Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Qua inkleuring herwerkt en het komt de heruitgave ten goede, zachtere, meer egale achtergrondkleuren (de muren op pagina 47, de summiere schaduw in het eerste kadertje) zonder al te veel dégradés die het 'kunnen' of de 'spielereien' van de persoon achter de computer doorgaans opvoeren. Neen, met finesse en liefde verzorgd waardoor deze klassieker terug volledig tot zijn recht komt zonder dat je moet zagen over het wegvallen van het zwart-wit-origineel. Over het verhaal zelf: een te gek avontuur met niet de dappere Ambiorix maar wel Lambiorix als baas van de Eburonen. Het zijn voornamelijk Lambiks fratsen die ervoor zorgen dat het gezelschap in gevaar wordt gebracht. Zijn overijverige hebzucht (dobbelen) heeft nefaste gevolgen. Lambiorix is een soort Robin Hood-achtige strip met een Willem Tell-boogschutter (gemaskerd om het mysterie langer gaande te houden) die de wapens opneemt om de usurpator (Arrivix, een echte arrivist) te dwarsbomen. Errol Flynn had het niet beter gekund. In de hertekende versie anno 1972 wordt het origineel doorgaans getrouw gevolgd. Alleen op het einde (vanaf strook 185) worden Suske en Wiske pijnlijk vernederd door een inkter die voor het eerst de helden op papier zet, schande (stroken 189-190). Strook 13: "Ik zie deze plek zoals ze zijn zal in het jaar 1972." Origineel."
23-12-2018
8/10
maandag 24 december 2018
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten