De eerste door Clooney geregisseerde film is geen hoogvlieger, wel een leuke spoof die je doet twijfelen aan de waarheidsgetrouwheid van het gegeven. In hoeverre leidde Chuck Barris een dubbelleven als TV-producer en spion? De bekentenissen van deze gevaarlijke man geven geen uitsluitsel. Het blijft een ambiguë interpretatie van de ons toevertrouwde geheimen. De CIA beweert alleszins van niet. Sam Rockwell is hilarisch als de man wiens ondergang versneld wordt door een verbijsterend TV-succes. Eerst ploeterend, daarna -wanneer hij zich al geëngageerd heeft voor een moordenaarsjob- overvalt het geluk en krijgt alles op een bord voorgeschoteld. Of beter nog: in de schoot geworpen. Hoe tweeslachtig kan je zijn? Hoe dubieus de verwachtingen? Echt-vals? Vals-echt? Wat telt is het showelement met een prachtscenario wederom van Charlie Kaufman, de overtuigende acteerprestaties met voorbijflitsende cameo's van buddies Matt Damon en Brad Pitt. Clooney's gereserveerde acteerprestatie plukt hij zo weg uit de spionagefilms met Omar Sharif. De enige emotie die hij toont komt voort uit de beweging van zijn zware snor en donkere wenkbrauwen. Dat Clooney oog heeft voor het visuele merk je aan de gestyleerde flashbacks met een bijzonder kleurenpallet. Een swingende film.
Confessions of a dangerous mind, George Clooney. Met Sam Rockwell, Clooney zelf, Julia Roberts en Drew Barrymoore. 2002.
woensdag 20 augustus 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten