat met <em>Simon Hardy</EM>? Neen! Dit is de pijnlijke kopie vol fouten, beschamend dat Brremaud zijn schrijversreputatie ondermijnt met dit uiterst flauwe afkooksel. Bovendien kan Frank Leclercq niet eens tippen aan André Taymans. Pagina 42, kaders 7-8-9-10, een toonbeeld van hoe het absoluut niet mag qua compositie en het verknoeien van een natuurlijke leesrichting. <em>Veel liefs uit China</EM>, pijnlijk amateurisme. Over <em>Achtervolging van de Austin Martin</EM>: net wat je nodig hebt: klare lijn-klonen die niet weten hoe ze een strip moeten maken. Oké, echt ver weg van Zanon en Vanderhaeghes <em>Harry Dickson</EM> zijn Brremaud en Leclercq niet verwijderd, om het niveaudal maar aan te geven. Zonder gevoel, zonder inzicht, zonder finesse. Zelfs de opvoering van Kwabbernoot op pagina 13, kader 8 doet pijn aan de ogen. Zelfs na vier delen nog altijd even amateuristisch. Beschamend.<br />
<em>31-10-2019</EM><br />
3/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-85985121221025619102019-11-05T00:46:00.000+01:002019-11-05T00:46:04.493+01:00De balling (Kriek) - Simon Hardy 2 - Druuna Box - Het onzienbare en andere verhalen van H.P. Lovecraft - Jylland 1De balling (Kriek) HC - LX<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-KLzFlykKCqE/XbtkTRzyybI/AAAAAAAALr8/3nbdC-aolug6huLB1hljeBWmTgadRf-gACLcBGAsYHQ/s1600/535L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-KLzFlykKCqE/XbtkTRzyybI/AAAAAAAALr8/3nbdC-aolug6huLB1hljeBWmTgadRf-gACLcBGAsYHQ/s200/535L.jpg" width="148" height="200" data-original-width="120" data-original-height="162" /></a></div>IJsland, 10e eeuw. Hallstein, een Vikingkrijger, keert terug naar huis. Jaren geleden is hij verbannen wegens de moord op zijn beste vriend Hraffn. Als Hallstein thuiskomt, blijkt niet iedereen blij met zijn terugkeer: Hraffn's broer Einar zint op wraak. Zal Hallstein aan zijn gewelddadige verleden kunnen ontsnappen en de rust vinden hij zo naar verlangt?<br />
<br />
Bewondering alom voor de esthetiek waarmee Erik Kriek deze knoert van een familiekroniek rijkelijk uitbeeldt. Bijna tweehonderd pagina's om de terugkeer van de balling en het drama dat dit losweekt te 'vieren'. Vanzelfsprekend veroorzaakt dat een aardverschuiving nu de kaarten onvoorzien wederom geschud worden en mag je er prat op gaan dat koppen zullen rollen. Kriek beperkt de cast en dat maakt het boek net intiemer. Je volgt de beide kampen op zoek naar een manier om deze omwenteling terug te kaderen. Finaal volgt natuurlijk de ultieme confrontatie. Alsof je naar een gezeefdrukt boek zit te kijken, lijdt <em>De Balling</EM> niet aan overdadige kleuren. Het belang van eenvoud, Kriek doet dat ook visueel. En dat terwijl de inkt rijkelijk vloeide.<br />
<em>31-10-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Het onzienbare en andere verhalen van H.P. Lovecraft <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-yDrW3PJIXqI/XbtkQEJhWnI/AAAAAAAALr4/d-mBT2Vv_O0ThY-pUVUZTiuRd2iPp6K8ACLcBGAsYHQ/s1600/534R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-yDrW3PJIXqI/XbtkQEJhWnI/AAAAAAAALr4/d-mBT2Vv_O0ThY-pUVUZTiuRd2iPp6K8ACLcBGAsYHQ/s200/534R.jpg" width="143" height="200" data-original-width="120" data-original-height="168" /></a></div>Herdruk. Het duistere oeuvre van H.P. Lovecraft is van grote invloed geweest op de science fiction, horrorliteratuur en cinema en heeft sinds de vroegtijdige dood van de auteur in 1937 een ware cultstatus bereikt. Erik Kriek koestert al zijn hele leven een grote liefde voor het macabere en de inktzwarte fictie van Lovecraft in het bijzonder.<br />
<br />
Met Gutsman heeft Kriek faam gemaakt en zich naar het Nederlandse stripsterrendom verwezen. In het woordloze medium wist de auteur je immers telkens weer te boeien met stille, tragikomische vertelsels. Hoe vergaat het hem nu hij tekstueel in een tragikomisch bad ondergedompeld is? Goed. Zeer goed zelfs. De gruwelnovelles met een verrassende twist vinden hun oorsprong bij Lovecraft. Krieks voorliefde voor de auteur heeft hem definitief naar de bron geleid. Vanzelfsprekend. Want Lovecraft en de EC-stijl zijn op Krieks lijf geschreven. Al hebben de personages een iet of wat uitgesproken Hollandser uiterlijk. Alsof een Zeeuws meisje iets te overjaars haar waren nog aanprijst. Natuurlijk zit een groot deel van de verdienste in het macabere dat Lovecraft voorstelde. Echter dan heb je wel nog een artiest nodig die dit optimaal weet voor te stellen. Het gelukt Kriek met bravoure, ondersteund door liters gitzwarte inkt (hoewel, gedempt door het matte papier) en een monotone grijze steunkleur. En hoewel het op het eerste zicht saai lijkt, lijdend aan babbelziekte, drijf je lekker mee op het kabbelende woordenbeekje. Het onzienbare mag gezien worden.<br />
<em>23-11-2012</EM><br />
7/10<br />
<br />
Jylland 1 HC - SC (2018)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-aWWeOr56oDg/XbtkMpFDnEI/AAAAAAAALr0/8LUoVFcx23IxfrXtHpPJjTgxtVssChVFQCLcBGAsYHQ/s1600/533L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-aWWeOr56oDg/XbtkMpFDnEI/AAAAAAAALr0/8LUoVFcx23IxfrXtHpPJjTgxtVssChVFQCLcBGAsYHQ/s200/533L.jpg" width="157" height="200" data-original-width="120" data-original-height="153" /></a></div>Vikinghoofdman Sten keert na een maandenlange plundertocht met zijn bemanning weer naar huis. Maar er is veel veranderd in zijn thuisland. Zijn vader, Koning Magnulv, heeft net voor zijn dood het land gekerstend. De nieuwe godsdienst bepaalt dat er voortaan vrede heerst tussen alle koninkrijken in Jylland. Rodor, de broer van Sten, zet als nieuwe koning het vreedzame beleid verder.<br />
<br />
Reeksnamen waarbij je niet meteen de titel kan ontleden, het wekt net als de tekening op de achterkaft weinig vertrouwen. Is het nu Bylland, Gylland of Sylland? De rug biedt alsnog uitsluitsel/ <em>Jylland</EM>. En dat terwijl de backcover doet terugdenken aan de beginperiode van <em>Thorgal</EM>, een artistiek zichzelf nog zoekende Rosinski. Het lezersongeduldf eist dertig jaar later meteen het allerbeste, dan is Klosin alvast goed op weg. Voorlopig imperfect, wel met voldoende potentieel om beter te doen dan Kas. <em>Jylland</EM> is meteen raak en geeft een goed beeld van een sterk op de achtergrond manipulerende tweederangspotentaat. Eentje die nieuwe (of eerder oude) regels terug wil toepassen, eentje die over lijken gaat. Het levert een interessante machtsstrijd op met de lezer als 'neutrale' toeschouwer. Gefabriceerd voor de Nederlandstalige markt mag het gezegd, <em>Magnulv de Goede</EM> schiet sterk uit de startblokken.<br />
<em>10-11-2018</EM><br />
7/10<br />
<br />
Simon Hardy 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-GapcF2ivyqU/XbtkIGGoNoI/AAAAAAAALrw/BZ8VArRB6kUKSDR6NqVQ0W5qETtacavJgCLcBGAsYHQ/s1600/532R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-GapcF2ivyqU/XbtkIGGoNoI/AAAAAAAALrw/BZ8VArRB6kUKSDR6NqVQ0W5qETtacavJgCLcBGAsYHQ/s200/532R.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="166" /></a></div>Terug in Brussel met de mooie en verrassende Amiya is Simon Hardy, jonge verslaggever bij 'Het Licht', op zoek naar scoops. Een vredig leven? Niet echt, want over de hele wereld worden er vulkanen wakker. De Eyjafjöll in IJsland, de Mauna Loa op Hawaï.<br />
<br />
Voor Amiya heeft Frank Leclercq zich duidelijk gebaseerd op een vrouwelijk Juillardachtig <em>Blake & Mortimer</EM>-personage. Dit is grafisch zo beschamend arm waarbij alle dynamische regels van het verhalenvertellen aan de laars wordt gelapt. Retrolezers vragen misschien niet liever, een heropvoedingskamp zou hen alsnog de ogen kunnen openen. Zo cliché, zo amateuristisch, zo on-21ste eeuw. Wie doet beter? Jij, ongetwijfeld. De shock zorgt voor een bevrijdend ontwaken. Lachwekkend, de ontknoping.<br />
<em>31-10-2019</EM><br />
3/10<br />
<br />
Druuna Box Vol met delen 0 t/m 5<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-sOwLiOUIifU/XbtkETTYbMI/AAAAAAAALrs/5Yqszkr4K0II24LTd_La5N8wOIuI5IiQgCLcBGAsYHQ/s1600/531L.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-sOwLiOUIifU/XbtkETTYbMI/AAAAAAAALrs/5Yqszkr4K0II24LTd_La5N8wOIuI5IiQgCLcBGAsYHQ/s200/531L.png" width="160" height="200" data-original-width="530" data-original-height="662" /></a></div>Science Fiction, horror en erotiek: een bedwelmende cocktail door de meester van de volwassen stripverhalen. Luxe verzamelcassette met alle 6 hardcover albums van dit magnum opus van Paolo Serpieri.<br />
<br />
Zes maal 29,95 is 180 euro, de verzamelcassette er bovenop is 20 euro extra. Wat een klantendienst! Plak je alle besprekingen bij elkaar, dan krijg je dit resultaat. Dog eat dog, de wet van de sterkste. Serpieri pikt de Druuna-draad terug op en graaft diep in het verleden. Waarom deze weerspiegeling Anima-Druuna of wat de ware beweegreden ervan is, erg duidelijk presenteert de auteur deze relatie niet. Terwijl je net verwacht dat hij enkele extra tipjes van de sluier licht, merk je dat het enige waar hij zich mee bezig houdt, is het recycleren van de doorsnee-ingrediënten. Dit heb je al meerdere malen gezien, woordloos gehuppel van een voluptueuze dame die behoorlijk wat hormonale wezens onvrijwillig uitdaagt. Gek dat zo'n overlevingsvrouw een levenscyclus zonder kleerscheuren doorkomt, echter nu ze er voor de eerste keer op uit trekt kruist ze het pad van een moorddadige slang, een loopse hond, een wilde tijgerin, een overreligieuze cultus. De Moebiusaanse tekeningen annex Arzach-vertelling hebben weinig vernieuwend te bieden, wat je na jaren afwezigheid net nodig had. Dus niet zo maar een kopie van de oude, grote Serpieri. In het begin stond de inkleuring van Serpieri nog niet op punt. Dat merk je aan de schitterende facsimilé ongekleurde pagina's (143 tot en met 159), prachtige arceringen, het zwartgebruik van die sombere wereld. Over Morbus Gravis: toen Druuna verscheen (verleden tijd) was het een mijlpaal. De rechtsgeoriënteerde uitgever werd publiekelijk op de vingers getikt en zou de reeks snel afvallig zijn. Waarom? Seksueel provocatief, het lichaam expliciet als lustobject gebruikend. Serpieri windt er geen doekjes om. Jaren heeft Druuna weten te overleven in de wildernis, nu ze er op uittrekt, belandt ze ineens van het ene gevaarlijke spektakel in het onwaarschijnlijk andere. Je kan het niet gekker bedenken. In een wereld vol preutsheid kwijlde menig man op de wulpse vormen van deze rondborstige dame die te pas en te onpas copuleerde. Vleselijk (wel degelijk een l in plaats van een r) getekend met ruimte voor liefde, dat is Druuna ten voeten uit. Nu natuurlijk achterhaald, al blijft de bewondering voor het anatomisch correcte overeind. Over Delta: verkrachtingen, sado-masochisme, erotiek, de ideale liefde, pikant, provocatief. Met daarbij het monsterlijke, gedegenereerde, het ziekelijke, het afzichtelijke en het besmette van een ontaarde wereld. En daar tussenin het perfecte, voluptueuze lichaam van Druuna die weet wat ermee aan te vangen. Vlezig en pezig getekend door Serpieri. Je kickt vooral op de beelden. Schetsen en illustraties smukken deze verzameling van twee verhalen achterin op. Over Creatura: wederom een spel van droom en werkelijkheid. Speelt Creatura zich eveneens in de verbeelding van één der hoofdpersonages af? Via de Einstein-dokter (gek genoeg eerder een portret van Serpieri zelf) komt William op de sofa te liggen om diens waanvoorstellingen te analyseren. Qua grafiek indrukwekkend, te vergelijken met de hoogdagen van Bilal. Vlezig anatomisch, realistisch verdekte porno. Een beetje dubbelzinnig, want het wellustige wordt getemperd door wel erg vreemde creaturen. Op plaat 8 (pagina 10) een Escher-spielerei. Over Carnivora: SF en psychoanalyse, Serpieri schuwt de overlapping niet. Deels recycleert de auteur het basisgegeven van de onbereikbare relatie tussen Druuna en haar Schastar, de vleesgeworden ziekte. Deels lees je Do androids dream of electric sheep ofte Blade Runner. Is Druuna wel degelijk een mens? Tegenstrijdig fulmineert Serpieri filosofische prietpraat terwijl hij de meest dierlijke lusten manifesteert via Druuna's paringsgedrag. Schetsen en illustraties smukken deze verzameling van twee verhalen achterin op, met vooral de ongekleurde pagina's die zeer mooi zijn om zien. Over Mandragora: hoe visueel vertellen, het is een discipline die Serpieri met gemak beheerst. Hoe hij je oog over de pagina's laat meebewegen via de composities, het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend, toch vereist het enig denkwerk. Geen enkele keer vergis je je in de leesrichting, toch zeker niet als hij je van rechtsboven naar linksbeneden begeleidt. Ook de tekeningen en het expressieve zijn van een uitzonderlijk hoog niveau in het realistische genre, het is dan ook jammer dat Serpieri in dezelfde vijver blijft vissen en zich steeds herhaalt met deze licht-pornografische dierlijke ruimtestrip. En dat valt extra op wanneer je veel Druuna's na elkaar leest. En over Aphrodisia: en zo gaat het filosofisch geleuter van hierboven voort, in een wanhoopspoging om een touw aan deze gedachtestroom (lees scenario) vast te knopen. Reeds vanaf het derde album zwalpte Serpieri met een stuurloos schip door de ruimte. Zonder enige bestemming, zonder enige rationele vooruitgang. Voor hem is de verleidelijke Druuna slechts een 'dek'mantel om sexy plaatjes, perversiteiten en SM-praktijken in beeld te brengen. Het blijven mooie prentjes, ideaal op maat gesneden. Voor de ene uitstekend om het lid te versterken, voor de ander een reden om de moraalridder uit te hangen met Druuna als uitstekend voorbeeld van zedenverval. Het is jammer om zo'n 'potentieel' goed uitgangspunt te laten ver'wateren' tot pure pornografie. Of moeten we dit als intelligent bestempelen vanwege de 'diepzinnige' bedenkingen. Geef dan maar de mooie illustratieboeken van Serpieri – tenminste zolang hij er geen banale teksten bij schrijft – en laat het fantaseren aan jezelf over. Over <em>De vergeten planeet</EM>: ondanks Serpieri's inspanningen om enigszins verrassend uit de hoek te komen en de psychologische doorgronding van de rondborstige jongedame uit te werken, blijft hij steken in gewone kneuterigheid. Maar ach, een Druuna lees je dan ook niet voor het verhaal of diens overtollige diepgang. De gebruikte verteltechniek van de steeds nadenkende meid die zich afvraagt waar ze toch in terecht is gekomen, steekt na enkele bladzijden al tegen. Maar dat kan ook zijn vanwege de vlakke, slechte lettering (slechte afkapping van woorden, pag 59 de benedenst ad. en technologieën) en de middelmatige vertaling. Op pagina 21 de knorrige uitdrukking ik ga in zwijn vallen wordt enkele pagina's verder gelukkig rechtgetrokken met zwijm. Neen, het had allemaal fijnzinniger gekund. Toch blijft Druuna een mooi kijkboek dat bepaalde lezers eventueel kan aanzetten tot actie. Over <em>De kloon</EM>: onvoorstelbaar met wat voor een pretentie Serpieri -qua uiterlijk de Einstein onder de striptekenaars- het holle karakter van de Druuna-boeken tracht te overklassen met pseudo-filosofisch gezwets en dies meer. Man, doe toch gewoon waar je goed in bent: copulerende rondborstige dames die zich overgeven aan indringende penetraties. Uiteindelijk is dat het enige waar de klant op wacht. Het duurt immers tot de veertigste pagina eer Druuna van bil gaat. Slechts drie bladzijden kort! Een echte ontgoocheling voor de ware Serpieri-fan. Is ook hij bezadigd? De veelzeggende titel beklemtoont Serpieri's vluchtige scenario. Hij recycleert en combineert zijn heilige thema's van erotiek, monsterachtige SF én zijn fascinatie voor het Wilde Westen. Open eindigend, goed voor een eventuele mogelijkheid om de naakte waarheid rond deze rondborstige deerne wederom verder uit te spitten zonder er iets aan toe te voegen. Inhoudelijk nihilistisch, flauw (de derde ster is voor de tekeningen).<br />
<em>31-10-2019</EM><br />
6/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-81417637137642778662019-11-04T00:04:00.000+01:002019-11-04T00:04:05.213+01:00Hedge fund 5 - Jommeke 295 - Rio 2 (Dark Dragon) - Suus & Sas 15 - Druuna 5Hedge fund 5<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cseE6evy2po/XbrNsUWUJ5I/AAAAAAAALrU/l_zMxadesocX4PgZbCh06PEgwKYXzWjwACLcBGAsYHQ/s1600/530R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-cseE6evy2po/XbrNsUWUJ5I/AAAAAAAALrU/l_zMxadesocX4PgZbCh06PEgwKYXzWjwACLcBGAsYHQ/s200/530R.jpg" width="144" height="200" data-original-width="120" data-original-height="167" /></a></div>Na zijn les te hebben geleerd, groeit Frank uit tot een grote naam in ethisch beleggen. Zijn succes trekt de aandacht van een rijke erfgename die wil investeren in de ontwikkeling van een Afrikaans land. Frank zet zich enthousiast in voor die missie. Goede bedoelingen zijn echer niet genoeg. Daar zijn alle wegen naar de hel immers mee geplaveid.<br />
<br />
Hou jij ook van die karaktertekeningen van Patrick Hénaff? Niet zo afgelikt als die andere thriller uit de financiële wereld: <em>Largo Winch</EM>. Noch steeds hoog spel spelend, hoewel dit keer ethischer verantwoord, brengen Roulot en Sabbah Frank Carvale wederom in nauwe schoentjes, met ondanks diens nobele inzet, is het steeds oppassen geblazen met wie je in zee gaat. <em>Hedge Fund</EM> heeft iets magisch, iets moderns, met veel schwung geïllustreerd door Hénaff (een pagina-componist). Alleen het inkleurdersteam hinkt wat achterop en maakt de afbeeldingen samen met het glanzende papier te glad. <em>Dood in contanten</EM>, Roulot en Sabbah killen hun darlings.<br />
<em>30-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Jommeke 295<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-pTvigChWffo/XbrNpBUfztI/AAAAAAAALrQ/2r0MjS-nqpky4lMeULpoJk1KTXxNbhpLgCLcBGAsYHQ/s1600/529L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-pTvigChWffo/XbrNpBUfztI/AAAAAAAALrQ/2r0MjS-nqpky4lMeULpoJk1KTXxNbhpLgCLcBGAsYHQ/s200/529L.jpg" width="142" height="200" data-original-width="120" data-original-height="169" /></a></div>De Jungfrau smelt! En dat is slecht nieuws voor deze mooie berg in Zwitserland, want er is een oeroude bacterie ontdekt die zich in ontdooide toestand razendsnel kan vermenigvuldigen en een grote bedreiging vormt voor de mensheid. Het team van de Chinese viroloog Wenping is hard aan het werk aan een formule om de bacterie onschadelijk te maken. Maar er zijn booswichten die baat hebben bij het verspreiden van die bacterie en die proberen natuurlijk met man en macht het ijs te laten smelten. Wat nu?<br />
<br />
Een beetje een misleidende titel, de Jungfrau smelt niet echt in het boek (terwijl je door de klimaatopwarming net wel kan vermoeden dat die smelt), het is de slechterik die ervoor zorgt dat heel wat bloot komt te liggen. Het had een verdoken manier kunnen zijn om jongeren bewuster te maken dat het ecologisch niet goed gaat, maar Jommeke (of de uitgevende macht) wil geen klimaatmarser zijn. Product placement is op zijn plaats, zij het zonder de bestaande Jommekes-bus, met Intersoc kan je mee op vakantie naar Zwitserland. Gerd Van Loock laat realisme sluipen in de figuren (pagina's 11 en 12) en de decors (Bern) en kiest niet voor de cliché-opponenten. <em>De Jungfrau smelt</EM>, leuk.<br />
<em>28-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Rio 2 (Dark Dragon) <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-nwgMCPn-qaQ/XbrNlpYZAgI/AAAAAAAALrM/9ceC5i9KHx0sVXuvwgo6oZqHeAQ_MAhTgCLcBGAsYHQ/s1600/528R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-nwgMCPn-qaQ/XbrNlpYZAgI/AAAAAAAALrM/9ceC5i9KHx0sVXuvwgo6oZqHeAQ_MAhTgCLcBGAsYHQ/s200/528R.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Doug Wildey was zowel een veelgeprezen stripmaker als een bekende animatietekenaar. Wildey werkte in de stijl van Milton Caniff en Alex Toth. Hij was vooral bekend en geliefd bij andere kunstenaars, kon verhalen ver.<br />
<br />
Doug Wildey is al fin de carrière en werkt minder accuraat, op het slordige af (pagina 61, kader 1). Bovendien is zijn kleurtechniek niet overeenstemmend met de kwaliteit van zijn tekenwerk. Extreme combinaties maken het onterecht schreeuwlelijk (pagina 14, het groen, purper en geel). En dat terwijl Wildey eens een andersoortige western voorlegt. Eentje met een revolverantiheld die op het randje van de wet opereert. Zelfs al heeft hij een officiële vergunning, de grens die Rio bewandelt is flinterdun, rekening houdend met zijn verleden. Ook hetgeen hem overkomt is atypisch. En dat maakt <em>Rio</EM> lekker verrassend leuk. Genieten is het trouwens van de pin-up-illustraties in sepia (bijvoorbeeld pagina's 56-57). <em>Vergelding</EM> (aan dit verhaal was Doug Wildey bezig toen hij stierf) is helemaal interessant. De zwevende Wildey heeft alles reeds uitgeschetst en werkt hier en daar af, het levert een fascinerende inkijk op op iemands werkwijze. Bovendien is het verhaal zelfs nog leesbaar. <em>Rio</EM>, een <em>Tex Willer</EM> waardig.<br />
<em>30-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Suus & Sas 15<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-IOXddKZ3WOo/XbrNiFJId-I/AAAAAAAALrI/m9_B9qn-jgIKEGJzU4V_-zKV8vVdLzmRwCLcBGAsYHQ/s1600/527L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-IOXddKZ3WOo/XbrNiFJId-I/AAAAAAAALrI/m9_B9qn-jgIKEGJzU4V_-zKV8vVdLzmRwCLcBGAsYHQ/s200/527L.jpg" width="157" height="200" data-original-width="120" data-original-height="153" /></a></div>In dit 15e deel beleeft de bekende tweeling uit het weekblad Tina weer de gekste avonturen. Zo loopt Sas letterlijk een bassist tegen het lijf, treden de zusters op in Circus Top, blazen ze bellen op Ibiza en regelt Sas een date op het voetbalveld!<br />
<br />
Meisjesstrip die zich focust op het adolescentenleven vol verliefdheden, onbeantwoorde verlangens, strategische ontboezemingen, schoolse verzuchtingen. Soms neemt Gerard Leever een grafisch loopje met zichzelf. Is de figuur op pagina 45, kader 3 dezelfde jongen als op 46-1 en 2? <em>Suus & Sas 15</EM>, een doelgroepstrip.<br />
<em>31-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Druuna 5<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-rRHnvvbuyNw/XbrNeaVX46I/AAAAAAAALrE/Zh6J0o5cQcEhOHnpMLolj07me7-ElHA8QCLcBGAsYHQ/s1600/526R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-rRHnvvbuyNw/XbrNeaVX46I/AAAAAAAALrE/Zh6J0o5cQcEhOHnpMLolj07me7-ElHA8QCLcBGAsYHQ/s200/526R.jpg" width="150" height="200" data-original-width="120" data-original-height="160" /></a></div>Na 15 jaar en de tekstloze prequel Anima, gunt Paolo Serpieri ons eindelijk het vervolg en slot op de avonturen van de sensuele en onverschrokken Druuna!<br />
<br />
De veelzeggende titel beklemtoont Serpieri's vluchtige scenario. Hij recycleert en combineert zijn heilige thema's van erotiek, monsterachtige SF én zijn fascinatie voor het Wilde Westen. Open eindigend, goed voor een eventuele mogelijkheid om de naakte waarheid rond deze rondborstige deerne wederom verder uit te spitten zonder er iets aan toe te voegen. Inhoudelijk nihilistisch, flauw (de derde ster is voor de tekeningen).<br />
<em>31-10-2019</EM><br />
6/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-6781100775364739832019-11-03T00:58:00.000+01:002019-11-03T00:58:04.398+01:00Rio (Dark Dragon) 1 - Senseï 3 - De brokkenmakers Integraal 6 - Yoko Tsuno 29 - Tiago Solan 2Rio (Dark Dragon) 1<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-uO-40Dl9iDA/XbrMW4PYxxI/AAAAAAAALqw/Jcnl7Y8YSjMi7JNi1WqMIX1dUO83dLymwCLcBGAsYHQ/s1600/525L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-uO-40Dl9iDA/XbrMW4PYxxI/AAAAAAAALqw/Jcnl7Y8YSjMi7JNi1WqMIX1dUO83dLymwCLcBGAsYHQ/s200/525L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>In deze twee fraaie boeken is het meesterwerk van Doug Wildey, de complete saga van Rio verzameld, inclusief een laatste, onafgemaakt en niet eerder gepubliceerd verhaal.<br />
<br />
Uiterst kwaliteitsvolle oubolligheid. De cover is niet meteen het ideale uithangbord om je voor het werk van Wildey warm te maken. Begin met het voorwoord, Mark Evanier plaatst het belang van de artiest in een historische context. Altijd gevaarlijk, wanneer je een stuk bejubeld patrimonium in handen krijgt. Maar het eerste verhaal opgesplitst in episodes mooi in facsimile uitgegeven (alsof je naar de originelen kijkt) overtuigt meteen. Wildey is inderdaad zo'n klassebak die weet hoe van die rauwe wilde westen-figuren met schurkachtige tronies als mensen van vlees en bloed weer te geven. Revolvercrimineel Rio heeft voor een carrièreswitch gekozen en probeert nu anderen op het rechte pad te houden. De dunne lijn, waarbij Rio's verleden hem nog danig parten speelt, buit Wildey handig uit. Want voor je het weet keren de openbaringen zich tegen de protagonist. Het zwartwitwerk met kleuraccenten is zo sterk dat je je eraan vergaapt. Zijn rastergebruik geeft extra dimensie. Wanneer hij in <em>Mr. Howard's Son</EM> overschakelt naar kleur, is het wennen aan de combinatie van technieken, plus vaak ook de kleurencombinaties met een iets te vlezig roze. Zijn sterkste punten vind je in de scènes waarbij één kleur gebruikt wordt om alles uit te beelden (pagina 107, kaders 2 en 8, 109-4, de volledige sequentie in de regen op 110), wat een esthetiek. Trouwens, een uiterst sterk verhaal, je bent benieuwd naar het web waarin Rio zich in het volgende deel begeeft. De veel te grote lettering is het enige minpunt. Geef die tekeningen toch meer ademruimte!<br />
<em>28-10-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Senseï 3<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-1r0YSgzZrks/XbrMTd7LxLI/AAAAAAAALqo/mclj40DuAUgR_EUqiVHcDmWonZJQKAVWwCLcBGAsYHQ/s1600/524R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-1r0YSgzZrks/XbrMTd7LxLI/AAAAAAAALqo/mclj40DuAUgR_EUqiVHcDmWonZJQKAVWwCLcBGAsYHQ/s200/524R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Slot van deze serie Sensei, maar het verhaal van Yukio zal verder lopen in <em>Samoerai - Origines 2</EM>.<br />
<br />
Zoiets zie je niet graag: <em>Het einde van deze miniserie verschijnt in deel 2 van de reeks Samoerai Origines</EM>. Het is vaak al moeilijk om het overzicht te bewaren, als je dan ook nog verplicht wordt een andere serie aan te schaffen om het vervolg te kennen... Nochtans is <em>Het Rijk der Zeven Vaandels</EM> ook een goede aanwinst in het samoerai-genre. Al moet je even teruggrijpen om de context te kunnen plaatsen. Heb je prinses Yukio al eerder gezien? Haar dramatische liefdesromance ontpopt zich als een ware thriller. En terwijl je dacht met een watje te maken te hebben, toont de meid een katje te zijn waar je best wél handschoenen bij draagt wil je in haar buurt komen. Spannende opbouw, alleen wachten op de ontknoping. Sterk.<br />
<em>28-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
De brokkenmakers Integraal 6<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ygQwqL2rk28/XbrMPrhjhrI/AAAAAAAALqk/xfwMXCKQxSMJ3M7vMZZdNg1LCXsnyzoYQCLcBGAsYHQ/s1600/523L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-ygQwqL2rk28/XbrMPrhjhrI/AAAAAAAALqk/xfwMXCKQxSMJ3M7vMZZdNg1LCXsnyzoYQCLcBGAsYHQ/s200/523L.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Dit zesde deel bundelt de volgende titels: Het uur van de haai, Speciaal Commando, Missie in het Oostblok en twee kortverhalen die nooit eerder in albumvorm verschenen. Deze integrale bevat, net als voorgaande delen, een omvangrijk geïllustreerd dossier.<br />
<br />
En Pierre, wat hebben we vandaag geleerd? De uitzinnige uitspattingen van stuntman Thierry Hallard, België had indertijd immers een eigen Evil Knievel die als duiveltje durfal gewaagde pogingen ondernam om het publiek zoveel mogelijk te verbazen. Met zelfs het waanzinnige idee om in Vorst Nationaal op te treden en wagens met gierende banden te laten toeren. <em>Een stuntshow in de stijl van De Brokkenmakers</EM>. In ieder geval toont dossierschrijver Jacques Pessis zijn bewondering voor Hallards halsbrekende stunts. Naast het opnemen van de drie albums 16-17-18 scoort deze zesde bundel vooral met de (helaas ingescande) reproductie van de twee zelfparodiërende kortverhalen rond <em>De Krukkenmakers</EM>, ongetwijfeld Duchâteau en Denayers beste uitvoering van de reguliere helden ooit. Alsof de protagonisten beter geknipt zijn voor deze spottende variant. De semirealistische wagens gecombineerd met de humoristische dikkeneuzenstijl, het gaat Denayer beter af. Over <em>Het uur van de haai</EM>: toch wel een bizarre combinatie, dat matige realisme van Denayer die anatomisch toch wat moeite heeft (plaat 5, kader 7, of wanneer er kinderen mee gemoeid zijn, plaat 26)), met daarnaast de invulling van de decors door Fernandez. Die bizarre arceringen op de achtergrond (plaat 3, kaders 2 en 8)? <em>Het uur van de haai</EM> gaat vooral de mist in door het weinig waarschijnlijke scenario van Duchâteau. De spanning is er eentje om de lezer zo lang mogelijk aan het lijntje te houden. Zesenveertig pagina's klinkt ideaal, helaas gezien de uitkomst overbodig. Over <em>Speciaal Commando</EM>: een stukje futurisme met de geavanceerde bolides die moeten dienen om het jeugdige geweld tegen te houden. Designer Denayer kijkt vooruitstrevend naar het toekomstige wagenpark, gelukkig draait het in de realiteit daar niet op uit, anders reden we nu met weinig esthetische wagens rond. Duchâteau ondermijnt telkens de eigen geloofwaardigheid door net de twee grootste klungelaars te koppelen aan superduur hightechmateriaal. Over <em>Missie in het Oostblok</EM>: als je uitverteld bent in je eigen streek, verken je best andere horizonten. Welke politiemacht is die twee Brokkenmakers niet liever kwijt dan rijk? Denayer en Fernandez voelen zich heerlijk thuis in deze truckerswereld, na <em>Big Mama</EM> weer bruut LKW-geweld dat over de baan stormt. Helaas hapert er wat een het scenario van Duchâteau. Verandering van spijs lijkt eerder een Oostblok aan zijn been.<br />
<em>30-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Yoko Tsuno 29<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-AwdX-u_E7xQ/XbrME5guCII/AAAAAAAALqg/1GDl6kW2aWUaDCyx1sKeu9hPb6lhraVGQCLcBGAsYHQ/s1600/522R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-AwdX-u_E7xQ/XbrME5guCII/AAAAAAAALqg/1GDl6kW2aWUaDCyx1sKeu9hPb6lhraVGQCLcBGAsYHQ/s200/522R.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Yoko reist naar het verleden om twee kinderen te redden van een treinongeluk in 1935. Daarna vliegt ze met een Heracles naar Egypte om een gemummificeerde Egyptische prinses naar haar thuisland terug te brengen. Ze beseft nog niet dat ze het slachtoffer dreigt te worden van een duivels complot.<br />
<br />
Er is een tijd van komen, er is een tijd van gaan. De tijd van Roger Leloup ligt helaas al een hele tijd achter de rug. De anorexiapatiënten die hierin de hoofdrol spelen worden zo als lucifertjes weggeblazen, logisch dat Yoko als lichtgewicht niet meer in staat is om deze zwaarwichtige materie te counteren. Leeftijd is geen excuus, je moet op tijd stoppen of je degradeert de eigen reeks. Anatomische fouten, perspectiefmiskleunen en een scenario dat je gaapvermogen op de proef stelt. <em>Engeltjes en valken</EM>, laat het de laatste zijn.<br />
<em>30-10-2019</EM><br />
4/10<br />
<br />
Tiago Solan 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-dEuyaAQUhEs/XbrMBTUZf7I/AAAAAAAALqc/iL2HmvRzVVgus_XmNYu3yVX45Bkb694SACLcBGAsYHQ/s1600/521L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-dEuyaAQUhEs/XbrMBTUZf7I/AAAAAAAALqc/iL2HmvRzVVgus_XmNYu3yVX45Bkb694SACLcBGAsYHQ/s200/521L.jpg" width="150" height="200" data-original-width="120" data-original-height="160" /></a></div>In nagedachtenis van een echtgenoot, in naam van een wapenbroeder hebben Ophelia en Tiago elk hun redenen om de begunstigden van deze lucratieve en bloederige business te laten boeten in deze geopolitieke thriller stikvol adrenaline.<br />
<br />
Nathalie Sergeef mag dan inzicht hebben in de achter-de-schermen-kuiperijen van elkaar beconcurrerende milities, ze heeft moeite om dit klaar en duidelijk aan de lezer over te brengen. Dat is natuurlijk haar bedoeling, om je à la <em>Homeland</EM> zo lang mogelijk in het ongewisse te laten en dan af te kunnen sluiten met een knaller. Dit medium heeft minder mogelijkheden om zo'n flitsende actie overzichtelijk weer te geven, al doet tekenaar Pezzi zijn uiterste best. Je keel droogt uit met al die woestijnscènes. <em>Bouzkachi</EM>, te overrompelend, Pezzi zorgt als tegenhanger voor een visueel sterk filmisch realisme.<br />
<em>28-10-2019</EM><br />
6/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-26238117633298251602019-11-02T00:53:00.000+01:002019-11-02T00:53:03.954+01:00Een godverdomse klootzak - Deadpool Kills the Marvel Universe (Again) Collector's Pack - Teenage Mutant Ninja Turtles Collector's Pack - Tsai Chaiko Artbook - Dark Souls Collector's PackEen godverdomse klootzak 1 SC - HC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-2R2eTbIGCLE/XbrLE9F4LaI/AAAAAAAALqI/urxkKNiPgVgk53WkqWwOpbzcbBetID7MACLcBGAsYHQ/s1600/520R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-2R2eTbIGCLE/XbrLE9F4LaI/AAAAAAAALqI/urxkKNiPgVgk53WkqWwOpbzcbBetID7MACLcBGAsYHQ/s200/520R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Max’ moeder is net begraven. Als enige erfenis heeft hij twee foto’s van haar, met hem als kind, van toen ze in Brazilië woonden. Op elk foto staat een andere man. Is een van hen zijn vader? Hij duikt in zijn verleden en trekt naar een kamp in de Amazone. Zijn hunker naar avontuur en exotiek botst al snel op de werkelijkheid van de jungle in de jaren 70. Hij treft er een gebied aan dat getekend is door geweld en prostitutie en waar de wet van de sterkste geldt. Een vrolijk en pittig drietal staat hem bij in zijn zoektocht: twee Franse verpleegsters en, vooral, een jonge, stomme Braziliaanse, Baïa, zijn onmisbare gids.<br />
<br />
Atypisch voor de Loisel van de laatste jaren, in dit superdikke openingsdeel gebeurt immers al behoorlijk veel. Wat op het eerst zicht lijkt op een gezapige mix van <em>Magasin General</EM> met <em>Mosquito Coast</EM> ontpopt zich tot een avontuurlijke thriller à la <em>Romancing the stone</EM>. Het onwaarschijnlijke pad dat de drie maagdelijke jongelingen zullen bewandelen, tart alle verbeelding. De ene weet er al beter mee om te gaan dan de andere. Door te kiezen voor verschillende protagonisten die elkaar per toeval kruisen, breidt Loisel de cast uit en kan er op verschillende fronten 'gestreden' worden. Olivier Pont tekent open, ruimtelijk waardoor de strip vlot leesbaar is en ademt. Heel ritmisch, filmisch. Inkleurder Lapierre is te braaf en verheft de tekeningen jammer genoeg niet. Als aas heeft <em>Een godverdomse klootzak</EM> je alvast beet.<br />
<em>30-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Deadpool Kills the Marvel Universe (Again) Collector's Pack<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-A0YXq_e02h8/XbrLBQHjDII/AAAAAAAALqE/asHDfaYBxnEJxFP5whjBgkp-hee2TSImQCLcBGAsYHQ/s1600/519L.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-A0YXq_e02h8/XbrLBQHjDII/AAAAAAAALqE/asHDfaYBxnEJxFP5whjBgkp-hee2TSImQCLcBGAsYHQ/s200/519L.png" width="151" height="200" data-original-width="501" data-original-height="663" /></a></div>Dit Collector's pack bevat twee complete tweeluiken "Deadpool Kills the Marvel universe" en "Deadpool Kills the Marvel universe AGAIN".<br />
<br />
Verzegeld met een 'poster' rond aan dezelfde prijs, je hebt twee verhalen in één keer met een geschift personage als hoofdrolspeler dat onevenwichtig begint, maar wanneer Deadpool weer in actie schiet, is het genieten. Over <em>Deadpool kills the Marvel Universe 1</EM>: de zwartgallige, cynische Deadpool krijgt de hoofdrol om alle figuren uit het universum van Marvel te liquideren. Ziekelijk gestoord laat Cullun Bunn zonder ook maar enige morele verantwoording het bloed spatten en laat deze psychopaat van elke stripschurk en -held ui de stal van de uitgeverij geen botspaander heel. Het doet eigenlijk best wel pijn om de heroïsche superhelden die steeds waardig menselijk blijven te zien vallen bij bosjes. En dat terwijl de geest van een gespleten persoonlijkheid erop los hakt. Van een voorbeeldfunctie gesproken. Het is misschien bon temps om tegen de schenen te schoppen, de grenzen van het fatsoen verder te overschrijden en lekker provocatief te zijn, het getuigt van weinig respect en weinig gevoel voor moraal. Tenzij jij er nog ergens de zin van inziet? Voorlopig na dit eerste deel alvast niet (5/10). Over <em>Deadpool kills the Marvel Universe 2</EM>: en ja hoor, het einde laat niks, maar dan ook niks heel van Wolverine, professor Xavier, Magneto, de groene Hulk, strafmaat Punisher en wie ook maar probeert Deadpool een duimbreed in de weg te leggen. Satirisch probeert Bunn het nog te vergoelijken als was het een maar een stripje. Ondertussen heeft hij wel de vernietigende toon gezet: moorden kan, wie weet ben jij de volgende aan de beurt. Neen, voor een grondige psyche-studie van een gestoord iemand moet je in <em>Deadpool kills the Marvel Universe</EM> niet zijn. Voor een portie bloed en sensatie daarentegen, genoeg in voorraad (5/10). Over <em>Deadpool kills the Marvel Universe again 1</EM>: Was dit echt nodig na het debacle van het eerste tweeluik? Ja, alleen al om Deadpool eerherstel te bezorgen. Wat moet Talajic zich geamuseerd hebben bij het maken van dit boek. Niet alleen met grandeur superhelden tekenen en ze op de koop toe ook nog eens afmaken, zowel uit het slechte als uit het goede kamp, maar vooral de overgangen naar alle verschillende vertelstijlen (evenzeer inhoudelijk als grafisch) zorgt voor een ongeziene pret. En hier werkt de gitzwarte satire wel. Fijn ook om meteen het tweede deel te kunnen lezen. <em>Deadpool kills the marvel universe again</EM>, Sergio Leone en Quiten Tarantino waardig. Over <em>Deadpool kills the Marvel Universe again 2</EM>: Dat deze <em>Deadpool kills the Marvel Universe again</EM> een en al spielerei is met een sarcastische ondertoon is in vergelijking met het eerste tweeluik hierin véél duidelijker. De geniale vondst om de lezer vanuit Deadpools standpunt de bezeten scènes in diens brein te illustreren, kaderen meteen de schizofrene belevingswereld. De ene keer vanuit het manga-perspectief, de andere keer vanuit de kinderdroom van een animatiefilm of zelfs een zwartwitklassieker. Het moorden van die 'helden' wordt hierdoor veel draaglijker, ook omdat hun resterende opponenten nu aan de beurt zijn. Hoe geschift ook, deze kills again wordt vooral gedragen door de schitterende tekeningen van Talibor Talajic. Het gitzwarte gebruik van de inkt zorgt in de kleurrijke balans voor een visueel smakelijke brok superhero-voer.<br />
<em>28-10-2018</EM><br />
7/10<br />
<br />
Teenage Mutant Ninja Turtles Collector's Pack<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-BzNAod3tVhg/XbrK9l4_sKI/AAAAAAAALqA/4qF9wSLHFNouWvc_4sDyIVpb2qZ6IAUjgCLcBGAsYHQ/s1600/518R.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-BzNAod3tVhg/XbrK9l4_sKI/AAAAAAAALqA/4qF9wSLHFNouWvc_4sDyIVpb2qZ6IAUjgCLcBGAsYHQ/s200/518R.png" width="152" height="200" data-original-width="530" data-original-height="699" /></a></div>De Teenage Mutant Ninja Turtles zijn even weg geweest maar nu voor goed terug voor een reeks spannende avonturen. De groep is niet compleet zonder Raphael. Hij zwerft langs de straten van New York op zoek naar eten en onderdak.<br />
<br />
Een voordeelpak (39,95 euro in plaats van 59,95) van een reeks die door jong en oud gerust ontdekt mag worden. Voor wie de geschiedenis van de Teenage Mutant Ninja Turtles niet kent is dit een uitstekende instap. Kevin Eastman herschrijft de ontstaansgeschiedenis van de vier bijzondere schildpadden met voldoende mysterie en ontwikkelingen die het verleden openbaren. Meteen beginnend met een robuust gevecht is het even wennen. Het valt niet op dat er slechts drie in het strijdperk hun vaardigheden tonen. Wie is de tegenstander waar de Turtles het tegenop nemen? De voice over is de typische (Amerikaanse) uitdieping van de geest, losstaand van de actie. Voor een keer geen saaie recapitulatie van hetgeen je ziet. Dit IS strip zoals het hoort te zijn! Eastman verspringt geregeld tussen heden en verleden, voldoende pistes openlatend om later verder uit te diepen. Qua inhoud en storyboarding een waar genot. Enkel de tekeningen van Dan Duncan kunnen de genialiteit van het geheel niet helemaal bevestigen. Het schetsmatige is bewust rudimentair, alleen zijn de penseelvegen niet dynamisch genoeg of anatomisch te hoekig (vergelijk met een even storyboardende Darwyn Cooke), het schoentje wringt vaak. De inkleuring van Ronda Pattison is top. De bespreking van de daaropvolgende delen, ontdek je bij de andere titels.<br />
<em>27-10-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Tsai Chaiko Artbook<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-tDTRAghYzTM/XbrK56MeI0I/AAAAAAAALp8/T1DE4vtVQyUC5NJzqawhtudob62xP7qsQCLcBGAsYHQ/s1600/517L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-tDTRAghYzTM/XbrK56MeI0I/AAAAAAAALp8/T1DE4vtVQyUC5NJzqawhtudob62xP7qsQCLcBGAsYHQ/s200/517L.jpg" width="149" height="200" data-original-width="120" data-original-height="161" /></a></div>Nu China toegankelijk is voor het westen en het westen voor China is er een schat aan zeer getalenteerde kunstenaars die hun weg vinden naar de wereld van de strips en de kunst. Chaiko is een virtuoos tekenaar en de kleuren geboren uit zijn grafisch palet geven een licht en een dichtheid die zeldzaam zijn in illustraties.<br />
<br />
Artbook, dus de naam zegt het al, een boek volgestouwd met kunst. Ongetwijfeld samengesteld om een artiest te paaien in de hoop dat deze in dezelfde uitgeversstal zal blijven met zijn nog te maken albums. Chaiko maakte faam door <em>Kroniek der Onsterfelijken</EM> over te nemen van Von Kummant, dus hij had al een voet aan wal bij uitgever Paquet. Dark Dragon maakt er gebruik van om deze woordloze vuller ook op de Nederlandstalige markt aan te bieden. Geniet van Chaiko's kunnen.<br />
<em>27-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Dark Souls Collector's Pack<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-dcZUJUX-x1E/XbrK1zVNf0I/AAAAAAAALp4/pLFHwaGombg0ZuPzCVuE5bdKC0QdfD-tACLcBGAsYHQ/s1600/516R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-dcZUJUX-x1E/XbrK1zVNf0I/AAAAAAAALp4/pLFHwaGombg0ZuPzCVuE5bdKC0QdfD-tACLcBGAsYHQ/s200/516R.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Dit Collector's Pack bevat 2 complete Dark Souls verhalen die zich afspelen in de wereld van de zeer populaire Dark Souls action-RPG games.<br />
<br />
Over <em>De adem van Andolus</EM>: een onderdeel van het zeer populaire <em>Dark Souls RPG Games</EM>. Het voordeel van zo'n rollenspel: de betrokkenheid. Ook al word je geleid, jij bent degene die onderneemt en mee beleeft. In <em>De adem van Andolus</EM> ben je echter slechts een speelbal die gedwee in de voetsporen van Fira volgt. Zonder meer. En gezien het inteeltavontuur is deze <em>Dark Souls</EM>-queeste behoorlijk zielloos. Het laatste woord op de achterkaft: <em>Een compleet verhaal</EM>. Maak daar een compleet zinloos verhaal van. Over <em>Wintergrief</EM>: afgelikte fantasystrip waarbij de dood gecounterd wordt niet door het leven, wel door de dood zelf. Veel inhoudsloze pagina's vol omzwervingen op zoek naar het ontstolen Vlamzwaard. Andred van Ithvale is de gids doorheen dit mistroostige decor. Blitz vol Hollywoodglamour. Net als 99% van de personages: zielloos.<br />
<em>11-04-2019</EM><br />
4/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-15562118201982638782019-11-01T00:24:00.000+01:002019-11-01T00:24:05.053+01:00Jack Cool 2 - Dokter Geluk - I.R.$. 20 - Thor voor Asgard 1 en 2Jack Cool 2 (2018)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-IiWYfNombZ0/XbVwSOjdk3I/AAAAAAAALpg/PAoNJKc83KcowaIfXpejeOEqIuVBcxDegCLcBGAsYHQ/s1600/515L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-IiWYfNombZ0/XbVwSOjdk3I/AAAAAAAALpg/PAoNJKc83KcowaIfXpejeOEqIuVBcxDegCLcBGAsYHQ/s200/515L.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="165" /></a></div>1967. Wat dreef Jezus Grijstus ertoe alles achter te laten om toe te treden tot de hippiecommune van Ken kesey? En wat verbergt hij onder zijn handschoen? Zal detective Jack Cool de dochter van Hollywoodster Jayne Mansfield, tevens de hogepriesteres van Anton Laveys Kerk van Satan, terugvinden?<br />
<br />
Van een onconventionele detective gesproken. Scenarist Manini combineert iets te veel bovenaardse elementen met de satanische hocus pocus als voedingsbodem die daadwerkelijk invloed heeft op het verloop van bepaalde mensenlevens, waardoor je affiniteit met de karakters afstandelijk blijft. Je krijgt geen grip op Jack Cool, je kruipt met moeite in de huid van Jezus Grijstus (niet bepaald de bestvertaalde naam). Manini had langer moeten kneden aan het scenariodeeg om het potentieel van deze kleurrijke figuren ten volle te kunnen benutten. Nu werd de combinatie speurtocht met de road trip iets te nadrukkelijk verhinderd door een spirituele en psychedelische reis. De afronding met de uiterst verrassende climax biedt wel nieuwe perspectieven en ontbloot het geheim à la <em>Soda</EM> (de hand verborgen in de handschoen). De tekeningen van Olivier Mangin zijn weergaloos en illustreren dat de man niet enkel tekenkundig weet hoe iets anatomisch correct te tekenen, vooral zijn pagina-opbouw zorgt voor die noodzakelijk zwevende schwung in deze reis naar verlossing. <em>Jack Cool</EM>, geen mini-<em>One flew over the Cuckoo's Nest</EM>, maar wel even geschift.<br />
<em>27-10-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Dokter Geluk (Arcadia Archief 49)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-pZPazHwkR7M/XbVwOlOqfpI/AAAAAAAALpc/nTHdM-kUMUcQXko3uOv8DRpKnRNu7FV2gCLcBGAsYHQ/s1600/514R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-pZPazHwkR7M/XbVwOlOqfpI/AAAAAAAALpc/nTHdM-kUMUcQXko3uOv8DRpKnRNu7FV2gCLcBGAsYHQ/s200/514R.jpg" width="142" height="200" data-original-width="121" data-original-height="170" /></a></div>Dokter Geluk is ontsproten uit de creatieve breinen van gevestigde waarden Turk en Clarke. Turk is vooral bekend van de komische reeksen Robin Hoed en Leonardo en de spannende avonturen van de privédetective Clifton. Clarke is vooral gekend van het heksje Melisande, waarvan reeds twee albums verschenen bij Arcadia.<br />
<br />
Turks humor (niet te verwarren met Turkse humor) wordt nogal gekenmerkt door breedsprakerigheid en absurdistisch surrealisme. Dat eerste is mede te verklaren door de inbreng van Bob de Groot, de schrijvende bloedbroeder, die het medium strips via orale overdracht (er wordt nogal behoorlijk wat geleuterd) verrijkt met de Franse gewoonte om het visuele te versterken met verklarende monologen. Het tweede ingrediënt kenmerkt zich door het destructieve cartoongenre waarin je duizend keer dood kan gaan zonder te sterven. In <em>Dokter Geluk</EM> verbindt de scenarist zijn gelukzalig lot met Clarke die als basisingrediënten gebruikt: een heilzame dokter die zich te pas en te onpas opdringt om mensen in ongelukkige nood uit hun onvoorziene miserie te helpen en dat samen met zijn bevallige assistente Audrey. Audrey vormt de grafische weerkerende noot die niet te kraken valt. Stilzwijgend woordloos intervenieert de verpleegster terwijl ze door haar lengte nooit volledig in beeld komt. En lukt dat toch één keer op de voorkafttekening, dan draagt ze een wiel om (on)gewild haar hoofd te verbergen. Herhaling, een kenmerk van slapstick. Clarke schrijft op zich niet anders dan de Groot, want met de geslachtofferde slachtoffers eindigt het steevast noodlottig, hoe dokter Geluk ook zijn best doet om het ongeluk te keren. Ben je dus een liefhebber van <em>Leonardo</EM>, of kijk je met een nostalgische blik naar <em>Robin Hoed</EM>, deze <em>Dokter Geluk redt de meubelen</EM> toont dat Turk zijn streken nog niet verloren heeft, met Clarke vormt hij een perfecte match.<br />
<em>27-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
I.R.$. 20<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-DtGlh7s4AtY/XbVwLEP1FEI/AAAAAAAALpY/1ZymbMSee4YZWosfmgQaNY7zlE7PDRW8ACLcBGAsYHQ/s1600/513L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-DtGlh7s4AtY/XbVwLEP1FEI/AAAAAAAALpY/1ZymbMSee4YZWosfmgQaNY7zlE7PDRW8ACLcBGAsYHQ/s200/513L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>De laatste jaren heeft China meer dan duizend miljard dollar van de Amerikaanse staatsschuld overgenomen. De Chinese en de Amerikaanse regering hebben een hachelijke dodendans ingezet. Het ritme werd zo heftig dat een breuk niet kon vermeden worden. Het is oorlog.<br />
<br />
Desberg heeft hoofdpersoon Max ondertussen in zo'n onmogelijke positie gedropt, dat euthanasie de enig mogelijke uitweg is. Larry's kruistocht heeft ondertussen immers zo'n machtige tegenstanders geschoffeerd dat het wespennest waarin hij zich gestoken heeft je er zelfs met een imkeruitrusting niet ongeschonden uitkomt. Naast de verborgen complexiteiten rond het dubbelspel, voelt Desberg zich ook geroepen om filosofische mijmeringen à la <em>The Thin Red Line</EM> op te voeren, om de lichtzinnigheid en het nihilisme alsnog te verzwaren. Vrancken haalt filmisch uit en componeert de pagina's met schwung dynamisch. En toch mist dat tikkeltje spontaneïteit en leest het zo artificieel. <em>De beursdemonen</EM>, saai.<br />
<em>27-10-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
Thor voor Asgard 1<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-PYsdRih52WQ/XbVwHeozhcI/AAAAAAAALpU/gscyeKwoIxkVQ8BS7C2eaRtClcYM-v9iQCLcBGAsYHQ/s1600/512R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-PYsdRih52WQ/XbVwHeozhcI/AAAAAAAALpU/gscyeKwoIxkVQ8BS7C2eaRtClcYM-v9iQCLcBGAsYHQ/s200/512R.jpg" width="150" height="200" data-original-width="120" data-original-height="160" /></a></div>Odin heeft het koninkrijk Asgard verlaten en Thor aangesteld als plaatsvervanger. De problemen voor de dondergod stapelen zich echter op: opstandige ijsreuzen, onrust onder de burgers en een winter die al jaren duurt. Dat eist zijn tol. Thor kan zijn machtige hamer Mjolnir niet eens meer optillen.<br />
<br />
Lezerstip: zorg dat je de twee delen meteen na elkaar leest of je kan er geen touw aan vastknopen. Van een teleurstellende saga gesproken. <em>Thor voor Asgard</EM> brengt je naar Thors rijk waar het voor Goden zelfs niet leuk vertoeven is. De sukkelaar wordt op de troon geplaatst en moet bewijzen dat hij de plek waardig is. Robert Rodi slaagt er geen enkele keer in om je met het gegeven en de personages te verbinden. Het kan je geen hemelse reet schelen dat er een opstand is waarbij het watje niet echt weet hoe de gemoederen te bedaren. De voorkafttekening illustreert waar het ook binnenin mee misloopt. De steeds overvloedig aanwezige close-ups missen afstand op het onderwerp en degraderen de overzichtelijkheid. Alles is zo druk, overdadig en gesatureerd. Vermoeiend.<br />
<em>27-10-2019</EM><br />
4/10<br />
<br />
Thor voor Asgard 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-pS6Y15slYPg/XbVwEEsco1I/AAAAAAAALpQ/seaWGfXpw5couQA3ug40t39QmoZnD-GiACLcBGAsYHQ/s1600/511L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-pS6Y15slYPg/XbVwEEsco1I/AAAAAAAALpQ/seaWGfXpw5couQA3ug40t39QmoZnD-GiACLcBGAsYHQ/s200/511L.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Wanneer de regenboogbrug bij een gewelddadige aanslag wordt beschadigd en brugbewaker Heimdall gewond raakt, beseft Thor dat Asgard niet alleen van buitenaf onder vuur ligt, maar ook van binnenuit. Het koninkrijk staat op instorten. Kan Thor het tij keren of luidt Ragnarok straks het einde in?<br />
<br />
Opmerkelijk binnenin is de conceptuele bladschikking die Bianchi voortdurend aanhoudt. Hij doorbreekt het klassieke stramien en zorgt voor visuele uitdagende prikkels die helaas ook meteen tenietgedaan worden door het bombastische waarmee hij de lezer probeert te overdonderen. Mede door het oervervelende scenario van Rodi heb je geen boodschap aan deze tweeledige innerlijke strijd. Enerzijds Thor die zijn Mjolnir-macht ziet afbrokkelen, anderzijds de paleisrevolutie hoog in de hemel. Wie ligt daar wakker van?Overdaad schaadt!<br />
<em>27-10-2019</EM><br />
4/10<br />
Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-33431480053192373822019-10-31T00:19:00.000+01:002019-10-31T00:19:02.291+01:00De kunst van het sterven - Excalibur - Kronieken 5 - Ik ben een Kathaar 7 - Urbanus Special Juffrouw Pussy - Boes 16De kunst van het sterven<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-lftrBnw2JVM/XbVvGzb-pcI/AAAAAAAALpA/lghfbi3lY_0b0kmbAxOTHvVQgWNgecsagCLcBGAsYHQ/s1600/510R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-lftrBnw2JVM/XbVvGzb-pcI/AAAAAAAALpA/lghfbi3lY_0b0kmbAxOTHvVQgWNgecsagCLcBGAsYHQ/s200/510R.jpg" width="147" height="200" data-original-width="120" data-original-height="163" /></a></div>Philippe Martin, onderluitenant bij de gendarmerie van Parijs, gaat naar Barcelona op verzoek van de Catalaanse politie. Het lijk van een jonge vrouw is met opgesneden aders in haar bad aangetroffen. Alles wijst op zelfmoord. In de brief die naast haar ligt, schrijft Emma, de overleden jonge vrouw, dat haar moeder haar had verteld wie de vader was, die ze nooit heeft gekend. Het zou Philippe zijn.<br />
<br />
De carrière van Philippe Berthet heeft een flinke deuk gekregen sinds hij zich afwendde van zijn <em>Pin-Up</EM>-succes en hij terugkeerde naar de eerste liefde van de donkere detectives. Het zwarte lijntje dat hij uittekende met andere scenaristen kreeg commercieel weinig bijval waardoor de Nederlandstalige markt het moest ontgelden, net op het moment dat hij weer met een grootse thriller uitpakte. Gelukkig neemt Arboris de draad terug op. De keuze van Berthet om scenarist Raule onder de arm te nemen, is gelukkig. Raule zoekt het dicht bij huis en plaatst de detective in het decor van Barcelona. Een Franse politieman opgeroepen om het lijk te identificeren dat mogelijks zijn dochter zou kunnen zijn. Natuurlijk wordt de man geïntrigeerd door de omstandigheden van haar dood. De lezer wordt net als Philippe Martin van het kastje naar de muur gestuurd, een poging om het mysterie te ontrafelen , de ultieme confrontatie moet uitsluitsel geven. Spannend en vooral ritmisch, zonder al te veel blabla, het is een kunst om je met <em>De kunst van het sterven</EM> zo te boeien. Het enige minpunt is de inkleuring van Dominique David. Je waant je niet in de gloed van de Catalaanse hoofdstad, dan had ze beter gekozen voor stilering.<br />
<em>18-10-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Excalibur - Kronieken 5 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-4PJPImPj6hA/XbVvDirnPAI/AAAAAAAALo8/4JrqGIXfNesDJMrIZdq4nnQQ_CqN0KxOACLcBGAsYHQ/s1600/509L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-4PJPImPj6hA/XbVvDirnPAI/AAAAAAAALo8/4JrqGIXfNesDJMrIZdq4nnQQ_CqN0KxOACLcBGAsYHQ/s200/509L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Natre, bezeten door de geest van Cernunnos, beveelt de christelijke legers van Patricius. Zijn doel: Avalon veroveren. Merlijn en Viviane van hun kant proberen hun bondgenoten te verzamelen om het heilige eiland te verdedigen. Ze proberen koning Glywys ervan te overtuigen de doorgang op zijn land aan de legers van Patricius te weigeren. <br />
<br />
De beste ingrediënten houdt Istin toch voor de eigen reeksen. <em>Excalibur Kronieken</EM> leek even uit het collectieve geheugen te verdwijnen gezien de overdaad aan <em>Elfen</EM>- en <em>Dwergen</EM>-fantasy, het gecomponeerde slotakkoord brengt muziek van de bovenste plank. De apotheose ter afronding is des te verrassender, Istin levert er geen hapklare brok mee af en creëert zelfs mogelijkheden – al had je de indruk dat hij zeer trouw aan Boormans <em>Excalibur</EM> dacht bij het schrijven – om volledig nieuwe weg in te slaan. Bewondering is er ook voor Alain Brion. Hij tekenaar het grotesk zonder overdadig te zijn, hij brengt herkenbare magie à la <em>Ara</EM>, zij het in schilderachtige ensceneringen. <em>Morgane</EM>, een heerlijk bezongen vijfde lied.<br />
<em>24-10-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Ik ben een Kathaar 7<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-DgN62OmFv58/XbVvAm7k0EI/AAAAAAAALo4/ixc4ohH8cHEfTnue1jDtYd9cjuJa2nCJACLcBGAsYHQ/s1600/508R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-DgN62OmFv58/XbVvAm7k0EI/AAAAAAAALo4/ixc4ohH8cHEfTnue1jDtYd9cjuJa2nCJACLcBGAsYHQ/s200/508R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Slot van deze sfeervolle historische reeks, gebaseerd op de interessante geschiedenis van de katharen.<br />
<br />
Net als in het ooit ijzersterk beginnende <em>Het land van Lang Vergeten</EM> ontspoort Makyo wederom volledig door de Goddelijke verhevenheid boven het aardse te plaatsen. Esoterische zinsbegoochelingen vormen de laatste voltooiende etappe in een openbarende reis doorheen een ondoorgrondelijk labyrint. Het is pijnlijk dat bijzondere talent van Alessandro Calore zo gefnuikt te zien worden terwijl je liever de verlossing elders had willen zien opduiken. Oorspronkelijk historisch van insteek, verwacht je aan een afknapper. <em>Ik ben een Kathaar</EM>, et alors!<br />
<em>24-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Urbanus Special Juffrouw Pussy<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-IG46_YQ2ws8/XbVu9bjAMYI/AAAAAAAALo0/jFssGIXq5HwETBEHqKKfZ58x8pMq8OyRACLcBGAsYHQ/s1600/507L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-IG46_YQ2ws8/XbVu9bjAMYI/AAAAAAAALo0/jFssGIXq5HwETBEHqKKfZ58x8pMq8OyRACLcBGAsYHQ/s200/507L.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>In deze special kom je alles te weten over het leven van Juffrouw Pussy: wie is haar favoriete leerling, op wie heeft ze stiekem een crush en waar koopt ze toch al die sexy outfits? Drie strips en tal van spelletjes maken dit verzamelalbum compleet! Bevat: Snotneus in love, De 3D-bielen en Het poesje van Pussy.<br />
<br />
Het bedenkelijk inhoudelijke niveau met titels als <em>Het poesje van Pussy</EM> kan je herlezen via de besprekingen van de individuele albums, interessant is de toevoeging van de twee bouwplaten gedrukt op de meer kartonnen cover. Plus de evenzeer aan de konttext aangepaste spelletjes die je als kind doen gniffelen vanwege de verboden vrucht die er open en bloot aangeboden wordt. Toch nog enige educatieve verantwoording.<br />
<em>24-10-2019</EM><br />
4/10<br />
<br />
Boes 16 SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-0vLCFbuSmhs/XbVu6bk21YI/AAAAAAAALow/eOC7y0pQTpcx6Kkn9O0spMik8H-k1Z56wCLcBGAsYHQ/s1600/506R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-0vLCFbuSmhs/XbVu6bk21YI/AAAAAAAALow/eOC7y0pQTpcx6Kkn9O0spMik8H-k1Z56wCLcBGAsYHQ/s200/506R.jpg" width="143" height="200" data-original-width="120" data-original-height="168" /></a></div>Zestiende slappe kaft-bundel met grollen over een eigenzinnige Koe en even eigenonzinnige dieren.<br />
<br />
Plassen tegen een boom? De Bever zorgt wel voor een esthetischer oplossing. Plassen tegen een boom? Ook bomen ergeren zich er aan en hebben een kordate oplossing. Afgewezen liefde? Ook slangen hebben er last van. Soms wrang. Soms repetitief. Soms flauw. Soms geniaal. Erg is dat niet, voortdurend gniffelen is de boodschap.<br />
<em>19-06-2019</EM><br />
6/10<br />
Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-66880522818310120752019-10-30T00:11:00.000+01:002019-10-30T00:11:07.141+01:00Ultimate Avengers 2 - Baard en Kale Integrale 7 - Duisternis 5 - Samoerai legenden 5 - Insiders 2.4Ultimate Avengers 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-G55TRdOOTAo/XbVtS9aYjYI/AAAAAAAALoU/22OipkOncM4OmBOOtxRW6E8uJx8o2XkAgCLcBGAsYHQ/s1600/505L.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-G55TRdOOTAo/XbVtS9aYjYI/AAAAAAAALoU/22OipkOncM4OmBOOtxRW6E8uJx8o2XkAgCLcBGAsYHQ/s200/505L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Het is begin eenentwintigste eeuw. De wereld is ingrijpend aan het veranderen. Misdaad wordt supermisdaad en terrorisme wordt superterrorisme.<br />
<br />
Dat Mark Millar niet enkel provocatieve <em>Kick Ass</EM>-achtige pastichestrips op het superheldengenre maakt, bewijst de scenarist met bravoure in <em>Ultimate Avengers</EM>. Hoe hij de persoonlijkheden van die Goddelijke übermenschen portretteert met hun onvolmaaktheden en zinnige monologen die ze spuien, het vermenselijkt het gegeven. Ieder heeft wel zijn of haar duister kantje dat je met handschoenen zachtzinnig moet bespelen, wil je niet dat het tot een desastreuze woedeuitbarsting komt. Gefocust op vijf van die uitzonderlijke genieën krijg je een heerlijk staal van wat ieder van ons in meer bescheiden vorm in zich heeft. Millars dialogen laten de fictie de werkelijkheid inhalen. Welke acteurs mogen de licentiehouders inzetten om die superhelden op het witte doek te spelen? Samuel L Jackson staat alvast vast! Ook een pluim voor het sterke werk van Bryan Hitch wiens menschen van vleesch en bloed met veel karakter en emotie alle dialogen perfect acteren. Acteren? Neen, bij hem is dat natuurlijk. <em>Ultimate Avengers 2</EM>: topstrip.<br />
<em>26-10-2019</EM><br />
9/10<br />
<br />
Baard en Kale Integrale 7 HC - LX<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-QeCww6nBFHI/XbVtPROHH0I/AAAAAAAALoQ/tPx-vFXjY9QsIk_sV0oPNvG_Qz-tPBg1gCLcBGAsYHQ/s1600/504R.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-QeCww6nBFHI/XbVtPROHH0I/AAAAAAAALoQ/tPx-vFXjY9QsIk_sV0oPNvG_Qz-tPBg1gCLcBGAsYHQ/s200/504R.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="165" /></a></div>In deze zevende bundeling van de avonturen van Baard en Kale slepen Maurice Tillieux en Will ons naar alle uithoeken van de wereld! De reis gaat vanaf thuisbasis Frankrijk naar Engeland, daarna naar Polynesië en tenslotte naar de Verenigde Staten, waar Baard en Kale New York onveilig maken met een klassieke kofferjacht.<br />
<br />
Goed dossier met vooral weer veel persoonlijke foto's die de achter-de-coulissen-privé-sfeer een beetje verder blootleggen. Interessant. Over <em>Uit de afgrond</EM>: wat een onzinnige actie van Miss Kiki om haar hond in de autokoffer over de Britse grens te smokkelen. Ondertussen zijn we het inderdaad gewoon zonder controle een ander land te betreden, toentertijd moest je bijna de Berlijnse Muur beklimmen met het risico gefusilleerd te worden mocht je je verdacht gedragen. Er spreekt een ervaringsdeskundige. De koppige dame zet door, brengt behoorlijk wat levens in gevaar, zorgt daarenboven voor enorme materiële schade en toch lijkt het haar niet te deren. Normaal zijn Britten flegmatiek! Tillieux kiest na de onwaarschijnlijke actie voor de onwaarschijnlijke kruising van horror à la <em>The little shop of horrors</EM> met <em>The phantom of the Opera</EM>, het monster dat schuilt niet zozeer in de coulissen van het theater, wel in de riolen van het geteisterde Londen. Baard en Kale hollen voornamelijk achter de feiten aan. Gelukkig is er de wetenschap die het gedrocht alsnog kan intomen. <em>Uit de afgrond</EM> duikt ET op. Call home! Over <em>De dode duiker</EM>: Hoewel doorspekt met humor beseffen de hoofdrolspelers niet dat hun volgende reis helemaal niet zo idyllisch is, toch zeker wanneer blijkt dat er moord in het spel zit. Een <em>Cluedo</EM> met meesterdetectives veelal als toeschouwers die bij mondjesmaat de ware toedracht weten te achterhalen. Femme fatale Kiki krijgt weer haar hoofdrol, zij verbindt Baard en Kale met nieuwe gevaren. Over <em>De dode duiker</EM>, exotisch en avontuurlijk. Will is dodelijk efficiënt. Over <em>Baard en Kale in New York</EM>: zelfs al lees je de inleiding van de zevende Baard en Kale Integrale bundel niet, je voelt meteen in welk perspectief je dit verhaal kan plaatsen. Geen Popeye Doyle die op jacht gaat naar de drugssmokkelende criminelen, hier eerder toevallig dat Baard en Kale ongevraagd in aanraking komen met het witte goedje. Geen French, wel een Italian Connection als grensoverschrijdend themapunt. Tillieux is uitmuntend in het schrijven van actie, voor die tijd vooruitstrevend. Mocht het je voorheen niet opgevallen zijn, Will is een uitstekend componist die ook steeds zoekt naar een vloeiende enscenering om het dynamische verloop van het kadertje te versterken. Veertig jaar oud en blijft met gemak overeind.<br />
<em>26-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Duisternis 5<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-BU2etG8b7vM/XbVtMNVPPmI/AAAAAAAALoM/TIU5XfDj8OYge5jhsdVlPzEUQ67wxSNNwCLcBGAsYHQ/s1600/503L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-BU2etG8b7vM/XbVtMNVPPmI/AAAAAAAALoM/TIU5XfDj8OYge5jhsdVlPzEUQ67wxSNNwCLcBGAsYHQ/s200/503L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Slot van deze vijfdelige fantasysaga, door Bec en Durango-tekenaar Iko!<br />
<br />
Toen dat eerste album verscheen, maakte Iko danig indruk. Een duistere versie van Yves Swolfs die à la Olivier Ledroit <em>(Requiem de vampierridder)</EM> met overdadige decors in gitzwarte inkt je wist te overdonderen. Ondertussen heb je meer nood aan inhoud dan aan visueel spektakel. Betreffende dat laatste heeft Iko zelf al het eigen kunnen behoorlijk afgezwakt. En Bec? Die voelde zich weer geroepen om als Ridley Scotts <em>Alien</EM> te doen herleven, de zoveelste verwijzing naar <em>Prometheus</EM>. Dit vijfde deel zorgt niet voor een meerwaarde.<br />
<em>26-10-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
Samoerai legenden 5<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-l2HRqQbBnyE/XbVtI0sPBJI/AAAAAAAALoI/adQjdx8war49ni5Mzl6zjnIuLKJCI7owgCLcBGAsYHQ/s1600/502R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-l2HRqQbBnyE/XbVtI0sPBJI/AAAAAAAALoI/adQjdx8war49ni5Mzl6zjnIuLKJCI7owgCLcBGAsYHQ/s200/502R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Hij is knap, gebronzeerd, mysterieuze glimlach. Nariko is in de ban van deze knappe verpersoonlijking van Kenjiro. Ze liefkozen, ze kussen, ze worden minnaars.<br />
<br />
Als afgeleide van de hoofdreeks verwacht je steeds verhalen rond de legendarische samoerai Takeo. Niets is minder waar. Uit de legendes waar samoerai in voorkomen put Di Giogio, kan ze (de samoerai) in deze context zelfs vrouwelijk zijn? Aanvaard het bovennatuurlijke, zoals de Griekse mythologie echt leest, en lees over de ongezonde anomalie verwekt tussen een goddelijk schepsel en een mensenvrouw. Ook in het Japanse walhalla staan daar straffen op. In <em>Uiterlijke schijn</EM> worden de maskers afgelegd en komt de schrijnende waarheid aan het licht. Niet alles, zelfs als God, kan je onbestraft doen. Dit vijfde deel mag er best wezen.<br />
<em>25-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Insiders 2.4<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-rLv0PPsEZ_c/XbVtFss9YjI/AAAAAAAALoE/mlad0fg2iuwSsRkGIWT-VQRv2D9KqHHJQCLcBGAsYHQ/s1600/501L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-rLv0PPsEZ_c/XbVtFss9YjI/AAAAAAAALoE/mlad0fg2iuwSsRkGIWT-VQRv2D9KqHHJQCLcBGAsYHQ/s200/501L.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Na de aanslag op Air Force One, zoekt Najah haar toevlucht in Libië, waar ze een drugstrafiek opzet om Al-Qaeda te financieren. Om haar vel te redden, staat de knappe insider voor een verscheurende keuze, zeker nu de directeur van de FBI een persoonlijke rekening met haar wil vereffenen.<br />
<br />
Het mag er dan in werkelijkheid zo aan toegaan, Bartolls benadering van het realistische spionagegegeven is zo van de pot gerukt dat je het na x-delen niet meer slikt. Ongeloofwaardig en bombastisch, zonder dat je enige betrokkenheid met het 'slachtoffer' Najah voelt. Artiest Munch mag dan beschikken over een mythische familienaam, zijn oersaai realisme doet vaag terugdenken aan Osi in <em>Witte Horizon</EM>, willen maar niet kunnen.<br />
<em>24-10-2019</EM><br />
4/10<br />
Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-3514689446455882132019-10-29T00:06:00.000+01:002019-10-29T00:06:07.585+01:00Violette Morris 1 - Livingstone - Jommeke 294 - De grote zeeslagen 8 Midway - Simon Hardy 1Violette Morris 1<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-A3qHhZu_wrw/XbVsHKxmN2I/AAAAAAAALns/iQUGJT-Cy5sB1PZGubM56hl7oG71B0EzwCLcBGAsYHQ/s1600/500R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-A3qHhZu_wrw/XbVsHKxmN2I/AAAAAAAALns/iQUGJT-Cy5sB1PZGubM56hl7oG71B0EzwCLcBGAsYHQ/s200/500R.jpg" width="157" height="200" data-original-width="120" data-original-height="153" /></a></div>Op 26 april 1944 werd op een kleine weg in Normandië een 15 CV Citroën onder vuur genomen door leden van het verzet. De auto raakte van de weg af en de passagiers werden vermoord. Vier volwassenen en twee kinderen. De bestuurder van de auto was een vrouw: Violette Morris, voormalig kampioene met een indrukwekkende prijzenkast in verschillende sporten.<br />
<br />
De minder sterke cover en de op het eerste zicht oubollig lijkende pagina's binnenin geven de indruk met een miskleun te maken te hebben. Komt ongetwijfeld ook door de kwaliteitskeuze van de vertalende uitgever. Een behoorlijk foute inschatting want de retroaanpak leest als een trein met de enquête naar de reden van het overlijden van deze bazige vrouw met haar sterke karakter. Het verhaal in het verhaal, een even feministisch getinte detective graaft in het/haar verleden om de hoofdpersoon te kaderen. Kris' en Galics scenario boeit, intrigeert en vraagt naar meer. Altijd leuk om bestaande figuren te leren kennen die je uitdagen zelf op onderzoek uit te gaan, een speurtocht naar de dunne grens tussen waarheid en fictie. Javi Rey behoort tot de lichting van de nieuwe Spaanse school, verfijnde tekenaars met oog voor compositie, dynamiek en finesse. <em>Violette Morris</EM>, een vrouw met ballen aan haar lijf.<br />
<em>25-10-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Livingstone <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-Zqf0xkp0lV8/XbVsDoftApI/AAAAAAAALno/D5rXcrGLzcgIzeVCG5dUGsdqlKfLbRePQCLcBGAsYHQ/s1600/499L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-Zqf0xkp0lV8/XbVsDoftApI/AAAAAAAALno/D5rXcrGLzcgIzeVCG5dUGsdqlKfLbRePQCLcBGAsYHQ/s200/499L.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Dokter, protestant, Schotse missionaris en ontdekkingsreiziger David Livingstone heeft een grote rol gespeeld bij de evangelisatie van het Afrikaanse continent. Volg een van de meest populaire en iconische helden uit het Victoriaanse tijdperk op zijn reizen door de binnenlanden van Afrika.<br />
<br />
De ondertussen al vrij snel ten grave gedragen collectie Explora bij Glénat krijgt dan toch nog een Nederlandstalig staartje. De enige noorderbuur van dienst wordt opgenomen in het fonds van Dark Dragon Books en daar mag je best blij mee zijn. Deels door het uitmuntend tekenwerk van professionalist en perfectionist Paul Teng die Stanley en Livingstone als mensen van vlees en bloed neerpoot met een ongewild gezond heroïsme als beweegreden en deels ook door het minder drammerige scenario van Rodolphe. Hij maakt er gelukkig geen hagiografie van en legt ook een stuk de vinger op de koloniale wonde. In hoeverre dat dit beeld volledig strookt met de werkelijkheid, werkte Stanley niet deels voor de Belgische Koning Leopold II om territoriale uitbreidingen te kunnen verwezenlijken. Ongetwijfeld voer voor andere verhalen. Hier stoer machogedrag vol opofferingen en ontberingen. <em>De avontuurlijke zendeling</EM>, een klassiek verhaal in een geslaagd klassiek jasje.<br />
<em>26-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Jommeke 294<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-M4uWCPqi2GI/XbVr_pJ539I/AAAAAAAALnk/6GPN1nOFhBU_36pO0jocEOQgdtaInIdJACLcBGAsYHQ/s1600/498R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-M4uWCPqi2GI/XbVr_pJ539I/AAAAAAAALnk/6GPN1nOFhBU_36pO0jocEOQgdtaInIdJACLcBGAsYHQ/s200/498R.jpg" width="142" height="200" data-original-width="121" data-original-height="170" /></a></div>Flip heeft te veel gezongen en is z’n stem kwijt. Wat nu gezongen? Onze vrienden trekken naar professor Gobelijn om hem om raad te vragen. Maar de professor zit met zijn hoofd in Egypte en in de ajuinen! Samen met zijn vriend, Evarist Selders, doet hij onderzoek naar eeuwenoude ajuinen in Egypte. En volgens hem zal Flip daar ook een remedie vinden voor zijn gebroken stem. Op naar het land van de mummies!<br />
<br />
Grappig, op de achterkant van het boek staat niet enkel een inhoudsweergave, ook de verwijzing naar voorgaande delen met <em>Heb je deze al gelezen?</EM> springt in het oog. Alsof je al verwittigd wordt dat bij opname van die eerder gelezen boeken je een aha-erlebnis zal krijgen bij het herbeleven van Jommekes avontuur in deze mummiekroniek. Flip die zijn stem verliest <em>(Het ei van de Smartlapvogel)</EM>, Tita Telajora, de komkommerdeskundige, Papyrusky en zelfs de toevalligheden voor degene <em>Wie zoekt, die vindt</EM>. Heel klassiek zonder al te veel verrassingen, Philippe Delzenne levert een hapklare brok af. Zes op tien, een gulle bui.<br />
<em>25-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
De grote zeeslagen 8 Midway<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-3apnG4olDRY/XbVr7VYHhpI/AAAAAAAALng/P7Lt_-9L2gMVGgdtUwS_TZ3jwVWAxRdiwCLcBGAsYHQ/s1600/497L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-3apnG4olDRY/XbVr7VYHhpI/AAAAAAAALng/P7Lt_-9L2gMVGgdtUwS_TZ3jwVWAxRdiwCLcBGAsYHQ/s200/497L.jpg" width="154" height="200" data-original-width="120" data-original-height="156" /></a></div>Sinds 1 september 1939 woedt de oorlog. Hij verspreidde zich zoals de zwarte pest dat deed in de middeleeuwen. Alle mensen en alle landen zijn besmet door deze weerzinwekkende plaag die niets of niemand lijkt te kunnen weerhouden. Zelfs de Verenigde Staten van Amerika zijn opgeslokt door de losgebarsten woede die de wereld in de as legt. De grootste wereldmacht is onvoorbereid en slecht bewapend en staat aan de rand van de afgrond. Tot in juni 1942, bij het minuscule atol Midway in het midden van de Grote Oceaan, het meest fenomenale zee- en luchtgevecht plaatsvindt.<br />
<br />
Charlier en Hubinon deden het Delitte en Baiguera al voor, de slag van Midway vertalen naar het stripverhaal. De grote zeeslag die Delitte dit keer presenteert is wederom een scheet in een fles. Het slagveld is immers in deze vorm eerder psychologisch met de kleine man die het allemaal vanop afstand meemaakt. Het verrassende element zit hem in Delittes keuze om beide kanten aan bod te laten komen, ook aan Japanse zijde zit er wel een twijfelaar die het nut van deze allesverwoestende acties moeilijk kan onderschrijven. Natuurlijk voert hij wel volgens het boekje de orders uit. <em>Midway</EM> is veel te luchtig en veel te luchtig om naast fysieke ook leeskundige brokken te maken. Een routineklus.<br />
<em>25-10-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
Simon Hardy 1<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-IWeSw7Kmvng/XbVr3pJ8-BI/AAAAAAAALnc/OJSoPx-FMEU2_TRSX0Zlk8l8e2XPhXcugCLcBGAsYHQ/s1600/496R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-IWeSw7Kmvng/XbVr3pJ8-BI/AAAAAAAALnc/OJSoPx-FMEU2_TRSX0Zlk8l8e2XPhXcugCLcBGAsYHQ/s200/496R.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="165" /></a></div>1961. Een Boeing, met Amerikaanse militairen en burgers aan boord, wordt door een MIG neergeschoten in de lucht boven Chabahar, een staat in Zuid-Iran. De Verenigde Staten beschuldigen de president van de jonge republiek ervan de aanstichter van de aanval te zijn. De internationale situatie is explosief. <br />
<br />
Brremaud en Leclercq kiezen duidelijk voor retro en kopiëren de grammatica van de bombastische, oubollige klarelijnstrips die in de jaren vijftig-zestig van de twintigste eeuw furore maakten. Een gelijkaardige sfeer à la <em>Lefranc</EM> en <em>Blake en Mortimer</EM> welt op bij het doorbladeren van het boek, je pikt de vintage heropflakkering meteen op. Is het meteen liefde op het eerste gezicht? Neen, want vrij snel zakt het nostalgische deeg in elkaar en wordt duidelijk dat Leclercq de regels van de basisanatomie nog niet in de vingers heeft. Dat hij qua perspectieven ook vaak de mist in gaat. En dat zijn inkleuring vaak combinaties opdringt die moeilijk te rijmen vallen. Bovendien is het scenario van Brremaud zo cliché en zielloos dat deze missie voor jou zo snel mogelijk moet eindigen. Helaas is voor 'fans' één DS Citroën reeds voldoende om het aan te schaffen. In het land van blinden is éénoog koning.<br />
<em>25-10-2019</EM><br />
4/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-53324978963707336522019-10-28T00:01:00.000+01:002019-10-28T00:01:05.820+01:00Lodewijk de heilige - Carbeau - Barones & bolides 3 - Nachtwacht 2 - Roestige Ridder 2 - Boes 15Lodewijk de heilige<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-MMy8oHUVKso/XbVqm2ABpsI/AAAAAAAALm8/7QABC67j5Vki8q9CG_OKwtpduoXYuBLMwCLcBGAsYHQ/s1600/495L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-MMy8oHUVKso/XbVqm2ABpsI/AAAAAAAALm8/7QABC67j5Vki8q9CG_OKwtpduoXYuBLMwCLcBGAsYHQ/s200/495L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Lodewijk IX werd door zijn moeder, Blanche van Castilië, streng katholiek grootgebracht. Zijn geloof was onwrikbaar en zijn vroomheid onbegrensd. De koning zag zijn taak hoofdzakelijk als een religieus streven. Hij wilde de perfecte heerser zijn over een perfect Rooms- Christelijk rijk.<br />
<br />
De reeks wordt nog steeds te veel benaderd vanuit het perspectief van de scholastische geschiedenisboekhoek met een overdaad aan informatie in een veel te klein notendopje verwerkt. Dit heeft meer suggestieve tijd en ruimte nodig om alle feiten met elkaar te verbinden. Alleen romantiseer je dan en neem je een loopje met de geschiedenis door er een feitelijke waarheid aan toe te voegen. Dat is echter wel nodig om het interessant te houden en je als lezer ook enige betrokkenheid te verschaffen met de ideeën en het leven van de centrale geschiedschrijver. Dé reden om <em> Lodewijk De Heilige</EM> in huis te halen is het schitterende werk van het artistieke team Cenni-Poupelin. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-vIMwyrNz-rw/XbVrISVqkwI/AAAAAAAALnQ/i9QuZUnYlScEA9ZmeEdzJN9aKVV-dOl5ACLcBGAsYHQ/s1600/Louis.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-vIMwyrNz-rw/XbVrISVqkwI/AAAAAAAALnQ/i9QuZUnYlScEA9ZmeEdzJN9aKVV-dOl5ACLcBGAsYHQ/s200/Louis.jpg" width="200" height="113" data-original-width="334" data-original-height="188" /></a></div>Net deze laatste krijgt geen vermelding op de cover. De synergie tussen die twee is ongelooflijk accuraat, alsof Poupelin het kleurenspel dat Cenni in het hoofd had perfect weet om te zetten. En omgekeerd ook dat Cenni zichzelf grafisch aanpaste omdat hij wist dat Poupelin het verlengstuk vormt van zijn artistieke arm. Minimalistisch en toch zo rijk: de glooiingen in de drapering van de tent, pagina 46, kader 4, de lichtinval bij de kerkelijke glas-in-loodramen (45-9, ook 32-1), het bos met de lichtstralen die door de takken penetreren (33-1), het schaduwspel in gebouwen (20-6, 44-1). Het markantst is nog dat het gekozen kleurenpalet zo nauw aansluit bij de boekverluchtingen van manuscripten uit de XIVde eeuw (pagina's 52-53). Als er iemand heilig verklaard dient te worden, zijn het wel Cenni en Poupelin.<br />
<em>18-10-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Carbeau - Barones & bolides 3 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-AlD1OUYICAo/XbVqjguLSEI/AAAAAAAALm4/TsHcEXeOSk04SVL-7jLmWf6juPJJlzfIgCLcBGAsYHQ/s1600/494R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-AlD1OUYICAo/XbVqjguLSEI/AAAAAAAALm4/TsHcEXeOSk04SVL-7jLmWf6juPJJlzfIgCLcBGAsYHQ/s200/494R.jpg" width="154" height="200" data-original-width="121" data-original-height="157" /></a></div>Naast Berli en haar compagnon Logan is er in dit verhaal ook een hoofdrol weggelegd voor een bijzondere auto: een Grosser Mercedes 770K, die zou hebben toebehoord aan de Führer van Het Derde Rijk.<br />
<br />
Een race tegen de klok voor Carbeau, bewijs maar eens dat je grootvader niet fout zat tijdens de oorlog wanneer er zich groots bewijsmateriaal in de kelder staat te pronken. Daaraan gekoppeld de rancuneuze hoofdredacteur die de reputatie van de hoofdaandeelhouder wil kraken, zelfs al moet hij over lijken gaan. <em>Grosser Mercedes 770 K</EM> is een vermakelijke detectivethriller die je brengt in een wereld waar Heuvel vaak vertoeft met zijn andere heldin January Jones: het on(lo)smakelijke nazi-Duitsland. Heuvel past een iets realistischer stijl aan, licht undergroundachtig zelfs, de twee iets meer van elkaar te onderscheiden. Roberto Burgazzoli is verantwoordelijk voor de inkleuring, duidelijk de aanwijzingen van de artiest volgend. Alleen zit daar weer dat vlakke in, zonder meerwaarde. Dat moet beter!<br />
<em>18-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Nachtwacht 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-IRh-WXhFVf8/XbVqf6mSy6I/AAAAAAAALm0/cGSgdkox5h0z9_oYQK3TXNJzlT8_LCwLACLcBGAsYHQ/s1600/493L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-IRh-WXhFVf8/XbVqf6mSy6I/AAAAAAAALm0/cGSgdkox5h0z9_oYQK3TXNJzlT8_LCwLACLcBGAsYHQ/s200/493L.jpg" width="147" height="200" data-original-width="120" data-original-height="163" /></a></div>Wanneer overal bliksemschade wordt gesignaleerd in de buurt van Schemermeer gaat de Nachtwacht op onderzoek uit. Ze ontdekken dat de bliksemdemon Electri ontsnapt is uit de onderwereld. Maar de woeste demon laat zich niet zo gemakkelijk terugsturen door de Nachtwacht. Hij wordt beschermd door een oeroude kracht: de liefde.<br />
<br />
Een doelpubliekstrip die de magie van een televisiereeks naar papier probeert om te zetten in de hoop jongeren alsnog naar boeken te doen grijpen. De missie slaagt weliswaar, maar vergeet deze menslievende insteek. Uiteindelijk is het slechts een commerciële overweging om zich aan de succes-kar te spannen. Steve Van Bael kwijt zich naar beste vermogen van zijn taak en geeft de lezers wat ze verwachten: herkenbaarheid. Dit tweede deel, een <em>Zwarte stormdemon</EM> in een glas water.<br />
<em>24-10-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
de Roestige Ridder 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-JQVBZ2xTiZg/XbVqcCTAqXI/AAAAAAAALmw/Y2B7FdJR8A4R1M1eWprum3vC0IwhOMqlQCLcBGAsYHQ/s1600/492R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-JQVBZ2xTiZg/XbVqcCTAqXI/AAAAAAAALmw/Y2B7FdJR8A4R1M1eWprum3vC0IwhOMqlQCLcBGAsYHQ/s200/492R.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="165" /></a></div>Het ontstaan van De Roestige Ridder, de vijf tijgers en de roze olifant was lang een goed bewaard geheim. En de tekstballonnen gaven daar ook geen duidelijkheid in! In dit album wordt pagina voor pagina het mysterie ontrafeld.<br />
<br />
Hoe jongeren aanzetten tot meer lezen? Door interactiviteit te koppelen aan een boek moet Avé gedacht hebben. Een foute insteek om jou te verplichten onleesbare, nietszeggende gags te verrijken met informatie die elders op een tablet te vinden zijn, na het scannen van de qr-codes. Uiteindelijk jaag je ze dan net naar een ander platform dat meer mogelijkheden biedt dan een tweedimensionaal album. <em>Oost west, thuis best</EM> geeft je geen thuisgevoel en zorgt voor een extra vervreemding van het medium strips. De middelmatige tekeningen van Avé worden volledig kapotingekleurd door de vele effectjes en de eigenaardige combinaties. <em>de Roestige Ridder</EM> maakt van strips een roestig, ouderwets gegeven.<br />
<em>24-10-2019</EM><br />
3/10<br />
<br />
Boes 15 SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-HBdWZOg8Nzw/XbVqYYcBQ0I/AAAAAAAALms/sGp8duyj9g0qR2OVC3sRb7gx5q1FjmN-ACLcBGAsYHQ/s1600/491L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-HBdWZOg8Nzw/XbVqYYcBQ0I/AAAAAAAALms/sGp8duyj9g0qR2OVC3sRb7gx5q1FjmN-ACLcBGAsYHQ/s200/491L.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="166" /></a></div>Vijftiende slappe kaft-bundel met grollen over een eigenzinnige Koe en even eigenonzinnige dieren.<br />
<br />
Hoe of waar verstop je als konijn het best dat je een wortel uit de moestuin ontvreemd hebt? Op een niet zo vanzelfsprekend plekje. Het typeert meteen op de eerste pagina die absurde, surreële, satirische dierenhumor van Wilms en Raymakers. Ondertussen op automatische piloot. Erg is dat niet, gniffelen is de boodschap.<br />
<em>19-06-2019</EM><br />
6/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-20358464338985082982019-10-27T00:01:00.000+02:002019-10-27T00:01:02.173+02:00Ekhö de spiegelwereld 8 - Brocéliande 4 - Frontlinies 6 - Libertalia 3 - Caroline Baldwin 18Ekhö de spiegelwereld 8 SC - HC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-45fj-FBWZk4/Xa9gERzuglI/AAAAAAAALmY/Qm8cDaMhuMIzsqeAp40De0Allql1aFXvwCLcBGAsYHQ/s1600/490R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-45fj-FBWZk4/Xa9gERzuglI/AAAAAAAALmY/Qm8cDaMhuMIzsqeAp40De0Allql1aFXvwCLcBGAsYHQ/s200/490R.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Fourmille Gratule en Yuri Podrov zijn weer terug in New York en onderzoeken de brute moord op een sommelier. Dit brengt hen uiteindelijk tot diep in de riolen van Manhattan waar twee gigantische mutanten het tegen elkaar opnemen in een afgrijselijke titanenstrijd waarbij terloops Times Square wordt vernield.<br />
<br />
Ongetwijfeld de beste reeks die Arleston op het moment schrijft, al blijft <em>Trollen van Troy</EM> natuurlijk ook niet te verwaarlozen. Vooral door de eenvoud zo genietbaar, <em>De Sirene van Manhattan</EM> is een simpele detectivemoordzaak die opgelost moet worden, met Fourmille ongewild door haar dubbelrol enerzijds zichzelf spelend en anderzijds het keurslijf dragend van het slachtoffer. Expressief, humoristisch en herkenbaar doordat Arleston culturele verwijzingen in de verhalen propt (een combinatie van de Kraken en King Kong). Barbucci heeft ondertussen overdreven detail in de achtergrond afgezworen en minimaliseert de decors. Het komt het lezen ten goede. <em>De Sirene van Manhattan</EM>, puur leesplezier.<br />
<em>18-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Brocéliande - Woud van het kleine volkje 4 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-GefFPmES9Gg/Xa9gAksMm3I/AAAAAAAALmU/mH8HQDAClh0ZL2BC5IdeW6E140cmDiM6ACLcBGAsYHQ/s1600/489L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-GefFPmES9Gg/Xa9gAksMm3I/AAAAAAAALmU/mH8HQDAClh0ZL2BC5IdeW6E140cmDiM6ACLcBGAsYHQ/s200/489L.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="165" /></a></div>Saltipius geeft de opdracht de tombe van de reuzen te openen om aan te tonen dat het graf leeg is. Hij wil zo bewijzen dat reuzen enkel in legendes bestaan. Een dwerg verzet zich tegen die grafschennis. Om het dispuut op te lossen, stelt hij een uitdaging voor. Als de dwerg Saltipius kan overtuigen van het bestaan van reuzen, wordt de bibliotheek van Saltipius in brand gestoken omdat dan bewezen is dat zijn geschriften waardeloos zijn.<br />
<br />
De identiteit van de reuzen ontmaskerd via een elfologisch onderzoek, het verhaal in het verhaal. Uiteindelijk komen ze amper aan het woord, hun acties worden door anderen bepaald. En toch spreekt hun stilzwijgen boekdelen. De strijd wordt op verschillende fronten gestreden, de Romeinen versus de Veneten, de Veneten versus de Romeinen, het Kleine Volkje reageert verdeeld met betrekking tot de kampkeuze. Schrijver Betbeder bewandelt originelere paden en geeft een openbarende kijk op een wereld die al lang ingeslapen is. Beperkt in kunnen, komt de magie van Frichet niet helemaal tot leven, al blijft het verhaal gelukkig overeind.<br />
<em>22-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Frontlinies 6 SC - HC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-Ejbjd0WStJ0/Xa9f8wp_pDI/AAAAAAAALmQ/7jce0F00UE0yqGqMP0xDOy0c5nIcuWgDwCLcBGAsYHQ/s1600/488R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-Ejbjd0WStJ0/Xa9f8wp_pDI/AAAAAAAALmQ/7jce0F00UE0yqGqMP0xDOy0c5nIcuWgDwCLcBGAsYHQ/s200/488R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>De jonge Tim Page leert tijdens de legendarische slag om Malta wat het betekent squadron leader te zijn. Het is een bloederige les. Zijn rivaliteit met de legende van het eiland, de Canadees George Frederick ‘Buzz’ Buerling, een aas met 31 overwinningen, is onvergetelijk. In Duitsland werkt Magda voor de Sovjet inlichtingendienst, maar het nazi-net sluit zich om haar.<br />
<br />
Vooral genietbaar door de goede, realistische tekeningen van Benoît Dellac versterkt door de inkleuring van Jean-Paul Fernandez. Alleen dat scenario van Pécau, wars van artificieel drama, sleept je van pagina naar pagina, waarbij de auteur vooral vergeet zich zowel in te leven in de personages als in de lezer die vanop afstand toekijkt. <em>Het paradijs voor jagers</EM> is geen lezersparadijs.<br />
<em>18-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Libertalia 3<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-bC2fGc2BPVs/Xa9f5QZF2RI/AAAAAAAALmM/JmYaiOjtTQolZxjXEXpqnXvZWfYXO3xRACLcBGAsYHQ/s1600/487L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-bC2fGc2BPVs/Xa9f5QZF2RI/AAAAAAAALmM/JmYaiOjtTQolZxjXEXpqnXvZWfYXO3xRACLcBGAsYHQ/s200/487L.jpg" width="154" height="200" data-original-width="120" data-original-height="156" /></a></div>De inwoners van Libertalia worden nog altijd nagezeten door Dalbarade, de gewapende arm van de Europese grootmachten. Al snel wordt voor de inwoners van Libertalia pijnlijk duidelijk dat een utopie de ergste wantoestanden kan voortbrengen.<br />
<br />
Alles werd reeds verteld, Miel en Pigière bevestigen en laten de donderwolken boven het idyllische eiland losbarsten. De onderlinge strijd, de broedertwisten, de haat en de nijd ondermijnen het geheel waaruit blijkt dat idealen misschien wel op papier overleven, in de realiteit is dat een ander paar mouwen. Je moet immers rekening houden met één onberekenbare factor: het karakter van de mens. Het scenaristenduo verliest zich in hun dogmatische aanpak en vervolledigt schimmig de kroniek. Paolo Grella accentueert met haast impressionistische interpretaties. Niet alles is hierdoor even duidelijk leesbaar.<br />
<em>22-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Caroline Baldwin 18<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-T5jV7Um2gRI/Xa9f1o1rGJI/AAAAAAAALmI/TxZpW2odNCAZgfLQ31_YUmJzRohibyqewCLcBGAsYHQ/s1600/486R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-T5jV7Um2gRI/Xa9f1o1rGJI/AAAAAAAALmI/TxZpW2odNCAZgfLQ31_YUmJzRohibyqewCLcBGAsYHQ/s200/486R.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="165" /></a></div>New York, Martin Wilson, de werkgever van Caroline, belast ze met een wel erg bijzondere opdracht: zijn zoon Jeremy terugvinden die uit de Verenigde Staten naar Bangkok trok na een hevige ruzie met zijn vader en sindsdien geen teken van leven meer gaf.<br />
<br />
Als fan van Cosey creëert Taymans eenzelfde soort grafisch nihilisme, met een stijlgebonden armoede zonder veel persoonlijkheid alles kil en afstandelijk weergeven. De getormenteerde Baldwin-ziel laat zich van zijn beste kant zien in deze povere, steriele thriller.<br />
<em>22-10-2019</EM><br />
5/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-22701532317947378262019-10-26T00:27:00.000+02:002019-10-26T17:42:33.837+02:00Jim Curious 2 - Taxi (De Jongh) - Eddy & Caddy 2 - Suster en Wiebke 2 - Sherlock Holmes en de tijdreizigers 2Jim Curious 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-iqASLFAD5gI/Xa9J_92yuyI/AAAAAAAALlw/_wZT1LXml6IIHAMvtZiXkYQCjNPwhNxQACLcBGAsYHQ/s1600/485L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-iqASLFAD5gI/Xa9J_92yuyI/AAAAAAAALlw/_wZT1LXml6IIHAMvtZiXkYQCjNPwhNxQACLcBGAsYHQ/s200/485L.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="165" /></a></div>Na zijn reis naar de diepten van de oceaan, trekt Jim nu de broeierige en moeilijk doordringbare jungle in. Een wonderlijke wereld openbaart zich. Wederom een fascinerend 3D-avontuur voor groot en klein.<br />
<br />
Gadgetstrip, maar wat voor één. Met een brilletje op de neus de gemanipuleerde zwartwitbeelden bekijken. Fenomenaal. Een boek waarbij het verhaal compleet aan het grafische ondergeschikt is omdat artiest Matthias Picard je onderdompelt in de onwaarschijnlijke en magische wereld van Jim Curious. De poort wordt geopend naar een omgeving die je anders nooit zou ontdekken. alsof je in Paira Daiza het kasteel induikt waar de waterwereld in ondergebracht werd en tussen de duisternis lichtgevende opflakkeringen krijgt vol kwallen en andere oceaanwezens. Alleen zijn het hier andere kruipende beesten, stekelige planten of fladderende vlinders die je tegemoet zwemmen, vliegen of hinderen. Je let zelfs niet op hetgeen Jim als curieuzeneus allemaal tegenkomt, je kijkt met open gesperde mond naar de vreemde wezens die je overvallen. Ga mee op reis en voed net als Jim Curious je nieuwsgierigheid.<br />
<em>17-10-2019</EM><br />
10/10<br />
<br />
Taxi (De Jongh) <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-qkjRwGVSeHI/Xa9J76pwbgI/AAAAAAAALls/5ph4mbNA6Eo0hcveTO4gl7ZiPF2D7MGJACLcBGAsYHQ/s1600/484R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-qkjRwGVSeHI/Xa9J76pwbgI/AAAAAAAALls/5ph4mbNA6Eo0hcveTO4gl7ZiPF2D7MGJACLcBGAsYHQ/s200/484R.jpg" width="147" height="200" data-original-width="120" data-original-height="163" /></a></div>De Jongh vertelt over vier opmerkelijke, waargebeurde taxiritten in vier steden: Los Angeles, Parijs, Jakarta, en Washington, D.C.<br />
<br />
Wagens tekenen, het is niet Aimé de Jonghs ding. Nochtans vormt dit transportmiddel het achtergronddecor bij de verplaatsingen die de auteur op haar reizen maakt. <em>Taxi</EM> is een sporadisch niemendalletje dat met haar verplichte ontmoetingen (de individuen die je al dan niet leert kennen terwijl je bij hen op de achterbank zit) een staal vormt van de maatschappij. De extraverte, de bezorgde, de multiculturele, de eenzaat, elk hebben ze wel hun verhaal. En de ene keer sta je daar meer open voor dan de daaropvolgende. <em>Taxi</EM> is even vluchtig als de ritten die Aimé ondergaat, je moet ze zelf beleven wil je dat ze intensief doordringen. Here today, gone tomorrow.<br />
<em>17-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Sherlock Holmes en de tijdreizigers 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-M-GymU9xrf0/Xa9J4Q0HLEI/AAAAAAAALlo/EnEfVa59s7cYyhqLVpMWDpNNv4Z1hpfOgCLcBGAsYHQ/s1600/483L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-M-GymU9xrf0/Xa9J4Q0HLEI/AAAAAAAALlo/EnEfVa59s7cYyhqLVpMWDpNNv4Z1hpfOgCLcBGAsYHQ/s200/483L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Met de hulp van Megan Connelly, Lynn Redstone, Marcellus Gunderson en kolonel Amiens brengt de detective de plannen aan het licht van de vorstin en probeert ze tegen te werken. Maar Aaron McBride is niet de enige die met de tijd speelt. En om vuur te bestrijden, moet je soms je vingers branden.<br />
<br />
Mmm, de uitdrukkelijke vraag in de bespreking van deel 1 om zeker geen twee jaar te wachten met het vervolg, werd duidelijk door Daedalus niet opgepikt. Zo'n hiaat vereist herlezing, want de complexe intrige zorgt voor een onaangename ontwrichting die door het uitgeverstijdsinterval moeilijk kan overbrugd worden. Bovendien acht Cordurié het ook nodig de andere <em>Collectie 1800</EM>-reeks <em>Mandragora</EM> erbij te betrekken, onwezenlijker kan haast niet. Wel plechtstatig en zeer karaktervol getekend door Laci, qua sfeer zit het goed. Dezelfde lezersopwinding als bij het eerste deel blijft uit.<br />
<em>19-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Eddy & Caddy 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-ImYdVODTsuo/Xa9J0nV5bVI/AAAAAAAALlk/3skkzDz9zjEB5qVzEY7HbpZe71Lscot7ACLcBGAsYHQ/s1600/482R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-ImYdVODTsuo/Xa9J0nV5bVI/AAAAAAAALlk/3skkzDz9zjEB5qVzEY7HbpZe71Lscot7ACLcBGAsYHQ/s200/482R.jpg" width="140" height="200" data-original-width="120" data-original-height="172" /></a></div>Eddy & Caddy zijn een fenomeen in de golfwereld. Al meer dan vijftien jaar delen zij hun liefde voor de golfsport met het grote publiek. Tijd dus voor een tweede album boordevol gags! En ook ditmaal zal de onkunde van Eddy de duimen moeten leggen voor het sarcasme van Caddy. Leesplezier gegarandeerd!<br />
<br />
Als andere beroepen- of hobby-gerelateerde gagstrips een bestaansreden hebben, waarom <em>Eddy & Caddy</EM> dan ook niet? Is Ben Seys zelf een liefhebber dat hij graag de draak steekt met de slungelende kluns op de golfcourt, daar waar menig opgaat in het decor omdat ze als onderdeurtjes groen zien van jaloezie bij het aanschouwen van kunststukjes door professionelere collega's. Net als bij <em>Psy Carl</EM> terend op woordgrappen, al komt het menselijk sportfalen van Eddy op de eerste plaats. Schaaf je golfwoordenschat bij, Ben Seys maakt je er in wegwijs.<br />
<em>17-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Suster en Wiebke 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-knSqvOw0vmc/Xa9Jw0B5YjI/AAAAAAAALlg/a0jm4IxqhwEsPAaVsclEjoC0066Zff6AACLcBGAsYHQ/s1600/481L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-knSqvOw0vmc/Xa9Jw0B5YjI/AAAAAAAALlg/a0jm4IxqhwEsPAaVsclEjoC0066Zff6AACLcBGAsYHQ/s200/481L.jpg" width="145" height="200" data-original-width="120" data-original-height="165" /></a></div>Welk kind droomde niet van een leven als stripheld? Spannende avonturen, gekke professoren, tijdreizen, de wereld redden van schurken… Helaas is het leven in de ware wereld niet even meeslepend als dat van stripfiguren, iets wat Suster en Wiebke schoorvoetend ondervinden.<br />
<br />
Een verbintenis met Borgerhoff & Lamberigts levert Tom Boudens strips een upgrade op, deze kan in kleur verschijnen en haalt meteen veel media-aandacht binnen, hoera voor de komkommertijd. Wanneer de erven Vandersteen dan ook nog eens dreigen met een proces, dan stroomt de menigte naar de winkels om alsnog het verbodene te kunnen aanschaffen. Nochtans staat er duidelijk <em>Een parodie door Tom Bouden</EM> op, merk je aan de covertekening dat het geen echte <em>Sus & Wis</EM> betreft, al klampt de presentatie zich vast aan de iconische uitgaves van indertijd (waar Standaard Uitgeverij ondertussen zelf vanaf stapte!). Dom om zich daaraan te storen, want veel heeft <em>Het dertigersdipje</EM> niet te bieden. Verzorgder dan een <em>FC De Kampioenen</EM> waar Tom Bouden aan meewerkt, maar sterieler dan een echte Sus & Wis, grafisch arm. <em>Het dertigersdipje</EM> moet het dan ook hebben van het belachelijk maken van die steriele, seksloze stripfiguren die kampen met dagdagelijkse relatie- en werkproblemen, een afspiegeling des levens. Ach, beter hun miserie bekijken dan die zelf te moeten ondergaan. Tip: een andere inkleuring.<br />
<em>17-10-2019</EM><br />
6/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-8228769041286929972019-10-25T00:15:00.000+02:002019-10-26T17:43:18.375+02:0040 olifanten 2 - Op oorlogspad 2 - McCurry, NY 9/11 - Piet Heyn 3 - Victus 340 olifanten 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-lM2hBIO1Foo/Xa9HJ24pC7I/AAAAAAAALlI/LSbuLRxzcaIAYjmtioOZxeK_U_Byff1ZQCLcBGAsYHQ/s1600/480R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-lM2hBIO1Foo/Xa9HJ24pC7I/AAAAAAAALlI/LSbuLRxzcaIAYjmtioOZxeK_U_Byff1ZQCLcBGAsYHQ/s200/480R.jpg" width="144" height="200" data-original-width="120" data-original-height="167" /></a></div>Florrie ziet haar positie verzwakken terwijl inspecteur Sacks meer en meer druk op haar legt om de gangsterbende ten val te brengen. Net dat moment kiest Art Stocker, de peetvader van de 40 Rovers, voor de aanval tegen zijn rivalen.<br />
<br />
Virginie Augustin wordt minimalistischer met de dag, op het slordige af. Maar hé, in dit naoorlogse Londen kan het geen kwaad om zo groezelig uit de hoek te komen. Het hoort bij deze donkere, sombere periode (denk ook aan <em>Mick Mac Adam</EM>. Dat extra surplus wat zij voorheeft op andere middelmatige stripauteurs, is haar visuele vertelstijl en pagina-indeling. Inhoudelijk weet je ondertussen hoe de vork in de steel zit en ken je de machinaties van de organisatie, al blijft dubbelzinnigheid troef. Hoewel je eerst verwachtte dat het hierbij zou eindigen, ligt de rode loper open voor de ultieme climax. Benieuwd wat tovernaar Kid Toussaint nog uit de hoed tovert.<br />
<em>15-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Op oorlogspad 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-e1o5i09dSHM/Xa9HGlGQZZI/AAAAAAAALlE/Tfwd0m57X4ovOGQJvF56y6-7NobG9FhwQCLcBGAsYHQ/s1600/479L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-e1o5i09dSHM/Xa9HGlGQZZI/AAAAAAAALlE/Tfwd0m57X4ovOGQJvF56y6-7NobG9FhwQCLcBGAsYHQ/s200/479L.jpg" width="150" height="200" data-original-width="120" data-original-height="160" /></a></div>Aan de zijde van het grote opperhoofd Sitting Bull neemt ook Red Leaf aan de strijd deel. Dat is de man op wie Diane verliefd is.<br />
<br />
Dat eerste prentje op pagina 3, wauw. Knap werk van Zuzanna Zielinska. Bourgne verweeft het historische <em>How the West was won</EM>-aspect met een persoonlijk drama, de trapper en zijn onbeantwoorde liefde. De scenarist kruidt met een extra pittige verrassing, om van te smullen, al is Diane daar minder mee gediend. Het venijn zit hem in de staart. Pagots tekeningen zijn niet buitengewoon, wel net als het verhaal begeesterd genoeg om na lezing de historische thriller te koesteren. Op naar het vervolg.<br />
<em>15-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
McCurry, NY 9/11 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-2FJ7KPjxG34/Xa9HCK-ynFI/AAAAAAAALlA/F52VVrUyYsICj4coNoYN6RDOUJI1BiDLgCLcBGAsYHQ/s1600/478R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-2FJ7KPjxG34/Xa9HCK-ynFI/AAAAAAAALlA/F52VVrUyYsICj4coNoYN6RDOUJI1BiDLgCLcBGAsYHQ/s200/478R.jpg" width="147" height="200" data-original-width="120" data-original-height="163" /></a></div>Sommige mensen zijn altijd op het verkeerde ogenblik op de verkeerde plek. Fotograaf Steve McCurry is zo iemand. Hij was in New York op 11 september 2001, maar ook in 2015 in Parijs tijdens de aanslag op de Bataclan en in Afghanistan tijdens de strijd tegen de Taliban. Maar wat voor iedere gewone reiziger een verkeerd moment is, is voor een fotograaf een kans om een zeer bijzondere reeks foto’s te maken en dat deed Steve McCurry dan ook iedere keer. <br />
<br />
Duidelijk geïnspireerd op Emmanuel Guiberts <em>De fotograaf</EM> voelt Morvan zich geroepen om het verhaal van achter zijn lens beeldend verteller McCurry in strip om te zetten. Het is een semidocumentaire geworden die de realiteit dichter brengt bij mensen die net het medium lezen om veelal aan de realiteit te ontsnappen. Uiteindelijk heb je slechts het gevoel dat het een lapmiddel is om met de foto's van de fotograaf uit te kunnen pakken. Die zijn indringend, edoch komen ze tussen de getekende sequenties niet tot hun recht. Losstaand achterin is het immers veel interessanter. Tekenaar Jung Gi Kim heeft niet de draagkracht om met de foto's te concurreren, zijn lijnenspel is te vluchtig (pagina 30), de inkleuring onrealistisch arm. Verwacht geen gestructureerde biografie, verwacht geen allesverhelderend overzicht. Dit is een momentopname, een snapshot. De zes op tien is voor de foto's.<br />
<em>17-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Piet Heyn 3 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-fbL6PePqwqA/Xa9G-TG9YwI/AAAAAAAALk4/TLGAcDRUcD0upjWKVeulF8vUOciSN-1mgCLcBGAsYHQ/s1600/477L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-fbL6PePqwqA/Xa9G-TG9YwI/AAAAAAAALk4/TLGAcDRUcD0upjWKVeulF8vUOciSN-1mgCLcBGAsYHQ/s200/477L.jpg" width="147" height="200" data-original-width="120" data-original-height="163" /></a></div>Niet veel mensen weten dat Piet Heyn in zijn jonge jaren ook een keer naar de Oost is gevaren en over die tijd gaat dit verhaal.<br />
<br />
Je kan John Heijink niet beschuldigen van inconsequent te zijn. Hij blijft volharden in de boosheid met zijn steeds aflopende pagina's, tekeningen die nooit echt rust uitstralen, personages vaak in close-up, vaak uit het kadertje springend en uitermate expressief gesticulerend. Nochtans oogt het allemaal professioneel, toch knaagt er iets aan de grafiek, net als de hardnekkige wijze waarmee de auteur het geschiedenislesje afhaspelt. Hier word je warm noch koud van.<br />
<em>17-10-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
Victus 3<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-o_TvrCkyhYQ/Xa9GyCIeGHI/AAAAAAAALk0/Y8W8sAfwUHIsugqU-A5LX6QHorDUGbxtgCLcBGAsYHQ/s1600/476R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-o_TvrCkyhYQ/Xa9GyCIeGHI/AAAAAAAALk0/Y8W8sAfwUHIsugqU-A5LX6QHorDUGbxtgCLcBGAsYHQ/s200/476R.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Juli 1713. Er spoelde een geestdrift voor oorlog over de stad. De Barcelonezen trotseerden het gevaar met een volledig tegen de omstandigheden indruistende vrolijkheid.<br />
<br />
Qua ten top gedreven drama kan dit inderdaad tellen. Van kill your darlings gesproken, Piñol laat op het einde de tranen rijkelijk vloeien, een hartverscheurend afscheid dringt zich op. De uitdieping had meer tijd in beslag mogen nemen, uiteindelijk zijn drie albums onvoldoende om het levenspad van Marti volledig uit te beelden. Dalmases is niet de allergrootste artiest, toch heb je bewondering voor zijn filmische inzet vol variatie. <em>Victus</EM> rondt de cyclus mooi af met de vergaarde wijsheid als summum van het leven.<br />
<em>19-10-2019</EM><br />
7/10<br />
Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-45743317730777284652019-10-24T00:04:00.000+02:002019-10-24T00:04:09.478+02:00Zwendel 3 - Laowai 3 - Malemort Integraal 1 - De Kiekeboes in 't Stad - S.P.O.R.T.S. bende 3Zwendel 3 SC - HC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-7RNzsRj7kUo/Xa9Ek7axGKI/AAAAAAAALkg/vKJxxHzFibAJs2BYMAFtz7dU-7jQKOViQCLcBGAsYHQ/s1600/475L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-7RNzsRj7kUo/Xa9Ek7axGKI/AAAAAAAALkg/vKJxxHzFibAJs2BYMAFtz7dU-7jQKOViQCLcBGAsYHQ/s200/475L.jpg" width="154" height="200" data-original-width="121" data-original-height="157" /></a></div>Deze keer heeft Zwendel een waanzinnig geniale kloonmachine ontworpen! Nu ja, er moet nog wat aan gesleuteld worden, maar het album wordt toch al bevolkt door een twintigtal mannelijke Zwendelklonen.<br />
<br />
Mag het ook eens gewoon vierenzestig pagina's pure fun zijn? Hoewel niemand indertijd de aardverschuiving door de overgang van Janry naar Munuera in de <em>Robbedoes</EM>-reeks wou aanvaarden, zorgt het hippe, dynamische en geanimeerde tekenwerk van Munuera voor behoorlijk wat leesplezier. Deze naar de eenentwintigste eeuw gekatapulteerde strip straalt educatief plezier uit met een stuk venijn in de hoofdrol. Door en door slecht met toch enige vaderlijke gevoelens een zekere verantwoordelijkheidszin dragend. <em>Lady Z</EM> is haast perfect, alleen moet Munuera qua inkleuring dan een betere match vinden.<br />
<em>15-10-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Laowai 3<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-tN84FouugR4/Xa9EhTTCTDI/AAAAAAAALkc/bweRlkGwM-8ReQmDAVZk4Xx_acCxaWjhQCLcBGAsYHQ/s1600/474R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-tN84FouugR4/Xa9EhTTCTDI/AAAAAAAALkc/bweRlkGwM-8ReQmDAVZk4Xx_acCxaWjhQCLcBGAsYHQ/s200/474R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="530" data-original-height="695" /></a></div>Slotdeel van een drieluik over de Opiumoorlog.<br />
<br />
Het Westers imperialisme te kijk gezet. Het brieffragment van Victor Hugo is veelzeggend: <em>Wij Europeanen zijn beschaafd en we vinden de Chinezen barbaren! Dit is wat de beschaving deed met barbarij.</EM> Een betere quote kan je niet vinden. Besses kleurenpalet verzacht de immorele zeden. Met altijd wel één iemand die het liefst extra olie op het conflictvuur gooit. <em>Lao Wai</EM> kwam moeizaam op gang maar verdient zeker gelezen en gezien te worden.<br />
<em>15-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Malemort Integraal 1<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-q3oow8fNBCA/Xa9EdUXSztI/AAAAAAAALkU/sLNTgqXCD54ZKK9cL3gbos7mlZaT-eKugCLcBGAsYHQ/s1600/473L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-q3oow8fNBCA/Xa9EdUXSztI/AAAAAAAALkU/sLNTgqXCD54ZKK9cL3gbos7mlZaT-eKugCLcBGAsYHQ/s200/473L.jpg" width="144" height="200" data-original-width="120" data-original-height="167" /></a></div>In het hart van het bos van Hautes-Pierres, in Katharen-gebied, vecht de mooie, blonde Anthea, dertig jaar na de Albigenzische Kruistochten voor vrijheid en tegen willekeur.<br />
<br />
De integrale bundelt de eerste drie delen van het verhaal en vult aan met drie schamele dossierpagina's. Over <em>Onder het bleke maanlicht</EM>: een Stalner pur sang: een vleug fantasy, een portie geschiedenis en dat in een historische context maakt het meer levensecht. Dat er een vampier aan te pas moet komen, zo laat dit eerste deel toch vermoeden, en ten tonele zou verschijnen is intrigerend verrassend. Dit eerste deel is een goede aanzet. Over <em>De poort der vergetelheid</EM>: Stalner, gespecialiseerd in extreme cameraposities, steekt ook behoorlijk wat tijd aan de indeling van de pagina: filmisch en ritmisch. <em>De poort der vergetelheid</EM> leest vlot, met nu al behoorlijk wat onthullingen, alsof de setting al volledig bepaald is en het verleden kan overvloeien in de toekomst. Over <em>De gift van het bloed</EM>: Malpertuis is het equivalent van Ridder Bolster uit <em>Op zoek naar de Tijdvogel</EM>, zijn verschijning herbergt een dubbelganger. En ook Anthea is Loisel geïnspireerd. De aanval is de beste verdediging, want terwijl je dacht dat alles uit het verleden achter ons zou liggen, neen dus. Colbus' wedergeboorte kwam tot stand door een duivels verbond. <em>De gift van het bloed</EM>, amusant avontuur.<br />
<em>15-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
De Kiekeboes special in 't Stad<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-t_XIqYCLFw0/Xa9EZoJ9OpI/AAAAAAAALkQ/zbwKdi655qsqUSfgycpPXxihwoIzUpxLQCLcBGAsYHQ/s1600/472R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-t_XIqYCLFw0/Xa9EZoJ9OpI/AAAAAAAALkQ/zbwKdi655qsqUSfgycpPXxihwoIzUpxLQCLcBGAsYHQ/s200/472R.jpg" width="142" height="200" data-original-width="121" data-original-height="170" /></a></div>In dit extra dikke album worden die twee Antwerpse verhalen voor het eerst gebundeld, aangevuld met een reeks prachtige, nog nooit gepubliceerde potloodtekeningen die Merho maakte van de Kiekeboes bij verschillende bekende Antwerpse locaties.<br />
<br />
In Brussel vertoeft Nero behoorlijk vaak, in Antwerpen zie wel eens geregeld Kiekeboe opduiken. Vooral in de albums <em>De snor van Kiekeboe</EM> en <em>Wie A zegt</EM> is die product placement nogal prominent. Ideaal om plaatselijke luxe-albums uit te geven en het nationalistische regionaliteitsgevoel op te krikken. Voor de inhoudelijke besprekingen moet je bij de individuele albums zijn. Deze bundel vormt geen grote meerwaarde gezien de prijs (11,99 in vergelijking met 13,98 euro), de tien pagina's met 15 schetstekeningen van 't Stad getekend Merho dragen duidelijk de hand van een andere achtergrondartiest.<br />
<em>17-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
S.P.O.R.T.S. bende 3<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-xANNJCHSFdo/Xa9ERA5MJgI/AAAAAAAALkI/hcuaHZNR4fg395pTrs3vF9taxggQeuvDQCLcBGAsYHQ/s1600/471L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-xANNJCHSFdo/Xa9ERA5MJgI/AAAAAAAALkI/hcuaHZNR4fg395pTrs3vF9taxggQeuvDQCLcBGAsYHQ/s200/471L.jpg" width="147" height="200" data-original-width="120" data-original-height="163" /></a></div>Een dance battle, dat is toch écht iets voor de S.P.O.R.T.S-bende? Maar niet iedereen is enthousiast. Pablo kan wel voetballen, maar dansen? Olivia gaat liever shoppen. En Simon is net aan een bokstraining begonnen!<br />
<br />
Een product van eigen bodem dat beter het daglicht niet zou zien, toch zeker niet anno 2020. En ja, menig fan zal ter verdediging poneren dat ook Vandersteen en Merho geëvolueerd zijn door de jaren heen. Alleen verwacht je van nieuwe strips op de huidige markt een zeker professioneel niveau dat mogelijks zou kunnen concurreren met andere producties. <em>Ninja dance battle</EM> is zo vlak en ademt de <em>Stam en Pilou</EM>-striptheorie uit om weinig te bewegen met de camera, anatomisch incorrect te tekenen, tekstballonnen levenloos machinaal weer te geven. Neem de covertekening als voorbeeld: bijna alle dansers kijken naar rechts terwijl vooraan de dreiging enigszins de pret zal verstoren. Shani kan in die positie onmogelijk overeind blijven, terwijl Simon 'netjes' vastgehouden wordt door Timur.De armen van Robyn zijn betrekkelijk langer dan die van Shani. En toch heb je het gevoel dat in de ruimte ze allemaal op een rij staan. Dus dé tip voor de makers: lees strips, kijk en leer bij!<br />
<em>17-10-2019</EM><br />
3/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-4795314789224363832019-10-23T00:38:00.000+02:002019-10-23T00:38:00.529+02:00Op oorlogspad 1 - De buitengewone reis 3 - De koningskeuze - Magic wind 1 en 2Op oorlogspad 1<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-snZi9YN7quk/Xa8-jfK2HuI/AAAAAAAALjw/TbKPIdP-syc5DuzT9549ULlA1O2mMpmYwCLcBGAsYHQ/s1600/470R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-snZi9YN7quk/Xa8-jfK2HuI/AAAAAAAALjw/TbKPIdP-syc5DuzT9549ULlA1O2mMpmYwCLcBGAsYHQ/s200/470R.jpg" width="150" height="200" data-original-width="120" data-original-height="160" /></a></div>Juli 1868. De jonge kunstschilder Diane Myers arriveert in Fort Rice aan de bovenloop van de Missouri. Daar vinden onderhandelingen plaats tussen het vredescomité, dat gestuurd is door president Grant, en de vijandig gezinde stamhoofden van de Sioux.<br />
<br />
Marc Bourgne heeft dat slim gespeeld, in het laatste deel van <em>De Piraten van Barataria</EM> kreeg Diane Myers al een rol toebedeeld, nu mag ze voluit met de aandacht gaan lopen. Hoewel Pagot weinig afstand neemt en de personages steeds in close-up portretteert, creëert hij hiermee een stevigere band met de karakters. Een weids gezicht ter afwisseling overdondert dan meteen. Deze kroniek speelt goed in op de halfslachtige verovering van het westen. In een eerste fase nog gemoedelijk, totdat de blanke supprematie en hebzucht de Roodhuiden stelselmatig in het nauw drijft en hen uitdaagt. We dringen via de strip inderdaad in in de gesloten gemeenschap die hartelijker ageert dan ze voorheen veelal afgespiegeld werd. Didier Pagot heeft een stijl die schippert tussen Jean-François Charles en Ersel, zij het iets realistischer. De inkleuring plaatst veel scènes in de juiste kleur. <em>Fort Buford</EM>, sterk.<br />
<em>15-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
De buitengewone reis 3<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-a7tHa-shN0c/Xa8-f_i7B7I/AAAAAAAALjs/z8wJ5Ss_PEg662ZVDTYf9lJnRULUJZsuwCLcBGAsYHQ/s1600/469L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-a7tHa-shN0c/Xa8-f_i7B7I/AAAAAAAALjs/z8wJ5Ss_PEg662ZVDTYf9lJnRULUJZsuwCLcBGAsYHQ/s200/469L.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Dit derde deel sluit de eerste cyclus avonturen van Emilio en Naomi af.<br />
<br />
Het gevoel dat in het begin bij <em>Hauteville House</EM> opborrelde, dat retro-cyberpunkgegeven met een licht futuristische fantasy in een klassiek-historische omgeving, zit hier na drie delen nog steeds in. Je beleeft met evenveel jeugdig enthousiasme <em>De buitengewone reis</EM> mee. Lekker avontuurlijk met tal van complexe complotten waarbij het tijd wordt om de verrader(s) te ontmaskeren. Tekenaar Camboni geeft je het gevoel ons in een snoepwinkel te plaatsen, met zeemzoete kleuren worden we gecharmeerd. Lekker.<br />
<em>14-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
De koningskeuze <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Xy2Y-bYeZ7s/Xa8-cuIifjI/AAAAAAAALjo/cjydTw8iySIPQQqiOmK7s2ReRU3eNkJjwCLcBGAsYHQ/s1600/468R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-Xy2Y-bYeZ7s/Xa8-cuIifjI/AAAAAAAALjo/cjydTw8iySIPQQqiOmK7s2ReRU3eNkJjwCLcBGAsYHQ/s200/468R.jpg" width="149" height="200" data-original-width="120" data-original-height="161" /></a></div>Januari 1936, Georges V is net overleden en zijn zoon Edward, Prins van Wales, maakt zich op om de volgende koning van Engeland te worden. De eerste ingeving van de toekomstige soeverein is verrassend genoeg om zijn minnares te bellen: Wallis Simpson, een Noord-Amerikaanse met een duivelse reputatie. Zij steekt haar sympathie voor het Nazi-regime in Duitsland niet onder stoelen of banken.<br />
<br />
O nee, Jean-Claude Bartoll, de journalist die de roeping vond om allemaal wereldcomplottheorieën in stripvorm om te zetten. Veelal saai en altijd doordrammend, de eerste helft van <em>De Koningskeuze</EM> lijkt diezelfde weg op te gaan. Maar miraculeus word je gebeten door het nieuwsgierigheidsvirus en raak je voor een keer niet verstrikt in het web van Bartoll-intriges, wel wil je weten hoe deze fascinerende spionagethriller afloopt. Straffer nog, je wil verder uitpluizen hoe het de nooit gekroonde koning Edward VIII en zijn Wallis Simpson verder verging, zo levensecht is het politieke verval van de amoureuze vorst. Met een glansrol voor Churchill die als een adelaar met arendsogen het verloop van de politieke ontwikkelingen op de voet volgt en het land wil behoeden voor verder onheil. Aurelien Morinière gebruikt een rauw realisme, qua decors ongetwijfeld vaak geïnspireerd op foto's. De rauwe, grauwe inkleuring (de hemel, eerste kader samen met de regenval op de rest van pagina 78, zalig) ondersteunt de drukkende sfeer.<br />
<em>13-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Magic wind 1<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-zgQhqqkQdfM/Xa8-Y1gqW5I/AAAAAAAALjk/Tc55NT0j_5IXloTUzDjE_1yEOr_HjJWngCLcBGAsYHQ/s1600/467L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-zgQhqqkQdfM/Xa8-Y1gqW5I/AAAAAAAALjk/Tc55NT0j_5IXloTUzDjE_1yEOr_HjJWngCLcBGAsYHQ/s200/467L.jpg" width="139" height="200" data-original-width="120" data-original-height="173" /></a></div>Hij overleefde ternauwernood een treinramp en heeft een stuk metaal in zijn schedel. Als Ned Ellis ontwaakt is hij zijn geheugen kwijt. Wie is hij?<br />
<br />
De uitvergrote tekeningen van José Ortiz worden door het reguliere albumformaat ontkracht. Dark Dragon Books had dit beter als een dikke integrale gepresenteerd. <em>Magic Wind</EM> is een <em>XIII</EM>-westernvariant, een man met een verbrijzeld geheugen op zoek naar zijn identiteit. Het verleden haalt hem alsnog in nu hij aan de zijde van een op Edgar Allan Poe-gelijkende journalist de waarheid probeert te achterhalen. Dynamisch getekend, helaas iets te vlak ingekleurd waardoor Ortiz' stevig zwartwitwerk enigszins wegkwijnt. Wel gek, de hiaat in Magic Winds opvoeding, eentje die duidelijk ruimte overlaat om tussentijdse gebeurtenissen in nieuwe delen op te rakelen. Wordt vervolgd.<br />
<em>15-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Magic wind 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-CZ0M2DvI01k/Xa8-VCtxbMI/AAAAAAAALjg/GeV8E4u5L1Ysdy1iiplVnp5BWwkrptYZgCLcBGAsYHQ/s1600/466R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-CZ0M2DvI01k/Xa8-VCtxbMI/AAAAAAAALjg/GeV8E4u5L1Ysdy1iiplVnp5BWwkrptYZgCLcBGAsYHQ/s200/466R.jpg" width="139" height="200" data-original-width="120" data-original-height="173" /></a></div>Magic Wind, de witte sjamaan moet een kind redden uit de klauwen van een adelaar!<br />
<br />
Dit sluit meer aan bij de Indiaanse tradities vol sjamanisme. Terwijl Magic Wind op pad was, werd het kamp verdeeld door een innerlijke strijd. Een nieuwe tovenaar werpt zich op, maar wordt als dusdanig niet erkend. Het einde is sterk met Poe die de parallellen trekt met het Cain en Abel-epos uit de Bijbel. <em>Je lichaam pijnigen helpt de ziel, zodat die niet alle leed op zich hoeft te nemen.</EM> Best niet gebruiken om zelfverminking te kaderen! Door de hocus pocus minder krachtig dan de opener, de kleuren blijven even oneerbiedig.<br />
<em>15-10-2019</EM><br />
6/10<br />
Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-53020438489782201322019-10-22T00:52:00.000+02:002019-10-22T00:52:03.808+02:00Mooie navels - Eerste pesterijen - Elsje 8 - Weten hoe de wereld klinkt - Jong verzet 3 - Benjamin/De musketiersMooie navels - Eerste pesterijen 2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-xQeaV2Y2xfk/Xa4Mcz9CsCI/AAAAAAAALjQ/lcYAvGLsLRk9Ka_BZ5dbY8NFCGNdkLk4QCLcBGAsYHQ/s1600/465L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-xQeaV2Y2xfk/Xa4Mcz9CsCI/AAAAAAAALjQ/lcYAvGLsLRk9Ka_BZ5dbY8NFCGNdkLk4QCLcBGAsYHQ/s200/465L.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Vicky laat haar enige vriendin uit die tijd zomaar staan om met Jenny rond te hangen, want zij wordt ongetwijfeld het populairste meisje van de hele hoop.<br />
<br />
Lachen met iets waar eigenlijk niet mee te lachen valt, is dat spot, ironie of satire? Delaf & Dubuc drijven jouw haat voor de bitches ten top, de manier waarop zij hun omgeving constant vernederen is schrijnend pijnlijk en uitermate realistisch. De reflectie van een maatschappij waarin elk kind op wrede wijze be- of mishandeld wordt door een of enkele manipulatoren op een intens psychologische manier, verandert de karakters van de slachtoffers. Kunnen de jonge lezers daar voldoende abstractie van maken en toch genieten van het amusement? Het zal eerder de moed zijn die ze hier uit kunnen putten om al het terroristische leed te relativeren. <em>Ze is goud waard</EM> is op zichzelf al goud waard. Misschien moeilijk te lezen buiten de context van de reeks (we kennen de personages al van de negen voorgaande delen), laat dit geen beletsel zijn om deze (onbewuste) oogopener met iedereen te delen. Van een uitzonderlijk hoge kwaliteit.<br />
<em>12-10-2019</EM><br />
9/10<br />
<br />
Jong verzet 3<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-tEEgTA5HWW8/Xa4MYG-NMOI/AAAAAAAALjI/r9GVy6TPGoYp888wsNPRYuRpOmeL5tWvQCLcBGAsYHQ/s1600/464R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-tEEgTA5HWW8/Xa4MYG-NMOI/AAAAAAAALjI/r9GVy6TPGoYp888wsNPRYuRpOmeL5tWvQCLcBGAsYHQ/s200/464R.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Op een dag loopt Gaston de Senegalese tirailleur Samba tegen het lijf. Als hij besluit om hem tegen elke prijs te helpen, geraakt alles in een stroomversnelling. De vier vrienden maken kennis met de verschrikkingen van de nazi’s. Ze leren daarbij dat de oorlog veel dingen heeft veranderd.<br />
<br />
Grafisch gaat Otéro er op vooruit, alleen leest Dumanches scenario als een te geforceerde poging om dit jonge verzetsverhaal zo dramatisch mogelijk te kleuren. De auteurs hebben natuurlijk de pech op te moeten boksen tegen <em>Kinderen in het verzet</EM> en <em>De oorlog van de Lulu's</EM>, twee reeksen waar het gevoel wel meteen goed zat. <em>Op vrije voeten</EM> is, gezien de inhoud, een gekleurd verhaal met als gast een kleurling uit het bevrijdingsleger, het drama wordt wederom niet geschuwd en laat zien dat oorlog voeren geen spelletje is. Dit derde deel, een bank vooruit.<br />
<em>12-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Elsje 8 SC - HC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-bVaaTnrmEhw/Xa4MTkF15lI/AAAAAAAALjE/nrtgCeVMtXs7IGFkHn3cDb7x3RshxMRLQCLcBGAsYHQ/s1600/463L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-bVaaTnrmEhw/Xa4MTkF15lI/AAAAAAAALjE/nrtgCeVMtXs7IGFkHn3cDb7x3RshxMRLQCLcBGAsYHQ/s200/463L.jpg" width="157" height="200" data-original-width="120" data-original-height="153" /></a></div>De rebelse Elsje is scherp en stekelig, maar ook schattig en aaibaar. In dit album raakt Elsje in de war van puistjes, spijbelt voor het klimaat, maakt een winters uitstapje naar de oudheid, herstelt van haar kapotte smartphone en een gebroken been, worstelt met de toetsweek en hormonen en springt met beide benen in de puberteit.<br />
<br />
Het eerste puistje, een vervloeking of een zegen? Op zijn <em>Garfield</EM>s haat Elsje Maandagen evenzeer! Een gebroken been, een vervloeking of een zegen? Een kapotte smartphone, een vervloeking of een zegen? Een buienradar voor stemmingen, een vervloeking of een zegen? Gevarieerd en intelligent, <em>Elsje</EM> bevat nog steeds een combinatie van deze twee, een geslaagde strookjesstrip met een uiterst expressieve Gerben Valkema.<br />
<em>12-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Benjamin/De musketiers: 50 jaar jong <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-KNK4cDPsTv4/Xa4MKmShPwI/AAAAAAAALi8/_oWugB2d8-MLPy6V1YxntcN7uvn3osmwACLcBGAsYHQ/s1600/462R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-KNK4cDPsTv4/Xa4MKmShPwI/AAAAAAAALi8/_oWugB2d8-MLPy6V1YxntcN7uvn3osmwACLcBGAsYHQ/s200/462R.jpg" width="142" height="200" data-original-width="121" data-original-height="170" /></a></div>Speciale editie ter gelegenheid van het vijftigste album in de 'Arcadia Archief Collectie' en de vijftigste verjaardag van Benjamin en De Musketiers. Dubbelalbum met 2 covers, 2 helden (24 blz. Benjamin aan de ene zijde & 24 blz. De Musketiers aan de andere zijde, dus geen backcover).<br />
<br />
Voor dit vijftigste deel hebben de Arcadianen een originele oplossing gevonden om dit jubileumalbum te presenteren. Je krijgt een flipboek gepresenteerd met aan elke kant de helft gevuld met materiaal uit twee van hun getrouwe reeksen, <em>De Musketiers</EM> en <em>Benjamin</EM>. Het siert hen om een volledigheid na te streven en niet zo maar het archief uit te pluizen om daarna slechts de 'betere' uit te geven. Die keuze kan zo arbitrair zijn. Dus mag de lezer zelf de kwaliteit bepalen van de inhoud. Altijd leuk om Cara en de Kalebas terug te zien, een vleug nostalgie overvalt je. Eén nadeel, Mazels stijl (getekend met een dunne lijnvoering, weinig gebruikmakend van inkt) heeft nood aan een inkleuring. De overzichtelijkheid op een pagina gaat vaak verloren. En Hachels Benjamin, daar krijg je maar geen vat op. Deze <em>Guust</EM>-variant flatert er minder op los dan het Robbedoes Weekblad-redactielid en kunnen diens ongewilde grappen je minder doen schateren. <em>Vijftig jaar jong</EM> lijdt onder een midlife crisis.<br />
<em>12-10-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
Weten hoe de wereld klinkt <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-QMcll1i5hI4/Xa4MCdS17yI/AAAAAAAALi4/Fhy2_VdGtDUVBrHtkB9k71YxRZrXA7uoACLcBGAsYHQ/s1600/461L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-QMcll1i5hI4/Xa4MCdS17yI/AAAAAAAALi4/Fhy2_VdGtDUVBrHtkB9k71YxRZrXA7uoACLcBGAsYHQ/s200/461L.jpg" width="146" height="200" data-original-width="120" data-original-height="164" /></a></div>Voor een artikel dat hij aan het schrijven is besluit Sam in New York te gaan wonen en zestig dagen lang met niemand te praten. Behalve een oefening in observatie en zelfbeheersing, is deze periode van zelfgekozen isolatie voor Sam een poging om zijn pijnlijke verleden te vergeten en zijn gebroken hart te genezen. Maar waar hij niet op heeft gerekend is dat de stad zijn plannen in de war schopt en geheimen onthult die al die tijd voor zijn neus lagen. Hij hoeft alleen zijn ogen te openen.<br />
<br />
Soms is het makkelijk een grafische roman te vullen, je past je vertelritme aan, incorporeert rustmomenten, minimaliseert de beelden per pagina en gebruikt een kalender om het voortschrijden van de tijd stapsgewijs te illustreren. Zou je Bevilacqua's <em>Weten hoe de wereld klinkt</EM> tot de essentie reduceren, dan zit je minstens aan 50 pagina's minder. Ach, het maakt het boek letterlijk gewichtiger om de prijs te verantwoorden. Bovendien raas je door Sams heilzame zoektocht naar verlossing. De strip heeft dat aangename gevoel een Bonin-achtige strip te lezen, een specialist in het portretteren van licht getormenteerde zielen. Parallellen te over, met in dit geval de camera als hulpmiddel om de band met een nieuwe bevlieging te kunnen realiseren. <em>Weten hoe de wereld klinkt</EM> zit boordevol goede ideeën maar mist het noodzakelijke rijpingsproces om het af te maken. De toevalligheden zijn iets te toevallig, de aansprekingen iets te uitgesproken. Bovendien is Bevilacqua's stijl eentje van de vluchtige soort waardoor de echte connectie met de personages uitblijft. Soms met het je deeg langer kneden en vooral voldoende laten rijzen om het juiste volume te bekomen.<br />
<em>13-10-2019</EM><br />
6/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-50431936545082584212019-10-21T00:31:00.000+02:002019-10-21T00:31:03.615+02:00Gunfighter 1 - De oorlog van de Lulu's 2 - De man die niet bestond - Emma en Charlotte 4 - Vasco 29Gunfighter 1 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-_0F9O8OVK0w/XaL87VaQuiI/AAAAAAAALik/bysk2isiRu0Iw3keuo0N-mqF6r9IDB1qwCLcBGAsYHQ/s1600/460R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-_0F9O8OVK0w/XaL87VaQuiI/AAAAAAAALik/bysk2isiRu0Iw3keuo0N-mqF6r9IDB1qwCLcBGAsYHQ/s200/460R.jpg" width="150" height="200" data-original-width="120" data-original-height="160" /></a></div>Ergens op de vlaktes in Arizona. Terwijl ‘longhorns’, die Amerikaanse runderen met hun eindeloos lange hoorns, ruimte nodig hebben, doen de eerste prikkeldraden hun intrede. Het ‘touw van de duivel’, zoals het toen genoemd werd, zorgt ervoor dat de conflicten tussen twee grootgrondbezittersfamilies escaleren.<br />
<br />
Kijk je naar een Yves <em>– Durango, Lonesome –</EM> Swolfs, dan zijn de tekeningen vrij vlak en monotoon. Michel Rouge mag dan evenmin enige moeite doen om zich her uit te vinden, hij voelt zich duidelijk meer dan ooit in zijn sas en geniet van deze revival van een westerngenre dat vereeuwigd werd in Michael Cimino's film <em>Heaven's gate</EM>. De grootgrondbezitters die koste wat het kost de kleintjes willen ruïneren. De poorten van de hel gaan verder open voor deze revolverheld wiens verleden vooralsnog troebel blijft. Naar goede gewoonte blijft scenarist Bec mysterieus en laat dit keer wel ruimte open voor de psychologische uitdieping. Elk huis heeft zijn kruis, al blijkt dat voor de ene zwaarder om te dragen dan voor de ander. Filmisch knap, inhoudelijk rijk én je bent nieuwsgierig hoe de rit zal aflopen. De uitstekende kleuren Corentin Rouge maken het geheel af. Een sterk, realistisch begin met als apotheose de ophanging.<br />
<em>10-10-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
De oorlog van de Lulu's: Door de ogen van Luigi 2/2<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-2o0lyaQnzBM/XaL83d6xcWI/AAAAAAAALig/ZqgTdGiYWdQk6QT2CX8rADZkQUcGbPOHwCLcBGAsYHQ/s1600/459L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-2o0lyaQnzBM/XaL83d6xcWI/AAAAAAAALig/ZqgTdGiYWdQk6QT2CX8rADZkQUcGbPOHwCLcBGAsYHQ/s200/459L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>De Lulu's werden gearresteerd door de politie van het Reich. Nu zitten ze in het interneringskamp van Holzminden, waar ze hun dagen doorbrengen in het gezelschap van honderden andere burgergevangenen van verschillende nationaliteiten. Om de verveling te verdrijven en komaf te maken met hun gebrek aan vrijheid, zetten ze een ontsnappingsplan op poten dat zo uit een klassieke avonturenroman zou kunnen komen.<br />
<br />
O, wat een schattig weerzien met de Hortillonnages van Amiens. Dat stukje tijdloos immaterieel erfgoed was in 1937 ook al onderhevig aan stadse veranderingen. Het biedt de auteurs de mogelijkheid om op de kanaaltjes in beweging te blijven en onderwijl te varen terwijl je geboeid luistert naar de gebeurtenissen in het verleden. Je waant je bijna in impressionistische tuinen, zo mooi in beeld gebracht door Damien Cuvillier en inkleurder David François. Terwijl je normaal overstelpt wordt door nazikampen, schrijft Hautière hierin over een eerste wereldoorlog-variant. En geloof het of niet, veel verschil merk je niet op. De hiërarchie bepaalt je positie, vaak is het een ieder voor zich, hechte groepjes verhogen de overlevingskansen. En dat terwijl er wel een of andere hielenlikker rondloopt. Het ontsnappingsavontuur mag dan een beetje bij de haren getrokken zijn, de weergave van de beproevingen die de Lulu's moeten doorstaan in barre omstandigheden, geeft jongeren een minder idyllisch beeld van wat een oorlog zoal kan teweegbrengen zonder de lezers compleet te traumatiseren. <em>De Oorlog van de Lulu's</EM>, sterke reeks.<br />
<em>10-10-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
De man die niet bestond <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-KFzwCqEnWiY/XaL8zWd7ezI/AAAAAAAALic/YUUiWL3fv0cOiNp3cL_lWBRzLLHNJfTHgCLcBGAsYHQ/s1600/458R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-KFzwCqEnWiY/XaL8zWd7ezI/AAAAAAAALic/YUUiWL3fv0cOiNp3cL_lWBRzLLHNJfTHgCLcBGAsYHQ/s200/458R.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Voor Leo Miller, alleenstaand informaticus, lijkt het leven vaak een droom. Hij beschouwt fictieve personages uit Amerikaanse komedies, die hij dagelijks verslindt in de cinematheek, als rijkere en echtere aanwezigheden dan de meeste mensen met wie hij omgaat. Of toch zeker dan hemzelf. Alsof hij zijn leven leidt terwijl niemand zijn bestaan opmerkt.<br />
<br />
Terwijl we nu denken dat Cyril Bonin ter plaatse blijft trappelen, moet toch eerst het jaar van uitgave gekaderd worden. Deze verscheen oorspronkelijk in 2012 in het Frans. Inhoudelijk lijkt het alsof Bonin steeds uit hetzelfde vaatje tapt, mensen die onzichtbaar worden of geen liefde vinden in onze huidige maatschappij. <em>De man die niet bestond</EM> zit inderdaad in het verlengde van <em>Schijn bedriegt</EM> en <em>The time before</EM>, met als hoofdbrok de wegkwijnende ziel in de massa. Totdat je je er bewust van wordt en alsnog probeert een connectie te realiseren. Het boek is wederom gemoedelijk, al overvalt het déjà vu-gevoel je herhaaldelijk. Met de kort-op-elkaar-volgende Bonin-uitgaves speelt Ballon Media in op het succes dat de romantisch getinte auteur oogst, soms moet je pauzes inlassen en de leemte opvullen met een heruitgave van zijn sublieme <em>Fog</EM>. Dus lees Bonin, maar zorg dat er voldoende ruimte tussen zit.<br />
<em>10-10-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Emma en Charlotte 4<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-NDw7uz9l3Js/XaL8wIz9hFI/AAAAAAAALiY/i-ic5wqoHS85AqV3DAUd52CTvuOhuUs4QCLcBGAsYHQ/s1600/457L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-NDw7uz9l3Js/XaL8wIz9hFI/AAAAAAAALiY/i-ic5wqoHS85AqV3DAUd52CTvuOhuUs4QCLcBGAsYHQ/s200/457L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Emma neemt ondertussen deel aan HHI Frankrijk, een hiphopkampioenschap. Ze springt in voor een geblesseerd lid van het team. Haar eigen dansgroep neemt niet deel, dus waarom niet? Emma is bang voor de reactie van haar vrienden en weet niet hoe ze hun het nieuws moet vertellen. <br />
<br />
Oké, na vier delen verwacht je enige grafische evolutie, helaas lijkt de tekenstijl eerder te degraderen naar gemakzuchtig gepriegel op de computer. Op het eerste zicht oogt <em>Emma en Charlotte</EM> poëtisch en mooi zacht. Alleen qua anatomie wil het voor Sayaphoum maar niet lukken. Bij de cartoony, minimalistische hoofdjes ontbreekt een zekere persoonlijkheid. En de lijfjes kloppen verhoudingsgewijs ook niet. Een stijl noem je dat dan, die van Sayaphoum in dit geval. Met de purperroze cover zoekt de uitgever verder naar de ultieme manier om jonge meisjes in een eerste oogopslag commercieel te winnen, edoch struikelt schrijver Hamon door te fragmentarisch het lief en leed van beide zussen op verschillende fronten te willen delen. <em>Wat het hart wil</EM> is een meer gedreven strip.<br />
<em>10-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Vasco 29<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-_HjWWdycVx8/XaL8seJgqDI/AAAAAAAALiU/gD0sWwEdX_oLjGyyGkt-rdJzZPY4XUPdwCLcBGAsYHQ/s1600/456R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-_HjWWdycVx8/XaL8seJgqDI/AAAAAAAALiU/gD0sWwEdX_oLjGyyGkt-rdJzZPY4XUPdwCLcBGAsYHQ/s200/456R.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Voor zijn laatste avontuur wordt Vasco op missie gestuurd naar Rusland. Het land vormt het toneel voor de laatste confrontatie met zijn beruchte broer, Lorenzo, en de liefde van zijn leven, de Byzantijnse prinses Sophie.<br />
<br />
Een nodeloze poging om een uitgestorven reeks met een bepaald verzekerd succes met een laatste stuiptrekking in leven te houden. Luc Révillons scenario teert voort op de ongrijpbare en onbegrijpelijke trip die Gilles Chaillet over Vasco nog uitschreef. Historische politiek met de held als tussenpersoon of zelfs katalysator. Het interessantste element vind je op het eind, een intelligente afsluiting van een levenskroniek, de oude Venetiaan die zijn verhalen aan het papier toevertrouwd. Tekenaar Rousseau zit in de lijn van Chaillet, het is vooral inhoudelijk dat het schoentje knelt.<br />
<em>10-10-2019</EM><br />
5/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-64616559179923917432019-10-20T00:21:00.000+02:002019-10-20T00:21:01.960+02:00Tango 3 - Alfa 14 - Marshal Bass 4 - Eternum 1 - Shadow Banking 5Marshal Bass 4<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-yPFd6Fr3ybQ/XaL6Wvv1U_I/AAAAAAAALh0/3z5A1IG5QRUUPSJ99mXQcTZz4aJjkmmDwCLcBGAsYHQ/s1600/455L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-yPFd6Fr3ybQ/XaL6Wvv1U_I/AAAAAAAALh0/3z5A1IG5QRUUPSJ99mXQcTZz4aJjkmmDwCLcBGAsYHQ/s200/455L.jpg" width="149" height="200" data-original-width="120" data-original-height="161" /></a></div>Washington 1876: kolonel Helena en het Afro-Amerikaanse congreslid Robert Little buigen zich over het lot van Boss Powell, een politicus die werd opgesloten wegens corruptie en als heer en meester zijn straf uitzit in de gevangenis van Yuma. En wie is beter geschikt om te infiltreren tussen de gevangenen en een einde te maken aan de praktijken van Powell, dan een marshal die niemand zal missen als hij verdwijnt?<br />
<br />
Een kampioen in visueel storytelling, dat is Igor Kordey. Die dubbelpagina 48-49 is om van te snoepen, wat een grafisch genie. Paginacomposities zijn wel degelijk aan hem besteed, een dansende choreografie leidt het oog van de lezer. Ritmisch, filmisch, het bloedspattende geweld moet je erbij nemen. Schrijver Macan ontbindt des mensens duivels en en laat geen spaander heel van enige moraal. Want hoewel een beschermende Bass toch vaderlijke gevoelens heeft, zijn moederlijk instinct wordt niet in dank genomen. Zonder scrupules, enkel op die manier overleef je in de hel van <em>Yuma</EM>. Jammer dat Macan het scenario niet helemaal uitkneedt tot een elegant plastisch geheel, sommige hiaten en verspringingen doorgronden de ziel van de protagonisten onvoldoende. Hij had dit beter in twee delen opgedeeld.<br />
<em>23-09-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Eternum 1<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-bre4KWZSkkg/XaL6SJIBqiI/AAAAAAAALhw/GnjgvtsXuOcDFlYjh5gnTHK5ZTl_5mAKgCLcBGAsYHQ/s1600/454R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-bre4KWZSkkg/XaL6SJIBqiI/AAAAAAAALhw/GnjgvtsXuOcDFlYjh5gnTHK5ZTl_5mAKgCLcBGAsYHQ/s200/454R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>2297. De mens heeft het grootste deel van ons melkwegstelsel binnengevallen en gekoloniseerd. Aan de rand van de Melkweg ontdekt een team van geologen een mysterieuze sarcofaag begraven in de ondergrond van een dorre planeet.<br />
<br />
En ja hoor, daar is-ie weer: Christophe Bec. De <em>Eternum</EM>-appel valt niet ver van de heiligdom-boom. SF die de mens in hachelijke situaties plaatst. Terwijl nieuwe horizonten in de toekomst verkend worden, we nieuwe mysteries op onze weg tegenkomen die onze vooruitgang zouden kunnen stimuleren, vreest niemand het openen van de doos van Pandora. Het is wachten op de volgende mythologische referentie(s). Gek van <em>Prometheus</EM>, <em>Olympus Mons</EM>, <em>Heiligdom</EM>? Dan is ook <em>Eternum</EM> spek voor jouw Bec! Met voor een keer een extra troef: die Jaouen heeft meer in zijn mars dan de doorsnee Bec-illustrator.<br />
<em>04-08-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Tango 3 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-3oKqoXqvOOc/XaL6bCT8y1I/AAAAAAAALh4/qKSZkBdLqVYIMhTURLexhI7z32rLrqKsACLcBGAsYHQ/s1600/453L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-3oKqoXqvOOc/XaL6bCT8y1I/AAAAAAAALh4/qKSZkBdLqVYIMhTURLexhI7z32rLrqKsACLcBGAsYHQ/s200/453L.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Tango en Mario besluiten de Bahama’s te verlaten en hun zwerftocht voort te zetten. Na een tussenstop merken ze een verstekeling op in hun boot. Muller is een Frans zakenman op de vlucht.<br />
<br />
Matz, bedank Jacomon op de blote knieën dat hij voor jou de gouden deuren van menig stripuitgeverij heeft geopend met zijn bijdrage aan hun gezamenlijke <em>De Killer</EM>. Deze <em>Tango</EM> is zo nihilistisch met weinig aantrekkelijke personages die dit keer <em>In de schaduw van Panama</EM> opereren. De opgeviste dis is zo smaakloos, de tekeningen van Xavier zijn liggen pladijsgewijs plat op je bord. Steriel en amper boeiend, het is worstelen om het web waarin Tango terechtkomt degelijk te ontwarren. Eenheidsworst.<br />
<em>10-10-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
Shadow banking 5<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-0CgpVTnn6wU/XaL6en-cjCI/AAAAAAAALh8/bOXJfLfo7k4iTYVSYuwB_Oj2Tp21UsCyACLcBGAsYHQ/s1600/452R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-0CgpVTnn6wU/XaL6en-cjCI/AAAAAAAALh8/bOXJfLfo7k4iTYVSYuwB_Oj2Tp21UsCyACLcBGAsYHQ/s200/452R.jpg" width="154" height="200" data-original-width="120" data-original-height="156" /></a></div>Mathieu en Maureen laten een spoor van lijken achter. Na De la Salle, Brice Schwartz en Alecos Paparakis is nu Skull, de hacker, aan de beurt. Met de hulp van de Chinese geheime dienst proberen ze George Horowitz, een van de gouverneurs van de Fed en waarschijnlijk de opdrachtgever voor al die moorden, in de val te lokken. Mathieu zal als lokaas dienen. Het laatste bedrijf zal zich afspelen in China.<br />
<br />
De gevallen engelen in <em>Fallen Angels</EM> krijgen de Goddelijke rekening van Mathieu gepresenteerd, al is de tol die hijzelf moet betalen ook behoorlijk hoog. De riskante onderneming eist slachtoffers, met het risico het eigen leven erbij in te schieten. De kruistocht die de man quasi alleen ondergaat, haalt Tom Cruise-achtige <em>Mission Impossible</EM> proporties. Zal dit keer de cavalerie wel op tijd aankomen? <em>Fallen Angels</EM> levert de spannende en uiteindelijk ook voor de hand liggende ontknoping. Finaal verandert er niets.<br />
<em>09-10-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Alfa 14<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Hl0wOKo8xqU/XaL6iKz95DI/AAAAAAAALiA/IXJWNMHj4PsMc9lw74zxbEKF_6t9B24UACLcBGAsYHQ/s1600/451L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-Hl0wOKo8xqU/XaL6iKz95DI/AAAAAAAALiA/IXJWNMHj4PsMc9lw74zxbEKF_6t9B24UACLcBGAsYHQ/s200/451L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Alfa heeft steun noch bondgenoten, en moet in zijn eentje zijn onschuld bewijzen, zijn naam zuiveren en zijn schulden aflossen!<br />
<br />
Sommige uitdrukkingen mogen gerust aangepast worden, wat dacht je van <em>Alfa in een dozijn</EM>. Deze <em>Domino's</EM> leest als de dertiende in een dozijn. Scenarist Herzet trapt volledig naast de pedalen, tekenaar Queireix moddert maar wat aan met Jigounov als referentiepunt. Complex en flitsend, zoals een moderne thriller. Helaas onvoldoende gedoseerd. Saai.<br />
<em>10-10-2019</EM><br />
5/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-72074357332170823542019-10-19T00:08:00.000+02:002019-10-19T00:08:01.846+02:00Mamette 3 - Boes Integraal 9 - Tinderstruck - Nachtwacht 3 - Graaf Seyfettin 1Mamette 3<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-oc5TWkMNjrM/XaL3hBhQX-I/AAAAAAAALhc/oDdW5Rk3Y_gGbu_GV7NXPOqLVrph4Ul0wCLcBGAsYHQ/s1600/450R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-oc5TWkMNjrM/XaL3hBhQX-I/AAAAAAAALhc/oDdW5Rk3Y_gGbu_GV7NXPOqLVrph4Ul0wCLcBGAsYHQ/s200/450R.jpg" width="139" height="200" data-original-width="120" data-original-height="173" /></a></div>Mamette heeft haar handen vol met de vallende herfstblaadjes in de tuin.<br />
<br />
Per generatie heb je wel behoefte aan zo'n sfeergevoelige gezinsstrip zoals André Geerts dat wist te 'verwoorden' in zijn uitstekende, charmante <em>Jojo</EM>, waarin hij met een gezellige sfeer het leven door een nostalgische bril reflecteert. En al heb je nog niet de gezegende <em>Mamette</EM>- leeftijdsgrens bereikt, de herkenbare terug naar je jeugd-passages en helderziende voorbodes van wat komen gaat doen je teder hartje wegsmelten van alle warme liefde die <em>Herfstblaadjes</EM> uitstraalt. Onmisbaar.<br />
<em>29-09-2019</EM><br />
8/10<br />
<br />
Boes Integraal 9 HC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-SxK9X4mJUVo/XaL3PBLhkbI/AAAAAAAALhM/IFkEQAfdLUkPJZH9QcRblmaTfWUq7IOmgCLcBGAsYHQ/s1600/449L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-SxK9X4mJUVo/XaL3PBLhkbI/AAAAAAAALhM/IFkEQAfdLUkPJZH9QcRblmaTfWUq7IOmgCLcBGAsYHQ/s200/449L.jpg" width="144" height="200" data-original-width="120" data-original-height="167" /></a></div>Negende harde kaftbundel met talloze komische en tekstloze gags vol dierenleed en -vreugde door Thijs Wilms en Wil Raymakers.<br />
<br />
Gehaaide haaien. Regenwormen die zich liever niet nat maken. De dove koala. De lollige mol. De getikte specht. Het gekrulde varkensstaartje. Inventieve koptelefoons. De blinde panda. Kippen, hanen en eieren. De gorilla heeft het gedaan. Een schildpad op het toilet terwijl je zelf dringend moet. Goudvissen verenigd. Met vaak variaties op terugkerende gags: toiletgebruik, verliefdheid, Willem Tell, mislukte aanvalspogingen, eten of gegeten worden, vanzelfsprekend steeds in een dierlijke context. De tekenstijl is ondertussen krassiger en eenvoudiger geworden, boet gelukkig niets aan kracht in. <em>Boes</EM>, hoe dierenleed mensenhumor wordt. Verveelt niet.<br />
<em>28-09-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Tinderstruck<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-fsy8GQdhTnU/XaL3KdiF2OI/AAAAAAAALhI/AaNswIoaEF4sYPqUTaM4umZ24LVQzjHQACLcBGAsYHQ/s1600/448R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-fsy8GQdhTnU/XaL3KdiF2OI/AAAAAAAALhI/AaNswIoaEF4sYPqUTaM4umZ24LVQzjHQACLcBGAsYHQ/s200/448R.jpg" width="197" height="200" data-original-width="120" data-original-height="122" /></a></div>In Tinderstruck! schrijft en tekent Kim Duchateau ergens tussen absurdistische sociologische studie, surrealistisch zelfhulpboek en bijtende satire in. Geen betere manier om iets van de liefde te begrijpen dan door er eens goed mee te lachen – ook in tijden van #metoo is dat nog altijd waar.<br />
<br />
Je vele cartoons bundelen die tal van onderwerpen aansnijden, is geen makkelijke klus. Ze 'thematisch' catalogeren evenmin. Proficiat voor de samensteller die er toch een slaagt om van <em>Tinderstruck</EM>, een titel die inslaat als een <em>AC DC</EM>-bom, een geslaagd geheel te maken. Met Kim die in zijn typische stijl soms subliem soms flauw uitpakt met een confronterende spiegel op onze maatschappij en vooral de mensen die er huizen met hun dubbele moraal. Lees, maar met mate. Mooie cartoonuitgave bij Matsuoka.<br />
<em>29-09-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Nachtwacht 3<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-Wj_7NtBMxWA/XaL3GRtG80I/AAAAAAAALhE/8fhRsmLErDI6F6PoDggsSo59G9y0mrtlACLcBGAsYHQ/s1600/447L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-Wj_7NtBMxWA/XaL3GRtG80I/AAAAAAAALhE/8fhRsmLErDI6F6PoDggsSo59G9y0mrtlACLcBGAsYHQ/s200/447L.jpg" width="142" height="200" data-original-width="120" data-original-height="169" /></a></div>Helena koopt een pompoen om er haar beroemde soep mee te maken die vanaf die dag als suggestie op de kaart komt. Er wordt gretig van de soep gegeten en het feest is een topper. Tot de verklede dorpelingen zich erg vreemd beginnen te gedragen. Blijkt dat ze écht in hun personage veranderen.<br />
<br />
Dertig pagina's lijkt te weinig om de confrontatie met <em>Queen Halloween</EM> fatsoenlijk uit te diepen, Peter Van Gucht mag dan succesauteur zijn, de veelschrijver neemt te veel hooi op de vork om boeiende scenario's af te leveren, getuige dit derde deel. Vlak, te gezocht en nihilistisch, er bang van wakker liggen doe je niet. Steve Van Bael moet in sneltempo de klus klaren, afgaande op het ritme brengt hij het er goed van af. <em>Nachtwacht</EM>, een trendgevoelige doelgroepstrip.<br />
<em>29-09-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
Graaf Seyfettin<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-GjOPm9AEOZ8/XaL3roo54gI/AAAAAAAALhg/Odm0OLyao6sU3kNNWBU_pGj_J1ml4alcQCLcBGAsYHQ/s1600/446R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-GjOPm9AEOZ8/XaL3roo54gI/AAAAAAAALhg/Odm0OLyao6sU3kNNWBU_pGj_J1ml4alcQCLcBGAsYHQ/s200/446R.jpg" width="134" height="200" data-original-width="120" data-original-height="179" /></a></div>In 1920, Istanbul, onderzoekt een team van vijf leden van de regering een serie mysterieuze zaken. Een intellectuele detective Seyfettin Efendi, lijkschouwer Aziz Bey, worstelaar Ismail, huurmoordenaar Esat en tenslotte een uitvinder van personentekens, Munevver. <br />
<br />
C-edition laat zich opmerken door een hele schare Turkse artiesten aan het werk te zetten. Aanschouwelijk is het vooralsnog niet, op deze <em>Graaf Seyfettin</EM> na. Devrim Kunter heeft in vergelijking met de anderen meer kaas gegeten van het stripmakersvak, toch zeker qua storytelling en pagina-opmaak. Anatomisch is het niet altijd even correct, verborgen achter een gepaste inkleuring valt het minder op. Zijn verhaal speelt zich af in een Nosferatu-Dracula-achtige wereld, er is de monsterlijke helledreiging die een halt moet toegeroepen worden. Twaalf euro vijftig is schappelijk van prijs, de inhoud ook.<br />
<em>12-04-2019</EM><br />
5/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-59996697474407886742019-10-18T00:46:00.000+02:002019-10-18T13:11:18.546+02:00De dag waarop de bus zonder haar vertrok - Aquablue 16 - Man van het jaar 11 - Orakel 9 - De dag waarop ze haar vlucht namDe dag waarop de bus zonder haar vertrok<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-t23PQNtvC5c/XaGg3pETLSI/AAAAAAAALgs/3zH_6gTGul4BmPixWYrL9_TJG3LgJpI3wCLcBGAsYHQ/s1600/445L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-t23PQNtvC5c/XaGg3pETLSI/AAAAAAAALgs/3zH_6gTGul4BmPixWYrL9_TJG3LgJpI3wCLcBGAsYHQ/s200/445L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Clementien loopt in het leven een beetje verloren. Zij is de richting kwijt en zoekt bijgevolg naarstig naar een antwoord op al haar existentiële vragen. Gelukkig zit het leven ook vol verrassingen, wijze lessen en toevallige ontmoetingen, als je er maar voor openstaat.<br />
<br />
Een niet goed geplaatst eerbetoon op de eerste bladzijde: <em>De meeste verhaaltjes in dit album zijn gebaseerd op bekende zenverhaaltjes.</EM> Deze antenne wekt achterdocht, want dacht jij niet een gewone coming of age te zullen lezen? Wanneer Clementien op pagina 8 in de contemplerende houding gaat zitten, vrees je al een eerste ontsporing. 'Gaat het die kant op, oei.' En dat de persoon in de knoop ligt met zichzelf wordt snel duidelijk wanneer ze zich aanmeldt voor een therapeutische uitstap. <em>De dag waarop de bus zonder haar vertrok</EM> sputtert telkens wanneer filosofische intermezzo's al belerend in de maag gesplitst worden. Iets te ostentatief worden de levenslessen Clementien opgedrongen om haar leven weer op het juiste spoor te krijgen, waardoor het drammerig leest, alsof ook jij je innerlijke ziel moet zuiveren. De natuurlijkheid valt daardoor weg, net als dat je sympathie wegdeemstert. Het boek zit nochtans vol goede wil, alleen kennen Beka (auteursduo) geen maat. Winnares van het geheel is inkleurster Maëla Cosson. Haar zachte, dromerige aanpak zorgt telkens voor de juiste sfeer. <em>De dag waarop de bus zonder haar vertrok</EM> straalt veel goedheid uit die door de overdaad verschroeit.<br />
<em>29-09-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Aquablue 16 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-P1K1cadr8qc/XaGgzRHe93I/AAAAAAAALgo/XSKQ6_8WVw0Azf5dm7g19KfWU-6b37ojwCLcBGAsYHQ/s1600/444R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-P1K1cadr8qc/XaGgzRHe93I/AAAAAAAALgo/XSKQ6_8WVw0Azf5dm7g19KfWU-6b37ojwCLcBGAsYHQ/s200/444R.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Inmiddels is Carlo terug op Aarde waar hij tracht Maurice Dupré terug te vinden. Dupré, die een onderzoek deed naar de banden tussen Texec en een bepaalde groep (lees: sekte) van aardbewoners op Aquablue, laat al een hele tijd niets meer van zich horen.<br />
<br />
Wil je dit wel lezen? De zoveelste afspiegeling van het magnaatimperialisme waarbij de stok geniepig in het hoenderhok wordt gegooid om de publieke opinie te beïnvloeden wanneer een onderdrukte gemeenschap met geweld in opstand komt en wij dit dus vanuit moreel standpunt veroordelen. De geopolitieke manipulaties vormden de grondslag van de eerste <em>Aquablue</EM>-cyclus, Hautière blijft er in <em>Rakahanga!</EM> op voortbouwen. Reno zorgt ervoor dat de werkelijkheid er griezelig echt uit ziet. Paradijselijk schoon, helaas is de mens dat niet.<br />
<em>23-09-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Man van het jaar 11<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-ntrc3_3TsiY/XaGgwC2qt_I/AAAAAAAALgk/L6z4O7mfJmgOVOTNKpA8RgTTNs-4I3COACLcBGAsYHQ/s1600/443L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-ntrc3_3TsiY/XaGgwC2qt_I/AAAAAAAALgk/L6z4O7mfJmgOVOTNKpA8RgTTNs-4I3COACLcBGAsYHQ/s200/443L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Het Vrijheidsbeeld is een symbool dat heel de wereld kent, en het is het levenswerk van Bartholdi, zijn ‘grote werk’! Hij begon in 1865 maar het werk werd pas twintig jaar later ingehuldigd... Terwijl zowat alles bekend is over deze faraonische constructie, over de metalen constructie van Gustave Eiffel, blijft er een vraag over: wie heeft haar gezicht geschonken aan het beroemdste van alle beelden?<br />
<br />
<em>Ontdek dit personage dat echt heeft bestaan</EM>, helaas blijft het bij speculaties en kan je door het identiteitsloze uitzicht van <em>The Statue of Liberty</EM> moeilijk de persoon erachter achterhalen. Céka's scenario bezielt niet, mist overtuigingskracht, even plat geïllustreerd door Andronik en Mavric. Twee voor de prijs van geen! Geen kwaad woord over de artiesten, hun tekenwerk past in de historische context en zou voor een verhaal tijdens de secessieoorlog uitstekend passen (knap ook hun arceringstechniek). Echter om de schoonheid van een vrouw te capteren die zelf vereeuwigd werd in brons, zijn ze te statig. Als je de ziel van een figuur wil achterhalen, heb je bezieling nodig. Misschien toch de verkeerde muze opgerakeld?<br />
<em>23-09-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
Orakel 9 HC - SC<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-l3CeeM6an9M/XaGgqdvW9YI/AAAAAAAALgg/hlF-CfvOoOUXPfRH1CMW8xw6Pwt15yO0QCLcBGAsYHQ/s1600/442R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-l3CeeM6an9M/XaGgqdvW9YI/AAAAAAAALgg/hlF-CfvOoOUXPfRH1CMW8xw6Pwt15yO0QCLcBGAsYHQ/s200/442R.jpg" width="154" height="200" data-original-width="121" data-original-height="157" /></a></div>Als dochter van een koningin rest Thalystri niets meer, behalve de haat die ze koestert voor Ares, de god die haar volk uitroeide. Hij voert het bevel over een Spartaanse stam en blijft meedogenloos moorden. Thalystri stelt langzaam maar zeker een leger samen dat het de indringers moeilijk maakt. Hoewel ze een vrouw is, slaagt ze er dankzij haar intelligentie, haar behendigheid en haar kracht in om duizenden manschappen op de been te brengen. Zo ontstaat de legende van een gevaarlijke en innemende krijgster met de bijnaam de Wolvin.<br />
<br />
Een raamvertelling is altijd interessant om een band te bewaren met de voorgaande delen. Hier is het Homeros die met zijn verhalen zijn metgezel of gastheer (meer concreet: de lezer) amuseert of verblijdt om een bepaalde situatie in de juiste context te kunnen plaatsen. Met als onderwerp heroïsche strijders en goddelijke disputen en interventies, iets waar de rondtrekkende 'troubadour' ook vaak mee af te rekenen krijgt. Homeros' intermezzo's zijn niet altijd even geslaagd, ze zijn dan wel de motor, vaak laat hij die geregeld sputteren door even te interveniëren. In plaats van gewoon het relaas van <EM>De wolvin</EM> te vertellen. In de voorgaande episode verweet je de artiest nog niet volwassen genoeg te zijn om zoiets monumentaals te illustreren, nu ben je overtuigd dat het niet alleen aan de tekenaar lag. Deze tweede op rij van scenarist Lesparre is maar matig. <EM>Orakel</EM>, een conceptreeks zonder visie.<BR><EM>29-09-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
De dag waarop ze haar vlucht nam<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-rIX64ONzSBk/XaGgmqzuWWI/AAAAAAAALgc/bIseKIZAgN4avOHZV4dxVDOIUBqIFcrOgCLcBGAsYHQ/s1600/441L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-rIX64ONzSBk/XaGgmqzuWWI/AAAAAAAALgc/bIseKIZAgN4avOHZV4dxVDOIUBqIFcrOgCLcBGAsYHQ/s200/441L.jpg" width="153" height="200" data-original-width="121" data-original-height="158" /></a></div>Sinds ze kruidenier Antoine ontmoet heeft, heeft Clementine heel veel dingen veranderd in haar leven. Maar ze heeft nog steeds niet gevonden waarnaar ze op zoek was: geluk en verzoening. Wanneer ze terugkeert naar de supermarkt, is Antoine er niet meer. Simon, een biologische imker, nam zijn plaats in.<br />
<br />
En dan denk je dat Clementien na haar wonderlijk avontuur de juiste vlucht heeft genomen, zien Beka en Marko zich genoodzaakt om de sleur van dit nieuw verworven geluk ook weer te doorbreken zodat het levenspad van de protagoniste verder gezet kan worden. Wederom volgens dezelfde formule, al is haar standplaats dit keer niet beperkt tot één decor. Nu reist Clementien de wereld rond om zich innerlijk verder te verrijken. Je mist vooral die natuurlijkheid die de stukjes touw aan elkaar dient te knopen. Beka gebruikt opzichtige tape en braakt de levenslessen uit. Zal dit onstuimige leven ooit verzadigd worden?<br />
<em>29-09-2019</EM><br />
6/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-52957108433693453062019-10-17T00:32:00.000+02:002019-10-17T00:32:06.511+02:00Tex Willer 7 - Penelope - Kitty Beaufort 1 - De grote zeeslagen Texel - Exile 3Tex Willer 7 Kleur<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-iqfbaXXFXBs/XaGdtQ3OlrI/AAAAAAAALgE/AZfZrpGOqyg1Nh0zNdIsYjIkz3-fAbNBwCLcBGAsYHQ/s1600/440R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-iqfbaXXFXBs/XaGdtQ3OlrI/AAAAAAAALgE/AZfZrpGOqyg1Nh0zNdIsYjIkz3-fAbNBwCLcBGAsYHQ/s200/440R.jpg" width="146" height="200" data-original-width="120" data-original-height="164" /></a></div>Cinnamon Wells wordt opgeschrikt door een brute bankoverval. De killers maken zich snel uit de voeten. Dus roept de voormalige hulpsheriff - nu de sheriff - een posse bij elkaar voor de achtervolging. Al snel blijkt de bende heel bewust een krachtige troef uit te spelen: de meedogenloze woestijn!<br />
<br />
Rauw, woest en meedogenloos, je ziet Tex Willer niet zo vaak in deze rol. Zijn rechtvaardigheidsprincipe blijft het uitgangspunt, maar een opponent uitschakelen, daar deinst hij niet voor terug. Veel valt er niet over <em>Cinnamon Wells</EM> te vertellen. Chuck Dixon schrijft een traditioneel posse-verhaal, met de nodige lafaards en de eeuwige doorzetter, terwijl Mario Alberti de beginwoorden tekent van deze paragraaf: rauw, woest en meedogenloos.<br />
<em>23-09-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Penelope HC - LX<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-1P5D1aZFa4I/XaGdpxqB-KI/AAAAAAAALgA/VM1JlObog8EUxUvvmr6x4CvgY2ouW2J8gCLcBGAsYHQ/s1600/439L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-1P5D1aZFa4I/XaGdpxqB-KI/AAAAAAAALgA/VM1JlObog8EUxUvvmr6x4CvgY2ouW2J8gCLcBGAsYHQ/s200/439L.jpg" width="140" height="200" data-original-width="120" data-original-height="171" /></a></div>Dit is het indringende verhaal van een krachtige vrouw die huis en haard achterlaat om in Syrië medische bijstand te verlenen. Maar na elke missie wordt het thuiskomen moeilijker. Zowel voor haar, als voor haar naasten.<br />
<br />
In <em>BRUZZ</EM> verscheen een eulogie die de nieuwste beeldroman van Judith Vanistendael op een voetstuk plaatst. Het is zo'n ongezond ons-kent-ons-principe waarbij alles wat voortkomt uit de Vlaamsche (alternatieve) school als kunst bestempeld dient te worden. Enige trots op eigen producties mag er gerust zijn, gelieve dit dan wel in een internationaal perspectief te plaatsen. Vergelijk de ogenschijnlijke zwaarwichtigheid (de Homeros' invalshoek moet natuurlijk ter sprake komen) met het 'lichtvoetige' <em>Melvile</EM> en je begrijpt dat beeldverhalen meer zijn dan inspelen op politiek correcte insteken. Vanistendael probeert wederom in het vel te kruipen van een weltschmerz-dragende protagoniste die telkens weer met emotioneel zwaar beladen bagage thuiskomt. De offergave om elders levens te redden, terwijl net dat leven (van het leven dat ze creëerde) ook dient gered te worden. Het is allemaal zo vrijblijvend en anekdotisch, even vluchtig als de tekenstijl die ze hanteert. Veel moeite getroost visueel 'verteller' Vanistendael zich niet om zich grafisch uit te sloven. Geef haar daarom een werkbeurs om een roman te schrijven, hoeft ze zich niet in te spannen om vlekken op papier te zetten. <em>Penelope</EM> doet pennen vloeien, helaas niet in positieve zin. Tenzij je enkel <em>Penelope</EM> gelezen hebt.<br />
<em>23-09-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
Kitty Beaufort <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-wXhE0n3hwrk/XaGdl5og2sI/AAAAAAAALf8/XlinGrxvndMzZvtr3rRaG_GGniAgC8JhACLcBGAsYHQ/s1600/438R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-wXhE0n3hwrk/XaGdl5og2sI/AAAAAAAALf8/XlinGrxvndMzZvtr3rRaG_GGniAgC8JhACLcBGAsYHQ/s200/438R.jpg" width="146" height="200" data-original-width="120" data-original-height="164" /></a></div>Haar eerste aanstelling is op het politiebureau van Limoges, wat je noemt een mooie start! Toch ziet Kitty dat anders. Want de tengere, pas afgestudeerde politie-inspecteur met het korte haar en de scherpe blik zoekt op dit moment vooral een plek waar ze zich op haar gemak voelt.<br />
<br />
Knap van uitgever Erik van Helvoort om zijn uitgeversgrenzen te verleggen, op zoek naar interessant vertaalbaar materiaal. In een periode waarbij de retrostrip relatief furore maakt (kijk naar de vele heruitgaves van 'klassiekers gebundeld', genre <em>Baard en Kale</EM> en recent nog Tillieux' <em>Paul Panter</EM>) lijkt dat stukje nostalgische Dupuis-klare lijn interessant om verder uit te buiten. Helaas reikt <em>Kitty Beaufort</EM> niet veel verder dan een doorsnee <em>Kari Lente</EM>. Eenzelfde amateuristische sfeer wordt opgewekt, Eric Alberts tekeningen missen persoonlijkheid en accuraatheid. Enkel de inkleuringen brengen je in de juiste thriller-gemoedstoestand. De drie onderzoeken die Kitty Beaufort in <em>zoekt 't uit</EM> bouwen voort (of eerder kopiëren) op hetgeen je in de jaren zestig las. Nostalgici vergapen zich er zich aan. In welke val trap jij? Zoek het maar uit.<br />
<em>23-09-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
De grote zeeslagen 9 Texel<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-lvgDyD2e-1g/XaGdiZ01n_I/AAAAAAAALf4/hJchYZNurLQ4_pbZJMDwiXe2KuULhI-ZgCLcBGAsYHQ/s1600/437L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-lvgDyD2e-1g/XaGdiZ01n_I/AAAAAAAALf4/hJchYZNurLQ4_pbZJMDwiXe2KuULhI-ZgCLcBGAsYHQ/s200/437L.jpg" width="154" height="200" data-original-width="120" data-original-height="156" /></a></div>Een ware held zorgt voor een ultieme reddingsboei: Jan Bart. Hij was zeerover, maar is nu een officier bij de Marine. Hij staat aan de vooravond van een van zijn beroemdste wapenfeiten, dat zich afspeelt voor de Hollandse kust, ter hoogte van het eiland Texel, in juni 1694.<br />
<br />
Niemand durft Delitte – De officiële schilder van de Marine – natuurlijk meer tegenspreken. Ondertussen heeft hij immers een succesvol maritiem oeuvre opgebouwd vanuit een luie zetel, iets te comfortabel zelfs, waarbij niemand hem iets strobreed in de weg wil leggen omdat zijn historisch uitgangspunt om grote zeeslagen in beeld te brengen kopers aanspreekt. Nochtans blijf je veelal met een hongerig gevoel achter omdat de uitdieping van de context nihil is en de auteur de confrontatie fragmentarisch-minimalistisch uitdiept. De opwinding komt dan eerder van die indrukwekkende dubbelpagina's (14-15, 32-33 en hoezee op 38-39 nog eens) terwijl je geschiedkundige passie al lang is weggevloeid.<br />
<em>09-09-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
Exile 3<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-0LtH7j0uIwE/XaGdeylrPtI/AAAAAAAALf0/a9rSN1XHDPIUC1BcuLjRXMi9_EtEpH7FQCLcBGAsYHQ/s1600/436R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-0LtH7j0uIwE/XaGdeylrPtI/AAAAAAAALf0/a9rSN1XHDPIUC1BcuLjRXMi9_EtEpH7FQCLcBGAsYHQ/s200/436R.jpg" width="154" height="200" data-original-width="120" data-original-height="156" /></a></div>Op aarde is de mens erin geslaagd de natuur te bedwingen. Hier is het eerder omgekeerd.<br />
<br />
Een hermetische trip met Eric Stalner die zich dit keer laat bijstaan door Cédric Simon, een slechte keuze, om een futuristisch beeld te scheppen waarbij de lezer verbannen wordt naar de achtergrond. Van affiniteit is geen sprake, de synergie van de twee entiteiten kan nooit boeien. Je verwacht een <em>Logan's Run</EM> of <em>Soilent Green</EM>-achtige ontknoping, tenminste naar de 21ste eeuw getransponeerd, uiteindelijk is het niet meer dan een stinkende scheet in een fles. <em>Sonntag</EM>, op zondagen zijn er interessantere dingen te lezen.<br />
<em>09-09-2019</EM><br />
4/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4969360585902928342.post-77082964258797895612019-10-16T00:51:00.000+02:002019-10-16T00:51:03.202+02:00HG Wells - Het eiland van Dr. Moreau - Filip & Mathilde 4 - BFF's 8 - Jommeke 296 - De kat van de rabbijn 8HG Wells - Het eiland van Dr. Moreau<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-54jTxUWyx_A/XaGUGmxL2KI/AAAAAAAALfY/0s4ELdKFITI6jxEuoAjss1C0uWvsflPeACLcBGAsYHQ/s1600/435L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-54jTxUWyx_A/XaGUGmxL2KI/AAAAAAAALfY/0s4ELdKFITI6jxEuoAjss1C0uWvsflPeACLcBGAsYHQ/s200/435L.jpg" width="154" height="200" data-original-width="120" data-original-height="156" /></a></div>Het bizarre en visionaire eiland van dokter Moreau, waar kwesties als identiteit en waardigheid van dieren naar voren komen, is nog altijd even relevant.<br />
<br />
Een gemiste kans. Scenarist Dobbs laat de mogelijkheid liggen om Wells' verhaal verder uit te spitten, om dieper te graven en de karakters zich nog verder in de spiraal van dierlijkheid te laten verliezen. Ideaal had hij in een extra deel de psyche kunnen blootleggen en vooral de angst kunnen vergroten voor de waanzin die Moreau als experimenterende dokter op zijn eiland heeft gecreëerd. Je voelt de constante dreiging en toch mis je die aanvullende betrokkenheid. Anders dan voorheen beroept Dobbs zich op de getalenteerde Fiorentino. Samen met Vattani zorgen ze voor een beklemmende kennismaking met een weliswaar gekend maar minder gelezen stukje H.G. Wells. Wat een visionair!<br />
<em>09-09-2019</EM><br />
7/10<br />
<br />
Filip & Mathilde 4<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-vIzaYPYmWSY/XaGUDahfVUI/AAAAAAAALfU/6Dfp6PVD6uwSpNfK8e_Kqay1o_IQNMzywCLcBGAsYHQ/s1600/434R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-vIzaYPYmWSY/XaGUDahfVUI/AAAAAAAALfU/6Dfp6PVD6uwSpNfK8e_Kqay1o_IQNMzywCLcBGAsYHQ/s200/434R.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Een stuntelende koning en een al even bijdehante koningin, een losbandige prins en een minzame vader die alles bedekt met de mantel der liefde: te gek om los te lopen? Niet in Filip en Mathilde, de hilarische gagreeks over het wel en wee van het Belgische koningshuis.<br />
<br />
Verkeerd ingeschat. Zoek eerst je thematische titel en werk daar rond, niet omgekeerd. Nu is het een boekvulling met gags met als uithangbord een zeer interessant <em>Femme Fatale</EM>-gegeven terwijl er uiteindelijk (buiten de titelpagina) niks van terecht komt. Het is dan dat je moet uitpakken met de blondine die voortdurend de man rond de vinger windt. De moppen zijn matig en overstijgen het wekelijkse leesplezier in een magazine niet. Dit kan en moet beter!<br />
<em>07-09-2019</EM><br />
6/10<br />
<br />
BFF's 8<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-9ELwcjiorns/XaGT_KYyQYI/AAAAAAAALfQ/_-DWICrsj3AaUyt-WfpffCc6owX2hh1ewCLcBGAsYHQ/s1600/433L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-9ELwcjiorns/XaGT_KYyQYI/AAAAAAAALfQ/_-DWICrsj3AaUyt-WfpffCc6owX2hh1ewCLcBGAsYHQ/s200/433L.jpg" width="152" height="200" data-original-width="121" data-original-height="159" /></a></div>Jess en haar vriendinnen gaan op wintersportvakantie. Brengt de sneeuw hen dichter bij elkaar, of ontstaan er breuken? Wie weet leert Jessica wel een nieuwe bff kennen, op een skilift of tijdens een bonte avond? Tijd om de latten aan te binden voor spetterende avonturen in winterwonderland!<br />
<br />
Des te meer personages je opvoert, des te makkelijker het is voor de lezer(re)s(sen) om zich met één van hen te identificeren en vooral de spot te drijven met de anderen die in de entourage rondlopen. De seut, de dommerik, de wijsneus, het verlegen type, de onvervaarde, allen lopen ze vroeg of laat wel tegen de lamp of vallen tijdens het skiën op hun smikkel. <em>Piste and love</EM>, een doelgroepstrip vol clichés.<br />
<em>09-09-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
Jommeke 296<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-nL0pQDKmSxw/XaGT5tFRvWI/AAAAAAAALfM/YRIL647fSCkaKDUAoMzodw3oAjaOcT_xACLcBGAsYHQ/s1600/432R.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-nL0pQDKmSxw/XaGT5tFRvWI/AAAAAAAALfM/YRIL647fSCkaKDUAoMzodw3oAjaOcT_xACLcBGAsYHQ/s200/432R.jpg" width="142" height="200" data-original-width="120" data-original-height="169" /></a></div>Samen met Gobelijn zijn Jommeke & co op studiereis in China, het land van de Chinese muur, maar ook van panda’s in alle soorten en maten, groot en klein, en zelfs van draken! In dit knotsgekke avontuur maken onze vrienden kennis met een verdwaalde rode panda, een gevaarlijk gekke pelzenmadam en een draak met tandpijn.<br />
<br />
Philippe Delzenne neemt iets te veel hooi op de scenariovork en laat Jommeke en c° in allerlei gewrongen bochten belanden zonder coherent te vertellen. De Chinese Muur moet er functieloos in, check. Een rode panda speelt een bijrol, check. Een nieuwe intrigante steekt de kop op, check. Kwak en Boemel worden vervangen door twee klonen, check. Zo zit het vol met willen, maar niet kunnen en is <em>De vuurdraak</EM> niet meer dan een holderdebolderavontuur. Te mak zelfs om te temmen.<br />
<em>09-09-2019</EM><br />
5/10<br />
<br />
De kat van de rabbijn 8<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-Ztg-TMr_C4c/XaGT1TJRQMI/AAAAAAAALfI/8cFv64ThEBMoH0Qinl6gd35CtI9NHMXkgCLcBGAsYHQ/s1600/431L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-Ztg-TMr_C4c/XaGT1TJRQMI/AAAAAAAALfI/8cFv64ThEBMoH0Qinl6gd35CtI9NHMXkgCLcBGAsYHQ/s200/431L.jpg" width="150" height="200" data-original-width="120" data-original-height="160" /></a></div>Ze houden van elkaar. Ze leven in Algiers. Hij is joods, zij katholiek. Op een dag komt de jonge vrouw naar de rabbijn. Ze wil zich tot het jodendom bekeren om zich beter te integreren en haar toekomstige echtgenoot een plezier te doen. Hij is met verstomming geslagen: waarom een geloof omarmen dat zo ingewikkeld, zo irrationeel, zo moeilijk is?<br />
<br />
Met <em>Amandelmandje</EM> staat in dit achtste deel de liefde centraal. Sfars salongefilosofeer blijft het hoofdingrediënt, waarbij de spot met de religie dit keer een minder prominente plek inneemt. <em>Liefde is het drama dat je tot de overtuiging kan brengen dat je man niet van je kan houden als er nog bloed in het vlees zit.</EM> Voor meer tekst en uitleg moet je bij de doordrammerige Joann Sfar zijn. Geeuw.<br />
<em>09-09-2019</EM><br />
5/10Beauregardhttp://www.blogger.com/profile/11571901152540328726noreply@blogger.com0