Steven Soderbergh houdt van genre-oefeningen en probeert de geplaveide weg van het succes af en toe te verruilen met geslaagde spielereien. Logisch dat George Clooney voldoende vertrouwen in de regisseur stelt en maar al te graag op diens kar springt. Wie wil niet graag opereren in een militair spanningsveld met een femme fatale om U tegen te zeggen? The Good German is Soderberghs filmnoirthriller gesitueerd in een prachtig naoorlogs Berlijn, je snuift de sfeer van The Third Man meteen op. Neen, zich meten met dit meesterwerk kan hij niet. Maar deze onderschatte film verdient meer lof dan dat hij kreeg. Door de complexe plot waarbij ieder kamp in elkanders haar zit. Wie trekt er uiteindelijk aan het langste eind? Door het sfeerbeeld dat op zo'n campy-manier geprojecteerd wordt: fake Hitchcock-simulaties (een conversatie in de studiowagen met daarachter op een scherm de buitenlocaties zich afspelend). Door de prachtige zwartwitfotografie met extra accentueringen (en vaak gewilde overbelichting). Door die excellente ondersteunende muziek: de confrontaties ten top drijvend. Door de overdramatische inkleuring van Lena Brandt via Cate Blanchett, Marlène Dietrich waardig. The Good German is geen mislukt experiment. Bewust voel je die theatrale inslag nodig om het vakmanschap van een Billy Wilder of Orson Welles te recreëren. Knap.The Good German. Steven Soderbergh. 2006.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten