Je verwacht het niet meteen en het duurt ook een tijdje eer je het doorhebt, deze strip over een paar oudjes vormt de motor van het vehikel dat de baan op gaat.
Krasse knarren evolueert van een brave afscheidsplechtigheid tot een mini-road movie, onderweg allerlei avonturen belevend. De confrontatie met de Lourdes-bezoeksters is hilarisch. Ook Lucette weet van wanten en spuwt haar jeugdige gal op een generatie die het volgens haar maar al te bont heeft gemaakt. In
Krasse knarren zitten zo veel stukjes levensfilosofie compact bijeengeplakt. Hoe we onze wereld verkloten en verkloot hebben. Hoe de toekomst er door contactlenzen of afgestofte brillen allesbehalve rooskleurig uitziet. Geldt het
après nous le déluge-principe nog? Of wordt het tijd voor een concreter bewustzijn waarbij ieder zijn verantwoordelijkheid opneemt. Vader, waarom leven wij? Ondanks de deprimerende insteekjes bulkt
Krasse knarren van het optimisme. Zo veel levensvreugde, zo veel goede daden.
Krasse knarren is dan ook een ode aan het leven, de vriendschap, de liefde en de onschuld. Scenarist Lupano comprimeert de essentie in 56 pagina's. De ene keer wild om zich heen schoppend, de andere keer zonder iets te zeggen de daden laten spreken. Mooi. Tekenaar Cauuet ondermijnt een mogelijke sérieux (van de begrafenis) door op een karikaturale manier de protagonisten op te voeren. Als theatrale poppetjes levendig gesticulerend. Mimile die amper uit de zetel geraakt (5), Pierre Mayou en zijn volgescheten karretje. Na x-aantal bladzijden koester je ze al en hoopt dat ze nog gelukkig en lang leven. Uit egoïstisch oogpunt om je te blijven vermaken natuurlijk!
-
Krasse knarren 1 ****
-
Okko 9 exclusief pakket ***
-
Okko speciaal 1 Artbook **½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten