Sterrenoorlog: Revenge of the Sith

Ik herinner me nog goed de voorstelling in het filmtheater. Je probeert enigszins te genieten ondanks al het vee rondom jou. Grazend graspen ze het popcorngras en slurpen uit hun colatrog. Hoera, naar de cinema gaan is een feest. Voor anderen blijkbaar. Ben ik zo asociaal dat ik slechts eenvoud wil tijdens zo'n séances. Of het nu intimistische of spektakelfilms zijn, je verwacht enig respect tov je buur. Hoe durf je ongegeneerd geluid maken alsof je helemaal alleen in de zaal zit. Een behoorlijke verdienste om de rest weg te cijferen. Babbelen, gefiezel, fluisterend geroezemoes. Ondersteund door aanlichtende gsm's, tokkelende sms'ers. Ver reikt mijn inlevingsvermogen niet om deze schare randdebielen te begrijpen. Voor mij is naar de bioscoop gaan vooral visueel genieten, daarvoor hoef ik mij niet vol te proppen. Waarom -buiten veiligheidsmaatregelen- mogen rokers in de zaal niet roken? Ik herinner me nog goed de voorstelling in het filmtheater. De derde episode uit de nieuwe Star Wars-cyclus zou de eindjes mooi aan elkaar knopen. Dus ben je wel verplicht om het gat op te vullen. Twee maal geef je verbale hints om mensen rondom jou er attent op te maken dat babbelen in de zaal toch niet echt noodzakelijk is. Maar bij de dramatische Order 66-scène vond een bende gespuis het zo nodig te giechelen doorheen de pijn die je doorklieft. Ja, na 300 minuten middelmatigheid was ik eindelijk geraakt en wordt mijn leed getorpeteerd door ukkies die enkel zichzelf zien zitten. Ik vloog me daar uit, brullend tijdens een immense stilte. Tja, in hoeverre ik het plezier van de honderd andere kijkers vergalde, excuseer me ervoor. Het deugde alleszins want de bende van de zwarte kous bleef nadien muisstil. Erg trots op mezelf ben ik dan niet. Behalve maanden later toen iemand mij er toevallig over aansprak. "Zeg, je wond je toen behoorlijk op." Met een begrijpend lachje. Had ik dan toch een goede daad verricht?
Star Wars: Episode III - Revenge of the Sith. George Lucas. 2005.