Gewikt en gewogen (460-461): Thorgal 36 SC – HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Schilder Rosinski is ofwel oud geworden en loopt daardoor behoorlijk wat conventies aan zijn laars, zonder het te beseffen, ofwel kiest hij doelbewust voor minimalisme en is het slechts het verhalende resultaat dat telt. Dat laatste is alvast erg slordig. Toch verdient hij krediet, want zelfs al is Rosinski niet meer zo handvast, hij schuwt massascènes niet en weet toch constant een bepaalde sfeer op te wekken, je vergeet wel eens dat hier een schilder-illustrator aan het werk is. Eerder nog dan zijn Thorgal-afscheid in grandeur te vieren, struikel je vooral over het zwakke scenario met Yann die een vruchteloze poging onderneemt om je te begeesteren met een hoofdverhaal dat zich door al die spinoffs in zo veel mogelijk Formule 1-bochten wringt. Geloofwaardig is het niet. Afsluiten zal de reeks hiermee toch niet, daarvoor is ze commercieel te belangrijk. Zolang deze schrijver aan het roer staat moet je op een opflakkering niet hopen."
14-12-2018

6/10