Voor wie liever een zogezegd handig (en dus ook zwaarder) gekartonneerd meeneemexemplaar leest, kan hiermee in één ruk de drie delen van de fantastische reeks
Vlindernetwerk lezen. Het derde deel is een nakomertje en heeft vanwege een meningsverschil tussen de artiest en de oorspronkelijke scenarist niet meer dezelfde flair. Helaas werden de delen zonder intermezzo aan elkaar geplakt. Arboris eert de reeks niet optimaal. Over
Nachtvlinders: een opmerkelijk, ijzersterk debuut. Je wordt al grotendeels geïmponeerd wanneer je het boek openslaat: de getemperde kleurenpracht van Cécil zuigt je meteen in een bepaalde retrosfeer. Retro art nouveau met een snuif sepia erover. Je waant je alvast begin twintigste eeuw, al leefde je er niet. Cécils tekeningen hebben karakter en laten je wegdromen. Hoewel statisch architectonisch, zit je met die art nouveau in een vloeiend, sierlijk decor. Cécil doorbreekt de strakheid van de pagina's door hier en daar het laatste kadertje te laten aflopen. Mooi. Gecombineerd met dat uitstekende, verrassende scenario van Corbeyran is
Nachtvlinders een tijdloos topboek geworden. Vooral de pointe rond de misdaad levert een uitgangspunt op dat je in deze context absoluut niet verwacht. Graag nog van die boeken. Over
Meneer Maan: wat kan je als auteur nog uitrichten wanneer je in je eerste album het beste van jezelf hebt gegeven? En dat gold zowel voor Cécil als voor Corbeyran.
Nachtvlinders, het eerste deel van Vlindernetwerk, was dé strip van twee jaar geleden. Tijdloos en dat jaar zo goed als ongeëvenaard. Probeer dat maar eens te herhalen! En dat lukt bijna, maar net niet helemaal, juist omdat het die erfenis van de sublimerende herinnering met zich meedraagt. Probeer je dat alsnog objectief te analyseren, dan moet je toch toegeven dat ook dit tweede deel op een hoog niveau presteert. Wederom met die wondermooie Art Nouveau omkadering, sfeervol weergegeven door Cécil. Wederom met een spannend én hard scenario van Corbeyran. Geen offers worden geschuwd, geen gruweldaden worden verborgen gehouden. De mens is verrot en pervers, en dat zal een dief aan de kaak stellen! Waar dit tweede deel zelfs nog verder gaat: de psychologie van de personages en de offers van de harde realiteit. Enerzijds krijgen we meneer Maans voorgeschiedenis in flashbacks gepresenteerd. Anderzijds schuwen Corbeyran en Cécil het opgeven van een figuur niet. Alles ten koste van het dramatische verloop van het verhaal. Moraal: bezint eer gij begint! Of net niet? Over het afsluitende
Littekens: Acht jaar zat er tussen de delen 2 en 3, het lezersgeduld mag dan wel hartelijk beloond worden met een climax die deze trilogie explosief moet beëindigen. Helaas, helaas, de ondertussen 'volwassen' geworden Cécil neemt de touwtjes in eigen hand en heeft geen behoefte meer aan scenarist Corbeyran. Meteen stuikt het fantastisch opgebouwde geheel ineen. De ontknoping is zo onbevredigend dat je mistroostig afscheid neemt. En da's niet vanwege hetgeen gebeurt op het eind, wel vanwege de niet ingeloste verwachtingen. Het is zelfs zo erg dat je de kwaliteiten van de eerste twee albums in vraag begint te stellen. Wat mankeert er dan? De voeling met de personages, de overzichtelijkheid, de invulling van de pionnen, de spanning én eveneens ook het tekenwerk. Hoewel de inkleurder zich goed inleeft en Cécils palet hanteert, mis je toch de finesse. Ongetwijfeld ook omdat Cécil zelf vlugger tekende om het geheel alsnog te beëindigen. Het was moedig van Cécil om de lezer niet verweesd achter te laten, jammer genoeg evenaart hij zichzelf en Corbeyran niet alleen.
-
Smurfen Vakantieboek Zomer 2014 **½
-
Suske en Wiske - Blauwe reeks Luxe 2 ****
-
Vlindernetwerk Integraal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten