Gewikt en gewogen (424-425): Death Valley HC – SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Laat je niet afleiden door het uiterlijk. De ondermaatse kaft van Death Valley mag er net als de tekeningen binnenin doods uitzien, de strip wordt gedragen door een ijzersterk verhaal. De kracht van Brrémauds schrijven zit hem in de originaliteit, een satirische, ironische blik op een uitgemolken genre. Geen zoveelste kopie van Durango of zelfs Blueberry, wel een zwartgallige benadering van de revolverantiheld. Dat begint meteen met een heerlijke treinoverval. Woord en beeld vullen elkaar perfect aan, tenminste in een ideale wereld. In werkelijkheid draait het vaak anders uit, getuige Waynes macabere lot. Zelfs in de staart pakt de scenarist nog eens raak uit. Fabrizio Russo valt te klasseren als een betere Studio Vandersteen Bessy-tekenaar, hij visualiseert matig maar efficiënt wat Brrémaud verrassend in petto heeft. Met een echte beeldkunstenaar was dit een topstrip geweest."
27-05-2018

7/10