donderdag 20 september 2018

Gewikt en gewogen (145): Rode Ridder Klauw-trilogie

Inhoudelijk: "Bevat De klauw, De zwarte drietand en Inferno. Drie maal dertig pagina's."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Genadeloos kleurloos, deze bundel. Met evenmin een woordje uitleg. Zelfs de naam van de artiest wordt er niet eens in vermeld. Door het gebrek aan colorieke ondersteuning, focus je je meer op de tekeningen van Claus. En het moet gezegd, die zijn van een goed niveau. Nooit eerder viel zijn beroepsernst op. Zo zie je maar, dat zo een uitgave toch zijn voordelen heeft. Claus' werk is niet zo'n slordig afgehaspeld kladje, Claus toont wat compositie is, hoe volume, dynamiek en diepteperspectief te brengen. Bovendien is hij gul met inkt waardoor alles er rijkgevulder uitziet. Ja, kijkplezier verzekerd. Over De klauw: niet te veel Claus-abracadabra, dus al bij al valt dat mee. Plus dat de auteur er de inquisitie bijhaalt met hun zoektocht naar de afvallige Katharen die op de brandstapel moeten belanden. De functie van De Klauw wordt niet echt toegelicht. Middelmatig. Over De zwarte drietand: ook nog behoorlijk getemperd zonder al te veel magie. De drie dames die zich de woede van het manvolk op de hals halen en iets 'stelen' dat best niet van plek zou veranderen. Een leuke weglezer. En tenslotte over Inferno: drie helden, geruggensteund door vier heldinnen, gaan tegen het Kwaad in. Opperopponent Bahaal trekt weer aan de helse touwtjes. Wie kan de apocalyps nog tegenhouden? Hokus pokus volgens de Biddeloo-traditie. Neen, daarin verschilt Claus Scholz met Biddeloo niet. Deze zwartwit-bundel dan ook eerder kopen voor de tekeningen."
15-09-2018

7/10

Geen opmerkingen: