Vijftig stripbesprekingen (18)

Uiterst vermakelijke thriller. Zal de overval lukken? Blengino speelt het spel van geloof, bijgeloof en ongeloof uit. Vooral de wending rondom de beweegredenen zorgt voor een verrassende insteek met een even surprise ontknoping. Deels historisch onderbouwd (Damnatio Memoriae) en verder losjes aangevuld (de introductie van een nieuwe 'cultus'), naar believen geloofwaardig te vinden. Helaas beschikt Blengino met Sarchione niet over een grafische sterkhouder. Functioneel realistisch, dat wel, maar onvoldoende getalenteerd om de plot verder naar hogere regionen te stuwen. De tempel van Artemis, een uitstekende detective.
- 7 Wonderen 4 HC
- 7 Wonderen 4 SC
- 14-18 5

Corbeyran lijkt slechts 'gewoon' een episodisch vervolg te breien aan de fragmentarische belevenissen in de Loopgraven. Je kent ze wel, de kameraadschappelijke verhalen over opoffering, heldendaden, lafheid en verlies. Met nu de toevoeging van gekleurde soldaten waar niet iedereen met open geest tegenover staat. Een ordinaire greep uit de oorlogsverhalentrommel? Tot je die laatste pagina omslaat en je overmand wordt door emotie. Corbeyran raakt de juiste snaar. Het team Le Roux (tekeningen), Chevallier (decors) en Brizard (inkleuring) herscheppen de groezeligheid en waanzin, met de pagina's 42-43 als hoogtepunt. Zo knap, dat zwartwitminimalisme.
- Aâma 4
- Adelaars van Rome, De 5 HC
- Adelaars van Rome, De 5 SC
- Alex 35
- Apache Junction 1 SC
- Bruce J. Hawker Integraal 2
- Buck Danny 55

Toepasselijk en logisch, een conspiracy theory in deze Complot-reeks. Eén van de Kennedy's moet er in dit album aan geloven, Gihef koppelt zijn dood aan de slachtpartij op Hamburger Hill. Een Bob Woodward en Carl Bernstein All the president's men, de snode plannen van de regering (of toch achter de schermen) blootleggend. Eén doortastende journalist graaft diep, al helpen sommige toevalligheden hem soms verder op weg. Eind goed, al goed? Dan ken je de doorwiekste geheime diensten nog niet, het venijn zit soms in de staart. Stéphane Perger zorgt voor een discrepantie: zijn schilderwerk is te mooi om deze thriller uit te beelden. Ze past minder bij het rauwe van dit verhaal. Nochtans zorgt het voor uniformiteit en makt het de waanzin van de junglescènes des te levensechter. Qua composities en bladindeling zorgt hij in De slag om Hamburger Hill voor een professioneel spektakel (36-37, 42-43). 7 voor het verhaal, 8 voor de tekeningen.
- Complot 3 HC
- Complot 3 SC
- Djinn 13
- Dr Watson 1
- Drakenbloed 9
- Drakenbloed 10
- Duiveltjes, De 1
- Een nacht in Rome, Achter de schermen van
- Elfen 10 HC
- Elfen 10 SC

Anarchistisch, op haar eigen benen staand, tegendraads, humeurig, gelukkig niet wereldvreemd, met het hart op de juiste plek. SuperElsje, een ontmoeting met Kim-Jong-Iets, liken en whatsappen, terug naar de Gouden Eeuw. Bij een eerste lezing doorheen de gags razen, daarna nagenieten en savoureren door alles afzonderlijk te herbekijken. Wat een talent, die Valkema. Elsje, een meid die je beter kan bestempelen als rebElsje.
- Elsje 10 HC
- Elsje 10 SC
- Engelsman die niet van vuurwapens houdt, De 3
- Garfield Compleet 2
- Hazes, de stripbiografie 1
- Hazes, de stripbiografie 1 (Mokum-editie)

Zou je het incorporeren in het universum van De zang van de Vampiers, dan ben je Sorel er zelfs erkentelijk voor. Of liet Corbeyran zich misschien inspireren door Guy de Maupassant? Het onopgemerkte boek van Sorel is nochtans zeer verdienstelijk. De auteur zuigt je immers mee in de claustrofobische waanzin van een man die bezeten wordt door een demon annex geest of is het zelfs een buitenaards wezen of zinsbegoocheling, afhankelijk van jouw interpretatie. In het begin afstandelijk, na verloop van tijd wordt de dreiging reëel en wint het waarschijnlijke het van het onwaarschijnlijke. Zou zelfs Sherlock Holmes met zo veel bovennatuurlijke krachten als tegenstander dit mysterie hebben kunnen oplossen? Natuurlijk is er dat vermoeden dat de Maupassant geestesverruimende middelen als bron gebruikte, of keek hij vrij diep in het glas? De verbeeldingskracht is groot, Sorel maakt ze werkelijkheid. Helder en somber tegelijkertijd, Sorel componeert en visualiseert vloeiend. Golven en glooiend dansen de lijnen (pagina 42, kaders 2-3-4) op het papier. Dan eens idyllisch (de trein, 31-1, het stadsbeeld, 31-4), zich richtend op eind 19de eeuwse schilderkunst (Toulouse-Lautrec, pagina 32) om te verdonkeren in het onheil (pagina 51, kaders 1 en 4, hoe de geest vormelijk doorglijdt). De Horla, te lezen.
- Horla, De
- In het land van Horus Integraal 1

Wat zou je toch eens graag in Parijs willen ronddwalen en geheel onverwachts, onbewust zelfs, het pad van de gemotoriseerde Bloks op zijn Solex willen kruisen (pagina 5, kader 5), niet beseffend dat je deel uit maakt van wederom zo'n 'simplistisch' avontuur. Ja, stripperfectie bestaat. En die heet Alain Dodier. Perfecte timing, een goed geconstrueerde plot, personages die leven, humoristisch en hoopgevend. Zelfs het tikkeltje moralisme (abortus) neem je er al te graag bij. Dupuis, zorg alsjeblieft dat alle delen van Bloks afzonderlijk beschikbaar blijven zonder dat er stomme integrales van gemaakt worden.
- Jerome K. Jerome Bloks 25
- Koblenz Integraal
- Marc Sleen in Ons Volkske 2

Kris en Maël kunnen hun geschiedkundige kinderen niet loslaten en brengen je poëtisch in vervoering door wederom terug te keren naar de periode van de Groote Oorlog. Met veel liefde brengen ze de karakters die in hun vel gekropen zijn weer tot leven in deze melancholische kronieken. Dit keer geassisteerd door een schare collega's die op hun manier zich de materie toe-eigenen en toch in hetzelfde (kleur)kader opereren. Met sterke bijdrages van Cuvilier, Edith en Hardoc. Vincent Bailly is de meest rudimentaire, Pourquié eerder de beginneling. Moeder Oorlog Kronieken, meer dan een aanhangsel. Moeder Oorlog Kronieken opent perspectieven voor nog meer kronieken.
- Moeder Oorlog 5
- Narwal

Waarom? Waarom? Waarom? Expliciet staat er op de cover reeds waarover Onafscheidelijk gaat: een liefde tussen broer en zus die 'misschien' wel te veel van elkaar houden. Je komt in een ongemakkelijke zone terecht. Willen Zidrou en Springer koste wat het kost provocatief het thema van incest aankaarten? Een ongemakkelijk gespreksonderwerp dat ook aandacht verdient? Het voelt eerder aan als een truc om op te vallen in de doorsneestripproductie. Welke journalist zou anders gewag maken van het bestaan van deze taboedoorbrekende strip? Terwijl Onafscheidelijk een prachtig liefdesverhaal is over de onbereikbaarheid van een onmogelijke relatie, want ondanks de passie voor elkaar is zij ge- en verbonden met haar man waar ze twee kinderen mee heeft. Een ge-trouw-heid die ze begrijpelijk niet wil lossen. In deze context voelt dat extra incestpigment als totaal overbodig aan. Er zitten zo veel geraffineerde emoties in die het ongeluk van de twee geliefden extra versterken. De zoon die door heeft dat er meer aan de hand is (pagina 39, kader 5). De man die zich schikt in het lot (54 en 55). De oppervlakkige collega waarmee je het bed deelt, ook al heeft zij hogere verwachtingen (41). In de kleine details is Zidrou groots. En dat geldt ook voor Springer. De onwaarschijnlijke openheid waarmee hij pagina's vol leegte toch vult met relatief weinig kaders, de enscenering en positionering van de camera, het expressieve en tedere in de gevoelens, de kleine accentuerende details (44-5), tussen de kleren de condoomverpakking als symbool voor zijn nonverbintenis met de collega, en dan de laatste erg poëtische sequentie waarbij ze definitief afscheid van hem neemt (55-62). Onafscheidelijk verdient een 9 op 10 qua uitvoering, de familiale liefdesinsteek zwakt het af naar een 7.
- Onafscheidelijk
- Operatie Overlord 2 HC
- Operatie Overlord 2 SC
- Pin-up wings 4
- Prometheus 9

Elk verhaaltje, hoe kort ook, wordt afzonderlijk ingeleid. Meteen ter zake komend, een beetje lyrisch, met af en toe de uitzonderlijke reproductie van een origineel. Voor een artistiek broekventje (ongeveer 25 jaar) is Franquin zijn generatiegenoten ver vooruit. Over De Tank: een klassieker die door iedereen gelezen moet worden, gewoon al om de vertelkracht van Franquin te (h)erkennen. Met een strakke ritmiek van vijftien gelijkvormige kadertjes per bladzijde, Dupuis koos er immers voor om de pagina's te hermonteren op een traditioneel albumformaat, raast de auteur van de ene - voor de protagonisten - onmogelijke scène naar de andere. De grappen, de timing (uitmuntende slapstick), de situatiehumor, de flexibiliteit, de onderlinge interactie tussen de personages, de mimiek (pagina 13: "Tuurlijk! Zie je me niet lachen?") en de tekstuele ondersteuning. Genre (pagina 10): "Hallo! Er rijdt een tank rond in mijn salon. En mijn overgrootmoeder is verscheurd." Gewoonweg hilarisch als je weet wat er zich daar allemaal rond afspeelt. Kwabbernoot is meesterlijk als ondernemende avonturier, alleen laat hij al te vaak alles in het honderd lopen, terwijl Robbedoes het aanhangsel is die de fouten van diens makker moet rechtzetten. En Spip? Die bewijst even belangrijk te zijn bij de uiteindelijke reddingspogingen. Kortom, Robbe, Kwabbernoot en Spip, een gouden trio! Over Robbedoes en het geprefabriceerde huis en Radar de robot: voor eenieder die een les wil in verteltechnieken, Franquin haalt zelfs als jongeling een niveau dat vele opkomende of gevestigde artiesten na een lange carrière niet kunnen evenaren. Al heb je in de beginfase een Franquin die even prettig gestoord Robbedoes en het geprefabriceerde huis in eenzelfde stijl Jijé kopieert, het iets latere Radar is volbloed Franquin met spannende en dynamische scènes. Een bewijs dat tijdloze strips wel degelijk hun kwaliteiten blijven behouden. Over De erfenis: doodeenvoudig. Robbedoes erft, alleen zijn er kapers op de kust die zijn fortuin willen inpalmen. Maar wat houdt die erfenis eigenlijk in? Een explosieve, actievolle, komische slapstickstrip waarbij Franquins beeldtaal zo veel dynamiek uitstraalt. Prachtig, het laatste kadertje van plaat 34 (pagina 67 in deze integrale, kader 10) vanuit vogelperspectief getekend. En dan de daaropvolgende gevechtsscène. Als een tekenfilm de knokpartij voortstuwend. Kan je dit als beginnerswerk beschouwen? Franquin, onwaarschijnlijk wat een talent. Over Robbedoes en de plannen van de robot: een verlengstuk van Radar, de robot, echter is nu niet het mechanische gevaarte het centrale personage, wel een uitgesproken slechterik die hoopt de gekke professor tal van robots te laten produceren om de wereld te veroveren. Franquin anno 1947, wat een stijl!
- Robbedoes en Kwabbernoot door Franquin 9
- Robbedoes en Kwabbernoot door Franquin 10
- Robbedoes en Kwabbernoot door Franquin 11
- Samoerai 10
- Snow 2 Fantomia
- Spynest 3
- Surcouf 3
- Vierenveertig na Ronny
- Walking Dead 22
- Walking Dead 23

Wow, een reis vol pure verwondering, te danken aan die magische kleuren en feeërieke sfeer die Lereculey creëert. Prachtig, hoe majestatisch Azrhör ten tonele verschijnt (pagina 8, kaders 2-3, 9-5). Chauvels scenario plaatst de duistere dwergenwereld in een ander daglicht. Net nadat de eerste queeste is afgerond ligt er een nieuw obstakel op Tridïks weg. Laat dat vervolg maar snel komen.
- Wollodrïn 5
- Wolverine 003

Vijftig stripbesprekingen (17)

Hoeveel gagstrips kom je in het leven tegen die je daadwerkelijk continu aan het lachen brengen? Niet die waarbij je geregeld gniffelt om een leuke vondst. Niet die waarbij je een heel boek moet doorworstelen om eens echt te schateren. Al sinds jaar en dag lukt dat Wilms en Raymakers. Sla gewoon het boek open op de eerste pagina. Blijf je daar onbewogen bij, dan kan je meteen vermalen worden tot zuurpruimboesmoes. De kunstige specht, de gulzige kameleon, de slepende lengte van de hond en vooral het vogeltje met een minderwaardigheidscomplex. Zelfs al gaat het er soms boertig aan toe (wat wil je met os Boes die de taak van dierenliefhebbende boerderijhouder op zich neemt) en mag je de auteurs wel eens betichten van kaka-pipi-humor (het gevangen vogeltje), de uitwerking getuigt van een geraffineerde finesse. De vogelverschrikker die flasher wordt, de vlinders en hun scharnierfunctie, de kangoeroe en zijn politionele inbreng. Liefdevol (letterlijk de zwanen), dwaas, kunstig én esthetisch mooi. Dankzij Boes kom je te weten dat ook dieren kunnen genieten van een goeie grap. Zaklopen bij kangoeroes. De ooievaar brengt nieuw leven, in geval van een inktvisje vereist dat vele tussenstops. De pamper moet immers voortdurend ververst worden. Airbags voor bokken die elkaar bekampen. Domme gorilla's. Gevangengenomen in een muizenval? Elk nadeel heb zijn voordeel, Piep weet wel raad. Boes blijf je lezen en herlezen. Hoe repetitief ook, het verveelt niet.
- Boes Integraal 1
- Boes Integraal 2
- Boes 1
- Boes 2
- Brasser - Paul De Valck (1937-2001)
- Canardo 24
- Cycloop Integraal
- F.C. de Kampioenen omnibus 8
- Futura 2
- Garfield (groot A4-formaat - kleur) 125
- Golden City 11

Zalig, die oprispingen van Brian Michael Bendis wanneer hij nog eens volgens het ouwe getrouwe recept van levendige conversaties ook hier stevige dialogen verzint. Een gesprek tussen mens en alien, levensecht, alsnog je er zelf tussen staat. Prachtig hoe de scenarist de rol en het imago van Tony Stark uitspeelt, deze flamboyante playboy speelt meer nog dan Peter Quill in deze aflevering de show. Overtuigd van zijn mannelijkheid loopt deze ruiter op het witte paard bij de groene Gamora een blauwtje. Femme fatale en sexy babe Angela derft de leespret op het einde met haar voorlopig onbegrijpelijke interventie.
- Guardians of the Galaxy 002
- Hartendiefjes, De 1
- Helena integraal luxe
- Jacky Ickx 1 HC
- Jacky Ickx 1 SC
- Kat, De 5
- Kleine Circus, Het
- Koning van de Ribauds, De 2 HC

Valt niets op aan te merken. Met al die onderwerpen reflecteert Lectrr het nieuws van het jaar. Regio- of internationale politiek, het heengaan van (muzikale) beroemdheden, economische achteruitgang, maatschappelijke beslommeringen. Geëngageerd neemt Lectrr het op voor de man in de straat en al degenen die zich niet kunnen verweren. Wat een dikke turf.
- Lectrr 2016 Lectrr steekt
- Magasin General Integraal 1
- Maxentius 1
- Maxentius 2
- Nero - De premières 5
- Nero - De premières luxe (linnen rug)
- Nero - De premières luxe (semileer)
- Onthoofde Arenden gebundeld, De 11
- Peter van Straaten-collectie 17
- P.I.G.S.
- Ravermoon 3
- S1ngle 15

Convard en Adam diepen het gegeven Sneeuw verder uit door rond de oorsprong te fantaseren. Een oorsprong toen Sneeuw nog geen personage van betekenis was. Een oorsprong waarbij het desolate en de wanhoop amper perspectieven bieden. De scenaristen hadden ook gerust met iets totaal nieuw op de proppen kunnen komen, het aandeel Sneeuw blijft beperkt in deze apocalyptische wereld waardoor de instap makkelijker is. Het resultaat: een stevige, goed onderbouwde actiethriller. Tekenaar Fred Vignaux toont karakter en creëert niet De Twaalf maar wel tweeënvijftig mooi gecomponeerde bladzijden. Knap.
- Sneeuw - De oorsprong 1
- Star Wars Rebels 3
- Station Tijd
- Suus & Sas 10
- Te Paard! 1
- Tessa 5
- Tibet - De genezing van Mhusha de slagersdochter Luxe
- Trizia 1
- USA über alles 1 HC
- USA über alles 1 SC
- Violetta 2

In de categorie Elfen- en Dwergenachtige fantasystrips komt deze Walkure verrassender en krachtiger uit de hoek. Ten eerste is er het voordeel van het afgeronde verhaal. In rondjes danst Cordurié niet, het definitieve eindpunt wordt met de laatste pagina bereikt. Ten tweede steekt het tekenwerk met kop en schouder boven dat van voornoemde reeksen uit. Af en toe denk je aan Ralph Meyers prestatie in Asgard. En hoe mooi het portret op de cover ook is, het reflecteert het kunnen van Kovacevic niet. Zelfs al speelt een groot deel van het verhaal zich boven onze hoofden af, al die referenties naar de godenwereld eisen een zekere kennis van zaken, met of zonder ga je verwonderd mee op een groots avontuur. Walkure, een aanwinst.
- Walkure Integraal HC
- Walkure Integraal SC
- Wunderwaffen 6 HC
- Wunderwaffen 6 SC

Mmm. Weer zo'n heerlijke thriller die een tipje van de XIII-sluier licht. Fred Duval kiest voor de voice over-vertelling, Calvin Wax die het verhaal van zijn leven aan Walter Sheridan oprakelt. De plot chronologisch uitstippelen ware beter geweest, gevarieerder zonder al die uitgesponnen beschrijvingen. Het meest geniet je van Corentin Rouges tekeningen die tussen Vance, Giraud, Boucq en Hermann met veel overtuiging de demonische karakters neerzet. In Calvin Wax geen wassenbeeldenpoppen.
- XIII Mystery 10 HC
- XIII Mystery 10 LX Klein
- XIII Mystery 10 LX Groot
- XIII Mystery 10 SC

Vijftig stripbesprekingen (16)

Een bizar en ongemakkelijk boek waarbij André Benn out of the box denkt en traditionele grenzen verlegt. Realistischer dan de detectivereeks Mick Mac Adam, eerder aanleunend bij Woogee, qua sfeerschepping brengt de auteur de cabaretscène eind jaren '20 van de 20ste Eeuw in kaart met Berlijn fungerend als decor. Eentje van uitbuiting en miserie. Nigel Kimberley vindt er zijn weg niet in terug tot hij een buikspreekpop op de kop kan tikken. Eentje die niet op zijn bek is gevallen, de vertegenwoordiging van de cynische kant van Nigels karakter. Nigel gaat via Elmer erg ver, zo ver dat hij zelfs zijn stijve penis bovenhaalt om een welgemanierde dame alsnog de mond te snoeren. Eigenaardig om zoiets vulgairs in het oeuvre van de doorgaans brave Benn tegen te komen. Je kan Nigel moeilijk vatten, weifelend tussen risico's nemen en toch alle bruggen verbranden, of toch maar bij de schoenmakers leest blijven? Alsof Benn puurt uit het eigen gespleten karakter, kanaliseert hij de commentaren via de ongehoorde spreekbuis Nigel annex Elmer. Eentje die geen blad voor de mond neemt en die desnoods in de tegenaanval gaat bij eender welke opmerking. Hoe ver zal Nigel zich in het verderf laten storten? Wrang is alvast het voorgevoel. Door de zwartwituitgave missen de pagina's enig contrast, een gemis om de tekeningen extra te accentueren. Wel een voordeel om van Benns fijne lijn te genieten.
- Advocaat, De 2
- Angelique
- Arcadia Archief 34 Luxe Elmer en ik 1
- Arcadia Archief 36 Luxe Sliert, De 7
- Batman Detective Comics 4 Wrath
- Dwergen 3 HC
- Dwergen 3 SC
- Elmer en ik 1
- Fenix Collectie 114 Vrolijke Bengels 7
- Fenix Collectie 115 Vrolijke Bengels 8
- George Maduro Held van Curaçao tot Madurodam
- Guus Slim, De complete 3 Luxe
- Huurling, De Definitieve editie 2 HC
- Huurling, De Definitieve editie 2 LX

Ondanks de verwittiging voorin dat het om een satirische kroniek gaat vol gedramatiseerde feiten hebben Peet en Varekamp het natuurlijke talent om alles waarschijnlijk echt te laten lijken. Alsof je de geschiedenispil zonder medische voorkennis toch slikt omdat ze zo lekker smaakt zonder er vragen bij te stellen. Waarheidsgetrouw met een korrel zout te nemen. Om tot de befaamde John F Kennedy te komen belichten de auteurs eerst vader Kennedy, notoir rokkenjager en succesvol manipulerend zakenman. Je huivert door het gekonkelfoes in de achterkamertjes en walgt van de immorele attitudes, alleen verzacht die wondermooie esthetiek van Peet en Varekamp (een heerlijke symbiose van lijnen en kleuren) het leed dat de mensheid ondergaat. Anekdotisch en vaak van de hak op de tak springend, het deert niet. De man die president wilde worden is plezant in het zich niet au sérieux nemen-genre.
- Kennedy Files 1 HC
- Kennedy Files 1 SC
- Kiekeboes, De 147
- Kiekeboes, De 147 Luxe
- Kiekeboes, De 147 Superdeluxe
- Lucky Luke (anno 2016) 1

Over De Kerels van Vlaanderen: een heringekleurde heruitgave biedt de mogelijkheid een strip te verbeteren of te versterken. Wanneer het oorspronkelijke drukmateriaal ontbreekt en je niet enkel zwartwit wil publiceren (al had dat met Bob de Moors werk geen kwaad gekund), is dat de beste optie. Helaas is ze nogal vlak en gaat daardoor het authentieke karakter verloren. De Moor volgt Consciences woorden nauwgezet en wil niets verloren laten gaan. Hierdoor verzandt de strip in ellenlange beschrijvingen die alle dynamiek afremmen. De onafhankelijkheidsstrijd wordt tot in de puntjes beschreven zonder overzichtelijke indringendheid. De Kerels van Vlaanderen is zo'n stukje geschiedschrijving waarvan je zeventig jaar na datum twijfelt of de accuraatheid van de feiten niet te romantisch werd ingevuld. Tover de kleuren weg en geniet vooral van de Moors tekeningen. Over De Leeuw van Vlaanderen: Bob de Moor haalt alles uit de kast om Consciences natiebewuste Slag der Gulden Sporen door een even romantische bril te portretteren. Het Vlaamsche ideaalbeeld van verzettelijke onverzettelijkheid, de strijdbare onderdrukte die vecht voor vrijheid terwijl de opdringerige Fransen steeds meer eisten van dit vruchtbare gebied. Trop is te veel, wat uiteindelijk zal leiden tot de finale revolte. Bob de Moor volgt het verhaal getrouw, pikt de passages uit die oorzaak en gevolg netjes illustreren. Opwerkend naar de climax met natuurlijk dat heroïsche gevecht als culminatiepunt. De Moors klare lijn is zuiver en mooi gebalanceerd tussen zwart en wit. De ensceneringen zijn groots met daar waar nodig waanzinnige decors. Waar Coscience je zonder beelden liet wegdromen en alles aan je eigen fantasie overliet, brengt de Moor nu een loepzuivere uitbeelding vol drama en pathos. Moet ongetwijfeld bij verschijnen erg begeesterend zijn geweest. De Leeuw van Vlaanderen, als tijdsdocument een klassieker. Als klassieker weliswaar gedateerd. Over Sterke Jan: Wow, de facsimile druk van de originele pagina achterin (bladzijde 39) en in het klein erbij de ingekleurde coverversie. In dit opgekuiste boek wordt Bob de Moors werk te clean afgelijnd, een stukje authenticiteit gaat door de nieuwe inkleuring verloren. Alsof een anonieme inkter over de tekeningen is gegaan. De Moor is ondertussen een betere verteller geworden en kan zich al meer beperken in de veelvuldige beschrijvingen. Sterke Jan is daardoor minder een geschiedenisboek, meer een flitsend avontuur over een goedhartig man die opkomt voor rechtvaardigheid. Fijn getekend, relatief goed ingekleurd (op het te perfect opkuisen van de originelen na), een waardige afsluiter van de Middeleeuwse trilogie over Vlaanderen. Te lezen.
- Middeleeuwse Trilogie over Vlaanderen Bob de Moor pakket
- Middeleeuwse Trilogie over Vlaanderen Bob de Moor verzamelbox
- Middeleeuwse Trilogie over Vlaanderen 1
- Middeleeuwse Trilogie over Vlaanderen 2
- Middeleeuwse Trilogie over Vlaanderen 3
- Old Pa Anderson Luxe
- Olivier Schrauwen-collectie 4 29.000 Years of Bad Luck
- Retroworld Integraal 5 HC
- Retroworld Integraal 5 SC

De Marsupilami is terug bij de oorspronkelijke familie ondergebracht waardoor Dupuis-artiesten het beestje rechtenvrij kunnen implementeren in hun universum. Vehlmann wijdt er een heel album aan, door vooral een plausibele verklaring te verzinnen voor de lange afwezigheid binnen de reeks. Door de Zwendelstraal werd dat belangrijk stukje uit hun verleden immers gewist. Vehlmanns uitgangspunten zijn origineel: de melancholie van de Marsu, de herinnering aan de kameraadschap met Robbe en Kwabbernoot koesterend, terwijl frustratie en woede voor hun gedrag indertijd die zijn agressie voedt en motiveert en het oprakelen van Wiebeling. Veel aanzetten die niet bevredigend worden afgerond. Vooral het einde is gemakzuchtig afgehaspeld. Yoann heeft de figuurtjes onder de knie en begint zich helemaal thuis te voelen. De Marsu mag dan woest zijn, jij bent als Robbedoes-lezer tevreden, toch?
- Robbedoes en Kwabbernoot 55
- Sam Integraal 1 luxe
- Simon van de Rivier Integraal 2
- Simon van de Rivier Integraal 3
- Simon van de Rivier Integraal 2 LX
- Simon van de Rivier Integraal 3 LX
- Suicide Squad 1

Tex Willer in Patagonië, je verwacht het niet meteen dat hij tussen Argentinië en Chili zal rondstruinen. Mauro Boselli gooit alle registers open en schrijft een subliem verhaal over trouw, eer, verraad en insubordinatie. Een vriendschap die zwaar onder vuur komt te staan met Tex zich wederom ontplooiend tot guerrillastrijder. Hoe ver reikt de menslievend- of vergevingsgezindheid? Tex, de eeuwige diplomaat, kiest partij. Sterk is de wending iets voorbij halfweg het boek, het moment waarbij het conflict afgerond is. Dan tovert Boselli een vervolg uit de hoed dat heroïsche proporties aanneemt. Normaal leest Tex Willer als amusementspulp, dit is nog een klasse hoger, je zo meeslepend waarbij je zelf in het zadel wil kruipen en je je aan Tex' zijde wil scharen. Het verhaal kan zich makkelijk ontplooien door die even sublieme tekeningen van Pasquale Frisenda. Het begint al meteen met de sfeerbeelden rond het aangevallen legerkamp, alsof zombies uit hun graf opstaan. De fijne lijntjes waarmee hij gezichten afbakent, de groeven portretteert, fijne karakterkoppen neerpennend (Kit Carson, pagina 26, kader 4 en 27-2). Even onopvallend compositorisch (83-5): de ruiter die naar het einde van de pagina rent met als extra richtingaanwijzer de speer. Wordt William Vance zo bejubeld om zijn fantastische decors, Frisenda pakt voortdurend uit met prachtwerk (99-1, 102-1, 112-1). Bijna te mooi om de bladzijden met opengesperde mond aan te gapen. Het spel met zwart en wit zit hem in het bloed. Tex Willer in Patagonië, een western van het allerhoogste niveau.
- Tex Willer Classics 006
- Thorgal 35 HC
- Thorgal 35 SC
- Thor, God of Thunder 006
- Tour de France, Le - De officiële strip
- Urbanus 171
- Urbanus vertelt 23
- Vito 3 ***½

Het kleurgebruik speelt Willem parten. De combinaties die hij toepast (een pastelachtig geel met een bloeddoorlopen rood) heeft niet eenzelfde indringendheid als in Guarnido's Blacksad. Nochtans met voldoende flair getekend in een iets meer open, cartoony stijl. Geen privédetective als hoofdrolspeler, wel een berooide (nog een overeenkomst) vliegenier met een hekel verleden. Zelfs dat ontbloot de scenarist in het heetst van de strijd, ondertussen kennen we Faulkners gevaarlijkste opponent. En dat opent al perspectieven voor een hopelijk sprankel vervolg.
- Vleugels van de aap, De 1
- Wolverine 006
- Ype 9
- YS, de legende 3 HC
- YS, de legende 3 SC

Een Disney filmstrip die wel kan overleven zonder de film gezien te hebben. Sterker zelfs, deze Zootropolis brengt je volledig in vervoering en laat je sympathiseren met de twee hartverwarmende protagonisten. Vooroordelen staan centraal, met als doorzettingsvermogen, karakter en het feit dat je jezelf net daarom wil bewijzen. Lieflijk getekend (zonder het als zeemzoet te klasseren), alles perfect op elkaar afgestemd. En net wanneer je denkt dat de cirkel rond is, doorbreken de auteurs zelfs dit vooroordeel door er nog een extra finaal einde aan te breien. Een konijn en een vos, je draagt ze als team een warm hart toe.
- Zootropolis