Gewikt en gewogen (472): Het blauwe chalet (Vrije Vlucht)

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Vaak verwijt je de schoenmaker dat hij bij zijn leest blijft en nooit eens van het geëffende pad afwijkt. Daar waar je goed in bent, moet je immers toch voortdurend exploiteren, niet? Helaas heb je ondertussen genoeg van die Servaisaanse bosverhalen vol mythologie gelezen, dat de legendes net als de bosnimftakken je de oren uitkomen. Wederom dat magisch realistische zoeken naar de band tussen mens en aarde, natuur en lichaam, het spirituele met het wereldlijke. Bij eenieder geldt de veronderstelling dat het gras aan de andere zijde groener is, we leven in een bubbel en willen hoognodig nieuwe horizonten verkennen. Toch zeker wanneer het voorgesteld wordt als het verbodene. Of de vrucht nu een appel is, aangetrokken door de nieuwsgierigheid, Servais blijft hoopvol toegeven aan het hervinden van het geluk bij de bron zelf. Verstenen doet je hart in Het blauwe chalet niet. Wegsmelten misschien wel."
24-12-2018

5/10