"In zijn wereld van woede leven slechts twee soorten mensen: zijn slachtoffers en zijn vrouwen. En soms kun je ze niet uit elkaar houden." Een duidingszin door de studiobonzen aan de film gekoppeld. Het klopt niet helemaal. Marvin houdt met beiden geen rekening. Vrouwen zijn slechts het instrument van wraak. Al laat het hardgekookte ei Walker (Marvin) zich wel vermurwen door het vrouwelijk schoon Dickinson. Point Blank is een ruwe thriller met de bolster die uit is op vergelding. Totdat zijn doel bereikt wordt en het hem weinig kan schelen. Het meest memorabele zijn de voetstappen. Welke dreiging hiervan uitgaat, een enorme spanning die claustrofobische proporties aanneemt. Boorman had hier gerust nog meer uit mogen puren. Bovendien is de ontknoping typisch. Zo'n twist van ik neem je in de maling. Daar maalt Marvin niet om. Opzienbarende verschijningen in een bijrol: Ned Beatty in de nachtclub en Ryan O'Neill in een café. De film is trouwens gebaseerd op Donald Westlakes The Hunter, de auteur wiens De Balabomo Smaragd Lax verstripte voor uitgeverij Casterman.Point Blank. John Boorman. 1967.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten