In plaats van het puzzelwerk aan de lezer over te laten, dringen ze meteen hun weldoordachte planning op zodat je al op voorhand hun monnikenwerk -erg toepasselijk bij deze materie- zou erkennen. Het ingenieuze knutselwerk (de pagina's 8, 34 en 60 geven summiere uitleg) wordt immers opgedrongen met een air van "zie eens hoe minutieus tewerkgingen." Een toch wel niet onbelangrijke voetnoot die net de kracht van het puzzelwerk... ontkracht. Al die poeha was immers niet nodig om het historische feit (in dit geval het reliek) op drie verschillende manieren te interpreteren. Want terwijl je voortdurend struikelt over de mogelijke herkenningspunten naar de andere situaties (bijna elk tekstkader heeft een verwijzingsnummer), doorbreekt dat net het inlevingsvermogen. Pas in het derde epistel neemt de pathos de overhand. Ongetwijfeld omdat je op basis van de personagekennis (hoewel die figuren in elk verhaal qua inhoud steeds variëren) sympathie opbrengt voor de protagonist die in een hels scenario terechtkomt. Respect voor Denis Bajram die er een waar kunstwerk van gemaakt heeft. 
Je herkent amper iets van zijn Universal War One-methodiek. Krijtlijnachtig de lezer schilderachtig vervoeren met lichtfloue beelden. Op het juiste plekje zet hij scherp. Drie Christussen is een ambigue strip, (te) ingenieus in elkaar gezet. Als totaalpakket méér dan het (her)lezen waard. Nu nog kiezen tussen drieëneenhalf of vier sterren!
- 6 Juni 1944 - Overlord **½
- Barelli 7 ***½
- Drie Christussen ***½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten