Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "De twee verhalen droogweg gebundeld met tussenin summier twee schetspagina's. Over De dromende God: degelijk vakwerk van Lodewijk en Burns. Lodewijk bevond zich alvast in een luxe-positie. Om met én Don Lawrence én John M Burns te kunnen samenwerken, zo'n realistisch tekenaar die weet wat dynamiek is en dus ook dynamiet maakt met viriele tekeningen. Het surplus van de kleuren en de keuze van het vrouwelijke hoofdpersonage, maakt het je makkelijker om voor de charmes van (de strip) Zetari te vallen. Lodewijk schrijft een fantasy-verhaal à la Storm, beschrijft zelfs letterlijk bombastisch zoals het toentertijd gebruikelijk was. De dromende God, van Goden wil je niet dromen, van Zetari wel. Over Het masker van de eeuwigheid: Zetari, dat is geen katje – euh zeg maar gerust stoeipoesje – om zonder handschoenen aan te pakken. Probeer haar niet te bedotten of ze hakt je hand af. Probeer haar niet te kelen of je strottehoofd wordt doorboord. Vrijgevochten, rebels en onvervaard. Lodewijk verzwaart het lezen door beschrijvende teksten, Burns daarentegen maakt van elk kadertje gebruik om het als een op zichzelf staande illustratie te beschouwen. Hierdoor is er minder eenheid op de pagina. Het masker van de eeuwigheid, een klassiek fantasy-avontuur met een hoog mythologisch gehalte."
25-08-2018
6/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten