Complexloos eenvoudig. Lapière recreëert de natuurlijke leefwereld van verschillende kinderen in een voor ons onnatuurlijke habitat. Met de Afrikaanse basis hangt er rond het gegeven een zweem van exotisme. En toch voel je je dicht bij de jeugdige karakters. Dat komt ongetwijfeld door de herkenbaarheid: de twistende tweelingzusjes, het nieuwsgierig aagje en de avontuurlijke geest om in de voetsporen van de jagers te treden. Hoe onwaarschijnlijk ook, Lapière maakt je zo vertrouwd met de situatie dat je nergens aan twijfelt. Jij ondergaat terwijl de papieren helden simpel de grenzen verleggen. Hoewel de reeks de naam
Alice en Leopold draagt, zijn er geen uitgesproken hoofdrolspelers. Leopold is weliswaar de enige die prominent op het voorplan staat omdat hij deels dagboekgewijs vertelt. De andere protagonisten eisen evenzeer hun plek op. Grootvader, de Afrikaan, Kassanga én vanzelfsprekend de Witte Olifant. Wozniak hanteert een atypische
Robbedoes Weekblad-stijl. Niet dat vernieuwende van frank Pé, Hislaire of Benn. Samen met Leo Béker staat een andere lichting op. Hoekig en toch glooiend. Veraf en toch dichtbij. Eén ding staat vast: elke pagina staat vol zonder echt druk druk te zijn.
Alice en Leopold heeft hiermee al meteen een plek in de stripwereld verdiend.
-
Alice en Leopold 1 ****
-
Alice en Leopold 3 ***½
-
Alice en Leopold 4 ***½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten