Casterman had reeds vorig jaar de strip Shutter Island op de Nederlandse markt moeten uitbrengen. Met een afgewerkte vertaling/lettering stond hen verder niks in de weg, of toch? De internationale rechtenkwestie verhinderde alsnog de druk. De Franse Castermantak die nauw verwant is met een polaruitgeverij mocht vrijelijk alle literaire titels uit hun fonds laten bewerken tot Franse strip. Maar eens de taalgrens overschreden, moesten nieuwe condities afgedwongen worden, wat voor deze Amerikaanse titel niet lukte. Toch zeker met een nakende film in het vooruitschiet.Je vraagt je af hoe Christian De Metter de suggestiviteit van de roman heeft verwerkt. Het ambiguë einde met een evenzeer interpreteerbaar slot. Wat is nu werkelijk echt? Zoiets lijkt welhaast onmogelijk om getekend op papier te zetten. Kauwt hij voor, maakt hij voor de lezer een keuze?
Voor wie een Silence of the lambs verwacht, Shutter Island speelt zich af op een ander niveau. Evenzeer een psychologische thriller, zonder al te veel afschrikwekkende beelden. Je ondergaat mee de speurtocht naar de waarheid. Alleen weet je niet met wiens hoofd het meest gedold wordt. Di Caprio geeft het claustrofobische uitstekend weer, iets wat uiteindelijk tot waanzin kan leiden.
Het mooist zijn de beelden, toch zeker wanneer Scorsese in de droomscènes met tal van symbolen het scherm kleurt (leven, dood, verdorrende bladen, liefde, haat, angst, ontvankelijkheid).
In de prachtige Leboeuf zaal van Bozar was het verrast genieten van een sterke film. Al was/is The departed nog altijd onklopbaar.
Shutter Island. Martin Scorsese. 2010. ***½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten