Links de zeer uitgewerkte schetspagina van Walthéry, af en toe met een vleugje inkt. Deze onaffe vorm heeft nog meer karakter en sensualiteit. Prachtig die pretoogjes van Natasja, ze vervliegen eens de finale streep erover wordt getrokken. Rechts de zwartwit geïnkte pagina, hier met de Nederlandse tekst. Zo merk je ook dat Walthéry kleur nodig heeft om de drukte in de kaders af te zwakken. Anders mis je overzichtelijkheid in de leesbaarheid. Een luxe-uitgave voor de kijkende liefhebber. Lezen doe je wel met het gewone boek. Walthéry rakelt de voorouders van Natasja en Walter op om een nieuw exotisch avontuur te beleven. Zijn de dagdagelijkse beslommeringen van Natasja niet meer interessant genoeg? Gracieus recycleert de auteur een verhaal uit de oude doos, Sirius'
De Blauwe Sperwer komt terug tot leven. Met de voorgelezen dagboekfragmenten wordt er veel via voice over verteld, het neemt een groot deel van de spanning weg. Je weet immers dat ze uiteindelijk toch overleven. Iemand moet naderhand toch de geschiedschrijving realiseren. Heldhaftigheid troef met een vrouwelijke daadkracht die je best niet dwarsboomt. De pret van deze
De blauwe sperwer zit hem in de tekeningen van Walthéry. Even volgepropt als elk tekstkader met een stormvloed aan woorden. Heerlijk gracieus en onveranderd door de jaren heen. 'Old school' volgens de Dupuis' normen, op de typische Walthéry-manier vol karikaturen.
-
Aria 36 **½
-
Natasja 22 ***
-
Natasja 22 luxe ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten