Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Ook hier zit de meerwaarde van deze bundel in het kortverhaal van zes bladzijden achterin dat voorheen nooit eerder in album gepubliceerd werd. Al is het wel jammer dat het dossier zo weinig schetsmateriaal en achtergrondtekeningen bevat. Franz verdient een verdienstelijker eerbetoon. Over De gezworenen van de Donau: eindelijk thuis. Dat geldt toch voor Ilona. Maar door een ongelukkig toeval moeten Lester en Taranna meteen weer op de vlucht. Lester, altijd onderweg, rusteloos, zal hij zich ooit ergens vestigen? Anders dan anders haalt Franz er historische figuren bij die het pad van Cockney kruisen. Franz Liszt vervoegt de melodie die de andere Franz componeert. Qua tekeningen zit Franz op een carrièrehoogtepunt. Over De kinderhandelaars: je voelt de voortdurende nostalgie die Franz doordrukt in de gevoelens van zijn held Lester Cockney. Nochtans komt de weemoed reeds naar boven drijven met de thuiskomst in het begin van deze episode, alleen jaagt een erfenisschat de avonturier weer weg van zijn oorspronkelijke Oost West Thuis Best. Het grote trekkingverhaal is ten einde, nu kunnen 'gewone' belevenissen de plot kruiden. Een nieuwe speler duikt op. Franz, sterk visueel realisme. Over Oregon Trail: de omzwervingen brengen Lester in Amerika tussen de pioniers. Franz levert met Oregon Trail zijn variant op Heaven's Gate, de grootgrondbezitters die het de inwijkelingen onmogelijk maakt zich in dat nieuwe land te vestigen. Een kleine oorlog werpt zich tussen Lester en één van die veebaronnen op. Het is even schrikken wanneer Ilona achtergelaten wordt, Lester die iets te veel zelfvertrouwen heeft terwijl Franz het nodig acht zijn darlings te killen. Omdat Franz ondertussen de jeugd van Lester Cockney heeft uitgewerkt, rakelt hij in dit deel een oude bekende op. Misschien iets te veel van het goede? En over Op de vuist: Franz maakt van de gelegenheid gebruik om nog meer personages een eigen achtergrond te geven. Hij hecht duidelijk belang aan duiding en wil de ziel van de geknede karakters vergroten. Vandaar de verschillende intermezzo's die teruggrijpen naar het verleden. De drama's bieden extra kansen om de blanke pit te onthullen achter die harde bolster(s). Franz vertelt en tekent alsof het een vanzelfsprekendheid is. Slechts weinigen doen hem dat na."
27-10-2018
7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten