Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Aan sommige dingen werk je soms te snel, waardoor het gewenste resultaat moet onderdoen voor de te halen deadline. Charel Cambré is het slachtoffer van zijn eigen succes. Met naast Robbedoes Special ook Amoras op het tekenbord zijn diens stripdagen iets te goed gevuld. Neem daar Pinanti United, Filip & Mathilde en de vele cartoons bij en je denkt dat deze artistieke duizendpoot gouden handen heeft. Hij mag hiermee dan wel commercieel succes hebben, hij boet aan kwaliteit in. Zo begint zijn Jommekesachtige Robbe er meer als een Jean-Pol-figuurtje uit te zien, de typische ronde vorm rond het middel alsof de achterste billen vooraan zijn gekleefd (pagina 9, kader 3, 17-1, 18-6, 28-9, vergelijk met 18-1), of loopt Robbe daadwerkelijk met een knoert van een erectie rond? Net als dat je je even vaak aan de wisselende lijfelijke proporties van Kwabbernoot stoort. Met de intrede van IJzerlijm benadert Cambré het origineel en is hij duidelijk in vorm om dicht bij Franquin aan te leunen. Hierin toont hij zijn kunnen, wat een finesse. Het verhaal is leuk Vlaams onderhoudend, al vraag je je af of het ondanks het oversteken van de taalgrens in het op Durbuy lijkende Machin (parallellen met Marc Coucke zijn er te vinden) onze zuiderburen hier warm voor zullen lopen. Te licht bevonden. Verwijzingen? Franquin op pagina 3, Asterix & Obelix op pagina 48."
23-12-2018
6/10
zaterdag 22 december 2018
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten