Inhoudelijk: "New York, 1932. De Grote Depressie houdt Amerika onder de knoet. Toch rijzen in Manhattan de wolkenkrabbers als paddenstoelen uit de grond. Bouwwerf na bouwwerk wordt opgestart. Ook Giant, een zwijgzame kolos, is bouwvakker. Als een Ierse werkmakker dodelijk verongelukt, krijgt hij de opdracht om de familie in te lichten. Maar als puntje bij paaltje komt verdoezelt hij de trieste waarheid voor Mary Ann, de jonge weduwe."
Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Mikaël van
Promise neemt het heft in eigen handen en staat naast de tekeningen nu ook in voor het scenario. De Ierse immigrant, een hoogtewerker, doorbreekt de stilte en maakt alsnog vrienden.
In een mistroostig Amerika, het New York van de heropbouw, is het knokken om te overleven. Werken. Slapen. Werken. Slapen. Met daartussen ongebreideld plezier om de miserie te vergeten. Zuipen en meisjes. Behalve voor Giant. Mikaël schrijft een mooi, innemend portret, stelselmatig tipjes van de sluier lichtend om tot een ontknoping te komen die de grenzen van de optimistische romantiek net niet benadert. De auteur geeft niet helemaal toe aan het obligate happy end. In
Promise imiteerde Mikaël Cyril Bonin uit de beginperiode van
Fog. In
Giant verwijdert de artiest zich van hem, toch zijn er in de kleurpatronen heel wat stijlovereenkomsten. Helemaal in de juiste sfeer, met extra veel zwart en lekker grauw, the American Dream schittert enkel in overzonnige reclameboodschappen.
Giant, sterk en mooi."
02-05-2018
8/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten