Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Het is even wennen, een kleurloze Cyril Bonin. En het moet gezegd, een tikkeltje kleur hier en daar rond geliefden zouden de gevoelens alleen extra in de verf gezet hebben. Maar hoe ver ga je dan? Wanneer de mensheid aangetast wordt door een 'vernietigende' epidemie, verwacht je een zoektocht naar de ultieme remedie. Bonin is intelligent genoeg om de situatie om te keren en naar zijn hand te zetten. Wie zijn de winnaars? Wie zijn de overlevers? Wie bereiken het opperste genot? Is het niet behoorlijk confronterend wanneer je zelf niet bevangen wordt door dat verliefdheidsgevoel? Het levert enkele mooie stukjes dialoog op. "Alsof een relatie nog niet ingewikkeld genoeg is". Of "waarom het altijd de vrouwen zijn die met de vinger gewezen worden en verborgen moeten leven omdat de mannen te zwak zijn." En wat dacht je van "Zelfs zonder Amorostasia is liefde een ziekte. Een ziekte die je afhankelijk en ongelukkig maakt." Bonin verheft de toogfilosofie en zorgt voor een natuurlijke verloop der dingen. Olga is de casus die je volgt, een dame die haar situatie begrijpelijk in vraag stelt. Terwijl de wereld zich afschermt voor de ziekte, probeert zij net te achterhalen waarom het niet bij haar lukt. Amorostasia, een ode aan de liefde. Mooi."
11-09-2018
8/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten