Clooney heeft absoluut smaak. Met paradeoptredens in O brother where art thou en Intolerable cruelty voelde je al enige verbintenis met die typische jaren dertig-veertig-komedies waar relaties een enorm belangrijke rol in speelden. De wreedheid waarmee Zita Jones en Clooney verbaal en fysiek tekeer gingen, was spek voor de bek van de Coens. Nu graaft Clooney nog dieper en keert helemaal terug in de Spencer Tracy versus Katherine Hepburn-era. Sterker nog, hij eigent zich de absolute Cary Grant-charme toe en is de lieve held van het witte scherm, op veroveringstocht naar de begerenswaardig deerne. Zijn rivaal Carter Rutherford is in tegenstelling tot originelere werken minder een watje. Een echte man van de wereld, behoorlijk naïef dat wel, maar nog steeds rechtgeaard. Anders dan de tegenstrevers die Tracy en Grant moesten bevechten. Zelfde ziekte hier als bij Intolerable: de moeilijkheidsgraad om dé geschikte vrouwelijke tegenstrever te vinden. Zita Jones noch Renée Zellweger kunnen aan Hepburns rokken tippen. Een Geena Davis in hoogdagen in A league of their own, een Kathleen Turner in Romancing the Stone. Laat je verwennen door acteur én regisseur George Clooney: hij weet van wanten met sprongen in de tijd. Voor nostalgici en liefhebbers van feelgoodmovies.Leatherhead. George Clooney. 2008.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten