Het blijft verlokkend amusement. De eerste scène waarbij je aan de hand van een schaduw na zovele jaren wederom kennismaakt met Indiana Jones, ondersteund door het deuntje van John Williams dat welwillend in de oren klinkt. Bompa Jones blijkt nog steeds even mobiel te zijn en toont in allerlei capriolen hoe ver je als halfgepensioneerde kan gaan om je hachje te redden. Blijkbaar komen d'r nog mensen bij kijken die in een even gespannen positie belanden, voldoende voedingsbodems voor onze archeoloog om een nieuw onderzoekspad te effenen (voor anderen). De belangrijke verrassingselementen: de terugkeer van Karen Allen, de introductie van Shia LaBeouf en de knipoogjes naar gebeurtenissen uit het verleden (Connery, de Ark). Op het gebied van entertainment valt er niks aan te merken, alleen het eindpunt dat bereikt wordt is teleurstellend. Spielbergs en Lucas' fascinatie voor het buitenaardse wordt hierin belachelijk uitgespeeld. Het Area 51-gegeven kon je nog aanvaarden, dat blijft een mythische plek, wanneer echter de daad bij het woord gevoegd wordt en ze in het rond vliegen. Neen. De extra's met een overzicht van de draaidagen laat je alles heerlijk voor een tweede keer herbeleven vanuit een filmisch standpunt.Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull. Steven Spielberg. 2008.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten