Terwijl je nu kan hekelen dat de jongeman zich herhaalt met thema's die je reeds gelezen hebt en het ook de verfijndheid mist van de voorgaande titels, stel je toch twee grootse basiskenmerken vast: Vivès kan tekenen én Vivès kan vertellen. Door diens kracht om vaak zonder woorden enkel met cinematografische beelden te vertellen, leunt de artiest dicht aan bij de manga. 'Laat de beelden voor zich spreken' is duidelijk zijn leuze. Bovendien schrijft hij met zo'n enthousiast en herkenbaar intimisme dat je makkelijk meegezogen wordt in die adolescentenwereld. Speels en verleidelijk. Romantisch en hoopgevend. Het enige minpuntje is ongetwijfeld de overdreven grootte van Alices boezem.
- Meisje(s) Bastien Vivès ****
- Sombrero Zwarte Reeks 174: Dokter Sylvia *
- Sombrero Zwarte Reeks 175: Codewoord Q **
Geen opmerkingen:
Een reactie posten