Een goeie 775 km zuidwaarts ligt het tijdelijke stripparadijs Angoulême, het mekka waar je gedurende enkele dagen in plaats van rond de Ka'aba je pelgrimstocht te beëindigen je meermaals de heilige tempels al drummend binnendringt om vervolgens de uitgestalde schrijnen te vereren. De uitgevers halen de commerciële kanonnen uit de kast en spuiten de auteurs zodanig plat of bedwelmen ze met spijs en vooral drank zodat deze gewillig signeermarathons presteren ten goede van het geduldige publiek. Cinematografische sterren als Eric en Ramzy zuigen alle aandacht naar zich toe en doen hardwerkende auteurs die zichzelf trachten te verkopen met hun métierkunsten compleet wegkwijnen. Belangrijk is echter dat tijdens dit unieke fenomeen meer dan honderdduizend man over de vloer komt. En al draait het grootste gedeelte rond commercie, het volledige brede gamma van strips wordt tentoongespreid en komt er ruimschoots in aan bod.De sceptici klagen natuurlijk over het vervliegen van de gouden tijden toen de champagne nog uit de fonteinen spoot, ze kunnen zich moeilijk verzoenen met het naar het grote publiek gerichte karakter. Toch wordt dat ruimschoots gecompenseerd met de uiterste extremen van het alternatieve. Voor de ene is het nooit genoeg, voor de ander is trop te veel.
Het stripfestival van Angoulême, met een pracht van een decor als locatie, is dé plek bij uitstek om te merken hoe strips in Frankrijk gewaardeerd worden. Een uiting van een erkenning waar België een poepje aan kan ruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten