>Wanneer je het album openslaat en die eerste pagina bekijkt, ben je meteen gefascineerd door de intrigerende opbouw. De vrouw voor het graf treurend, de erg Dupuis-lijkende pastoor (atypisch Vlaamse familiestrip) en het kleine meisje een eigen kist (je vermoedt het gelijktijdig gestorven troeteldier) begravend. Zeer sfeervol en ontroerend met mooie monotone kleuren. Wat daarna volgt kan niet tippen aan deze eenvoudige opbouw. Je vindt het welhaast zonde dat je meteen erna in de 'echte' wereld wordt gekatapulteerd. Auteur/tekenaar Cambré is duidelijk hipper dan de meeste van zijn stripcollega's. Na skaters, bmxers en skeelers voert hij een gothgirl op: donker (paarszwart) gekleed met bijbehorende haarsnit. Het doemdenken hangt er als een waas rond, met een zeker negativisme en pessimisme als (bevooroordeeld) handelsmerk. Rebekka maakt niet meteen een sympathieke indruk en het duurt een tijdje eer ze het vertrouwen van de helden krijgt en dus ook van de lezer. Wetende waartoe de plot leidt, is het zonde dat het verhaal slechts dertig pagina's telt. Omdat de auteur ter afwisseling kiest voor verluchting (de skatende Lisa, de testinbraak) is er minder plaats om die zoektocht echt spannend te maken/houden, de ontknoping volgt immers vrij snel. Daardoor is er relatief weinig dreiging en verliest het geheim van de Vrankensteens aan krachtdadigheid. Dat Armando een gimmick is à la Spip uit Robbedoes & Kwabbernoot, door zijn prominente rol neemt hij een stuk realisme weg. Ter info voor de liefhebber: links bovenaan een eerste versie van de cover met een Vrankensteense omgeving die behoorlijk minder dreiging uitstraalt dan de definitieve versie rechts. Bovendien is de gothgriet Rebekka hierop wel van de partij. Zij is het aanknopingspunt voor het verhaal. Een bewijs dat het uitzicht van een boek tijdens de creatie kan veranderen.- Fantastische avonturen van Edgar Poe 2
- Heldorado 3
- Jump 6
- Nero A5 - 7
- Nero 7
Geen opmerkingen:
Een reactie posten