Gewikt en gewogen (139): Don Quichot

Inhoudelijk: "Als Alonso Quijano zich besluit te verzetten tegen de bouw van een nieuw windmolenpark krijgt hij maar weinig bijval. In zijn frustratie besluit hij het hogerop te zoeken, als een nieuw probleem zich aandient: alzheimer. Naarmate Alonso zich dieper vastbijt in zijn strijd, vervaagt zijn grip op de werkelijkheid en neemt de queeste in zijn hoofd levensechte vormen aan."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Flix deed het al eerder in Münchhausen en Freud, klassieke literatuur oprakelen en in een moderne context plaatsen. Alleen is de jonge artiest nu volwassen geworden en wil hij absoluut zelf instaan voor het scenario. Een waanbeeld Don Quichot waardig. Alleen heeft Flix niet eenzelfde draagkracht als zijn vorige werkmakker Bernd Kissel en mist dit boek voldoende kracht om je mee door het ridderlijke, utopische avontuur te loodsen. Flix actualiseert het nog door alles te koppelen aan het modernisme van de stripverhalen, kleinzoonlief die begeesterd door The Dark Knight van Frank Miller ook ten strijde trekt tegen het onrecht. Flix' invulling ontbeert overtuigingskracht, mede door de beperkte, kleurloze komische stijl. De queeste blijft afstandelijk waardoor het gevecht tegen de windmolens in de lucht vervliegt."
11-09-2018

5/10