Om de tijd te verdoen tijdens het steppen: filmpje kijken. Het voordeel met dat skwiekende geluid is dat je tijdens een horrorfilm minder angstvallig toekijkt uit vrees opgeschrikt te worden door een hels geluid links, een sprong in het beeld rechts of andere aanvallen die je hartslag automatisch doen verhogen. Dat blijft me dus bespaard. Vandaar dat 30 Days of Night te overleven viel. Spanning, spanning en spanning terwijl het zweet van je lijf druipt, verfrissend zou je kunnen zeggen. Om mezelf niet meteen te overtrappelen na een uur gestopt terwijl de dvd het bloedzuigende gespuis verder op mij af laat komen. Toen had ik de hoop al opgegeven om dit stadje, dat één maand lang in de duisternis vertoeft, levend te verlaten...30 Days of Night, naar de comic van Steve Niles en Ben Templesmith. 2007.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten