Verantwoord wijn zuipen

In een ideale wereld kon je gewoon de krabbels van Kamagurka uit het boek scheuren zodat je enkel de frivole, verfrissende essentie overhoudt. Was Kamagurka bezopen bij het maken van deze slordige sloddervossencartoons die slechts sporadisch betrekking hebben op de cursiefjes van Hamersma. Terwijl de ene alle lucht en aroma uit de begeestering trekt, niet eens ritueel ontkurkt, schrijft de andere op zeer natuurlijke wijze zich te pletter met geestige en speelse letters die samengesteld zwevende zinnen vormen, telkens afgerond met een verhelderende pointe. Om Hamersma geschriften is het hierin te doen. Zelfs al komt hij wel eens pedant uit de hoek, de zelfrelativering is kenmerkend genoeg om hem terug met beide voeten op de grond te brengen. De naturel waarmee Hamersma je entertaint, staat in schril contrast met de summiere, onesthetische lijnvoering van Kamagurka. Het verschil tussen twee auteurs die er een andere ethiek op nahouden. Negeer of overplak de 'gags' (je kan ongetwijfeld beter) en geniet met volle teugjes van Hamersma's schrijfsels. De hoge score is de beloning voor de schrijver, vanzelfsprekend.
- Machtsspel box 2 **½
- Ohio 1790 **
- Waanzin & wijnzin ****

Agent 421

Terwijl Stephen Desberg anno eenentwintigste eeuw je zes albums lang verveelt met een uitgesponnen Empire USA-plot, propte hij vroeger al die ideeën in één 'éénvoudig' album. Zelfs James Bond kan in zo'n snelvaart al die terroristische acties niet verijdelen. Wat een gedrevenheid in het visuele, wat een minimalisme in hetgeen gezegd wordt. Desberg kiest perfect voor de essentie zonder al te veel poeha en laat de vaar door Eric Maltaite maken met flitsende ensceneringen. Rechttoe rechtaan. Falco, spanning en sensatie zoals het moet. Gelieve bij een heruitgave de kleuren iets bij te schaven.
- 421 7 ****
- Elfquest 1 **
- Maagdenbos, het box ****

Wat komen gaat

Met de aankondiging 1 van 2 weet je op voorhand al dat deze losbrekende hel nog maar een aanzet is en je zal moeten wachten op de ontknoping. Kirkman trapt niet in de val om de gewetenloze klootzak toch even een geweten in te schoppen. Alsof die in een oogwenk eventjes poeslief uit de hoek kan komen! Gedegenereerde eikels blijven voor eens en voor altijd onuitstaanbaar uitschot. Straf trouwens dat het taalgebruik brutaler wordt, vuilbekkerij ten top. Je hebt net twee dikke albums achter de kiezen en het eerste wat je hierna wil, is meer!
- Tomb Raider 1 **½
- Urbanus 159 *
- Walking dead 20 ***½

Op oorlogspad

Een uitstekend contemplatief begin over de impact en de beleving van de dood bij de overlevenden. De betekenis "Ik leef met je mee" krijgt daardoor een extra dimensie. En wat volgt is de 'gebruikelijke' menselijke horror: levende wezens die zich van hun meest inhumane en morbide kant laten zien. De wet van de sterkste geldt. Probeer daar maar eens een stok tussen te steken. Op oorlogspad is weer 'lekker' spannend en beklemmend.
- F.C. De Kampioenen 81 **
- Suske en Wiske Luxe 325 ***
- Walking dead 19 ****

Suske toch

Het gastoptreden van de florist is te nadrukkelijk als portret en steekt af met de andere stripfiguren. Er wordt krampachtig en geforceerd geprobeerd om hem te laten gelijken op een bestaand persoon (wie?) in de stroken 94-95-96, voor de buitenstaander gekke product placement. Net als de stripwinkel van 's Hertogenbosch. Met het succes van Amoras wedt het reguliere team van Suske en Wiske ook op het Krimson-paard. De opperschurk heeft een karakterieel probleem en moet geholpen worden. Sus, Wis en c° doen hun opperste best om hun aartsvijand van de dood te redden. Er wordt net als in Amoras veel van hot naar her gehold zonder dat je het gevoel hebt dat ze hun doel bereiken. Ondanks de geplande afronding eindigt het nogal abrupt. In strook 82 een knipoog naar André van Duins grote bloemkolen.
- Suske en Wiske 102 ***
- Suske en Wiske 326 ***
- Suske en Wiske Luxe 326 ***

Hiroshima

Keiji Nakazawa is door de atoombom geen verbitterd man geworden, wel een gepassioneerd bepleiter van de vrede met alter ego Gen als spreekbuis. Hij verpersoonlijkt de twijfels versus de vernietiging, de wanhoop tegenover de hoop. Hij toont dat je de moed nooit moet opgeven. In Kooplui des doods hekelt de auteur de rode zuivering, met zeker geen goed woord over de Amerikaanse wilsoplegging, de gevolgen van verslavingen. Gen is de jongen die elke depressie bekamt met een onoverbrugbaar optimisme.
- Gen Barrevoets in Hiroshima 8 ***
- pijl van Nemrod, de 7 **½
- verborgen geschiedenis, De 26 **

Tanguy en Laverdure

De actualiteitspolitiek is niet ver weg. Eerst krijg je een uitgebreide reconstructie van de gebeurtenissen rond 9/11 (2001), onder andere de aanslag op de Twin Towers. Meteen is de link met Afghanistan gelegd en Al Qaida. Volledig operationeel rollen Tanguy en Laverdure een illegaal netwerk op. Helaas ontbreekt het in dit 27ste deel aan een degelijk, goed geolied verhaal. Operatie Opium geeft het dagdagelijkse leven van vliegeniers op zeer realistische wijze neer (weliswaar met een extra vleug spektakel), aangevuld met hier en daar wat humor. Door echter van de hak op de tak te springen en veel aandacht te besteden aan het technische aspect, vervalt de strip in techneutenpraat. Stroef en vermoeiend. Desondanks wel knap als afspiegeling van het leven zoals het voor een piloot is.
- Als het niet uitkomt moet je het zeggen **½
- Tanguy en Laverdure 27 HC ***
- Tanguy en Laverdure 27 SC ***

Geen west-, wel een oostfront

Mist een beetje overzichtelijkheid. Enige duiding, geografische kaarten van troepenbewegingen, personagevoorstelling, je moet al een tacticus zijn of de Stalingradoorlog kennen om te begrijpen wat zich waar zoal afspeelt. Ostfront is een realistische reconstructie met bestaande personages in de hoofdrol (zo laat Le Henanff toch uitschijnen). Steiner (dezelfde als die van The Cross of Iron?), von Vilshofen en Dinger dingen ongewild om de papieren roem. Uitgekotst door hun eigen bevelhebbers, slachtvee dat zonder verpinken moet vechten tot het bittere eind. Russen, Amerikanen of welke nationaliteit ook, deze Duitsers ondergaan eenzelfde lot als de vijanden die zij bekampen. Le Henanff behelpt zich met iets te veel foto's waardoor het grootste deel lijkt op een kunstmatige photoshopbewerking. Het lijkt daardoor waarheidsgetrouwer door de sneeuwlandschappen en bekoelde koudetemperaturen. Ostfront, een knap relaas dat schreeuwt om een scenarioherziening.
- Mark & Kris ½
- Osfront ***
- Roodbaard 17 ***

Avant la lettre

Uiterst interessant. Striphistorisch is Philemon zeer belangrijk. Wil je een voorbeeld van een auteur die 'out of the box' denkt, lang voor er sprake was van dit fenomeen, binnen een mainstream medium, dan ben je met Fred aan het juiste adres. Het traditionelere weekblad Spirou wou hem geen onderdak bieden, Pilote van Goscinny en c° wel. Nochtans bevat Freds oeuvre behoorlijk wat typisch Belgische kenmerken uit het surrealisme. De geschifte situaties komen reeds in dit eerste verhaaltje voor: een ondergronds circus, hoe gek kan je het niet bedenken? Fred is duidelijk Avant la lettre. Hij is de bron die menig hedendaags artiest van de Franse nouvelle vague voorloopt. Blain, Sfar en Trondheim, zij tappen duidelijk uit het Philemon-vaatje. Erkenning dringt zich daarom op! Avant la lettre, kinderlijk eenvoudig. Speels zoals de figuur van Philemon.
- Philemon 1 ***
- Philemon 5 ****½
- Philemon 11 ****½

Fred Philemon

Waanzinnig, de bedenksels van Fred. Een te (s)temmen piano in de arena met Philemon als toreador. Een wegenbezweerder die fakirgewijs het pad kan doen oplichten. De Zebrabajes, de origineelste cel die je maar kan bedenken. En de schaduwmaker er bovenop! Wat een fantastische fantasie. Zelfs al stellen de verhaaltjes niet zo veel voor, dit is zo kinderlijk inventief leuk.
- Geronimo Stilton 10 ***
- Philemon 4 ****
- Transmetropolitan 8 ***

Donderende kogels

Science fiction is al meteen een ver van mijn bed-show, toch zeker in de pure futuristische vorm. Frederik Peeters doet dat net als Godard en Ribera met hun Axel Moonshine in een menselijker context. Zelfs in extreme buitenaardse toestand omgeven door robotica eist het humane de hoofdrol op. Verloc is een mens van vlees en bloed. Met angsten, verlangens en vooral gebreken. Getraumatiseerd door het verleden is hij een speelbal in deze nieuwe toekomst. Peeters verwacht geduld van de lezer want de bevreemdende situaties waarin de protagonisten zich bevinden, is allesbehalve verhelderend. Aâma bevat Peeters' bijzondere schrijfstijl.
- 100 Bullets 14 **½
- Aâma 1 ***½
- Kiekeboes, de 35 Superdeluxe **½

Jekyll & Hyde

Tja, Two Face is natuurlijk de vermenselijking van de monsterachtige (en tragische) Dr Jekyll en Mister Hyde, met een dubbel uiterlijk die zijn gespleten persoonlijkheid weergeeft. Paul Jenkins graaft dieper in Harvey Dents ziel en geeft er een extra dimensie aan. Verwondert het jou dat Jenkins zich hiermee in het vaarwater van Bruce Wayne begeeft. Jammer dat dit ontluikende stuk pas in het laatste gedeelte van het boek geopenbaard wordt. Het bezorgt Sean Philips (subliem het takkeneffect op plaat 86, zeer knap hoe die portretten verweven zijn met de bomen) de kans om te schitteren, terwijl Jae Lee in de eerste helft zich vooral moet behelpen met duistere decors en invalshoeken (een piëta-scène à la Daredevil Wedergeboorte). Batman - Jekill & Hyde, komt traag op gang, bevredigt naar het eind.
- 40 Hours 2 **
- Batman - Jekyll & Hyde ***
- Sheriff Teddy 3 **½

Batmans Uilenhof

Ongewoon van een reguliere reeks om met zo'n sterk verhaal te verrassen. De herbronning heeft duidelijk deugd gedaan want DC Comics bezorgt de mythische figuur van Batman een nieuw elan. Het hof der uilen is rijk aan openbaringen: scenarist Snyder duikt in het verleden van de Waynes en graaft voor een keer veel verder dan het trauma van de vermoorde ouders. Hij vult aan met nieuwe personages (de ambitieuze burgemeesterskandidaat, al verdwijnt die snel uit het gezichtsveld), een ontwaakte tegenstander (de uilen), verrassende wendingen (omtrent Nightwing). Enige voorkennis is niet vereist, al kan je daardoor sommige 'verschijningen' beter plaatsen (drie Robins!). Het ambitieuze project van Snyder levert een uitstekend resultaat op. Hij wentelt zich in de duistere krochten van de riolen, achterbuurten en zelfs onontgonnen stukjes grond van Gotham City (tussen gebouwen!), extra gemotiveerd door een opgedrongen waanzin. Is het verhaaltje van Het hof der uilen slechts een verzinseltje? Greg Capullo stond lang ten dienste van Todd McFarlane. Met een krachtige (hoekige) dynamiek begeleidt hij Snyders verhaal. Spannend met een te verwachten wordt vervolgd.
- Batman boek 1 Hof der uilen ***½
- Belem 3 ***
- Kiekeboes, de 35 Luxe

L'étranger

Van een onmetelijk nihilisme gesproken, zo kan je de persoonlijkheid van Meursault het best omschrijven. Nergens maalt hij om, door niet wordt hij gepassioneerd. Liefde beantwoordt hij niet, de dood laat hem koud en weekt geen emoties los. Wat een onverschilligheid. Wat een apathie. Het tweede deel van het boek focust zich op Meursaults proces, vergelijkbaar met de absurde enscenering in Max Havelaar van Multatuli. Barbertje moet hangen, al lijkt Meursault zich te schikken in zijn (nood)lot. Alsof hij zoals de Heiland voor de menigte geslachtofferd wordt terwijl Barabas vrijgesproken wordt. Camus verscherpt die onderliggende tegenstrijdigheid door hem te confronteren met de aalmoezenier. Meursault staat in schril contrast met deze gelovige: hij representeert de verloochening, het hier en nu, het non-geloof. Ferrandez is niet afstandelijk genoeg om deze gevoelloze man te portretteren. Waarom hij bovendien enkele aquarelscènes inlast – mooie sfeervolle plaatjes weliswaar – is een raadsel. Ze vloeken of passen niet met de harde realiteit. De vreemdeling: bevreemdend. De mooiste zin uit het boek: "Hij praat nooit om niets te zeggen." Tijd voor een moment van stilte.
- Kiekeboes, de 35 (herziene versie) **½
- Urbanus vertelt 13 **½
- vreemdeling, De (Camus) ***

Eva Medusa

Je mag religieus fanatisme veroordelen, de manier waarop Eva op de brandstapel wordt geplaatst, lijkt desondanks toch de beste oplossing. Enerzijds heb je bewondering voor deze betoverende (jonge)dame, anderzijds besef je maar al te goed waar voor een gevaar haar duivelse verleidingskracht inhoudt. Neen, Eva Medusa is geen katje dat je zonder handschoenen kan aanpakken. Straffer zelfs. Haar bezwerende invloed heeft nefaste gevolgen voor elk van haar bewonderaars. Ze is een vrouw die haar sterke punten weet uit te spelen. Bovendien versterkt door enige kennis van de Zwarte Magie. Ook jij geraakt uiteindelijk in haar ban. Ana Miralles' tekeningen zijn zwoel zweterig, luchtig pervers en licht sensueel. Erotiek ten top.
- Eva Medusa ****
- Eva Medusa ****
- Eva Medusa ***½

Ex-calibur

Hier begint Istin danig af te wijken van de Arthur-mythe en vult het volgens eigen verlangens in. Gelukkig maar, zo krijg je tenminste een variant op hetgeen reeds talloze keren gerecycleerd werd. Met al die figuren en hun verborgen agenda's is het moeilijk bepalen wie nu voor het goede als voor het kwade staat. De Heiland alleszins niet. Diens volgelingen hebben wel erg extreme trekjes, ten koste van het oude volkse geloof. Excalibur Kronieken: met veel spelers op het bord, dus met veel verschillende invalshoeken. Brion is traditioneler in zijn grafiek, maakt wat (anatomische) schoonheidsfoutjes, het ontsiert de heroïek van Excalibur Kronieken niet.
- Excalibur Kronieken 2 HC ***½
- Excalibur Kronieken 2 SC ***½
- Francine - Wayward Girls *

Harlekijn

Jammer van de monotone grijsuitgave. Een beetje kleur zou deze gekke afspiegelingswereld extra cachet hebben gegeven. Vooral door de verwonderlijke gebeurtenissen in deze dicht-bij-huis-realiteit voelt het alsof je op een bepaald moment door een regenboog stapt. Het aardse blijft dan wel het decor, via surreële proporties wordt deze vertrappeld. Muggen nestelt zich een beetje in de leefwereld van Shaun Tan. Niet zo zeer door de grotendeels woordloze invulling, wel door de bevreemdende onaardse wendingen. Wie zich waagt aan psychoanalyse, de toegegooide hapjes stillen de honger niet, daarvoor is Bert Nijstads universum te hermetisch. De verwondering levert geen bewondering op. Grafisch heeft Muggen wat weg van Guido van Driels recentere werk, alleen meer af en vormelijk accurater. Niet slecht.
- Batman - Harley Quinn 1 **½
- Elfquest 2 **
- Muggen ***

Dokter Manhattan

Wow, wat een elektronen- en protonenontlading. Michael Straczynski begeeft zich op atomair niveau en ontwricht de wereld(en) van Dr Manhattan. Metafysisch en filosofisch, in de geest van Alan Moores origineel. Neen, dit kan je moeilijk een eenvoudig doorslagje noemen. Prachtig ook de visualisering, op Adam Hughes' grafiek valt niets aan te merken, tenzij misschien dat deze die van Dave Gibbons overstijgt. Zo mooi. Dr Manhattan is een hele kluif. Voor wetenscappers, voor salonfilosofen, voor cafégangers die even willen keuvelen over de zin en de onzin van de existentie en de daarbij gepaard gaande beslissingen die we nemen in ons leven. Hoe één bepaalde actie of reactie steeds parallelle werelden creëert. Net als de radertjes die Jon Osterman met de fijnste precisie in elkaar steekt, zo past Dr Manhattan perfect in het oorspronkelijke Watchmen-geheel. Een geslaagd huzaren.
- Before Watchmen Dr. Manhattan ****
- James Dobbelo 1 *
- Zaza gravures: De comeback van de sanseveria **½

Mannen met baarden

Over De kapitein zonder naam: al die willen ter kap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn. Vooralsnog gaat die ballon niet op want Erik is gladgeschoren. Hoewel, hij is dan ook geen kaper. Deze ambitieuze jongeling gedraagt zich als een rebelse puber en loopt liever in het gareel ten dienste van de koning. Erik is de held in dit verhaal, al wordt hij vanwege zijn afkomst als antiheld opgesteld. Wederom zorgt Charlier voor een te overvol avontuur in plaats van de gebeurtenissen te verdelen over meerdere episodes. De gevangengenomen ondernemer Erik levert een glansrol in het zich bevrijden uit hachelijke situaties. Over Het brandmerk van de koning: wederom speelt Roodbaards zoon Erik de hoofdrol, eentje die hem goed ligt. Al moet hij zelf heel wat ondergaan. Een niet zo duidelijke situatie op plaat 24, kader 5. Valt Erik nu flauw of wordt hij met een sabelhouw neergestoken? Erik met een baard (platen 26 en 27), het is voor de babyface geen natuurlijk zicht. De Gevezon blijkt daarentegen wel over scheergerei te beschikken. Hij blijft er op een onbewoond eiland als schipbreukeling kraaknet uitzien (28). Een onwaarschijnlijke deus ex machina: de zus van Baba, helemaal aan de andere kant van de wereld, die even Eriks pad kruist (7). Roodbaard en c°: een eindeloos avontuur.
- Jerom - Adhemar 38 ½
- Roodbaard Integraal 3 ****
- Roodbaard Integraal luxe 3 ****

Rood met een baard

Van een herziene editie gesproken. Sherpa volgt de gerestylede Franse integrales mét heringekleurde inhoud (halelujah voor het verloren gaan van de oorspronkelijke kleurenfilms) met het extra dikke dossier voorin en de complete – niet verknipte – weergave van de eerste twee delen. Dus niet afgebroken zoals voorheen in de afzonderlijke Dargaud-albums. Een eerste bedenking die je maakt: hoe kunnen twee auteurs het gegeven van een vrijbuiter, kaper, piraat interessant blijven houden? Wetende dat er nog minstens dertig avonturen volgen, ben je wel erg benieuwd naar de verschillende invalshoeken. Vooral omdat in deze eerste episode reeds eenzelfde ontsnappingsplan (het lozen van alle ballast om de vijand te vlug af te zijn) nu reeds twee keer gebruikt wordt. Hubinons tekeningen zijn strak en toch rond door de glooiende, variabele inktlijnen. Ze komen helemaal niet oubollig over en tonen gedegen vakmanschap. Alleen jammer dat de inkleuring (gebruikmakend van de beperkingen van de toenmalige technieken) de tekeningen niet optimaal ondersteunt. Gelukkig is er deze heringekleurde versie! De schepen verdwijnen in het boek steeds in een irreëel (haast surreëel) decor van rose of geel, de groene zee lijkt door wier overwoekerd. Nu dus danig afgezwakt. Gek dat Hubinon en Charlier na de vreedzame Buck Danny kiezen voor deze woeste piraat die er lustig op los moordt. Charlier is de man die de lezer geen rust gunt. Niet Roodbaard maar wel diens geadopteerde zoon tuimelt van het ene avontuur in het andere. De jongen wordt geconfronteerd met de ouderlijke verwachtingen, een wens die niet strookt met de manier waarop hij zijn toekomst wil uitstippelen. In Londen is er het gekibbel met zijn studiegenoten, daarna de rechtstreekse confrontatie met zijn vader. De titel heeft minder betrekking op dit deel. Ze kenmerkt dan wel het hoofdpersonage van de reeks, toch is het pleegzoon Erik die met de eer gaat lopen. Rijk gevarieerd en avontuurlijk, een gestoffeerd tweede deel.
- Roodbaard Integraal 1 ***½
- Roodbaard Integraal luxe 1 ***½
- Apacha Canyon - Rachna **½

Het wassende water

Christin schrijft in 1968 naar analogie met George Orwells 1984 (gemaakt in 1948) zijn SF-verhaal dat zich afspeelt in 1986. Het kan niet makkelijk zijn voor een tijd-ruimtereiziger om niet te interveniëren in het verleden waar volgens de futuristische noden van dat moment de mens afstevent op zijn ondergang. Nogal gek is de situatie dat vier eeuwen archieven verdwijnen! Hoe valt dat ineens te rijmen met de kleine schare wetenschappers die nog rondlopen. Net als alle grote reeksen heb je ook hier meteen de terugkomst van de weerkerende slechterik, in dit geval Xombul. Olrik of Krimson, zo lang hij maar de macht kan verwerven. Hoewel komisch karikaturaal is de nutty professor Schroeders uiterlijk gestoeld op acteur Jerry Lewis. Helaas veel serieuzer en minder speels. In hem herken je een beetje de gekke geleerde uit Back to the future 2, behalve dan minder gek. Dit tweeluik is een afspiegeling van de futuristische (eco)rampenfilms.
- Ravian en Laureline 1 ***
- Ravian en Laureline luxe 1 ***
- Ravian 1 (Dargaud) ***

Ravian en Laureline

Ravian, de oer SF-reeks die menig artiest inspireerde. Getuige de toch wel erg sterk overeenkomende afbeeldingen tussen fragmenten uit de stripreeks en oa de films van Star Wars. Deden enkele concept artists leentjebuur bij Mezières? De verzamelaar is een curieus geval. Hierin herken je onder andere immers de premisse voor Konvooi. De verzamelaar is een bizar wezen dat zich manifesteert als conservator van elk specimen. Ten koste van welke vrijheid? De levende doden is dan weer de voorbode van Axel Moonshine met de droommachine waar Axel verslaafd aan raakt. Deze opener heeft nog niet de panache van de latere delen. De cartoony, karikaturale striptekeningen zijn traditioneler dan de meeste realistische Pilote-producten van dat moment. Een intrigerend begin.
- Ravian en Laureline 0 ***
- Ravian en Laureline luxe 0 ***
- Ravian 0 (Dargaud) ***

Goal

Schrap de helft van de pagina's want de op de linkerkant weergegeven quotes – die zogezegd ingenieus gekoppeld zijn aan Mordillo's gags – zijn flauw en overbodig. En dus krijg je veel minder waar voor je geld. Bovendien zou je blij moeten zijn met de aflopende illustraties een Mordillo (tot aan de rand) en toch ben je dat niet. Is het net vanwege die nogal schrale linkerkant dat de tekening niet optimaal – door onder andere ook de verkleining – tot zijn recht komt. Mordillo's gags zijn vaak mini-animatiefilmpjes. Papieren beweging met een komische noot. Leuk.
- Flip 1 (Strip2000) ***
- Mordillo - Goal ***
- Grenzen **½

Geen comedy club, deze school

Je moet wel uit een erg conservatief hout gesneden zijn om hier niet van te genieten. Florent Maudoux weet verschillende genres natuurlijk samen te brengen via een stijlvolle symbiose van manga, comic en de franco-belgische strip. Spectaculaire gevechten die uitmonden in humoristische pointes. Ja, er moet gelachen worden.
- Freaks' School 2 ***½
- Roodbaard 7 ****
- Strip up Comedy Club 1 ***

Een school voor freaks

De verschrikking voor vele oudbelezen stripverzamelaars: een goede manga-achtige strip in een luxueus Europees jasje. En bovendien ook nog goed! Gaan ze dit ooit kunnen toegeven? Freaks' school leunt qua invloed aan bij Last Man, de mix van manga met comics. Alleen aangepast aan de continentale normen. De inkleuring is mondialer, de tekeningen daarentegen neigen naar beide invloedssferen, net als de dynamische (soms schuine, hoekige) pagina-opbouw. Florent Maudoux heeft een ideale shaker bij de hand en zorgt met zijn mix voor een heerlijke cocktail: avontuurlijk, humoristisch én vermakelijk. Jij bent in de ogen van je omgeving misschien een freak omdat je van stripverhalen houdt? Freaks' school bevestigt waarom je trots mag zijn op dit genot.
- Freaks' School 1 ****
- Roodbaard 5 ****
- Roodbaard 6 ***½

Hondsdolle Rabbids

Dit tweede deel mist een beetje enkele geniale invaller om je te doen bulderen van het lachen. Invasie heeft net niet de originaliteit van het eerste deel (de Rabbid die op de scanner terechtkomt). Valt het trouwens op dat de mens er vaker in voorkomt en het gesproken wordt steeds meer hoorbaar/zichtbaar is. Gelukkig met af en toe toch weer een superontwrichtende vondst (het dankwoord, het bonusspel, de advertentie) die de flauwe verhaaltjes zonder pointe van de Angry Birds van tafel veegt. Inventief.
- 100 bullets 13 ***
- Garfield Pocket (kleur) 81 **
- Rabbids 2 ***½

Hij is een Kathaar

Een minder complexe en daardoor meer verhelderende dagdagelijkse levensbeschouwing van het Kathaarse geloof. Van je vrienden moet je het hebben. Verraad binnen de eigen gelederen en de uiterste liefde zorgen voor het opperste leed. Parallellen genoeg met Jezus' lijdensweg. Makyo loopt zich niet vast in zijn grote labyrint.
- Conan - De weg der koningen 4 ***
- Ik ben een kathaar 5 ***½
- Pin-Up Wings 1 **½

Het vervloekte venster

Groundhog day maar dan minder komisch. Wederom een uitstekend kort en krachtige Suske en Wiske-verhaal. Zelfs hier hadden ze meer tijd en ruimte voor mogen uittrekken. Het hoogtepunt zijn echter de acht schetspagina's achterin, Dirk Stallaerts uitstekende voorbereidende potloodtekeningen. Zo levendig! Het vervloekte venster, duur maar mooi. Een Nero-hoofdje in het strandzand getekend (strook 70).
- Conan - De weg der koningen 3 ***
- Prins Valiant - Gewone editie 22 ****
- Suske en Wiske Luxe Het vervloekte venster ****

De Piccolo!

Overdonderde Piccolo in Veldgroen jou met de heerlijke retro klarelijnstijl van Schwartz ingeblikt door schrijver Yann die zich knipogend compleet uitleefde en een amusant oorlogsverhaal vertelde, zo blijf je in De luipaardvrouw een beetje op je honger zitten. Ondanks de even betoverende tekeningen van Schwartz, dat vloeiende, sierlijke dynamisme dat oud-Brussel doet herleven, is het vooral Yanns gebrek aan coherentie en diens volgepropte overdaad die ervoor zorgen dat ondanks de 64 pagina's en het te verwachten vervolg je nooit het gevoel hebt gehad dat de plot ergens naar leidde. Heel het luipaardverhaal dweept met voodoobeginselen, het verdere ongeloof is aangewakkerd. Kwabbernoot die net als Yann struikelt over het existentialisme, Sartre biedt geen soelaas, eerder slechts gewauwel. Het jammere is dat je amper nieuwsgierig bent naar de afloop, zo 'boeiend' is het mysterie. Je vreest dan ook dat Yann de weinige verwachtingen in het slot niet kan waarmaken. Het leesplezier komt dan ook van de veelgeprezen Schwartz.
- Arctica 6 **½
- Robbedoes en Kwabbernoot door 7 ***
- Sheriff Teddy 1 **½

Pinokkio

En zo zie je maar hoe vervalsend jouw herinneringen kunnen zijn. Je verwacht dat de houten pop annex jongetje om de haverklap een lange neus krijgt voor stoutmoedig gedrag. En bovendien dat het grootste deel van het avontuur zich in de maag van een walvis afspeelt. Niet dus. De stripversie hervertelt het verhaal zoals Disney het eerder op het grote scherm bracht. De tekeningen zijn zoals je die van Disney verwacht, met veel ronding en weinig agressie. Soms summier geïnkt, af en toe met een knap effect afgewerkt. Vergelijk de koets op pagina 29, eerste kader, met die van de twee daarop volgende. Pinokkio, kinderlijk eenvoudig zoals het een kinderstrip betaamt.
- Pokereiland 3 HC **
- Pokereiland 3 SC **
- Walt Disney Pinokkio ***