Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Misschien niet de allersterkste Tex Willer uit de reeks, maar zelfs een middelmatige de uiterste grens is nog altijd beter dan de doorsneestrip, vergelijk met Swolfs' recent verschenen Lonesome. Een avontuur geconcentreerd rond een driehoeksverhouding, twee jeugdbevriende honden vechten om hetzelfde indianenbeen. In deze versie gaat er een van hen wel mee heen. Jesus Zane kan het niet verkroppen en neemt vele jaren later alsnog wraak. Voor de rest is het vooral een kat en muisspel, Tex op jacht om de crimineel definitief een halt toe te roepen. Nizzi zorgt met Gros Jean en Carson voor de komische noot, Tex daarentegen laat zich van zijn hardste kant zien. De ruwe pit neemt de overhand op de zachte bolster. Zoals steeds uitstekend tekenwerk, Goran Parlov die door zijn onopvallende eenvoud schittert. Filmisch, gekadreerd, rudimentair (haast een storyboard), af en toe op zijn Hugo Pratts gestileerd. De uiterste grens, een rasartiest en een rasverteller samen."
25-08-2018
7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten