Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Kan deze afsluiter als tegengewicht het tekort aan betrokkenheid in de opener een beetje compenseren? Ja. Des te afstandelijker het begin, des te emotioneler het slot. Kieron Gillen vecht op twee fronten en wil daardoor flits en hip van het ene naar het andere verspringen. Hierdoor blijf je een stukje op je honger en wordt de actie voortdurend afgebroken. Het ritme mist uitweiding om de spanning te doen snijden. Het einde zorgt wederom voor een knaller van formaat. De tekeningen van Salvador Larroca zijn klinisch perfect, netjes afgeborsteld door die inkleuring, alleen ontbreekt er een zekere intensiteit.
29-10-2018
7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten