Rosa 2 - Olympus Mons 2 - Hercules 3 - Kinderland - Nooit

Rosa 2

Rosa is een vrijgevochten vrouw, maar ze zit in een lastig parket. Door de weddenschap die ze heeft gesloten met de ‘mannen’, mag ze van de pastoor de mis niet meer bijwonen. Moet ze de wedstrijd afblazen om haar ziel te redden?

Dermaut houdt het kuis op de voorkafttekening, al vermoed je meteen dat Rosa weer van plan is om zich bloot te geven. De zieke artiest heeft gelukkig zijn mini-kroniek à la Magasin General kunnen afwerken, zonder oneindig uit te weiden. De mannen, gek genoeg eveneens een titel uit voornoemde reeks, bouwt verder op de weddenschap, met centraal een vrouw op zoek naar zelfstandigheid, eentje die zich openbaart, hopend het geluk te kunnen vinden. Groots is Dermauts tweeluik niet, wel vertederend en ontwapenend, met een optimistischer einde dan de doorsnee Vlaamse boerenroman.
25-09-2019
7/10

Olympus Mons 2

De toekomst van de planeet staat op het spel. Zijn woorden worden bevestigd door andere media, maar het team ‘Ocean Pathfinder’ negeert het advies. Ze gaan verder met hun onderzoek.

Christophe Bec leest duidelijk veel literatuur over wetenschappelijke experimenten en buitenaardse onderzoeken. Gefascineerd door de onderwerpen vult hij te pas en te onpas zijn vele reeksen met al die feiten, weetjes en amper geopenbaarde geheimen. Raffaele illustreert dat zo steriel en emotieloos dat de afstandelijkheid je op een andere planeet zet. The truth is out there? Met Bec weet je nooit of zijn waarheid aan het licht komt.
25-09-2019
6/10

Hercules 3

Hercules zat in de val van Hera. Hij zal haar moeten gehoorzamen om op een dag de mogelijkheid te hebben opnieuw met zijn overleden familie te communiceren. Bijna gelijktijdig wordt een reeks moorden op verschillende plaatsen in de Melkweg gepleegd, moorden met een identieke werkwijze. Ulysses, een voormalige wapenbroeder, zal Hercules op het spoor van de moordenaars zetten.

Met een afsluitend Spartaans deel van de Troje-reeks in de buurt, is het een verademing de Godencultus door Morvan verplaatst te zien worden naar een futuristische toekomst. Hercules als semi-detective op zoek naar een getalenteerde multimoordenaar. Achter de façade en het stof van de mythologische referenties ligt een eenvoudige Blade Runnerachtige thriller (noem het gerust een SF-western) met evenveel aandacht voor de bloedstollende actie. Die is vaak zo flitsend getekend dat je even de tijd wil kunnen stoppen om een Stella te pakken. Viriel imponeert het duo Looky en Thill, zij zorgen voor een visuele thrill. Hoe slagen ze erin om die textuur in de gezichten te proppen (pagina 11, kader 4)?
25-09-2019
6/10

Kinderland (2018)

Mirco Watzke is een tiener zoals er zoveel zijn. Hij beweegt zich onbeholpen door het leven, probeert desondanks zijn mannetje te staan, verzamelt moed om zijn klasgenootje te vertellen dat hij verliefd op haar is en, oh ja… hij heeft sinds kort ruzie met een paar jongens uit de bovenbouw. De enige die hem daarmee kan helpen is uitgerekend die rare, nieuwe jongen uit de parallelklas. Niks bijzonders dus, ware het niet dat Mirco in het communistische Oost-Berlijn woont in de zomer van 1989.

Wat een 'gewoon' jeugdboek, in detail beschrijvend hoe het leven voor kinderen aan de andere kant van de muur in Berlijn er uit ziet. Het is best grappig om vast te stellen dat dit eigenlijk qua avonturen aan deze zijde amper verschilt. Onderdeurtjes die gepest worden, vechten om een been terwijl de anderen er mee heen gaan, slaafse schooldagen, wedstrijdjes. Je kruipt in de huid van Mirco, familienaam Watzke, die ogenschijnlijk voortdurend precies als 'Watje' wordt aangesproken. Gemoedelijk werkend naar een ultieme climax, het door henzelf georganiseerde pingpongtoernooi, terwijl je zelf niet doorhebt dat er op de achtergrond iets grootschaligers aan de hand is. Tot er die schitterende ontknoping volgt en de emoties openbarsten, het culminatiepunt dat zorgt voor die extra band. Zou een kind/jongere dit in het juiste perspectief kunnen plaatsen? In een gemakkelijke cartoony stijl tekent Mawil een verhaal dan aangrijpt. Een verhaal dat ontroert. Kinderland, bijzonder.
24-09-2019
8/10

Nooit (2018)

Troumesnil, Albastkust, Normandië. Aangetast door de zee en de wind, wijkt de klif jaarlijks onverbiddelijk terug en neemt daarbij het landschap en woningen weg. De burgemeester van het dorp slaagde erin de meest bedreigde inwoners te beschermen. Iedereen, behalve een negentigjarig vrouwtje dat nog steeds verzet biedt tegen de burgervader. Madeleine wil verder leven met haar kat en de herinnering aan haar man in HAAR huis. Madeleine weigert het gevaar te zien.

Na het schitterende De Terugkeer verwacht je een even ingrijpend lichtfilosofisch boek vol waarheden, helaas (of gelukkig) is Nooit minder zwaarwichtig en lichter van toon. Madeleine is even rebels als Cristóbal uit De Terugkeer, onverzettelijk om haar plek te verdedigen, te koesteren, te consolideren. De revolte is echter van persoonlijke aard en legt op termijn haar ziel volledig bloot. Sympathiek in al zijn onschuldige eenvoud zou Nooit een topper zijn, ware het niet dat De Terugkeer eist dat Duhamel iets even groots aflevert.
06-05-2019
7/10