Zang van de Vampiers 18 - Stonehenge 1 - Millennium 5 - Thomas Silane 10 - Terug naar Belzagor 2

De zang van de vampiers 18

Het grandiose orgelpunt van de langlopende thriller van Corbeyran en Guerineau!

Ongetwijfeld zal Corbeyran op termijn nog iets uit de mouw schudden om deze Vampierensaga nieuw leven in te blazen, dan ongetwijfeld zonder Guérineau. De artiest verdient immers andere uitstapjes om even memorabele strips te kunnen realiseren. Eindelijk komt er dus een einde aan deze apocalyptische thrillerreeks waarbij de mens door het Stryges-getouwtrek (nog eens recapituleren, in het Frans is het “Le chant des Stryges” waarbij deze Stryges mythologische wezens zijn die weinig vandoen hebben met vampieren) zijn ondergang tegemoet gaat. Veel wijkt dat niet af van de realiteit, zij het dat we nu tenminste niet de illusie hebben dat er achter de schermen iets door een hogere entiteit bekokstoofd wordt (tenzij je een God bedoelt), dat de mens eenvoudigweg zichzelf naar de verdoemenis helpt. Corbeyran heeft het mooi uitgedokterd en neemt waardig afscheid. Zelfs zonder de spanning en het actieritme uit de eerste delen, blijft de strip overeind. Bevredigend? Slechts gedeeltelijk, al ben je blij dat het tenminste afgerond werd.
08-07-2019
7/10

Stonehenge 1

In 446 valt Germain van Auxerre, een machtige boodschapper van Rome, binnen in een Pelagius klooster. Hij moet er voor zorgen dat de monastieke regels conform zijn aan het dogma van de christelijke kerk. Na een onderzoek van de cellen wordt de jonge monnik Ninian ervan beschuldigd een verboden manuscript uit de bibliotheek te hebben gestolen. In dat bewuste werk heeft men het over de steen van Fal, die al eeuwen verdwenen is.

Strip gedragen door de titanenarbeid van Pinson. Wat deze illustrator uit de mouw schudt, overklast menig middenmotor. Niet onlogisch dat de man er vier jaar over doet om een boek van 56 pagina's uit de schildersmouw te schudden. En terwijl je denkt dat het onderwerp zich leent voor gigantische en bombastische actiescènes, houdt Corbeyran het relatief bescheiden. Het is de opkomst van dreigende religies die allesoverheersend hun dogma opdringen die de druïdencultus verdringen. Met een vunzige, vieze gloed waan je je daadwerkelijk in de duistere premiddeleeuwen, een beetje zoals terug te vinden in Rogon de witte wolf. En hoewel obscuur in de beginfase, geeft Corbeyran uiteindelijk toch genoeg prijs om je op te maken voor dat tweede deel.
08-07-2019
7/10

Millennium 5 HC - SC

Ik, Raedwald de Sakser, handelaar in relieken, wiens geest naar verluidt even scherp was als een dolk, had besloten de chaos de voet dwars te zetten.

Heeft zoals de voorgaande delen heel wat van zijn glans verloren, gelukkig is er blinkend papier. Nolane rondt de eerste cyclus af, Miville-Deschênes treedt verder in de voetsporen van Yves Swolfs. De schaduw van de Antichrist is niet onvergetelijk.
08-07-2019
5/10

Thomas Silane 10

Na onderzoek in Namibië bevestigt Silane dat FutureGen verband houdt met de verdwijning van zijn ouders. Dat maakt zijn doel duidelijk: hij moet uit zien te vissen wat de link is tussen zijn moeder en het farmaceutische lab. Maar de inzet overtreft die van een gezinscrisis. Het gaat over de toekomst van een machtig bedrijf, maar misschien ook over onze hele samenleving.

Een fototoestel met uiterst bijzondere en mysterieuze krachten, da's een aanvaardbare zaak, nu er echter ook een buitenaards spectrum bij komt, hebben Buendia en Chanoinat hun credibiliteit verloren. Noem het gerust naast de pedalen trappen, met het gevolg dat ze op hun bek gaan. De kracht van de reeks, gefocust op de moord van Silanes ouders, wordt helemaal onderuit gehaald, op het lachwekkende af. Het uitstekende tekenwerk van Roberto Zaghi verbleekt daardoor, hoewel, ook de erg softroze inkleuring draagt daar ook toe bij. Revelatie openbaart vooral de inspiratieloosheid van de scenaristen.
08-07-2019
5/10

Terug naar Belzagor 2

Afsluitende deel van dit SF-tweeluik!

Het is Silverbergs SF-roman die Thirault verstript, helaas zonder al te veel punch. Daar waar Leo zich bezondigt aan overeenvoud, daar mist Thirault de maturiteit om luchtig en overzichtelijk die ontdubbelde wereld van de Nildoror en Sulidoror honkvast te beschrijven. Kan de tekenaar het niet opbrengen om zich te engageren voor meer dan twee albums of is het de uitgever die hapklaar alles snel wil afhandelen. Terug naar Belzagor heeft echter meer diepgang nodig, een grotere aanzet ook om zich dat universum eigen te maken. Jammer voor de visuele inspanningen van Zuccheri, maar na lezing heb je zelfs niet het gevoel terug te zijn gegaan naar Belzagor. Je bent er amper een eerste keer geweest.
08-07-2019
6/10