Paasmaandag: Bicycle race

Ondanks zware verkoudheidssymptomen toch na enige rust en veel kaartspelletjes beslist om wat rond te gaan fietsen. Waarom is dat toch steeds zo vervelend om in het heengaan gevoelloos alle kilometers te vreten zonder ook maar enig besef te hebben dat je je stelselmatig vér van je vertrekpunt en dus ook je bestemming verwijdert, totdat je beslist om koppig NIET om te keren maar via een andere route huiswaarts te keren. Ineens lijkt alles dubbel zo lang en word je geconfronteerd met de pijnlijke realiteit dat niet alle stukken vlak zijn! De gerecupereerde vermoeidheid slaat om! Toch genoten van de rustdag. En hopen dat niet deze derde nacht op rij met verschrikkelijke merries gevuld wordt. Dromen is toch minder verontrustend.