De fillem van Ome Willem: niet voor de stijve hark, Jurassic Park

Popcornfilms hoeven niet noodzakelijk een negatieve connotatie te hebben. Steven Spielberg is een meester in het beheersen van dat genre en geeft de kijker wat hij wil: plezier en vertier. Liefst tegen 100 km/u, hoewel deze snelheid in een hedendaagse tgv- en thalys-tijden amper nog vooruit gaat. Toen was het al spectaculair, nu blijft het even indrukwekkend. Zelfs al beperk je je tot het kleine scherm, het verslindende effect is er nog steeds. Met opengereten lichamen, doorzochte excrementen, hebzuchtige veelvraten. De mens laat zich weer van zijn slechtste kant zien: ijdel- en onoverwinnelijkheid (de gedachte dat je zo'n huisdiertjes gedeisd kan houden) én egoïsme gekoppeld aan verraad (valt er iets te verdienen ten koste van wat dan ook, staan we op de eerste rij). De onwaarschijnlijke nieuwtjes: geen Richard Dreyfuss, noch Harrison Ford als Alan Grant Sam Neill); geen Juliette Binoche, noch Robin Wright Penn als Ellie Sattler (Laura Dern); geen Sean Connery als John Hammond, wel Richard Attenborough.
Jurassic Park. Steven Spielberg. 1993. ***½