Na verloop van tijd raak je gewend aan Attanasio's beperktere stijl en zelfs zeer herkenbare verwantschap met Cauvin & Bercks
Sammy ebt geleidelijk weg. Zelfs al lees je een kopie (of omgekeerd, werd de ene daadwerkelijk door de andere beïnvloed?), de belevenissen van deze detective amuseren. De praatzieke Lodewijk bederft soms de pret door uitgebreid de voorspelbare plot te verzwaren met extra details. Wanneer Wu-Manchu opdraaft legt ze in geuren en kleuren uit (pagina 43) hoe ze opereert. Dat had je ook allemaal zelf kunnen bedenken.
De Peetmoeder etaleert een kordate dame die met veel gevoel haar troetelkind in bescherming neemt. Slim hoe de scenarist de dansmarathon incorporeert. De running gag: Washington en Johnny in een scène van de stomme film (pagina 14, kader 9). Iets uit een
Charlie Chaplin-prent? Op pagina 34 komen de Dikke en de Dunne even voorbij gewandeld.
"It's another fine mess they got themselves into." Leuk.
-
Johnny Goodbye 8***½
-
strip voor beginnende lezers 2 de boot van sint en piet ***
-
Suske en Wiske 175 **½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten